Australijski labradoodle (australijski cobberdog)

Labradoodle jest metysem dwóch znanych i bardzo popularnych ras: labradora i pudla. Ale także Labradoodles są czasami nazywane nową australijską rasą psów do towarzystwa, znaną jako Cobberdog. Zarówno Labradoodles, jak i Cobberdogs są przyjaznymi psami rodzinnymi, inteligentnymi i bystrymi, energicznymi i zabawnymi. Wysoka inteligencja w połączeniu z towarzyskością i brakiem agresji pozwala na wykorzystanie ich jako psów przewodników. Wiele labradoodli dziedziczy typ szaty pudli i dlatego są uważane za warunkowo hipoalergiczne, ale przede wszystkim.

W wywiadzie 85-letni Conron wspomina, że ​​nikt nie chciał zabrać metysa, szczenięcia nie czystej krwi, a potem on i jego koledzy poszli na sztuczkę. Specjaliści od hodowli zwierząt wymyślili nazwę „Labradoodle” i stwierdzili, że jest to nowa rasa psów przewodników. Była kolejka kandydatów. Wkrótce Labradoodles nie były już wyspecjalizowanymi psami, szczenięta sprzedawano jako zwierzęta domowe. Pojawili się „hodowcy” i kluby amatorskie.

Wraz ze swoim pojawieniem się Labradoodles zapoczątkowało nową erę w hodowli psów, która ogarnęła Amerykę i została nazwana „rasami projektantów”. Po udanych doświadczeniach Konrona hodowcy psów zaczęli otrzymywać przemyślane i nie do pomyślenia krzyżówki, wśród których zdobyli szczególną popularność puggle, maltipu, pomski i jacyś inni.

Od Labradoodles do Cobberdogów

Poważna praca hodowlana z Ladbradoodles rozpoczęła się w 1989 roku pod kierownictwem Beverly Muners, tresera psów, hodowcy i szefa ośrodka badawczego hodowli Rutland Manor. Beverly pracowała dla Australian Guide Dog Association i specjalizowała się w owczarkach niemieckich. Miała duże doświadczenie w tresurze psów i widziała wiele problemów w swojej pracy. Po pierwsze, długie przygotowanie. Wyszkolenie psa przewodnika zajmuje około 2 lat. Po drugie, hodowla analfabetów, która doprowadziła do obecności szeregu chorób dziedzicznych, problemów psychicznych i behawioralnych. Po trzecie, alergie i astma u osób niepełnosprawnych, które potrzebują psa, ale nie mogą go założyć.

Na całym świecie labradoodles są często określane skrótem „doodle”, ale to słowo nie jest akceptowane we wszystkich krajach. Na przykład w języku angielskim doodle jest tłumaczone jako „głupi”. Nie każdy właściciel tak będzie nazywał swojego zwierzaka. A w Australii słowo w miejskim slangu oznacza „genitalia”.

Labradoodle powinien być idealnym psem przewodnikiem. Pies z wrodzoną intuicją, umiejętnością szybkiego uczenia się, silną więzią z właścicielem, hipoalergiczną sierścią, bezwonną i minimalną linią, a także stabilną psychiką i zdrowiem genetycznym. Beverly przez bardzo długi czas selekcjonowała oryginalne rasy, w wyniku czego do hybryd labrador-pudel dołączyły: amerykański i angielski Cocker Spaniel, Soft-Coated Wheaten Terrier oraz Irish Water Spaniel..

Popularność metysów i ciągłe zamieszanie między projektantem a australijskimi labradoodlesami sprawiło, że Beverly Muners nadała swojej rasie inną nazwę. Od 2012 r. Nazywany jest Australijskim Cobberdogiem. Popularyzacja Labradoodles-Cobberdogów jako psów przewodników wynikała z połączenia twórcy rasy z założycielką i kierownikiem ośrodka szkolenia psów dla osób niepełnosprawnych Susan Lers. Była pod wrażeniem szybkości i skuteczności treningu szczeniąt. To dzięki jej wsparciu w 2012 roku australijska rasa Cobberdog została oficjalnie zarejestrowana przez Australijską Federację Kynologiczną i znalazła się w rejestrze organizacji kynologicznych świata..

Film o rasie psów Australian Cobberdog (Australian Labradoodle):

Labradoodle czy Cobberdog: jaka jest różnica?

Mówiąc najprościej, Labradoodle jest metysem Labradora i Pudla, Cobberdog to rasa psa, która rozpoczęła swój rozwój od Labradoodles i nadal jest czasami nazywana Australijskim Labradoodle..

Hybrydy lub metysy, zwane także „rasami projektantów”, są szczególnie popularne w Ameryce, nieco mniej w Europie, a dopiero niedawno zaczęły się nimi zajmować w Rosji i krajach WNP. Nie ma zwyczaju dziać między sobą metysów. Psy pierwszego pokolenia są już nieprzewidywalne. Mogą dziedziczyć cechy swoich rodziców w dowolnej kolejności, aw wyniku ich dalszego krycia szczenięta w ogóle nie są podobne do ras oryginalnych. Ponadto tracą jedną z głównych pozytywnych cech - siłę hybrydową, która zapewnia im dobre zdrowie. Oczywiście jest możliwe, że mogą mieć choroby dziedziczne, gdyby oboje rodzice byli ich nosicielami, ale taka rzadkość.

Podczas krycia labradora i pudla nie sposób przewidzieć, jakie cechy przejmą szczenięta, jak bardzo urosną, który z rodziców będzie miał podobną budowę ciała i czyją sierść odziedziczą. Charakter jest mniej więcej wyraźny, ponieważ jest nieco podobny w oryginalnych rasach. Labradoodles są inteligentne, przyjazne, zorientowane na człowieka, wolne od agresji, ale mogą wykazywać cechy ochronne. Jeśli chodzi o hipoalergiczność, to raczej chwyt marketingowy. Niektóre szczenięta dziedziczą typ sierści pudla, który nieco zrzuca i mogą mieszkać z osobami cierpiącymi na astmę lub alergie na sierść, ale ich liczba jest tak mała, że ​​nie sposób mówić o wszystkich labradoodlach jako o psach wyłącznie hipoalergicznych.

Jeśli chodzi o australijski labradoodle, zwany Cobberdog, jest to praktycznie rasa dojrzała, w selekcji której wzięło udział 6 ras psów. Przez długi czas wybierano tylko szczenięta z miotów, które spełniały wymagania hodowcy pod względem wyglądu, charakteru i zdrowia. Tylko oni brali udział w hodowli, co pozwoliło uzyskać odziedziczony typ psa.

Jeśli nie można przewidzieć wyniku skojarzenia dwóch labradoodli pierwszego pokolenia, to w wyniku skojarzenia dwóch Cobberdogów prawdopodobnie urodzi się szczenięta określonego typu. Aby uniknąć zamieszania, które rozwinęło się w świecie wokół metysów i nowej rasy, hodowca australijskich labradoodles postanowił zmienić ich nazwę na Cobberdogs. Nazwa została wybrana nie bez powodu. W Australii „cobber” oznacza „przyjaciel”, „towarzysz”, „towarzysz”.

Film o projektantce rasy Labradoodle (labrador metizo i pudel):

Wygląd

Jeśli mówimy o pojawieniu się metysów, to, jak wspomniano powyżej, może być inaczej. Ale cechy oryginalnych ras są zawsze odgadywane u psa. W konstytucji zwykle przypominają labradora, sierść najczęściej dziedziczy po pudlu..

Galeria zawiera zdjęcia labradoodli, które wyraźnie pokazują, jak różne są metysie. Australijski cyberdog jest prawie kompletny, a nawet ma swój własny standard.

Australijski Labradoodle to wdzięczny, zrównoważony, wysportowany pies, niezbyt ciężki, z obfitą sierścią, który nie ma specyficznego psiego zapachu i praktycznie się nie sypie. Kadłub jest zbliżony do kwadratu, długość jest nieco większa niż wysokość.

Wymiary labradoodle są zwykle średnie, wysokość 40-60 cm, waga 20-25 kg. Cobberdogs występuje w 3 rozmiarach:

• Miniatura 35-40 cm
• Średni 40-50 cm
• Standardowo 50-61 cm.

Głowa jest proporcjonalna do wielkości ciała. Długość od czubka nosa do wewnętrznego kącika oka jest nieco mniejsza niż od wewnętrznego kącika oka do tyłu głowy. Kości nosowe są płaskie i szerokie. Czaszka jest lekko zaokrąglona. Stop jest dobrze zaznaczony. Czoło tworzy rozwarty kąt z grzbietem nosa. Oczy otwarte, o pewnym siebie, przyjaznym wyrazie, okrągłe lub owalne, szeroko rozstawione. Kolor tęczówki zależy od koloru. Oczy Cobberdoga nigdy nie powinny być pokryte futrem. Kufa raczej szeroka niż wąska. Wargi ściśle przylegają z równomiernym pigmentem. Zgryz nożycowy. Nos jest bardzo duży, mięsisty z szeroko rozwartymi nozdrzami i bogatą pigmentacją, ale niekoniecznie czarny. Uszy opadające, lekko uniesione u nasady, małżowiny uszne cienkie, otwarte do wewnątrz, bez nadmiernej ilości włosów. Na zewnątrz pokryty długim, jedwabistym włosem.

Szyja elegancka, lekko zakrzywiona, średniej długości. Linia grzbietu z lekkim uniesieniem powyżej lędźwi. Zad lekko opadający ku ogonowi. Ciało powinno być całkowicie wolne od ekscesów, nic nie powinno przyciągać uwagi. Klatka piersiowa jest średniej szerokości i głębokości, żebra zaokrąglone, co zapewnia normalny rozmiar piersi, ale nie tworzy widocznej objętości. Kończyny tylne umiarkowanie kątowane. Ogon ma kształt szabli. Nogi proste, równoległe do siebie.

Sierść jest godnością Labradoodle, jest pozbawiona podszerstka, przez co praktycznie się nie osypuje. Sierść falowana, bez dużych loków, miękka w dotyku, lekka. Wisi swobodnie nad ciałem, tworzy krótką brodę, wąsy na pysku, musi otwierać oczy. Dozwolonych jest kilka kolorów: czarny, biały, srebrny, złoty, czerwony, brązowy, czekoladowy, wątrobiany, niebieski, lawendowy.

Postać

Labradoodle to bardzo przyjazny, czuły pies, który ma wyjątkową intuicję, czuje emocjonalne, fizyczne potrzeby człowieka, chce we wszystkim zadowolić właściciela, ma bardzo wysoką zdolność uczenia się i dąży do bliskiego kontaktu z człowiekiem, co przejawia się we wszystkich nawykach. Wszystkie powyższe cechy czynią go dobrym przyjacielem dla dzieci. Nawet najmniejsze i obsesyjne dzieciaki oczywiście nie obrażą Labradoodle, pod warunkiem, że dorastał w otoczeniu dzieci w różnym wieku. Bardzo dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami, dogaduje się z kotami i psami. Mestizos często mają instynkty łowieckie, które przejawiają się chęcią ścigania ptaka i drobnej zwierzyny..

Labradoodle jest zawsze wesoły i zabawny, pewny siebie, spokojny i towarzyski. Dobrze dostosowuje się do nowych sytuacji, otoczenia i ma subtelne poczucie humoru. Czasami potrafi być przebiegły, ale nigdy nie dąży do przywództwa i nie próbuje dostosowywać innych do siebie.

Labradoodle jest absolutnie pozbawiony agresji, dlatego nie może chronić właściciela ani jego mienia, ale jednocześnie jest ciekawy i czujny, dlatego dobrze radzi sobie z zadaniem stróża, zawsze powiadomi właściciela o przybyciu gości lub innych nietypowych rzeczach. Nie szczeka na drobiazgi.

Edukacja i trening

Fakt, że Labradoodle jest inteligentny i bystry, nie oznacza, że ​​nie potrzebuje szkolenia. Szczeniak od pierwszego dnia pojawienia się w domu należy regularnie i konsekwentnie trenować. Przynajmniej w pierwszym roku życia. Dopiero wtedy wyrośnie posłuszny, kontrolowany przez psa, który odgaduje życzenia właściciela..

Australijski Cobberdog ma jedną interesującą cechę, którą nie wszystkie psy, w szczególności Labradoodles, mają - szuka kontaktu wzrokowego z ludźmi.

Labradoodle bardzo szybko wchłania wiedzę, którą daje mu osoba. Najlepiej reaguje na pozytywne wzmocnienie. Przy ostrym podejściu i fizycznym uderzeniu często gubi się, staje się wycofany i nerwowy.

Cechy treści

Labradoodle to pies towarzyszący i rodzinny, który powinien mieszkać obok osoby i tylko tak. Nawet w ciepłej strefie klimatycznej trzymanie Labradoodle na świeżym powietrzu jest niedopuszczalne. Jeśli mówimy o Cobberddogach, to zostały one całkowicie wyhodowane, aby stać się stałymi towarzyszami właściciela, ich czworonożnym cieniem. Będąc samemu przez długi czas, psy te więdną, mogą nabrać złych nawyków lub problemów psychicznych..

Jeśli chodzi o aktywność, Labradoodles będą tak aktywne, jak to konieczne. W rodzinach wielodzietnych z małymi dziećmi psy potrafią w pełni ujawnić swój pełny potencjał sportowy, bawić się z dziećmi przez długi czas, być wiernymi towarzyszami wędrówek, a czasem nawet joggingiem. Jeśli Labradoodle mieszka z osobą niepełnosprawną lub ze starszymi osobami, to dostosowuje się do odpowiednich wymagań i zamienia się w lapdoga, będzie leżeć obok niego, dopóki nie będzie musiał robić inaczej.

Kwestia hipoalergicznych labradoodli

Jak wspomniano powyżej, istnieje znacząca różnica między Labradoodlesami pierwszej generacji a australijskimi Cobberdogami. Metidy nie zawsze dziedziczą po typie sierści pudla, dlatego też zrzucają i wąchają. Cobberdogi mają specjalny rodzaj sierści, która jest bezwonna nawet wtedy, gdy jest mokra i pozbawiona podszerstka, bardzo mało zrzuca i jest rzeczywiście hipoalergiczna dla wielu alergików. Warto wziąć pod uwagę, że alergią mogą być nie tylko włosy, ale również łupież czy ślina, w takim przypadku każdy pies, nawet nagi, wywoła reakcję alergiczną.

Jeśli kupisz zwykłego mestizo labradora i pudla, to nie jest faktem, że będzie on miał taki sam, nie rzucający się, hipoalergiczny typ sierści..

Opieka

Opieka nad Labradoodle nie jest trudna, ale warto zwrócić uwagę na jeden ważny niuans. Jeśli pies nie ma podszerstka, nie zrzuca w pełnym tego słowa znaczeniu, ale sierść ochronna może i będzie okresowo odnawiana. Wypadną stare włosy, odrosną nowe. Aby kontrolować ten proces, psa należy regularnie myć. Pomoże to szczoteczką usunąć przejrzałe włosy, zamiast czekać, aż same wypadną, i posłuży jako rodzaj przyjemnego i dobroczynnego masażu dla skóry. Dodatkowo cotygodniowe szczotkowanie zapobiega toczeniu się mat. Co kilka miesięcy lekko przycinamy włosy wokół oczu, pod uszami i na nogach, a także w okolicy odbytu i narządów płciowych. Kąp psa tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Okresowe szczotkowanie i szczotkowanie na sucho często wystarcza, aby zachować schludny wygląd..

Aby ułatwić pielęgnację, niektórzy właściciele co tydzień skracają swoje labradoodle i wpadają im do uszu. Nadmiar siarki czyści się pałeczką do uszu lub specjalnym balsamem. W razie potrzeby usuń sekret z kącików oczu. Pazury, jeśli nie szlifują się same, przycinają się w miarę wzrostu.

jedzenie

Nie ma konkretnych zaleceń dotyczących żywienia labradoodles. Potrzebują kompletnej, zbilansowanej diety, opracowanej według standardowych zasad. Możliwe jest karmienie gotowymi paszami przemysłowymi wyższej klasy premium. W rzadkich przypadkach Labradoodles mają alergie pokarmowe lub nietolerancję niektórych pokarmów..

Zdrowie i długowieczność

Zarówno labradoodles, jak i australijskie Cobberdogs szczycą się solidnym zdrowiem. Mestizos dzięki tak zwanej mocy hybrydowej. Mieszanie odmiennych genotypów zmniejsza prawdopodobieństwo chorób dziedzicznych. Jeśli chodzi o Cobberdogi, prace hodowlane z nimi prowadzono z uwzględnieniem stanu zdrowia psów. Żywotność Labradoodles wynosi zwykle 13-14 lat. Małe psy mogą żyć do 16-17 lat, duże psy zwykle żyją kilka lat krócej.

Osoby odpowiedzialne za hodowlę Labradoodles używają do krycia wyłącznie rasowych psów o dobrym zdrowiu i bez chorób dziedzicznych.

Wybór szczeniaka: Cobberdog lub Labradoodle?

Chciałbym jeszcze raz zauważyć, że australijski labradoodle, teraz poprawnie określany jako australijski cyberdog, jest odrębną rasą, która jest bliska oficjalnego uznania przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. To wieloletnia praca celowej, selektywnej pracy, a nie tylko metysa labradora i pudla, ale cennych zwierząt hodowlanych.

Dwie wiodące na świecie hodowle Cobberdogów znajdują się w Australii o nazwach Tegan Park i Rutland Manor.

Warto z wyprzedzeniem zdecydować, kogo dokładnie potrzebujesz: labrador metyski i pudel, który jest stosunkowo niedrogi i często spotykany na rynku, czy prawdziwy australijski labradoodle, czyli Cobberdog. Pies stworzony do roli towarzysza i przewodnika. Szkółki Cobberdogów znajdują się w St. Petersburgu i Moskwie, w Polsce, Anglii i kilku innych krajach europejskich, w Ameryce i oczywiście w Australii. Ostatnio zaczęli pojawiać się hodowcy prywatni.

Ponieważ Cobberdogi nie są zarejestrowane w ICF, zwierzęta hodowlane i ich szczenięta muszą być zarejestrowane w innych stowarzyszeniach. Większość hodowców krajowych jest członkami Europejskiego Klubu Australijskich Labradoodles ALAEU lub jego odpowiedników: Australian Labradoodle Association of Australia (ALAA) lub American Association (ALA). Najlepiej, aby hodowla utrzymywała kontakt z założycielem rasy i rejestrowała swoje psy w australijskim MBDA, a metysów nigdzie nie są rejestrowane, dlatego nie mogą mieć żadnych innych dokumentów poza kopią rodowodów rodziców..

Większość hodowli i hodowców Australijskich Labradoodle sprzedaje szczenięta do sterylizacji / sterylizacji, aby zapobiec niekontrolowanemu rozmnażaniu nowej, jeszcze nie w pełni uformowanej rasy.

Cena £

Cena Labradoodle / Coberdog w hodowli, jeśli mówimy o prawdziwym psie rasowym o australijskich korzeniach, zaczyna się od 70000 rubli. Metis pierwszej generacji Labradora i Pudla z reguły kosztują nie więcej niż 50000 rubli. Za granicą szczeniaka można znaleźć za 25 000-30 000 rubli, ale przy wszystkich kosztach transportu będzie on droższy.

Zdjęcia

Galeria zawiera zdjęcia szczeniąt i dorosłych labradoodli. Większość „albumu” poświęcona jest metis. Ostatnie cztery zdjęcia przedstawiają australijską rasę Cobberdog.