Norweski buhund (norweski łajka, owczarek norweski)

Uważa się, że norweski Bukhund jest potomkiem psów Wikingów. Przez wieki swojego istnienia opanował wiele zawodów i jest zasłużenie uważany za wielofunkcyjnego psa hodowlanego. Bukhund jest bardzo inteligentny, energiczny i lojalny wobec właściciela. Wymaga poważnego szkolenia.

Pierwsza oficjalna wystawa tych psów odbyła się dopiero w 1920 roku w Jeren. W kolejnych latach znany miłośnik rasy John Sealand wraz ze swoim przyjacielem Toralfonem Raanaasem zajmowali się ulepszaniem i popularyzacją Buhund. W 1939 roku w Norwegii powstał Narodowy Klub Rasowy. W 1963 r. Rasa została uznana przez FCI pod nazwą buhund norweski.

Za pomocą

Norweski Bukhund był od kilku stuleci pożytecznym psem rolniczym. Pracował jako czujny stróż i niestrudzony pasterz. Poszedł na jelenia, łosia, polował na ptaki, był niezawodnym przyjacielem i towarzyszem.

Nazwa rasy pochodzi od dwóch norweskich słów: bu - "farm, dwór, schronisko górskie" oraz hund - "pies".

Dziś norweski buhund to przede wszystkim pies rodzinny i towarzysz, z którym można budować karierę pokazową lub uprawiać różne sporty..

Wygląd

Norweski buchund jest typowym przedstawicielem grupy szpiców o spiczastych, stojących uszach i zakręconym ogonie. Nieco mniejszy niż przeciętny.

• Wysokość samców - 43-47 cm - waga - 14-18 kg;
• Wysokość suk - 41-45 cm - waga - 12-16 kg.