Ropień łapy u psa: przyczyna i leczenie

Ropień na łapie psa jest zjawiskiem dość powszechnym, niezależnie od rasy, wieku i innych cech fizjologicznych zwierzęcia. Mówiąc najprościej, jest to ropień utworzony w głębokich lub powierzchownych warstwach tkanki skórnej.

Pod względem wielkości może być zarówno bardzo mały, jak i „urosnąć” do rozmiaru kurzego jaja. Ropień jest oddzielony od zdrowej skóry tak zwaną linią demarkacyjną - jasnoczerwoną obwódką, która wyraźnie wyznacza granice stanu zapalnego. Ropień może tworzyć się nie tylko na kończynach, ale także na innych częściach ciała - plecach, głowie, brzuchu, a także na narządach wewnętrznych.

• Łagodny. Zwykle jest wynikiem nieudanych szczepień, zastrzyków, wstrząsów i urazów. Ma wygląd obrzęku o czerwonawym odcieniu, którego wnęka jest wypełniona gęstym ropnym płynem.
• Złośliwy. Wygląda jak wodniste czerwone guzki, które nie są elastyczne w dotyku, wewnątrz których znajduje się płynna ropa.
• Zimno. Szyszka dojrzewa powoli, prawie nigdy nie otwiera się spontanicznie. Z reguły jest to „diagnoza” starszych psów o słabej odporności..
• Gorąco. Tworzy się szybko, czemu towarzyszy wzrost temperatury ciała. Obrzęk jest bolesny, często otwiera się.

Przyczyny występowania

Głównym prowokatorem powstania ropnia są rany i urazy. Pies może podczas chodzenia uderzać lub drapać o drzewo, betonowy słupek, metalowy narożnik i inne przedmioty, w wyniku czego w miejscu zmiany rozpoczyna się proces zapalny i tworzy się ropień. Często uderza się w łapy i głowę.

Problem może również powstać z następujących powodów:

• Nie przestrzegano wszystkich zasad higieny dotyczących opieki nad zwierzętami. Pies wchodzi w kontakt z ostrymi przedmiotami i może spowodować mimowolne obrażenia. Podczas spaceru grzebie w koszach na śmieci, zbiera brudne rzeczy i je smakuje. Psy uliczne mają szczególnie wysokie ryzyko ropnia..
• Zwierzę ma zarozumiały charakter i często walczy ze swoimi towarzyszami. Istnieją również konflikty oparte na interesach seksualnych w walce o kobietę. U niekastrowanych samców prawdopodobieństwo choroby prostaty wzrasta wraz z wiekiem, co może prowadzić do rozwoju ropnia. U suk piersi są wrażliwe.
• Wrośnięty włos. Pozornie nieszkodliwy czynnik może powodować tworzenie się ropnej kapsułki w miejscu zatoru.
• Niewystarczająco sterylne warunki w klinice, w której wykonywano zastrzyki lub inne zabiegi medyczne.
• Wypadki. Pies zostaje mocno uderzony lub poważnie zraniony. W otwartej ranie może pozostać obcy przedmiot (drzazga, cierń, szkło), co sprowokuje proces próchnicy.
• Okrutne traktowanie ludzi. Zagrożone są nie tylko psy uliczne, ale także niewielki odsetek zwierząt domowych..
• Lizanie i ssanie różnych przedmiotów. Typowe dla szczeniąt, dzięki czemu poznają otaczający je świat. Zwykle jest to zapalenie dziąseł, błon śluzowych jamy ustnej..

Ważne: niektóre rasy mają naturalne predyspozycje do rozwoju ropni. Na przykład Labradory, Shar Pei, Buldogi Angielskie.

Ropnie wewnętrzne powstają w wyniku nieleczonych ran lub pozostających w organizmie ciał obcych. Relatywnie mówiąc, śmieci to resztki kory, mikrocząsteczki tkanki, szkła i innych przedmiotów, które nie zostały wcześniej usunięte z rany.

Objawy

Znalezienie powierzchownego ropnia jest dość łatwe. Wizualnie wygląda jak mały guzek, który jest gęsty w dotyku. Podczas dotykania bolącego miejsca pies może skomleć i wykazywać oznaki niepokoju. Skóra nad ropniem staje się opuchnięta i ma czerwonawy odcień.

Szyszka rośnie szybko i może zwiększyć rozmiar 2-3 razy w ciągu kilku dni. Na ostatnim etapie dojrzewania ropnia pojawia się uczucie, że zaraz pęknie. Pod naciskiem dużej ilości ropy tkanki mogą nie wytrzymać stresu i następuje arbitralne rozcięcie.

Głęboki ropień nie jest rozpoznawany gołym okiem. Można go wykryć tylko za pomocą znaków drugorzędnych, takich jak:

• Letarg zwierzęcia;
• Brak apetytu;
• Podwyższona temperatura ciała;
• Senność.

Przy najmniejszym podejrzeniu takiej reakcji konieczne jest pokazanie psa weterynarzowi, wykonanie prześwietlenia lub USG. Ponieważ symptomatologia jest podobna do powstawania krwiaków i przepuklin, do badań laboratoryjnych można dodatkowo wykonać badania krwi i nakłucia.

Leczenie

Według statystyk prawie co drugi pies w swoim życiu miał ropień. Przy odpowiednim i terminowym leczeniu nie ma niebezpieczeństwa w tym problemie. Z reguły mówimy o powierzchownym ropieniu tkanek podskórnych. Przypadki ropnia wewnętrznego, a zwłaszcza ropnia samoistnego, są bardzo rzadkie. Terapia jest zwykle antybiotykami.

Ropień można leczyć na stałe lub w domu.

• Metoda chirurgiczna. Ropień otwiera się skalpelem po pełnym dojrzewaniu, ranę dobrze oczyszcza się z resztek ropy i poddaje działaniu środka antyseptycznego. Jeśli to konieczne, drenaż jest umieszczany na 3-4 dni, a pies jest codziennie przyprowadzany do ubierania. W przypadku podawania doustnego zalecany jest cykl antybiotyków, chociaż nie jest to konieczne. W niektórych przypadkach wystarczy prowadzić profilaktykę preparatami homeopatycznymi..

Ważne: aby pies nie polizał rany i nie pozwolił jej wyschnąć, zaleca się założenie na pysku specjalnego kołnierza.

Jeśli guz okazał się złośliwy, usunięcie przeprowadza się tylko operacyjnie w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym.

• Środki ludowe. Często ropień otwiera się samoczynnie, ale nie ma sposobu, aby pokazać psa lekarzowi. W takich przypadkach nie panikuj - organizm jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z gojeniem, niezależnie od wielkości otworu i ilości uwolnionej ropy..

Ciepłe okłady na bazie naparów ziołowych mogą służyć do dezynfekcji i łagodzenia bólu. Na przykład z glistnika, babki, rumianku farmaceutycznego. Kilkakrotnie złożony bandaż lub bawełnianą szmatkę zwilża się bulionem i nakłada na obszar problemowy na 10-15 minut. Zabieg należy powtarzać 3-4 razy dziennie w regularnych odstępach czasu..

Do mycia rany dobrze stosuje się również roztwory z nagietka i dziurawca. Na 1 szklankę przegotowanej wody dodaj 10 kropli alkoholowej nalewki ziołowej oraz ćwierć łyżeczki soli kuchennej. Mieszanina jest dobrze wymieszana, wciągnięta do strzykawki i rana jest leczona. Kurs - 4-7 dni, w zależności od szybkości gojenia.

Nalewka z jeżówki służy do podniesienia odporności. Można go kupić w aptece i pobrać zgodnie z adnotacją lub samodzielnie przygotować i podawać psu 5 kropli 3 razy dziennie..

Zapobieganie

Oczywiście nie da się uchronić swojego zwierzaka przed wszelkimi chorobami i uszkodzeniami fizycznymi. Możemy mówić tylko o zminimalizowaniu ryzyka zarażenia się tą lub inną chorobą lub kontuzji. Aby zmniejszyć szanse „zarobienia” ropnia, zaleca się przestrzeganie kilku zasad:

• Unikaj walk z innymi zwierzętami, nawet w zabawny sposób.
• Regularnie wykonuj badania weterynaryjne na obecność ropnych infekcji.
• Przestrzegaj podstawowych zasad higieny.
• Należy upewnić się, że wstrzyknięcia są wykonywane tylko za pomocą nowych jednorazowych strzykawek, a miejsca wstrzyknięć są dokładnie zdezynfekowane.
• Upewnij się, że na łapach nie ma pęknięć, zadrapań lub nacięć.