Wierny i odważny: poznanie puszystego owczarka niemieckiego

Długi płaszcz i owczarek niemiecki to dość nietypowe połączenie. Tymczasem taka rasa istnieje. Wielu z tych, którzy widzieli te psy na żywo, od razu wpada na pomysł, aby mieć takiego szczeniaka..

Zobaczmy, jakie są tak niezwykłe długowłose owczarki niemieckie i jak utrzymać takiego zwierzaka.

Cechy i historia długowłosej odmiany owczarka niemieckiego

Wiele osób interesuje się tym, jak dokładnie przedstawiciele tej linii różnią się od swoich krewnych zwykłą okładką. Aby się tego dowiedzieć, oto jak niektóre owczarki niemieckie zdobyły włosy..

Historia pochodzenia i różnice w umaszczeniu

w jaki sposób odrębna odmiana w ramach rasy, Owczarki niemieckie długowłose zostały zidentyfikowane na początku XX wieku. Przez długi czas ich nietypowe okrycie uważane było za małżeństwo, a hodowcy zapewniali, że z powodu długich włosów pies gorzej radzi sobie z obowiązkami - podobno wolniej i gorzej pływa. W efekcie droga do różnych wystaw była na długo zamknięta..

Ale z czasem okazało się, że takie szczenięta zawdzięczają swój niezwykły wygląd recesywnemu genowi. Mówiąc najprościej, nawet psy o normalnej sierści mogą mieć potomstwo z długimi włosami..

Stopniowo zmieniał się stosunek do tych zwierząt - zaczęły być chętniej pociągane usługi ochrony, i wielu stało się wiernymi pomocnikami rolników. W 1984 roku powstał klub zrzeszający właścicieli owczarków długowłosych, ale ostateczna „rehabilitacja” tej linii zajęła kolejne ćwierć wieku..

Wszystkie te zawirowania i zwroty są spowodowane tym samym okryciem - miękka wełna rozprowadzona na całym ciele jest 2-4 razy dłuższa niż u zwykłych psów pasterskich. Podszerstek nie jest tak wyraźny. Najgrubsze obszary znajdują się na nogach, ogonie i przy uszach (tutaj często wybrzuszają).

Wygląd i akceptacja normy

Wzorzec rasy został przyjęty nie tak dawno - w 2010 roku (obowiązuje od 1 stycznia 2011). Oto ogólne przypisane mu cechy.

• Wzrost: u samców - od 60 do 65 cm, u suk - 54-60 cm.
• Waga: średnia dla samców 30-40 kg, dla suk 22-32 kg.
• Długość życia: 10-13 lat.
• Wełna: długi, ze słabym podszerstkiem.
• Kolor: czarno-biało-czarna, ze strefowymi plamami w kolorze szarym lub rudym, z rozjaśnieniem na nogach i dolnej części ciała.
• Liczba szczeniąt w miocie: średnio 5-6.
• Grupa: psy pasterskie i zaganiające.
• Kraj: Niemcy.

Oprócz tych danych wg standard Owczarki długowłose mają następujące cechy zewnętrzne:

• lekko rozciągnięty, w porównaniu ze zwykłymi owczarkami, ciało;
• mocne kości i dobrze rozwinięte mięśnie;
• mocny grzbiet z długim i lekko opadającym zadem;
• głęboka klatka piersiowa;
• proporcjonalna, klinowata głowa z prawidłowo osadzonymi trójkątnymi uszami;
• czarny nos (brązowy lub cętkowany uważa się za małżeństwo);
• średniej wielkości czarne oczy w kształcie migdałów o wyraźnym spojrzeniu;
• prawidłowy zgryz nożycowy w szczękach (42 zęby);
• mocna szyja bez podgardla. Kąt do ciała powinien wynosić około 45 °;
• mocne i proste kończyny z dobrze rozwiniętymi stawami skokowymi;
• zwarte i lekko wysklepione stopy z ciemnymi paznokciami.

Ruchy takich psów są zamaszyste i lekkie, z dużym kątem ruchu kończyn - podobnie jak wszystkie psy pasterskie, za kłusaka uważa się psa długowłosego.

Dziedziczność

W większości przypadków niezwykle trudno jest określić rodzaj sierści bezpośrednio po urodzeniu szczeniaka - futro pojawia się w wieku około jednego miesiąca.

Początkowo puch przebija się na uszach i przy oczach, ale w końcu obraz staje się wyraźny, gdy szczeniak dorośnie i straci młode włosy.

Wielu właścicieli jest zainteresowanych tym, czy można w jakiś sposób obliczyć, jakie będzie potomstwo, jeszcze zanim pojawią się dzieci. Jest to całkiem realne, choć z dużą dozą konwencji..

Faktem jest, że nawet szczenięta o krótkich włosach mogą mieć utajony gen długowłosy, który będzie przypominał o sobie w następnym pokoleniu..Krzyżowanie między osobnikami regularnymi i długowłosymi daje prawdopodobieństwo 45-50%. A jeśli rodzice byli „długimi”, to genetyka daje 80-90% tego, że szczenięta odziedziczą swój eksterier (dla dokładniejszego wyliczenia trzeba dobrze znać rodowód psów, a nie każdy ma takie informacje).

Ze strony genetyki jest jeszcze jeden niezupełnie przyjemny moment. Podobnie jak wszyscy pasterze, linia długowłosa jest podatna na niektóre choroby.

Najczęściej objawia się dysplazja stawów (szczególnie cześć p), którego głównym objawem jest kulawizna. Rzadziej występuje wrodzona dysplazja kolana, w której uszkodzone kości i chrząstki wywołują rozległą chorobę zwyrodnieniową stawów.

Tzw. Chromanie błądzące (panel), kardiomiopatia i padaczka. Przypadki krzywicy są dość rzadkie.

Charakter i inteligencja

Te duże psy odznaczają się dobrodusznym i zrównoważonym usposobieniem. Kochają swoich właścicieli, przywiązują się do rodziny - ogólnie, prawdziwi towarzysze.

Traktują dzieci z samozadowoleniem i wybaczają im niektóre wybryki. To prawda, że ​​dorośli bardziej wyróżniają się taką rozwagą - bawiący się szczeniak może ugryźć dziecko, które go skrzywdzi lub zabra zabawkę.

Właściciel jest postrzegany jako lider stada, którego polecenia są obowiązkowe. Ważny jest również stały związek emocjonalny - np. Uśmiech otrzymany w odpowiedzi na przyniesione kapcie czy gazetę będzie lepszą nagrodą dla psa niż jakikolwiek przysmak.

Mimo pozornej prostoty są bardzo sprytni i subtelnie dostrzegają nastrój innych. Osoby postronne są ostrożne. W razie niebezpieczeństwa błyskawicznie oceniają sytuację i stają w obronie właściciela lub bliskich mu osób.

Zwierzęta są tolerowane, ale nadal wymagana jest socjalizacja we wczesnym wieku. Ogólnie rzecz biorąc, cierpliwość i spryt są uważane za główne zalety rasy (wraz z wytrzymałością).Mają silny układ nerwowy, są rozsądni, a nawet flegmatyczni podczas spokojnego postoju. Ale to nie powinno wprowadzać właścicieli w błąd: edukacją i aktywnością fizyczną należy zajmować się od pierwszych dni po pojawieniu się szczeniaka w domu..

Warunki przechowywania

Idealnym siedliskiem jest przestronna woliera na dziedzińcu prywatnego domu z możliwością wyjścia.

Wiele z tych pasterzy spokojnie zakorzenia się w mieszkaniach, ale tutaj regularne i długie spacery mają wyjątkowe znaczenie..

Wymuszona bezczynność i bezczynność - dla aktywnego zwierzaka jest to jak wyrok. Postaraj się więc zapewnić mu niezbędne obciążenia..

Zawartość mieszkania jest połączona z jeszcze jednym punktem. Faktem jest, że świadomość chronionego obiektu jest dla pasterza niezwykle ważna. Na osobnym dziedzińcu nie ma z tym problemów - jest dom i jego stróż. Ale w budynku mieszkalnym pies jest trochę zagubiony i tę cechę należy wziąć pod uwagę w procesie szkolenia.

Zwróć uwagę na wnętrze: lepiej jest usunąć ostre lub delikatne przedmioty z krawędzi stołu, parapetów lub dolnych półek, których duże zwierzę może przypadkowo dotknąć. Tobie i psu będzie spokojniej..

Niezbędne środki pielęgnacyjne

Decydując się na takie piękno w domu, przygotuj się na zwrócenie uwagi na kwestie higieny. Takie imprezy są niezwykle proste i dobrze znane tym, którzy mieli już do czynienia z psami różnych ras..

Wełna

Wbrew powszechnemu przekonaniu nie ma problemów z pokryciem linii długowłosej - sezonowe wylinki (wiosną i jesienią) trwają nie dłużej niż 2 tygodnie.

Reszta pielęgnacji sprowadza się do zabiegów wodnych i czesania.

Psy pasterskie nie boją się wody, ale przyzwyczajają się do niej kąpielowy lepiej od szczenięcia. Sama procedura jest nieskomplikowana:

1. Pieska umieszcza się w łazience i delikatnie namacza sierść w ciepłej wodzie..
2. Następnie lekkimi okrężnymi ruchami nakłada się specjalny szampon (pożądane jest, aby nie spadał na oczy i do ust). Pamiętaj - potrzebny jest tylko skład dla psów, produkty „ludzkie” nie są odpowiednie ze względu na silną kwasowość.
3. Pozostaje ostrożnie zmyć piankę i wytrzeć zwierzaka.

Taka dokładna kąpiel jest praktykowana 3-4 razy w sezonie lub w razie potrzeby (jeśli pies jest bardzo brudny). Zwykle ogranicza się do wycierania wilgotną szmatką..

Rozczesywanie robić 2 razy w tygodniu, używając niezbyt twardego grzebienia. Ale podczas linienia trzeba to robić codziennie, w przeciwnym razie wełna zostanie rozerwana na strzępy.

Pazury

Potrzebują też opieki. Codzienna procedura czyszczenia zajmie kilka chwil - brud usuwa się wilgotną szmatką lub serwetką. W tym samym czasie usuwane są ciała obce (tak też się dzieje).

Przycinanie każdy też może to zrobić. Ale bądź ostrożny - w przypadku ciemnych pazurów dość trudno jest dostrzec lamówkę przycinania. Wychodzą z sytuacji usuwając narośl o 1 mm (w ten sposób istnieje mniejsze ryzyko dotknięcia żyły).Ta procedura jest wykonywana za pomocą specjalnych maszynek do strzyżenia - mają kształt sierpa lub gilotyny. Zwykłe nożyczki nie działają: cięcie należy wykonywać jednym ruchem, a nie kilkoma bolesnymi dla psa powtórzeniami..

Na wszelki wypadek trzymaj w pobliżu bawełniany wacik i alkohol dezynfekujący.

Zęby

Wskazane jest badanie zębów po każdym posiłku..

Psy pasterskie często cierpią na kamień nazębny i aby temu zapobiec, warto codziennie uczyć szczeniaka czyszczenie.

Używa do niej specjalnych ogrodów zoologicznych i miękkich szczotek. Procedura wygląda następująco:

1. Po wyciśnięciu niewielkiej ilości pasty na szczoteczkę pozwól psu przyzwyczaić się do zapachu. Szczeniak potrafi nawet wylizać produkt - w porządku (takie preparaty są stosunkowo bezpieczne dla żołądka).
2. Z uniesioną górną wargą powoli szczotkuj zewnętrzną powierzchnię zębów i dziąseł, najlepiej jednej szczęki..
3. Kiedy zwierzę się do tego przyzwyczai, zabierają się za czyszczenie wnętrza zębów i zakrywają odległe siekacze.
4. Pozostałości pasty wyciera się serwetką.

Wszystko to dobrze, ale na początku pies może wytrwać. Bądź cierpliwy - często wstępne podejścia wykonuje się bez pędzla: właściciel po prostu rozprowadza pastę na palcu. I oczywiście nie zapomnij pochwalić swojego zwierzaka..

Oczy, uszy i nos

Wszystkie te narządy wymagają szczególnej uwagi - wymagane jest codzienne badanie (szczególnie po powrocie ze spaceru).

• Oczy zaleca się wycieranie go rano, ostrożnie usuwając nagromadzone w ciągu dnia wydzieliny bawełnianym wacikiem lub serwetką, ledwo zwilżoną ciepłą wodą. W tym przypadku przesuwają się od zewnętrznej krawędzi do wewnętrznej. Jeśli zostanie znaleziona skorupa lub nadmierne wydzielanie, będziesz musiał spłukać. Chociaż lepiej skonsultować się z weterynarzem z podobnymi problemami.
• Uszy przecieraj go co tydzień suchym wacikiem. Uwaga - nie musisz usuwać całej kulki siarki, w przeciwnym razie małżowina uszna pozostanie bezbronna przed bakteriami.
• Nos nie sprawia większych kłopotów. Wszystko, czego potrzebujesz, to usunąć ciernie, które na nią spadły na czas i okresowo usuwać kurz. Płatek nosa wymaga uwagi - u zdrowego psa jest mokry (w nocy suchy).

Jeśli po przesunięciu dłoni stwierdzisz, że jest na niej wyraźnie wyczuwalna twarda skórka, czas odwiedzić weterynarza.

Edukacja i trening

Proces wychowywania (i późniejszego szkolenia) takiego szczeniaka będzie wymagał od właściciela sporej cierpliwości. Dzięki naturalnemu umysłowi psy pasterskie dość łatwo uczą się poleceń, ale kiedy wyczują odprężenie, potrafią być trochę przebiegłe, a nawet „fałszywe”. Więc oprócz cierpliwości i czasu właściciel będzie również potrzebował taktu pedagogicznego - pies nie wybaczy niegrzeczności.Wychowywać prawdziwego pomocnika i wiernego przyjaciela, zajęcia rozpoczynają się od momentu pojawienia się okruchów w domu:

• w pierwszym miesiącu życia uczą się przezwiska. Podczas karmienia szczeniak jest głaskany i nazywany jego imieniem kilka razy z rzędu. Odbywa się to stale;
• od 2 do 4 miesięcy pracują z zespołami „do mnie” i „miejsce”. W tym samym czasie stosuje się smakołyk, który ma na celu zachęcenie zdolnego szczeniaka. Nie możesz karać w żaden sposób;
• po 4 miesiącach zaczynają rozwijać wytrzymałość: komendy „siad”, „leżeć” i „obok” są ze sobą połączone, do wykonania których zachęca się delikatnością. Zauważając, że szczeniak wykonuje posłuszeństwo przez kilka sekund, wydają komendę „spacer”. Czas ekspozycji jest stopniowo zwiększany;
• w tym samym czasie pies jest szkolony w pokonywaniu przeszkód. Pamiętaj jednak, że mięśnie i stawy szczeniaka jeszcze nie dojrzały, dlatego w programie uwzględniono małe przeszkody;
• 6 miesięcy - moment poznania obroży. Zwierzak początkowo będzie stawiał opór, ale upewniwszy się o życzliwości właściciela szybko przyzwyczai się do tego urządzenia.

Od sześciu miesięcy do szkolenia włącza się ćwiczenia dla psów stróżujących (o ile planowane jest wykorzystanie psa do takich celów). W celu ogólnego rozwoju młodych pasterzy zapoznaje się z podstawami ochrony..

W każdym razie najskuteczniejszy jest regularny trening w wieku do 10-12 miesięcy: zwierzę zapamięta te umiejętności na całe życie i trudno będzie je przekwalifikować w przyszłości..

Ćwiczenia i chodzenie

Wymagana jest regularna aktywność fizyczna.

Zabawne szczenięta uwielbiają biegać po piłkach i próbować przynieść porzucony kij, podczas gdy dorośli wolą długie biegi bez spoglądania wstecz na przeszkody.

Optymalny czas trwania codziennych spacerów to 1,5-2 godziny. Wiele osób ćwiczy dwugodzinne spacery (rano i wieczorem). Ale nawet takie zajęcia zaczynają się od małych: 2-miesięczny szczeniak w sumie wystarczy na 20-30 minut dziennie. Na pełnoprawną promenadę przenoszą się przez 6-7 miesięcy.

Aby chodzić po ulicach i parkach, będziesz musiał zdobyć uprząż, aw przyszłości - smycz i pysk.

Dla psów pasterskich niezwykle ważne jest porozumiewanie się z własnym gatunkiem. Właściciel będzie potrzebował maksymalnej uwagi - pies, który bawił się za dużo, może po prostu wymknąć się spod kontroli, a szarpanie tylko pogorszy sytuację. Dlatego chodzenie lepiej nie ufać dzieciom.

Sezon również odgrywa rolę. Tak więc w błocie pośniegowym lub zimnie szczenięta są wyprowadzane do minimum (podobnie jak starsze psy) - aby nie wychłodzić łap. Dla zwierzaka w sile wieku pora roku nie ma znaczenia, chociaż opiekunowie psów radzą powstrzymać się od chodzenia w deszczu i w gęstym błocie.

Co karmić

Wśród hodowców i opiekunów toczą się dyskusje na temat tego, co dać psom pasterskim - produkty naturalne lub suche jedzenie.

Obie opcje są dozwolone, ale głównym warunkiem jest płynna zmiana diety. Przejście od gotowej paszy do zwykłej karmy nie powinno nastąpić „jednego dnia”: nowe składniki są mieszane ze starą paszą przez tydzień.

Przejdźmy do menu.

Szczeniak

W pierwszym miesiącu życia dieta dziecka składa się wyłącznie z mleka. Produkt wołowy, kozi lub owczy jest podgrzewany do + 27 ° ... + 30 ° i wstrzykiwany za pomocą pipety, butelki dla niemowląt lub strzykawki bez igły.

Norma dzienna do 14 dni to 2/3 szklanki, podzielone na 4-5 dawek, od 15 dni do miesiąca powoli zwiększa się do dwóch szklanek (przy 6 podejściach).Od miesiąca przechodzą na jedzenie bardziej znane owczarkom:

• chude mięso wołowe;
• ptak;
• gotowane podroby;
• gotowana ryba (ściśle bez kości);
• jajka na twardo - raz na 3-4 dni;
• ryż lub kasza gryczana zmieszana z tartymi ziołami lub warzywami. Wśród nich są marchewki i dynia, buraki i kapusta..

Ważne jest, aby szczeniak zachował równowagę między zbożami a produktami pochodzenia zwierzęcego (najlepiej 70/30).

Możesz również wziąć specjalną suchą karmę dla młodych psów pasterskich, nie oszczędzając na mieszance klasa super premium.

Podczas karmienia starają się utrzymać codzienną rutynę, biorąc pod uwagę charakterystykę wiekową psów. Na przykład od 1,5 do 3 miesięcy karmienie ogranicza się do 4 przyjęć (3-3,5 szklanki jedzenia dziennie). Od 3 do 6 ćwiczyć 3 posiłki dziennie.Od sześciu miesięcy do roku kierują się zdrowiem zwierzaka. Psy lekko osłabione stosują dietę „potrójną” ze zwiększeniem objętości pokarmu do łącznie 1,5 litra dziennie. Zdrowe zwierzęta można bezpiecznie przenieść na 2 posiłki dziennie, co jest uważane za standard dla dorosłych.

Nie zapomnij o witaminy, a raczej kompleksy mineralne. Działają jako dodatki do głównej żywności. Obecność glukozaminy, wapnia, fosforu i siarczanu chondroityny jest niezwykle ważna dla rosnącego organizmu..

Kupując żywność uzupełniającą, preferują preparaty z obecnością tych pierwiastków. Dawkowanie jest wskazane na opakowaniu..

Dorosły pies

Pod względem dozwolonych pokarmów dieta dorosłego psa jest identyczna z dietą rosnącego szczeniaka. Cała różnica tkwi w proporcjach i ilościach.

Standardowy schemat jest następujący:

• 1/3 pochodzi z mięsa. Może to być świeży lub parzony kurczak lub gotowana chuda wołowina. Wszystko to raz w tygodniu wymieniane na ryby;
• kolejna trzecia to suma warzyw i produktów mlecznych. Uważaj na mleko pełne: może powodować biegunkę;
• udział zbóż w dziennej ilości żywności jest w przybliżeniu taki sam. Najlepsze z nich to ryż, kasza gryczana i proso.

Często właściciele psów pasterskich popełniają błąd wierząc, że pies chętnie zje to, co spadło na jego talerz z kuchennego stołu. Tak nie jest - istnieje bardzo szczegółowa lista produkty zabronione, wśród których są wskazane:

• biały chleb i makaron;
• owoce cytrusowe;
• winogrona;
• kasza jęczmienna perłowa;
• soczewica i fasola;
• ziemniaki;
• groszek;
• szczaw.

Jeśli chodzi o owoce, to stosuje się je wyłącznie jako dodatek do deserów - drobno posiekane jabłka lub gruszki dają maksymalnie trzy razy w tygodniu.

Plusy i minusy treści

Po zapoznaniu się z cechami rasy i skłonnościami jej przedstawicieli można wyciągnąć wnioski, które będą interesujące dla potencjalnych właścicieli niemieckich owczarków długowłosych.Plusy z treści takiego cudu są:

• obecność czworonożnego przyjaciela i strażnika w domu;
• doskonały stosunek psa do członków rodziny, zwłaszcza do dzieci;
• dobra zdolność uczenia się szczeniąt;
• zdolność pasterza do natychmiastowego reagowania na zmiany sytuacji - zbliżaniu się nieznajomego będzie towarzyszyło głośne szczekanie;
• wreszcie te psy staną się idealnymi towarzyszami dla ludzi aktywnych.

Ale jest też wada monety w formie Cons z podobnej okolicy:

• szkolenie wymaga podejścia i cierpliwości;
• nadmierna czujność takiego stróża może wydawać się nudna;
• potrzeba ciągłego poświęcania czasu psu. Pozostawiony sam sobie pasterz jest w stanie nałożyć na uszy cały dom.

Wideo: Owczarki niemieckie długowłose na wystawie w Odessie

Jak widać, jest o czym myśleć. Zdobycie takiego przystojnego mężczyzny, czy nie, zależy od ciebie. Mamy nadzieję, że te informacje pomogą ustalić ten problem, a nasi czytelnicy rozsądnie uwzględnią wszystkie czynniki i możliwe trudności w utrzymywaniu zwierząt. I niech wszystkie zwierzaki, niezależnie od rasy, każdego dnia zadowolą swoich właścicieli!