Norka: gatunki amerykańskie i europejskie

Norka to zwierzę należące do rodziny łasic. Ukazuje się na kontynentach na półkuli północnej planety. Z reguły zwierzęta te osiedlają się w miejscach położonych w pobliżu zbiorników wodnych. Zwierzę grzebie, kopie dla siebie dół, w niektórych przypadkach może korzystać z opuszczonych siedlisk innych zwierząt.

Nory nie są skomplikowane: główna sala, dwa wyjścia i osobne miejsce na toaletę. Główne zwierzę kosmiczne przykrywa trawą, liśćmi, piórami i mchem. Wyjścia prowadzą w różne miejsca: jedno idzie się do wody, a drugie jest ukryte wśród gęstych krzaków..

Typowym opisem siedliska tego zwierzęcia są odcinki płynących zbiorników wodnych z łagodnymi brzegami i rumoszem wzdłuż brzegów. Mieszka w zaroślach trzcin i różnych krzaków.

Norka jest ceniona za grube, błyszczące futro. Ma brązowo-brązowy kolor w różnych odcieniach. Ostatnio osobniki z kolorowym futrem są z powodzeniem hodowane w warunkach sztucznych: białych, beżowych, a nawet niebieskawych.

Opis zwierzęcia, styl życia, żywienie i rozmnażanie

Norka - drapieżne zwierzę, zjada zarówno małe zwierzęta, jak i ryby oraz płazy:

• małe gryzonie;
• żaby;
• ptaki;
• ryba;
• jajka;
• skorupiak;
• owady wodne.

W dzień zjada około 200 gramów jedzenia. I chociaż te zwierzęta mogą jeść nieświeże mięso, wolą świeże mięso. W oczekiwaniu na mrozy robią zapasy. Pożywienie jest przechowywane w norach i płytkiej wodzie.

Norka jest najbardziej aktywna w nocy. Latem szuka zdobyczy z lądu, a zimą nie gardzi poliami.

Zwykle norki prowadzą samotne życie. Okres godowy to zima i wiosna. Na samicę przypada kilka samców. Samce wydają głośne dźwięki i walczą.

Okres ciąży może osiągnąć 75 dni. Z reguły w miocie jest od 3 do 7 młodych, które rodzą się niewidome. Otwierają oczy dopiero miesiąc po urodzeniu..

Matka w pierwszym miesiącu karmi potomstwo mlekiem, a po trzech tygodniach młode zaczynają jeść stałe pożywienie. Trzy miesiące po urodzeniu młode zwierzęta zaczynają uczyć się polowania od matki, aw czwartym miesiącu stają się całkowicie niezależne.

Dojrzałość płciową norek rozpoczyna się już w dziesiątym miesiącu życia i żyją do 10 lat.

Klasyfikacja

Teraz są ponad 300 gatunków tego zwierzęcia. Główne typy to:

• europejski,
• amerykański,
• skandynawski,
• norka kanadyjska.

Norka europejska

Ten szczególny widok wymienione w Czerwonej Księdze. Według jednej wersji spadek liczebności gatunków europejskich wynikał z konkurencji z silniejszą norką amerykańską. Trudno jednak argumentować, że ta opinia jest słuszna..

Skóra pokryta krótkim, grubym, brązowym lub czerwonawym futrem. Występują prawie całkowicie czarne norki europejskie. Zdjęcia tego gatunku pokazują, że futro na górnej i dolnej wardze jest białe. Czasami na piersi rośnie również jaśniejsze futro.

Waga osobników tego gatunku waha się od 1,2 do 1,8 kilograma. Długość ciała samców wynosi 34–45 cm, a samic 35–40 cm. Długość ogona jest około połowy długości ciała.

Łapy są małe, a między palcami są błony. Norki łatwo nurkuje i pływa na samym dnie zbiornika. Może wstrzymać oddech przez prawie 3 minuty. Jednocześnie podczas pływania ciało zwierzęcia nie zamoknie z powodu powietrza zatrzymywanego przez futro.

Obecnie liczba osobników tego gatunku ma tendencję spadkową. W Rosji zwierzęta tego gatunku zamieszkują głównie część europejską. Znaleziono na Kaukazie i Uralu.

Norka amerykańska

Gatunek ten został wprowadzony do Europy około połowy ubiegłego wieku. Ze wszystkich gatunków największym jest norka amerykańska. Zdjęcia tego gatunku wyraźnie pokazują, że jest to charakterystyczna cecha białe futro tylko na dolnej wardze.

Waga jednej osoby sięga 2 kilogramów, a maksymalna długość ciała to 54 centymetry.

Zachowanie gatunku amerykańskiego jest podobne do opisanego powyżej. Ponadto, wraz ze spadkiem liczby norek europejskich, z powodzeniem okupuje to amerykańska.

Norka skandynawska

Najpopularniejszy typ. Gatunek wywodzi się od gatunku amerykańskiego sprowadzonego do Europy w połowie XX wieku, który następnie zaaklimatyzował się i zmodyfikował.

Osoby wyróżniają się wydłużonym ciałem. Samice (długość ciała do 45 centymetrów) są nieco mniejsze od samców, których ciało osiąga 55 centymetrów.

We współczesnym świecie to ten gatunek zapewnia większość podaży futra. Futro tych zwierząt ma jasny brąz. Różni się gęstym podszyciem. Często do eksperymentów z doborem osobników o niekonwencjonalnym ubarwieniu używano tego konkretnego gatunku..

Norka kanadyjska

Zwyczaje i zachowanie tego gatunku są podobne do innych członków rodziny łasic. Najczęściej norki kanadyjskie jedzą ryby i często są znacznie większe od siebie..

Różni się od innych typów futrem o niskim włosiu. Skóra takiego zwierzęcia przypomina aksamit. Obecnie futro tego zwierzęcia jest najdroższe i najbardziej wyrafinowane.