Szczegółowy opis papugi ara hiacyntowa

W tym artykule omówię największą papugę świata - hiacyntową arę, opiszę jej wygląd, zwyczaje i preferencje żywieniowe, opowiem o rozmnażaniu i siedlisku. Oddzielnie rozważę problem wyginięcia gatunku w naturze i sposoby jego ochrony..

Opis wyglądu hiacyntowej ara

Hiacyntowa ara bierze swoją nazwę od jasnoniebieskiego (kobaltowego) koloru piór. Skórka papugi pod piórami ma kolor żółty.
Okolice dzioba i okolice oczu pozbawione są piór, dlatego kolor skóry jest tam szczególnie widoczny. Oczy hiacyntu są brązowe, ze złotym pierścieniem wokół, a potężny dziób jest pomalowany na czarno. Język ptaka jest mięsisty. Samice mają mniejsze dzioby i same są mniejsze niż samce. Młode ptaki wyróżniają się krótkim ogonem i bladym dziobem.

Łapy papugi są mocne, dobrze trzymają masywne ciało ptaka. Palce ułożone są parami - dwa skierowane do przodu, dwa do tyłu, co pozwala ptakowi chwycić go jak ludzką dłoń. Papuga hiacyntowa to największa papuga na naszej planecie..

Długość ciała ptaka 100-105 cm, ogon 58 cm, skrzydła około 36-40 cm, waga papugi od 1200 do 1500 g. Podczas lotu słychać dużego, ciężkiego ptaka.

Głos ptaka jest rozpoznawalny, przypomina krukowate, tylko wielokrotnie wzmacniany. Czasami ptaki chrypią.
Rozmowy ptaków słychać w promieniu 1,5 km.

Siedlisko

Ara hiacyntowa to południowoamerykański gatunek papug, który niegdyś zamieszkiwał całą Amerykę Południową. Obecnie te papugi występują tylko w trzech oddzielnych populacjach w Brazylii. Pierwsza zamieszkuje lasy deszczowe zalewowe Amazonki, druga południowo-wschodnie sawanny leśne, trzecia znajduje się na równinie zalewowej rzeki Paragwaj.

Całkowite życie ary w przyrodzie wynosi średnio 30-40 lat.

Styl życia i odżywianie

Hiacynty są aktywne w ciągu dnia. Około dziewiątej rano papugi zbierają się w stada, czyszczą upierzenie, a następnie odlatują w poszukiwaniu pożywienia, pokonując znaczne odległości do kilkudziesięciu kilometrów.

Ich pożywieniem są orzechy palmowe, które zostały przetworzone w przewodzie pokarmowym zwierząt gospodarskich. Krowy, które również lubią orzechy palmowe, połykają je w całości, trawią miękką łupinę, ale twarde jądro pozostawiają nietknięte. Po krowach na pastwiskach papugi bierze się za ten sam orzech, zgodnie z procesem karmienia stada z drzew.

Po tym, jak krowy wykonają część pracy z orzechami palmowymi, hiacyntowe papugi gromadzą się na resztkach śniadania, aby umiejętnie rozbić na wpół strawione orzechy swoim potężnym dziobem. Oprócz orzechów papugi te chętnie zjadają ślimaki wodne i cieszą się soczystymi owocami.

Hiacynty dostają pożywienie wszędzie: w koronach drzew i na ziemi, gdzie oprócz pożywienia połykają małe kamienie, aby poprawić procesy trawienne.

Na dużych wysokościach (od 12 do 40 m) w dziuplach drzew niebieskie papugi budują gniazda i wykluwają się pisklęta.

W naturze zagrożenie dla hiacyntowych ary pochodzi od ptaków drapieżnych.

Papugi są krzywdzone przez mrówki, gady, małe ssaki (nosy pospolite).

Charakter i nawyki

Ara hiacyntowa jest ptakiem towarzyskim o wysokiej inteligencji. Dlatego gatunek ten dobrze nadaje się do tresury, która dawniej czyniła hiacynty pożądanym przedmiotem zdobyczy w celu sprzedaży do cyrków i rąk prywatnych. Ptak uczy się zabawnych sztuczek: tańczy, kłania się, zna swój przydomek, imiona domowników, uczy się i wyraźnie wymawia do 30 słów, używając ich do tego stopnia, że ​​wskazuje na wysokie zdolności umysłowe tego gatunku.

Papuga może pokazać właścicielowi, że jest głodny lub potrzebuje uczucia..

Te papugi są przyjazne, ale mściwe, zdolne do zazdrości, jeśli na przykład w domu pojawi się kolejne zwierzątko..

Hiacynty, jeśli są wściekłe lub pozostawione same przez długi czas, używają pazurów, dzioba lub mogą krzyczeć przez długi czas, nieprzyjemnie. Ale dotyczy to słabo udomowionych ptaków, całkowicie oswojone ptaki nie atakują właściciela. Zdenerwowanie szkodzi zdrowiu papugi.

Osoby o agresywnym zachowaniu są rzadkie.

W okresie udomowienia takiej papugi konieczne jest noszenie rękawiczek wykonanych z gęstego materiału, ponieważ niebieskie papugi, które łatwo niszczą skorupkę orzechów, równie łatwo mogą złamać palce..

Rozmnażanie i opieka nad potomstwem

Ara hiacyntowa tworzy parę i nie zmienia jej przez całe życie..

Ptaki te osiągają zdolność rozmnażania się przez 6-7 lat. Rasa - dwa razy w roku, w tym okresie kojarzą się kilka razy dziennie.

Na wysokości 12-40 m, w dziuplach drzew tropikalnego lasu, ptak tworzy gniazdo, rozszerzając naturalne dziury na pniu mocnym dziobem lub korzysta z gotowych zagłębień utworzonych przez dzięcioły. Do obróbki drewna najlepiej nadaje się miękka sterculia (Sterculia apetala).

Średnica gniazda (wewnątrz) sięga pół metra, a jego głębokość 30 cm, wielkość wejścia od 5-40 cm do 7-25 cm, gdyby nie można było podnieść drzewa z miękkiego drewna lub zająć pustą, hiacyntową ary wykopać dziurę mocnym dziobem i łapami klify rzeczne.

Miesiąc po kryciu samica składa pierwsze jajo na miękkiej ściółce trocin, która natychmiast zaczyna wysiadywać. Po dwóch do trzech dniach pojawia się drugie jajko. Istnieje różnica wieku między wyklutymi pisklętami. W tym okresie samiec pilnuje gniazda i karmi samicę, nie uczestnicząc w inkubacji jaj.

Ary mogą w ciągu roku wypuścić dwa lęgi..

Duża liczba drapieżników zagraża lęgowi tych papug. Czterdzieści procent jaj jest niszczonych przez węże, tukany, wrony.

Hiacyntowe pisklęta ara wychodzą z jaj bezradne: nagie i ślepe, między nimi panuje zaciekła rywalizacja o pokarm, którego często brakuje. Pierwsze pisklę jest zwykle silniejsze niż następne, dlatego przeżywa..

Pisklęta ar są pokryte piórami w 67-70 dni. Pozostają w gnieździe około trzech miesięcy, po 3 miesiącach mogą już samodzielnie wylecieć, ale rodzice nadal karmią potomstwo przez trzy miesiące. W przyszłości młode ary nie odsuwają się od rodziców przez kolejne półtora roku..

Ary żyją w naturze przez 30-40 lat.

Ochrona i wpis do Czerwonej Księgi

Ara hiacyntowa praktycznie nie występuje na wolności i jest na skraju wyginięcia. Te piękne ptaki, obecnie wymienione w Czerwonej Księdze Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody, były wcześniej aktywnie łapane w celu przetrzymywania w niewoli. Papugi w luksusowych strojach zabijano z powodu niebieskich piór zdobiących damskie nakrycia głowy.

Populacja ary hiacyntowych systematycznie zmniejszała się: naturalne siedlisko tych ptaków, które były chwytane przez ludzi na wypas, oraz budowa elektrowni wodnej zostały zakłócone. Również miejsca lęgowe zostały zniszczone przez pożary i wycinki drzew..

Uruchomione w ostatniej dekadzie programy odbudowy populacji tych papug nieznacznie zwiększyły ich liczebność na terenach zalewowych rzeki Paragwaj..

Życie w niewoli

Hiacyntowe ary dobrze przystosowują się do życia w niewoli, ale wysoka cena rzadkiego ptaka sprawia, że ​​jest on niedostępny dla większości hobbystów. Ponadto utrzymanie ich w mieszkaniu jest trudne, ale w ogrodach zoologicznych dla niebieskich papug łatwiej jest stworzyć niezbędne warunki.

Jeśli jednak udało ci się zdobyć papugę, to musisz wiedzieć, że hiacyntowe ary są łatwo udomowione, przywiązują się do właściciela i często same mogą zainicjować komunikację.

W domu papuga może żyć ponad 80 lat..

To pełnoprawny członek rodziny, który spędzi z właścicielem wiele lat. Należy to wziąć pod uwagę przed zakupem..

W domu, dociekliwa ara może zepsuć meble i urządzenia, próbując otworzyć zamknięte przedmioty i zbadać zawartość. Mogą z łatwością złamać metalową siatkę obudowy zewnętrznej, po prostu manipulując dowolnym luźnym końcem drutu, skręcając go w różnych kierunkach i ostatecznie przerywając.

Kontynuując grę z nowym końcem drutu, który się pojawia, ptaki robią dziury w sieci i uciekają. Aby zapobiec uszkodzeniom rzeczy w domu, musisz zapewnić zwierzakowi różnorodne zabawki i urządzenia w klatce - huśtawki, okonie, liny wspinaczkowe, lusterka.

Z ptakiem należy się obchodzić, ucząc go mówić w jakimkolwiek bliskim kontakcie, nie pozwalając mu się nudzić.

Duże, inteligentne ptaki, które niegdyś zamieszkiwały lasy deszczowe Ameryki Południowej, obecnie znajdują się tylko w niewoli. Ich rzadkie odpowiedniki w dzikim środowisku zakłóconym przez człowieka są nieliczne i dlatego wymagają ochrony. Światowe ogrody zoologiczne i kolekcjonerzy oraz organizacje zajmujące się ochroną przyrody starają się zachować unikalne hiacyntowe ary, ale ptaki te rzadko rozmnażają się w niewoli.

Niesamowity świat niebieskiego ptaka może zniknąć na zawsze, ale wciąż jest nadzieja, że ​​go uratujemy..