American pit bull terrier: historia, wygląd, charakter i zdjęcie

Rasa zakazana w wielu krajach UE, pies uważany za zimną stal, zwierzak, za którego zakup przyszły właściciel mieszkający w krajach o „obowiązującym prawie” musi przejść testy psychologiczne - to amerykański Pit Bull Terrier. Zwykłe psy o zimnym wyrazie oczu są uważane za niebezpieczne, w rzeczywistości Pit Bull Terrier jest łatwym do wyszkolenia psem uniwersalnym i walczącym, który może stać się zagrożeniem tylko w rękach głupiej osoby.

Odniesienie do historii

Hodowla wszystkich ras bojowych wiąże się z kaprysami zwierząt i wypaczonymi interesami ludzi uprawiających krwawe sporty z psami. Korona natury na długo przed zwykłymi walkami psów lubiła oglądać pokazy, w których czworonożni gladiatorzy atakowali dzikie zwierzęta - niedźwiedzie, byki, dziki czy małpy. Pierwszymi uniwersalnymi wojownikami były psy z rodzaju Mastiffy i Dogy Niemieckie, jednak zwierzęta te nie były szczególnie zwinne. Kolejnym legendarnym „gladiatorem” jest Bull Dog lub buldog angielski starego formatu - potężny, muskularny pies o kwadratowej głowie, szeroko rozstawionych oczach i „żelaznym uścisku”.

To interesujące! Obraz słynnego artysty Rubensa, namalowany w XVI wieku, przedstawia polowanie na dzika z psami. Schwytane psy podobne w budowie i wyglądzie do współczesnego Pit Bull Terriera.

Po oficjalnym zakazie nęcenia byków w Anglii, buldogi staroangielskie i ich spadkobiercy Ambuli zostali nieodebrani. Niektóre psy właśnie padły na ulicach, wiele z nich wpadło w ręce przedsiębiorczych hodowców i zostało zmieszanych z innymi rasami, a tylko niewielka liczba psów pozostała nietknięta.

Uwaga! Popularna nazwa Pitbull jest nieprawidłowa, ponieważ tłumaczy się jako „walczący byk”.

Z krycia ciężkich i wytrzymałych Bulldogów z terierami różnych typów uzyskano psy rasy American Pit Bull Terrier - uniwersalnych wojowników o błyskawicznej reakcji i naturalnej wytrzymałości, wysoko rozwiniętym instynkcie ochrony, zdolności do polowania, wypasu bydła, poszukiwań i prac pociągowych. Nie ma wątpliwości co do obecności puli genów buldogów staroangielskich, zanęcanie byków było uważane za wielkie wydarzenie i znalazło odzwierciedlenie w sztukach wizualnych, a sylwetki psów gladiatorów bardziej przypominają Pit Bull Terriery niż Ambuli, których kagańce skracano przez skrzyżowanie małych przedstawicieli z Mopsami. Nie można było dowiedzieć się, jaki terier dał niektóre ze swoich genów. Po pierwsze, w tym czasie większość ras myśliwskich była w fazie formowania, a po drugie w Europie żyły prawie wszystkie typy współczesnych terierów..

Amerykański Pit Bull Terrier nie jest „dzieckiem” Stanów Zjednoczonych. Ustalono, że psy bojowe zostały sprowadzone do Nowego Świata w latach 1750-1770. Większość zwierząt towarzyszyła imigrantom z Holandii, Anglii i Hiszpanii. Po oficjalnym zakazie wszelkiego rodzaju krwawych sportów, który został ogłoszony przez rząd Anglii w 1835 roku, pomimo zakazu walk, zapotrzebowanie na psy bojowe w społeczeństwie gwałtownie spadło, a Pit Bull Terriery były dosłownie na skraju wyginięcia. Rząd Stanów Zjednoczonych nie spieszył się z powstrzymaniem „zabijania cienia” aż do początku XX wieku, aw latach czterdziestych XIX wieku do Ameryki sprowadzono pełnoprawne i sprawdzone psy, dzieci i „spadkobierców” najlepszych „gladiatorów”. Z już istniejących hodowców "baz genowych" w Stanach Zjednoczonych stworzyli rasę o nazwie American Pit Bull Terrier. Zgodnie z regulaminem FCI (International Cynological Federation) właścicielem rasy jest kraj, w którym urodziła się linia, jednakże „ojczyzna” Pit Bull Terrierów nie została oficjalnie ustalona.

Po zawetowaniu amerykańskiego sportu krwi, hodowla wszystkich psów bojowych została zakazana w Stanach Zjednoczonych, jednakże Pit Bull Terriery i Staffordshire Terriery otrzymały „specjalny zaszczyt”. Media regularnie donosiły o czworonożnym ataku na dorosłych i dzieci. Ze względu na uczciwość zauważamy, że każdy pies jest podatny na gryzienie (według milczących danych tylko 10% incydentów, które miały miejsce w Stanach Zjednoczonych, jest związanych z rasami walczącymi), ale takie „działania antyagitacyjne” szybko ukształtowały frazes o zabójczych pit bullterierach.

Pełnoprawne prace nad socjalizacją rasy rozpoczęły się w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Do rejestru Kennel Union of America (AKC lub American Kennel Club) zostały wpisane jednocześnie dwie rasy psów - American Staffordshire Terrier (AST) i American Pit Bull Terrier (APBT). Hodowcy nie byli zadowoleni z podobieństwa nazw ras i tego, że psy zostały skojarzone z tym samym drążkiem.

W 1989 roku hodowca i fan walk S. B. Bennett, przy wsparciu prawdziwych fanów krwawej rozrywki, stworzył United Kennel Club (UKC), który zajmował się wyłącznie walką z amerykańskimi Pit Bull Terrierami. Ze względu na „rozmycie” wzorca skały AST i APBT zostały podzielone na kilka podobnych do siebie linii. Przedsiębiorczy właściciele zarejestrowali psy w obu klubach, co doprowadziło do ciągłego kazirodztwa, w rzeczywistości do legalnego krzyżowania. Dopiero w 1970 roku UKC oficjalnie zrezygnowało z udziału podopiecznych w walkach psów. Gwałtowny odpływ pitmenów sprawił, że klub stał się wielorasowy.

Praca hodowców amerykańskich miała na celu przede wszystkim zachowanie męskości i zmniejszenie ogólnej agresji wobec ludzi. Nie sposób opisać ani wyrazić słowami, jak żmudna praca polega na stłumieniu jednego z podstawowych instynktów pracy psa, wystarczy powiedzieć, że praca ta prowadzona jest od lat 70. XIX wieku do dnia dzisiejszego. Dzięki staraniom amerykańskich klubów ludzkość miała zaszczyt spotkać się z odważnym, silnym, silnym, lojalnym i zrównoważonym amerykańskim Pit Bull Terrierem. Być może sukces hodowców mógłby osiągnąć poważniejszą skalę, gdyby nie celowe utrudnianie doskonalenia rasy przez pozbawionych skrupułów górników - fanów współczesnych psich walk bez zasad.

Niestety zakaz walk psów w Stanach Zjednoczonych nie powstrzymał krwawego biznesu, który trwa do dziś. Właściciele-łupieżcy zarabiają więcej na bólu swoich podopiecznych niż na możliwej karze za prowadzenie pojedynku. Ponadto, jak pokazała praktyka, obrońcy praw zwierząt są bezsilni przed sądem, prawie niemożliwe jest udowodnienie, że pies zginął na ringu. Właściciele kalekich psów zabijają przez nakłucie serca, co w badaniu wygląda jak śmierć z powodu niewydolności sercowo-naczyniowej. Potrzeba krwiożerczych ludzi popycha nieuczciwych hodowców do zepsucia rasy.

W 1976 roku w Ameryce istniała oficjalna organizacja wspierająca hodowlę pracujących walczących z Pit Bull Terrierami za nielegalne walki - American Dog Breeders Association (ADBA). Dopiero po śmierci założyciela Guya McCordora i przejęciu władzy przez Kate Greenwood (córkę pitmana), stowarzyszenie skierowało swoje wysiłki na uspołecznienie rasy. Przedstawiciele organizacji prowadzili pracę edukacyjną i dosłownie na palcach wyjaśniali Ameryce i całemu światu, że przy odpowiednim wychowaniu Pit Bull Terriery nie stają się zabójcami, ale działają jako lojalni i niezawodni towarzysze. Aby zrealizować hazard właścicieli, ADBA zorganizowała konkurs, w którym amerykańskie Pit Bull Terriery mogły walczyć w transporcie towarów lub pochwalić się swoim wyglądem zewnętrznym.

Uwaga! Dziś między amerykańskimi Pit Bull Terrierami odbywają się mecze kontraktowe (zawody z elementami walki), jednak nie jest to krwawe widowisko, ale sport o bardzo surowych ramach i zasadach.

Wygląd

Jak wspomniano powyżej, rasa American Pit Bull Terrier zawsze była psem bojowym i tylko kilka linii zostało celowo uspołecznionych wyłącznie do poziomu klasy towarzyszącej i pokazowej. Hodowla Pit Bull Terrierów to niezwykle trudne zadanie ze stałym czynnikiem ryzyka. Faktem jest, że jakość szczenięcia można określić dopiero po zakończeniu dojrzewania psychicznego, w przybliżeniu w wieku 2 lat. Kojarzenie „referencyjne”, ale nieodpowiednie dla siebie, rodzice mogą mieć potomstwo niskiej jakości. Aby zachować walory użytkowe, hodowcy uciekają się do pokrewnego krycia. Aby zmniejszyć ryzyko zwyrodnienia, do żyłki należy dolać świeżej krwi i to jest główne ryzyko - jedno nieudane krycie może „zanegować” wiele lat pracy. Powiązane krycia zaowocowały setkami linii, które mają wspólną, ale „rozmytą” cechę rasy.

Standard rasy

W sensie globalnym wyróżnia się psy z klas pracujących i pokazowych, a Pit Bull Terriery dzieli się zwykle na buldoga, teriera (z wąską kufą) i typ mieszany. Przy ocenie wielkości zwykle koncentruje się na wadze, która waha się od 12 do 36 kilogramów (suki są mniejsze niż samce). Wysokość zależy od wagi i proporcji kości psa. Zauważ, że wielkość psa tak naprawdę nie ma znaczenia, o wiele ważniejsza jest harmonia budowy ciała..

• Głowa - w kształcie kwadratu z płaskim i szerokim czołem. Kości policzkowe są szerokie, policzki mocne, podkasane lub lekko obwisłe, bez fałd. Przejście od czoła do nosa z wyraźnym łukiem, ale bez ostrego kąta. Grzbiet nosa gładki. Dopuszczalna jest obecność bruzdy między oczami i wyraźną orbitą.
• Zęby i zgryz - szczęka jest głęboka, mocna. Zamknięte szczęki tworzą prostokątną kufę. Zęby duże, mocno osadzone, zamknięte w ciasnym zamku - zgryz nożycowy.
• Uszy - wysoko i szeroko. Psy pracujące urodzone w krajach, w których uprawa nie jest prawnie zabroniona, mają przycięte uszy. Naturalny, częściowo wyprostowany wygląd uszu, brak wady lub wady w ocenie.
• Oczy - w kształcie migdałów, owalne lub okrągłe. Szeroko rozstawione, nisko do czoła.
• Nos - ciasne, nie zadarte, z otwartymi i dużymi nozdrzami.
• Ciało - format prostokątny. Szyja średniej długości, szeroka i muskularna, w spoczynku lekko wysklepiona. Ramiona szerokie, łopatki podniesione, pochylone do przodu. Klatka piersiowa możliwie najgłębsza, ale nie szeroka, żebra okrągłe, głębokie, wydłużone. Grzbiet szeroki i prosty, linia łopatek wyższa niż zad. Linia pachwiny jest napięta. Całe ciało psa pokryte jest ściśle przylegającą skórą bez fałd.
• Odnóża - średniej długości, szeroko rozstawione. Wizualnie pies wygląda bardzo stabilnie. Nogi przednie proste, kości szerokie i zaokrąglone, łokcie ściśle równoległe do klatki piersiowej. Uda wydłużone, suche i muskularne. Tylne nogi mają taką samą długość jak przednie, ale w pozycji wyprostowanej do tyłu. Ręka jest proporcjonalna do łap, palce są „kocie” lub wydłużone, zebrane.
• Ogon - proporcjonalnie krótki, nisko osadzony, obniżony w stanie spokojnym, w stanie pobudzenia - napięty i kontynuujący linię kręgosłupa lub uniesiony. Kotowanie ogona jest surowo zabronione..

Rodzaj i kolor szaty

Amerykańskie Pit Bull Terriery to psy o krótkich włosach. Włos okrywowy jest twardy, sprężysty, ściśle przylegający, naturalnie nie ma podszerstka. Brzuch jest bezwłosy. Na pysku, łapach i uszach włos welurowy (krótszy niż główny włos ochronny).

Każda pigmentacja tęczówek, nosa, warg i eyelinera, jednak przy ocenie bierze się pod uwagę harmonię umaszczenia psa. Paleta pigmentacji wełny jest również nieograniczona, dopuszczalne są białe plamy. Dzięki lokalizacji pigmentacji dozwolone są typy jednolite, pręgowane i cętkowane. Kolor tygrysa zwykle składa się z palety czerwono-brązowego koloru podstawowego i czarnych pasków.

Jedynym wyjątkiem, który odrzuca psa z hodowli, jest kolor merle. Rozmyty kolor, z którego znane są owczarki australijskie o niebieskiej sierści, wynika z obecności genu odpowiedzialnego za niepełne zabarwienie włosów. Kolor ten jest zabroniony dla wielu ras, ze względu na możliwe patologie wzroku i słuchu, jednak nie oznacza to, że nie istnieją Pit Bull Terriery z pigmentacją merle.

Charakter i szkolenie

Jakościowy i rasowy Pit Bull Terrier to wszechstronny i lojalny pies o przyjaznym charakterze. Kynolodzy zdecydowanie odradzają wykorzystywanie rasy jako ochroniarza. Tak, amerykański Pit Bull Terrier ma budzący grozę, czasem onieśmielający wygląd, ale rasa musi być przyjazna ludziom. Rozwinięcie złości wobec osoby jest dość trudne, pod warunkiem, że pies ma stabilną psychikę, ale należy pamiętać, że takie eksperymenty doprowadzą do niekontrolowanych zachowań zwierząt domowych, aw rezultacie do tragedii.

Ważny! Amerykańskim Pit Bull Terrierom nie wolno uczestniczyć w szkoleniach związanych z rozwojem agresji wobec ludzi - taka ignorancja ze strony właściciela prowadzi do zachwiania świadomości psa.

Psy wyróżnia aktywny temperament i fenomenalna wytrzymałość, dlatego aktywność fizyczna jest kluczem do zdrowia psychicznego podopiecznego. Zazwyczaj nierealne jest zmęczenie Pit Bull Terriera zabawą portem, bieganiem lub podobną rozrywką. Właścicielom zaleca się trenowanie psa w wybranym sporcie (zwinność, podnoszenie ciężarów, jazda na rowerze i skijoring) oraz w razie potrzeby zwiększanie ciężaru amunicji psa - to nie tylko wyczerpuje podopiecznego, ale także powoduje nadmuchanie jego ciała..

Pomimo wędrujących mitów Pit Bull Terrier jest rasą łatwą do wyszkolenia. Pies jest szybki i łatwy w tresurze i chętnie służy właścicielowi. Na tle antypropagandy szerzy się kolejny mit, że Pit Bull Terriera trzeba pokonać, inaczej nie będzie szanował właściciela - to przynajmniej czysta ignorancja. Amerykański Pit Bull Terrier jest szkolony wyłącznie metodą motywacyjną i satysfakcjonującą, kary fizyczne mogą prowadzić do złości lub nieśmiałości, co bezwarunkowo dyskwalifikuje psa z pracy hodowlanej.

Dobrze wychowany amerykański Pit Bull Terrier to lojalny towarzysz, towarzysz i strażnik dla całej rodziny. Rasę wyróżnia szczególna miłość do małych dzieci. Zwracaj szczególną uwagę na wychowanie psa, jeśli w Twojej rodzinie mieszka nieinteligentny maluch, zwierzak będzie starał się zadowolić małego łobuza i przez wzgląd na żywiołowy śmiech swojego „ukochanego właściciela” bez problemu rozerwie poduszki, rozwali szafę lub zerwie zasłonę.

Pit Bull Terrier czystej krwi wie, jak odróżnić zło od dobra, z chęcią spotka się z gośćmi z ciastem i bez ostrzeżenia rzuci się do walki, aby uchronić właściciela przed złymi życzeniami. Uważaj, jeśli podopieczny już wszedł do walki, nie panikuj, czując strach, pies straci panowanie nad sobą i stanie się bardziej asertywny w ataku.

Wybór szczeniaka z klasy robotniczej. Test gry

Cofnijmy się trochę i zastanówmy się nad trudnością zdobycia zwierzaka pracującego. Pomijając uprzedzenia i konwencje, wszystkie rasowe szczenięta rasy American Pit Bull Terrier są takie same - przyjazne, ciekawe, aktywne i charyzmatyczne. Jeśli planujesz karierę psa w meczach kontraktowych, musisz wybrać dobrego pracującego szczeniaka..

Główny problem polega na tym, że o zdolności do pracy decyduje obecność gry (chęć wygrania). Tej jakości nie widać na zdjęciu ani osobiście, obecność zwierzyny nie zależy od rodowodu rodziców czy charakteru szczenięcia w młodym wieku. Oczywiście, jeśli kupisz szczeniaka, którego krewni wykazali się doskonałymi wynikami w walkach kontraktowych, szanse na zdobycie psa dobrej jakości wzrosną..

Po osiągnięciu wieku 2 lat lub później, w zależności od stopnia dojrzałości moralnej psa, podopieczny będzie musiał zdać zwierzynę. Wielu współczesnych pitmanów nazywa grę testową karą, ponieważ zwierzak będzie musiał wziąć udział w bitwie, która będzie trwała, dopóki jeden z przeciwników nie padnie wyczerpany na ziemię. Wykrzyknąłeś już: „Dlaczego?”, Więc nie spiesz się z wnioskami.

Ważny! Test gry jest przeprowadzany tylko z heteroseksualnymi Pit Bull Terrierami w tej samej kategorii wagowej.

Mecz kontraktowy to pojedynek dwóch psów o jednakowej wadze. Cel zawodów daleki jest od rozlewu krwi (choć zdarza się to dość często), psy rywalizują w wytrzymałości. Przeciwnicy, którzy znajdą się na ringu, muszą się wyczerpać i nie wycofywać się mimo zmęczenia. Po wyczerpaniu psów, przewodnicy oddzielają przeciwników w rogach i naprzemiennie wysyłają ich do ataku, pierwszy wycofujący się zostaje uznany za pokonanego.

W zależności od taktyki i zachowania psa podczas testu, przewodnik może założyć, czy pies rozwinął grę i do jakiego typu dąży:

• Standard - pies walczy do wyczerpania.
• Wzmocniony - pies walczy pomimo chwiejnych łap, pitmani charakteryzują ten typ hasłem „czołganie się do ataku”.
• Fatalny - Pit Bull Terrier jest gotowy do walki, aż serce się zatrzyma. Najrzadszy typ, z oczywistych powodów, takie psy umierają z powodu przeciążenia w młodym wieku.

Ważny! Zakontraktowane mecze i testy z gry są dozwolone tylko między psami tej samej rasy w tej samej kategorii wagowej.

Konserwacja i pielęgnacja

Średniej wielkości pies krótkowłosy nie wymaga specjalnej opieki, można go trzymać w mieszkaniu lub domu z ogródkiem. Krótkie włosy należy szczotkować raz w tygodniu szczoteczką do masażu. Pazury są przycinane co dwa tygodnie Uszy są czyszczone i kąpane w razie potrzeby.

Najważniejszym aspektem utrzymania Pit Bull Terriera jest jakość i zbilansowane karmienie, szczególnie podczas aktywnego wzrostu. Pamiętaj o potrzebach psa pierwiastki śladowe i witaminy.

Zdrowie

Amerykański Pit Bull Terrier jest podatny na „dolegliwości zawodowe” ras pracujących:

• Dysplazja stawu biodrowego.
• Alergia.
• Zwężenie aorty - najczęściej jest wykrywane podczas ćwiczeń lub testu gry. Pies pracujący ma problemy z oddychaniem i szybko się męczy.
• Choroby układu hormonalnego, zaburzenia gruczołu tarczowego - prowadzą do szeregu zaburzeń od szybkiego nagromadzenia tkanki tłuszczowej do rozwoju ukrytych patologii na całe życie.

Zdjęcia