Jak odstawić szczeniaka od srania w domu: porady i wskazówki

Psy są bardzo inteligentne i nawet w okresie szczenięcym stopień ich inteligencji pozwala w łatwy sposób opanować umiejętności zachowania w mieszkaniu i uzyskać pierwotną socjalizację. Często problemy z chodzeniem wynikają z zaniedbania właściciela w organizacji chodzenia lub braku zrozumienia psychologii zachowania szczeniąt.

Aby odstawić szczeniaka od srania w domu, musisz zrozumieć przyczyny, które spowodowały takie zachowanie i cierpliwość, aby przezwyciężyć wszystkie trudności bez szkody dla psychiki zwierzęcia..

Szczeniak sra w domu: główne powody

Mówiąc o zachowaniu psów, konieczne jest dokonanie rozróżnienia w przyczynowych aspektach zachowania małych zwierząt domowych i dorosłych. Zachowanie dojrzałych płciowo samców i suk często wiąże się z dojrzewaniem tła hormonalnego w organizmie, budowaniem hierarchicznej drabiny w środowisku, określaniem granic ich terytorium.

U szczeniąt problemy z oddawaniem moczu wynikają wyłącznie z fizjologii: małe psy są zaprojektowane tak, aby nie mogły powstrzymać chęci pójścia do toalety i wypróżnienia się, gdy ich pęcherz się wypełnia.

Zupełnie bezcelowe jest karcenie i karanie szczeniąt w młodym wieku za kałuże i sterty na podłodze: takie zachowanie może prowadzić do załamania nerwowego u zwierzaka, w wyniku czego problem nie zostanie rozwiązany, a szczeniak wyrośnie wycofany i tchórzliwy.

Nieporządne chodzenie do toalety we wszystkich zakamarkach domu ma wiele przyczyn.

Wiek psa

Jeśli szczenię nie jest zaszczepione, spacery są przeciwwskazane ze względu na wysokie ryzyko zakażeń specyficznych dla psa. Po pierwszym szczepienia po którym następuje kwarantanna, a następnie ponowne szczepienie.

Nawet przebywanie na wsi, przy braku innych niezaszczepionych zwierząt, które mogą potencjalnie przenosić infekcje, jest niepożądane dla młodych psów. Niektóre choroby przenoszone są przez szczury i myszy, bakterie pozostają w odchodach i na ziemi i nie można przewidzieć, czy pies zachoruje, czy nie.

Długotrwałe nieobecności właściciela

Szczenięta nie są w stanie wytrzymać dłużej niż dwie godziny z rzędu, nawet przy najwyższym poziomie inteligencji i zrozumieniu, że nie należy tego robić.

Często próby nauczenia szczeniaka robienia interesów na ulicy są przypadkowe. Jeżeli właściciel zwierzęcia ma zmienny lub nieregularny grafik pracy, wyprowadza szczeniaka w weekendy, a pozostawia go w mieszkaniu bez możliwości utrwalenia umiejętności w dni powszednie. Oczywiście dzieciak będzie robił mokre interesy, gdzie tylko zechce.

Choroba zwierząt domowych

Istotnym czynnikiem, przez który zwierzę jest zmuszane do siedzenia w mieszkaniu bez możliwości chodzenia, jest choroba lub stan osłabienia. Niektóre formy patologii (na przykład choroba nerek czy zaburzenie układu pokarmowego) prowadzą do tego, że nawet dobrze wychowany szczeniak nie jest w stanie powstrzymać chęci pójścia do toalety i fizycznie nie ma czasu na wyjście na podwórko czy nawet bieganie do pieluchy.

Niepiśmienne działania właściciela

Jedną z najczęstszych przyczyn jest niewłaściwe podejście do nauki korzystania z toalety i nieznajomość podstawowych aspektów behawioralnych zwierząt.. Podchodząc do procesu uczenia się w sposób przypadkowy i nie okazując odpowiedniej cierpliwości, możesz uzyskać odwrotne rezultaty..

Negatywne konsekwencje wszelkich powodów, dla których szczenięta srają w mieszkaniu, można zminimalizować lub całkowicie wyeliminować, jeśli zastosujesz się do pewnych zasad rodzicielskich.

Jak odstawić szczeniaka od srania w domu: korekta zachowania

Aby skorygować zachowanie małych zwierząt w tej sytuacji, można przypisać zestaw środków do treningu toaletowego, dobieranych indywidualnie dla każdego przypadku..

Jeśli szczeniak jest w kwarantannie, najlepszym sposobem radzenia sobie ze stertami i kałużami jest nauczenie go wchłaniania pieluch lub tacy..

Taca i pieluchy: nauka prawidłowego korzystania z toalety

Pieluchy jednorazowe lub wielokrotnego użytku to doskonały sposób na rozwiązanie problemu przeniesienia ogromnej liczby kałuż w jedno miejsce. Takie środki są słusznie uważane za tymczasowe, ponieważ prędzej czy później szczeniak wyjdzie na zewnątrz, a kwestia używania pieluch zniknie..

W celu prawidłowego przyuczenia maluszka do toalety zakładany jest w pieluchę za każdym razem, gdy jadł, budził się, bawił się przez długi czas lub w zależności od jego zachowania (szukanie miejsca, marudzenie, wąchanie). Rzadko kiedy można osiągnąć cel od razu, bo pies nie ma skojarzenia z miejscem na toaletę, a sama koncepcja „pieluchy” nic mu nie mówi.

W takiej sytuacji pomocne będą następujące działania:

• Pieluszka służy do zmywania kałuży na podłodze i pozostawienia w miejscu, gdzie szczenię oddawało mocz. Następnym razem dziecko zareaguje na zapach, a miejsce na toaletę zostanie naprawione..
• Jeśli dziecko wszędzie chodzi do toalety, użyj kilku pieluch, rozkładając je po pokoju. Z biegiem czasu ich liczba jest zmniejszana i pozostawiana w spokoju. Podłogę w miejscu wyjęcia pieluchy należy dobrze umyć specjalnym detergentem (domowe roztwory na bazie chloru nie będą działać).
• W przypadku małych ras psów skuteczne jest stosowanie klatek i wybiegów, w których szczenię spać i zjeść. W wolnej przestrzeni umieszcza się pieluchę, a szczeniak nie ma innego wyjścia, jak tylko użyć jej do toalety. Fizjologicznie szczenięta najczęściej chodzą do toalety po spaniu lub jedzeniu, więc metoda ograniczonej przestrzeni działa dobrze.
• Konieczne jest wykluczenie czynników „prowokacyjnych” (usuwanie dywanów, zwijanie wykładziny). Poza tym szczeniak nie ma miejsca na sofach i fotelach: często materiał tapicerski jest postrzegany przez zwierzaka jako analog pieluchy).

Taca To stacjonarna toaleta dla szczeniąt odpowiednia dla dorosłych zwierząt ras ozdobnych. Tace mają różne modyfikacje, ale ich głównym celem jest naprawienie chaotycznego korzystania z toalety w jednym miejscu.

Tace powinny być prawidłowo zainstalowane w jednym miejscu, w którym szczeniak zawsze będzie chodził do toalety. Nie zaleca się ponownego zakładania kuwety, ponieważ nawyki psów szybko utrwalają się na poziomie odruchowym. Próby tresury zwierzaka do „biegania po kuwecie” po mieszkaniu mogą prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji i zredukować proces tresury do zera.

Nie jest trudno wyszkolić psa chodzenia po kuwecie: aby to zrobić, najpierw musisz utrwalić jego umiejętności robienia wszystkiego na pieluszce, która jest stopniowo przesuwana w kierunku stałej toalety, a ostatecznie wkładana do palety.

Podstawowe polecenia

Nauczenie szczenięcia najprostszych poleceń przyczynia się również do wczesnego przyzwyczajenia do chodzenia do toalety w jednym miejscu. Rozumiejąc znaczenie słowa „nie” czy „fu”, psy rozwijają łańcuch asocjacyjny, dzięki któremu zdają sobie sprawę, jakie działanie było niewłaściwe z punktu widzenia właściciela.

Odruchy rozwinięte w dzieciństwie utrwalają się u psów na zawsze i wyraźnie rozumieją różnicę między wydaniem tymczasowego a kategorycznego zakazu. Początkowo te lekcje dotyczą takich rzeczy, jak uszkodzenia rzeczy, ukąszenia (komenda o całkowitym zakazie „fu”), lub o tym, co jest niepożądane w danym momencie (gry obsesyjne: komenda „nie”, poparta komunikatem "miejsce").

Jako przykład niedopuszczalnego zachowania „higienicznego”, polecenie „fu” pomaga w sytuacji zjadania ekskrementów, która często ma miejsce u psów. Należy jednak rozumieć, że takie rzeczy nie wynikają z rozpieszczania, a podjęte działania muszą być kompleksowe (potrzebna jest korekta żywieniowa i problemy zdrowotne). Komenda „nie” pomaga szczeniakowi zrozumieć, że wybrał niewłaściwe miejsce na toaletę.

Każda reakcja właściciela na czyn - zachęta lub nagana - musi nastąpić w odpowiednim czasie. Szczenięta nie pamiętają, co zrobiły pół godziny temu i nie ma sensu ich karcić za banda rozłożonych „dawno temu”.

Jednocześnie szczeniak jest przyzwyczajony do smyczy i obroży, aby te przedmioty były dla niego naturalne, gdy idzie na spacer. Również na spacery ćwiczenie nie zaszkodzi zespoły „w pobliżu” i „do mnie”.

Jak tylko lekcje zostaną wyciągnięte, a kwarantanna na spacery zostanie zniesiona, czas wyjść ze szczeniakiem..

Ulica i toaleta: myślenie asocjacyjne

Błędem jest wierzyć, że za pierwszym razem na ulicy szczeniak natychmiast wykona wszystkie swoje interesy. Ulica dla niego to nowe, hałaśliwe, pełne zapachów i pokus miejsce, które jest jednocześnie niebezpieczne i obce. W zależności od rasy, cech charakteru, ciekawości i innych cech szczeniak postrzega ulicę jako miejsce zabawy lub „przestrzeń strachu”. W obu przypadkach nie ma sensu prosić szczeniaka o natychmiastowe wykonanie swoich czynności.

Szkolenie może trwać miesiące lub może odbyć się w jak najkrótszym czasie - do tygodnia. Wszystko jest bardzo indywidualne, a połowa sukcesu zależy od kompetentnych działań właściciela. Ale nawet w przypadku prawidłowego podejścia do wychowania uzależnienie nie następuje szybko, jeśli szczeniak przebywa w domu przez długi czas aż do tego momentu. Ten czynnik najczęściej odgrywa negatywną rolę w uczeniu szczeniaka chodzenia do toalety na ulicy..

Powinieneś uzbroić się w cierpliwość i przestrzegać kilku zasad:

• Psy chcą skorzystać z toalety po jedzeniu i spaniu - to dobry czas na wyprowadzenie zwierzaka na zewnątrz..
• Z punktu widzenia jak najszybszego przyzwyczajenia się do chodzenia ze szczeniakiem do 3-4 miesiąca, chodzą co najmniej 5-6 razy dziennie.
• Na podwórku nie powinno rozpraszać się (inne psy lub osoby chcące głaskać dziecko).
• Bardzo dobrym sposobem na poinformowanie zwierzaka, gdzie możesz iść do toalety, jest wizyta z nim na psim placu zabaw (pod warunkiem, że nie ma psów agresywnych w stosunku do młodych zwierząt). Ten punkt jest sprzeczny z poprzednim, ale w niektórych przypadkach jest to metoda, która pomaga dzieciom przyzwyczaić się do nowego świata i zrozumieć, co w nim jest. Zapachy, gry, imitacje własnego gatunku - wszystko to może prowadzić do wczesnego sukcesu..
• Za wszystkie udane działania szczeniak jest chwalony i nie skąpi na uczuciach, nie zapominając o uczcie.
• Jeśli szczeniak przez długi czas nie rozumie, że ulica istnieje również dla toalety, zaleca się zabrać zużytą pieluchę na spacer, położyć ją pod krzakiem i przejść przez jakiś czas. Psy często czują potrzebę oddania moczu, gdy wąchają.
• Po udanych działaniach szczeniak nie jest przypięty na smyczy i nie można go natychmiast zabrać do domu. Ulica powinna zyskać przyczółek w podświadomości, jako pożądane miejsce spacerów, które z pewnością nastąpi po załatwieniu potrzeby.
• Warto zwrócić uwagę na reżim temperaturowy: psy ras ozdobnych raczej nie będą chciały wychodzić na zewnątrz w zimnych porach roku. Rozwiązaniem może być specjalna odzież.
• W trakcie treningu bardzo ważna jest systematyczność - nie można regularnie wyprowadzać zwierzaka na jeden dzień, a następnego dnia zostawić go w mieszkaniu.

Kiedy szczeniak przyzwyczaja się do chodzenia do toalety na ulicy, liczba spacerów zmniejsza się proporcjonalnie do wieku dziecka..

Reżim jest jednym z najważniejszych czynników sukcesu w organizowaniu spacerów. Psy przyzwyczajają się do chodzenia w tym samym czasie, a procesy fizjologiczne „dostosowują się” do trybu chodzenia.

Czy można ukarać szczeniaka?

W tytule jest ziarno sarkazmu, bo kompetentne działania właściciela i wykazana cierpliwość z pewnością doprowadzą do sukcesu. Sama kara za stosy i kałuże w mieszkaniu lub odmowa wyjścia szczeniaka do toalety na ulicy jest przyznaniem się do własnej niewypłacalności..

Jeśli chodzi o odsadzanie od gówna w domu, oznacza to stopniową socjalizację i edukację szczeniaka. Nagrody za sukces są odpowiednie, a najgorszą karą za porażkę jest często rozczarowanie i obojętność właściciela. Właściciele nie zawsze odpowiednio oceniają wynik wymagań i surowo karzą szczeniaka, łamiąc jego psychikę i psując jego charakter.

Jeśli nadal mówimy o karach, lista może zawierać:

• niezadowolenie wyrażone surowym głosem;
• pozbawienie zabawy, uczucia, celowa ignorancja;

Nie może dojść do wykroczenia, jeśli szczeniak jest dużo zaangażowany, monitoruje stan swojego zdrowia, jest przyzwyczajony do chodzenia i dobrze się odżywia, nie jest klasyfikowany jako „zabawka”, a jego prawo do przestrzeni osobistej jest szanowane.

Czas jest jednym z narzędzi rozwiązywania problemu. Warto pamiętać, że cierpliwość i miłość pokonają wszelkie trudności. Szczeniak wyrośnie i przy odpowiednim podejściu do wychowania z pewnością spełni wszystkie nadzieje właściciela.