Twoje białko degu: pielęgnacja i utrzymanie

Degu to zwierzę pochodzące z Ameryki Południowej, które wygląda jak skoczek jerboa. Znany również jako chilijska wiewiórka lub szczur krzaczasty.

W ostatnim czasie coraz więcej osób chce kupić to zwierzę jako zwierzaka. Degu są dość interesujący, aktywni i ciekawi.

Długość i jakość życia zależy od przestrzegania przez właściciela zasad pielęgnacji i konserwacji.

Co to za zwierzę i jak wybrać?

Dorosłe wiewiórki chilijskie rzadko osiągają 40 centymetrów długości i wadze 200-300 g. Charakterystyczne cechy gryzonia to mała, okrągła, lekko wydłużona głowa, szeroko rozstawione oczy, spłaszczony nos, okrągłe uszy, krótka, gruba szyja, garb. Tylne nogi są dłuższe niż przednie, a na czubku ogona znajduje się chwost. Szata twarda i gęsta może być kasztanowoszara lub podpalana. 16 zębów rośnie na całe życie.

Aby ustalić, czy degu jest odpowiedni dla Ciebie jako zwierzaka, musisz zapoznać się z niuansami wyboru i treści:

1. Wiek. Konieczne jest zabranie chilijskiej wiewiórki do domu po zakończeniu karmienia mlekiem matki - po 1,5-2 miesiącach. W tej chwili nie będzie problemów z organizacją jedzenia. Ponadto dzieci mają czas, aby poznać nawyki i umiejętności dorosłych oraz uzyskać stabilną odporność..
2. Rodzice. Ważne jest, aby zwierzęta były zdrowe, zadbane i utrzymywane w dobrych warunkach.
3. Dieta rodziców. Potomstwo niedożywionych zwierząt jest podatne na cukrzycę.
4. Zachowanie rodziców. Świetnie, jeśli dorosłe koszatniczki nie boją się, ale badają osoby z zewnątrz.
5. Wygląd Cub. Sierść powinna być gładka i pozbawiona łysych plam, oczy suche i błyszczące.
6. Lokalizacja mężczyzny. Małe zwierzątka, chłopcy od półtora miesiąca życia, powinni przebywać w oddzielnej klatce z ojcem, a dziewczynki z matką. W przeciwnym razie może wystąpić wczesne zapłodnienie..
7. Single nie są zalecane wesołe gryzonie, dobrze się ze sobą dogadują. Para lub stado koszatniczek zapewni właścicielom wiele radości z oglądania ich gier.

Opieka domowa i konserwacja

Zanim zdecydujesz się na tak ważny krok, jak zakup egzotycznego zwierzęcia, musisz zapoznać się z zaletami i wadami tej decyzji..

Korzyści:

• niskie spożycie paszy;
• nie ma potrzeby przydzielania dużego obszaru;
• towarzyskość, aktywność zwierząt, pojawienie się przywiązania do właściciela, podatność na szkolenie;
• czystość, hipoalergiczność, brak nieprzyjemnego zapachu i zapewnienie szczególnej higieny;
• styl życia w ciągu dnia;
• rozwój odpowiedzialności u dziecka;
• zużycie niewielkiej ilości płynu;
• drobne wydzieliny i rzadkie czyszczenie komórki;
• dość długi okres życia;
• potomstwo do trzech razy w roku.

Niedogodności:

• regularne czyszczenie piasku, w którym kąpią się wiewiórki, rozrzucając go na boki;
• raczej trudne udomowienie;
• skłonność do przeziębień, chorób przewodu pokarmowego i cukrzycy;
• potrzeba gryzienia różnych artykułów gospodarstwa domowego.

Chilijskie warunki białkowe

Degu nie można nazwać kapryśnym pod względem pielęgnacji i konserwacji, ale trzeba będzie przestrzegać pewnych zasad.

Klatka lub woliera ze stali nierdzewnej powinna być przestronna, średniej wielkości 100x50x120 cm Dopuszczalne są terraria szklane z górnym rusztem. Wskazane jest wyposażenie dwóch lub trzech poziomów połączonych drabinami i przejściami.

Ważny! Długość życia samotnych zwierząt jest znacznie zmniejszona w porównaniu z utrzymywaniem pary.

Obowiązkowe wyposażenie kącika dla zwierząt:

1. oddzielne domy i dodatkowe schronienia;
2. wielopoziomowe półki na ścianach do ruchu pionowego;
3. kilka podajników dla każdego rodzaju żywności;
4. miski do picia przymocowane do ściany;
5. koło jezdne;
6. ściółka (biały papier, szmaty, wióry lub prasowane kłosy);
7. pojemnik z piaskiem;
8. korzenie i gałęzie drzew;
9. sztabka lub kamień (do ostrzenia zębów).

Klatka znajduje się w miejscu, w którym nie ma przeciągów i bezpośredniego światła słonecznego, aby człowiek nie wisiał nad nią, tworząc iluzję ataku ptaków drapieżnych lub zwierząt.

Degus są szkodliwe dla silnych zapachów, dlatego nie są umieszczane w kuchni i nie palą w pomieszczeniach. Ponadto w pobliżu miejsca zamieszkania zwierząt nie wolno słuchać głośnej muzyki i umieszczać ich w tym samym pomieszczeniu z psami i kotami, które mogą zacząć polować na koszatniczki. Niebezpieczne są również rośliny trujące, na przykład: dieffenbachia, feronia, korzeń korzenny, jednolistny, calla, aralia, lilia palmowa, sansiviera.

Kontakty wiewiórki

Przyjazne zwierzę nie ma nic przeciwko, gdy ktoś go lekko trzyma w ramionach, głaszcze, a jednocześnie wydaje mruczące dźwięki. Najlepiej jednak zapewnić mu swobodę ruchów..

Ważny! Surowo zabrania się chwytania koszatniczki za ogon - w dłoniach będziesz miał skórę, a zwierzę chowa się i obgryza ogon.

Przy odrobinie czasu i cierpliwości nie będzie trudno oswoić chilijską wiewiórkę i nauczyć prostych poleceń. Najważniejsze jest to, że gryzoń jest przekonany o swoim bezpieczeństwie, dla którego na początku nie można hałasować i wykonywać gwałtownych ruchów. Po pierwsze, zwierzę musi przyzwyczaić się do wyjmowania jedzenia z rąk. Z biegiem czasu zapanuje niespokojne, ciekawskie usposobienie i rozwinięty intelekt, a koszatniczki chętnie wejdą w kontakt z osobą, zrozumieją i będą posłuszni.

Ważny! Studiowanie i naśladowanie dźwięków wydawanych przez zwierzę pozwoli Ci „komunikować się” lub przynajmniej je zrozumieć.

Chodzenie razem zbliża zwierzaka do właściciela, jeśli zwrócisz uwagę na następujące aspekty:

1. Chodzenie koszatniczki po pokojach po nawiązaniu relacji zaufania, aby uniknąć stresu.
2. Częstotliwość spacerów zależy od wielkości klatki. Chilijska wiewiórka potrzebuje przestrzeni do aktywnego trybu życia, w przeciwnym razie zacznie boleć, usychać, a nawet umrzeć. W obecności dużej klatki chodzenie odbywa się kilka razy w tygodniu.

Szczelność jest kompensowana codziennymi spacerami, jeśli przestrzegane są następujące zasady:

1. Zapewnij ścisłą kontrolę ruchu koszatniczki w pomieszczeniach. Poważne zagrożenie stwarza kabel elektryczny, który zwierzę próbuje gryźć.
2. Ukryj rzeczy atrakcyjne dla zwierzęcia: aparat fotograficzny, telefon komórkowy, pilot zdalnego sterowania i tym podobne przedmioty. Dotyczy to również domowej biblioteki, ponieważ ci smakosze uwielbiają papier, zwłaszcza nieświeży papier..
3. Zawsze uważaj na swoje kroki. Elastyczny i zwinny gryzoń niewielkich rozmiarów porusza się szybko i niezauważalnie, więc istnieje ryzyko nadepnięcia na niego lub przytrzaśnięcia drzwiami, szufladami meblowymi.
4. Zamknij okna i drzwi balkonowe.
5. Nie pozwól swojemu zwierzakowi wspinać się zbyt wysoko. Mimo wytrwałych łap i naturalnych instynktów koszatniczki czasami upadają, ale nie zawsze z powodzeniem.
6. Dociekliwy gryzoń często utknie w trudnych miejscach, próbując zbadać potencjalne kryjówki.
7. Jeśli zapach właściciela pozostanie na ubraniach tekstylnych, bez odpowiedniego spojrzenia ryzykujesz dziurawienie..

Ważny! Straszne zwierzęta wpadają w panikę, gdy ściskają dłoń, na której siedzi.

Zgrabne chilijskie wiewiórki nie tolerują brudu. Ponieważ zabiegi wodne są dla nich przeciwwskazane ze względu na ich podatność na przeziębienia, w klatce umieszcza się kąpiel z piaskiem, do której dodaje się trochę talku. Kąpiel piaskowa jest korzystna dla zdrowia koszatniczek, odtłuszczając sierść.

Konieczne jest utrzymanie czystości w mieszkaniu gryzoni w następujący sposób: resztki mokrej karmy są usuwane codziennie, a także mokrą ściółkę. Stolec jest usuwany raz w tygodniu. Ogólne czyszczenie odbywa się co miesiąc. Aby po tej procedurze zwierzę nie odczuwało stresu, ściółka jest częściowo zmieniana, aby zachować zwykły zapach w klatce..

Jak karmić koszatniczki?

Przygotowując menu dla ogoniastego zwierzaka, należy wziąć pod uwagę kilka wymagań:

• oferować pokarm dla gryzoni roślinożernych pochodzenia roślinnego;
• nie karmić warzyw, owoców i jagód o wysokiej zawartości cukru, aby uniknąć cukrzycy;
• w przypadku trudności w samodzielnym skompilowaniu diety należy stosować specjalistyczną paszę dla szynszyli lub świnek morskich z aptek i sklepów weterynaryjnych, w których znajdują się wszystkie przydatne substancje;
• zapewnić zwierzęciu w ciepłym sezonie wystarczającą ilość soczystej paszy i świeżo skoszonej trawy, a zimą - wysokiej jakości siano. Zwierzęta te preferują lucernę, sałatę, koniczynę, liście mniszka lekarskiego, wierzbę, lipę, jabłonie;
• wprowadzać nowe rodzaje pasz stopniowo, w małych porcjach;
• regularnie kupuj mieszanki zbożowe, w tym pszenicę, jęczmień, proso, owies;
• dopuszczalne jest karmienie koszatniczek posiekaną marchewką, gruszkami, niesłodzonymi jabłkami.

Aby okiełznać chilijskie białko, a czasami w życiu codziennym, można traktować białko pestkami dyni lub słonecznika, ziarnami kukurydzy, aronią, głogiem, dziką różą.

Zabroniony:

• suszone morele, rodzynki, daktyle;
• przejrzałe jagody i owoce;
• nabiał;
• mięso i ryba;
• cała żywność „ludzka”.

Dzienna dieta podzielona jest na 4-5 części.

Jak długo żyje wiewiórka??

Dzikie koszatniczki żyją nie dłużej niż cztery lata, ponieważ są częstym łupem drapieżników.

W niewoli zwierzęta mają szansę na dłuższe i wygodniejsze życie, w zależności od człowieka. Zwierzęta, które mają:

• opieka;
• właściwe karmienie;
• wysokiej jakości pasza;
• komfort i bezpieczeństwo;
• zdrowie z natury.

Połączenie tych czynników daje szansę na pomyślny rozwój gryzoni w ciągu 8-9 lat.. Pod względem wieku człowieka zwierzę żyje od ponad wieku.

Chilijska hodowla wiewiórek

Aby rozmnażać się, musisz założyć rodzinę koszatniczek składającą się z jednego samca i kilku samic. Jeśli samiec został zaproszony z zewnątrz specjalnie do krycia, zwierzęta powinny mieć możliwość przyzwyczajenia się do siebie, w przeciwnym razie zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia sytuacji konfliktowej.

Wiewiórka chilijska osiąga dojrzałość płciową w wieku półtora roku. Z reguły samica rodzi potomstwo dwa do trzech razy w roku. Jeden miot liczy od 6 do 12 szczeniąt. Aby zachować zdrowie matki i uzyskać silne potomstwo, zaleca się kontrolowanie częstotliwości krycia, nie dopuszczając do więcej niż jednej ciąży w roku..

Ważny! Więzy rodzinne prowadzą do osłabienia odporności u młodych zwierząt, aw przyszłości do degeneracji rasy..

Przez pierwsze dwa tygodnie nowonarodzone koszatniczki są karmione przez matkę, po czym przez kilka tygodni są stopniowo przenoszone na pokarm dla dorosłych. Młode osoby stają się zdolne do samodzielnego życia w ciągu 5-6 tygodni.

W przypadku kompetentnej opieki, zaopatrzenia koszatniczki we wszystko, czego potrzebuje i troskliwej opieki, zwierzęta dobrze zakorzenią się w domu. Nie sprawią problemów i nie będą wymagały dużego wysiłku, czasu i pieniędzy. W rezultacie będziesz miał zwinnego, pozytywnego, niezastąpionego lojalnego przyjaciela..