Nimfa papuga: wygląd, kolory

W środowisku naturalnym występują tylko monochromatyczne nimfy z niewielkimi różnicami w odcieniu między samcami i samicami..

Jednak żarliwym wielbicielom tych zabawnych papug udało się nie tylko je oswoić, ale także wydobyć nowe wariacje kolorystyczne. Przeczytaj o różnorodności kolorów upierzenia nimfy w dalszej części artykułu.

Jak wyglądają nimfy

W literaturze naukowej ptaki te określa się jako Nymphicus hollandicus. Ich wyjątkowość polega na tym, że są jedynymi przedstawicielami rodzaju należącego do dużej rodziny Cockatoo..

Na zewnątrz są to dość duże papugi, których waga sięga 100 g. Długość ich ciała po uwzględnieniu ogona waha się w granicach 30–33 cm. Charakterystyczne cechy nimfy to:

• wysoki jasnoszary grzebień na głowie z żółtawym odcieniem (w zależności od nastroju właściciela może unosić się lub opadać);
• luksusowy spiczasty ogon, którego długość wynosi 14–16 cm;
• jasne pomarańczowo-czerwone plamy na siarkowo-żółtych policzkach;
• krótki dziób w kształcie kakadu.

Naturalne upierzenie tego wyjątkowego gatunku charakteryzuje się szarawymi odcieniami. U samców jest znacznie jaśniej. Charakteryzują się ciemno oliwkowo-dymnym kolorem ciała i żółtą główką. Pióra lotek i pióra ogonów są aksamitnie czarne z niebieskawo-szarym odcieniem.U kobiet naturalny kolor charakteryzuje się brudnymi szarymi odcieniami z brązowawym odcieniem na spodniej stronie ciała. Ich plamy na policzkach są bladobrązowe. A na wewnętrznych błoniach piór lotu i ogona są wyraźnie widoczne owalne bladożółte kropki, na zewnętrznych krawędziach zewnętrznych piór ogonowych od wewnątrz żółte paski.

Upierzenie piskląt nimf jest takie samo jak u samic. Dopiero od dziesiątego miesiąca życia papugi zaczynają pojawiać się na stałe zgodnie z ich cechami płciowymi. Jednocześnie zoolodzy zauważają szybki rozwój prac hodowlanych, w wyniku których pojawiły się nowe, nietypowe dla gatunku kolory piór. Spowodowało to trudności w rozróżnianiu kobiet i mężczyzn..

Kolory Corell

Inne zacienione odmiany tych tropikalnych mówców są uważane za mutacje. Naukowcy tłumaczą jego pojawienie się przypadkowym lub celowo sprowokowanym nieprawidłowym działaniem genów odpowiedzialnych za oryginalne upierzenie. Charakterystyczne jest, że każdy taki proces obejmuje indywidualny gen.

Badając cechy kolorystyczne piór nimfy, zoologowie doszli do wniosku, że nie ma na świecie takiego funduszu genetycznego, który mógłby radykalnie zmienić na zawsze dziką barwę ptaków. Przyjrzyjmy się bliżej, jak współcześni hodowcy mogą zadowolić hodowców.

Albinos

Tak nazywa się czysto białe nimfy o czerwonych oczach, które z wiekiem ciemnieją, zmieniając się w ciemno-wiśniowy kolor. Na piórach tych papug nie ma pigmentu, ale czasami biel może być kremowa.. Samce są zawsze znacznie bielsze niż samice. W tym ostatnim bladożółte kropki są wyraźnie widoczne na piórach skrzydeł i podogonach, dając efekt marmurkowatości. Aby uzyskać ten kolor, w krzyżówkach muszą wziąć udział ptaki z genem o białej twarzy oraz lutino.

Biały

Przedstawiciele tego podgatunku wyróżniają się intensywnym żółtym nalotem na białym upierzeniu i czarnych oczach. Samce można wyróżnić nie tylko jaśniejszym odcieniem koloru, ale także bladym ogonem, a także dwoma czysto białymi piórami ogonowymi, różniącymi się maksymalną długością. Z drugiej strony samice mają wyraźnie marmurkowaty ogon i żółty ogon. Aby uzyskać ten kolor do pracy hodowlanej, potrzebujesz białej samicy i szarego samca..

Lutino

Ten gatunek nimfy jest łatwo rozpoznawalny po jasnożółtych piórach i czerwonych oczach, które w miarę wzrostu nabierają ciemnego wiśniowego odcienia. Ptaki mają jasną plamkę na skrzydłach i grzbiecie, podczas gdy samce mają jaskrawopomarańczowy rumieniec po bokach głowy. Na ich ciele nie ma innych kolorów, co jest cechą charakterystyczną koloru lutiny.Wynika to z faktu, że krzyżowany odpowiedni gen blokuje ciemne tony podstawowe. Zdaniem ekspertów przedstawiciele tego podgatunku często mają wady w postaci drabin pod kępką i skrzydłami. Jednak hodowcy aktywnie walczą z tymi brzydkimi rzeczami..

Jasny szary

Osobniki tego podgatunku charakteryzują się jasnosrebrzystym kolorem i czerwonymi oczami. Według ekspertów jest to rozcieńczony kolor naturalnej szarości Normal, uzyskany przez skrzyżowanie nimf szarych i białych. Ptaki mają wyraźną żółtą głowę, jasnopomarańczowe policzki, różowy dziób i nogi. Kobiety charakteryzują się bladością upierzenia.

Cynamon

Kolor piór tych papug jest bardzo podobny do popularnej przyprawy. Pojawił się w wyniku przemian biochemicznych, tworząc ciemną pigmentację podczas interakcji melaniny i feomelaniny. Aby uzyskać jaśniejsze odcienie (kawa z mlekiem), hodowcy eksperymentują, krzyżując podgatunki Cinnamon i Lutino. Uważaj: ponieważ brązowy zastąpił szary, cynamonowe nimfy można łatwo pomylić ze srebrem.

Jednak patrząc uważnie na upierzenie na słońcu, można łatwo zauważyć brązowe odcienie. Pisklęta tego koloru mają czerwone oczy, a od czternastego roku życia zaczynają stopniowo ciemnieć. Rezultatem jest dorosły mówca o ciemnych oczach, różowo-czarnych łapach i dziobie..

Wideo: cynamonowe nimfy

Ciemno żółtawy

Ten podgatunek jest uważany za rodzaj koloru cynamonowego. Pojawił się podczas krzyżowania ptaków z genami brązowego pigmentu. Nowy czerwi miał odmiany intensywnie ciemnożółte i jasnokremowe. A rozjaśnienie zauważono tylko za piórami, które rodzice mieli szare.

Sheki

Te nimfy charakteryzują się szarymi piórami z nieregularną białą plamką. Zdaniem profesjonalistów najpopularniejsze i najdroższe są papugi, w których barwie występuje równość obu kolorów, a rozmieszczenie plam opiera się na prawach symetrii. Ponadto te punkty świetlne muszą być wyraźne. Należy zwrócić uwagę, że białawe plamki mogą występować u podgatunków srebrzystego, pospolitego lub perłoszarego, cynamonowego i lutino. Jednak tylko sheki twierdzą, że są najlepszym materiałem wyjściowym do pozyskiwania nowych podgatunków.Na przykład podczas krzyżowania perłoszarych samic i samców szeków uzyskuje się pisklęta białogłowe z biało-żółtymi ogonami i skrzydłami, ale z zadymionym grzbietem. Po młodzieńczym linieniu nimfy dziewczęta zachowują swój kolor upierzenia, a chłopcy wykazują więcej oznak szyi. Wśród przedstawicieli podgatunku wyróżnia się również arlekiny, które charakteryzują się szarymi skrzydłami, żółtą głową i grzebieniem, a wszystkie inne części ciała są białe.

Perłowy szary

Ten podgatunek papug jest blisko spokrewniony z cynamonem i ciemnożółtym. W jego przedstawicielach krawędzie piór są ciemne, a środkowa część jest biała. Czasami zdarzają się osobniki, w których białe odcienie zastępują żółty jasnobrązowym opyleniem. W tym przypadku występuje inna intensywność szarości. U samic jasna perłowa mgiełka występuje do końca dni, a u samców zanika po pierwszym wylince.

Wideo: pstrokate naturalne nimfy perłowe

Białoskrzydły

Takie nimfy mają jasnoszary kolor bazowy, a także czyste białe lotki na skrzydłach. Pod wszystkimi innymi względami podgatunek papug jest bardzo zbliżony do naturalnych szarych krewnych.

Czarnoskrzydły

Rzadki podgatunek. Jego wyjątkowość opiera się na ciemnych tonach pleców, klatki piersiowej i skrzydeł, które wyróżniają się na jasnoszarym tle całego ciała. Na skrzydłach wyraźnie widoczne czarne rozmyte plamy. Charakterystyczne jest, że samice i samce czarnoskrzydłych nimf mają ten sam kolor, dlatego identyfikując je według płci, należy skupić się na zachowaniu.

Czarny

Papugi te wyróżnia czarno-szary kolor piór, a także intensywnie czarna pierś i jaśniejsza głowa. Na skrzydłach papug widoczne są białe kropki, bardzo przypominające szarą nimfę. A po obu stronach głowy są ciemnopomarańczowe rumieńce. Często są na nich pojedyncze czarne pióra..Jak widać, paleta kolorów współczesnych nimf jest dość zróżnicowana. Możesz wybrać zwierzaka na każdy gust. Ponadto geny pigmentu nie wpływają na jego charakter i zdrowie. Mamy nadzieję, że nasz artykuł pomoże Ci uzbroić się w niezbędną wiedzę przed zakupem domowego mówcy.