Zielona euglena: struktura, z którą się porusza

Świat żywych organizmów na naszej planecie jest nieprzyzwoicie różnorodny, ponieważ natura zdołała stworzyć ogromną liczbę bardzo różnych stworzeń, różniących się zarówno wielkością, jak i bardziej koncepcyjnymi szczegółami. Jednym z tych stworzeń, o których istnieniu wielu nawet nie wie, jest zielona euglena - mały organizm jednokomórkowy

, informacje o których są dużo ciekawsze, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka.

Co to jest zielona euglena ?

Z naukowego punktu widzenia ten mikroorganizm to euglenozoa z gatunku protista. Zgadzam się, że taki opis raczej nie powie cokolwiek większości ludzi nie znających biologii. Dlatego sensowne jest podanie opisu, który jest bardziej przystępny dla szerokich mas i będzie brzmiał następująco: zielona euglena to jednokomórkowy mikroorganizm o długości około 60 mikrometrów, którego komórka ma jądro. Powielanie następuje z powodu podłużny podział komórek bezpłciowo.

Taki „suchy” opis również nie daje nam pełnego zrozumienia, dlaczego ten mikroorganizm zasługuje na taką uwagę. Aby docenić całą niezwykłość i zawiłość zielonej eugleny, warto zastanowić się nad jeszcze kilkoma aspektami jej życia..

Siedlisko

Tradycyjnie ten gatunek euglena żyje w tak bogatych i różnorodnych pierwotniakach i miejscach jednokomórkowych, jak bagna, rowy i inne brudne zbiorniki wodne. Niemniej jednak istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo osiedlenia się tego mikroorganizmu w czystej wodzie, jednak takie siedlisko, choć akceptowalne, ma szereg negatywnych właściwości dla eugleny, o czym bardziej szczegółowo zajmiemy się w części poświęconej jej żywieniu..

Zielona struktura Euglena

Jak każda inna jednokomórkowa struktura zielonej eugleny nie jest szczególnie złożona. Obejmuje:

• Muszla;
• Cytoplazma;
• Rdzeń;
• Rozłóg;
• Judasz;
• Chloroplasty;
• Inne organelle.

Rozważmy te punkty nieco bardziej szczegółowo: na zewnątrz ten organizm ma cienką błonę, która ukrywa cytoplazmę - wnętrze komórki, które zawiera jej jądro, a także organelle - rodzaj analogu narządów wewnętrznych.

Cytoplazma zielonej eugleny jest dość gęsta, ale wciąż plastyczna, co pozwala komórce zmieniać swój kształt w niewielkich granicach, w szczególności zdolne do wydłużania i kurczenia się. Ta właściwość, wraz z obecnością wici, pozwala temu mikroorganizmowi poruszać się w swoim charakterystycznym środowisku..

Jeśli przyjrzysz się uważnie temu typowi eugleny, zauważysz, że ma małe „oko”, które reaguje na światło. Ten elementarny narząd wzroku daje mikroorganizmowi podstawową zdolność orientowania się w przestrzeni..

Jednak największe zainteresowanie budzi obecność jednokomórkowych chloroplastów i chromatoforów w tej pojedynczej komórce. To dzięki nim, a raczej? chlorofil obecny w chloroplastach, ten typ eugleny ma swoją nazwę.

Jedzenie zielonej eugleny

Ten mały jednokomórkowy gatunek należy do tak zwanych miksotrofów - organizmów zdolnych do wykorzystywania kilku źródeł energii. W normalnych warunkach głównym konsumowanym „produktem” eugleny jest światło słoneczne, które oddziałuje z zawartym w nim chlorofilem. Ten sposób odżywiania nazywa się autotroficzny i oznacza brak zewnętrznego przyjmowania składników odżywczych..

Jeśli jednak zielona euglena zbyt długo pozostaje w ciemności, to zachodzą z nią niezwykle ciekawe metamorfozy. Przede wszystkim zmienia swój kolor - stopniowo tracąc zielony kolor, mikroorganizm ten staje się przezroczysty w dosłownym tego słowa znaczeniu i aby w jakiś sposób wesprzeć swoją żywotną aktywność, przechodzi na heterotroficzny rodzaj odżywiania, co implikuje wchłanianie organicznych mikroelementów ze środowiska. Jeśli jednak siedlisko eugleny jest czystym zbiornikiem, to niedobór mikroelementów może prowadzić do zmniejszenia jego populacji.

Jeśli warunki staną się zupełnie nieprzyjazne (zbiornik wysycha lub zamarza), to mikroorganizm ten nie ma innego wyjścia, jak „zamienić się” w cystę - odrzucić wici i wyhodować gęstą osłonkę, która będzie się utrzymywać do czasu pojawienia się korzystniejszych warunków.

Zielona euglena jako dowód teorii ewolucji

Tradycyjnie jesteśmy przyzwyczajeni do dzielenia organizmów wokół nas na florę i faunę. Każda z tych kategorii ma pewne cechy:

1. Metoda żywności;
2. Metoda hodowli;
3. Sposób na poruszanie się w kosmosie.

Wyjątkowość zielonej eugleny polega na tym, że łączy w sobie cechy zarówno roślin, jak i bardziej „mobilnych” organizmów żywych. W sprzyjających warunkach zachowuje się jak typowa roślina - praktycznie nie porusza się i otrzymuje składniki odżywcze poprzez fotosyntezę. Ale gdy tylko środowisko staje się mniej przyjazne, ten malutki organizm zamienia się w mobilne stworzenie, które jest zmuszone poruszać się w kosmosie w poszukiwaniu pożywienia.

Fakt istnienia takiego „uniwersalnego” organizmu jest doskonałym dowodem na istnienie wspólnego przodka, zarówno u roślin, jak i zwierząt. Można to łatwo stwierdzić ewolucja ewoluowała na dwa sposoby - niektóre organizmy z czasem wolały nadal otrzymywać i gromadzić energię z promieni słonecznych, podczas gdy inne nauczyły się konsumować różne substancje organiczne, aby przedłużyć swoje istnienie.