Niedźwiedzie polarne: ich siedlisko i ogólna charakterystyka

Niedźwiedzie polarne są bardzo piękne i mają swoją szczególną elegancję i wdzięk. Jak jednak wiadomo, nie jest łatwo je spotkać, choćby w ogrodach zoologicznych. Faktem jest, że te drapieżniki żyją na najbardziej odległych terytoriach Arktyki i żyją samotnie.

W tej chwili niedźwiedzie polarne są jednymi z najbardziej chronionych zwierząt, ponieważ przez pewien czas były szczególnie popularne wśród kłusowników i zostały zniszczone przez dziesiątki, a nawet setki. Ponadto należy zauważyć, że niedźwiedzie polarne są wyjątkowymi wskaźnikami, które pomagają monitorować stan naszej ziemi..

Niedźwiedzie polarne: ogólna charakterystyka

Według najnowszych badań, wtedy przodkiem białych drapieżników były niedźwiedzie brunatne. Te zwierzęta są bardzo stare i urodziły się sześć milionów lat temu. W przeciwieństwie do swoich przodków świetnie czują się w wodzie i doskonale pływają..

Te zwierzęta należą do największych drapieżników na ziemi. Siedliskiem niedźwiedzi polarnych jest Arktyka. Wysoka zdolność przystosowania się do niskich temperatur i możliwość długiego radzenia sobie bez jedzenia pozwala im przetrwać w tak trudnych warunkach. Jak wspomniano wcześniej, niedźwiedzie polarne żyją samotnie, w przeciwieństwie do innych gatunków niedźwiedzi..

Ich osobliwość polega na obecności najczulszego zmysłu węchu i słuchu, co pozwala im polować na foki, które są głównym składnikiem diety tych drapieżników..

Niedźwiedzie polarne podzielony na dwa tuziny subpopulacji, których nazwy zależą od siedliska drapieżników.

Ile ważą niedźwiedzie polarne? Waga samców waha się od trzystu do sześciuset kilogramów. Kobiety ważą znacznie mniej - od stu pięćdziesięciu do trzystu kilogramów. Żyją długo. Jednak w ich naturalnym środowisku w wieku od osiemnastu do dwudziestu pięciu lat odnotowano również osobniki w wieku trzech dekad.. W niewoli najdłużej życie niedźwiedzia trwało czterdzieści dwa lata.

Gdzie mieszka niedźwiedź polarny??

Niedźwiedzie polarne występują w całej Arktyce. Żyją w miejscach, w których najwygodniej jest im polować, rozmnażać się, a gdzie jest możliwość zbudowania legowisk, w których czują się chronione, mogą się rozgrzać i wychować swoje młode. Większą liczbę osobników obserwuje się na obszarach, na których obserwuje się populacje nerpy.

Zwierzęta te czują się równie dobrze zarówno na lądzie, jak i pod powierzchnią lodu. Mogą przepłynąć ponad sto pięćdziesiąt kilometrów od ziemi. W tej chwili największa liczba niedźwiedzi, około czterdziestu procent, występuje w północnej Kanadzie..

Wskaźnik przeżywalności niedźwiedzi polarnych jest dość wysoki: ich zapasy tłuszczu i futra utrzymują zwierzęta w cieple nawet podczas bardzo silnych mrozów, około minus czterdzieści stopni. Co ciekawe, futro niedźwiedzi polarnych ma dwuwarstwową strukturę, dzięki czemu dobrze znosi mróz. Uszy i ogon mają odpowiedni rozmiar, aby utrzymać ciepło. Mało znanym faktem jest to, że zwierzęta mają większe trudności z przegrzaniem, zwłaszcza podczas zajęć o dużej intensywności, takich jak bieganie. Dodatkowym atutem są niesamowicie wytrwałe, długie i grube pazury, które pomagają zwierzętom trzymać w łapach ofiarę, której waga może przekraczać dziewięćdziesiąt kilogramów..

jedzenie

Dieta tego drapieżnika wygląda następująco:

• uszczelki
• pieczęć pierścieniowa
• zając morski, jest to mniej pospolita foka brodata
• wieloryby bieługi
• morsy
• narwale

Niedźwiedź zjada mięso ofiary tylko wtedy, gdy jest bardzo głodny. Zwykle jedzą tylko skórę i tłuszcz ofiary. Dzięki takiemu systemowi żywieniowemu w wątrobie zwierzęcia gromadzi się ogromna ilość witaminy A. Zwierzę zakaźne może zjeść około ośmiu kilogramów, a jeśli jest bardzo głodne, to nawet do dwudziestu.

Pozostałości zdobyczy niedźwiedzia nie znikają, ponieważ służy do karmienia lisów arktycznych. Jeśli nie udało się złapać dużej zdobyczy, to niedźwiedzie są zadowolone z różnego rodzaju padlin, ryb, potrafią niszczyć ptasie gniazda i nie wahają się zjadać piskląt. Czasami na szczególnie duży posiłek, na przykład, jeśli ktoś ma szczęście znaleźć martwego wieloryba, zbiera się kilka drapieżników. Niektórzy myślą, tak jakby pingwiny były włączone do diety niedźwiedzia polarnego, ale tak naprawdę pingwiny nie żyją na obszarze, na którym żyją niedźwiedzie polarne.

W sezonie letnim lód zwykle cofa się lub całkowicie topi. Taka sytuacja grozi drapieżnikom pozbawieniem miejsc, w których mogą się żerować. W ten sposób niedźwiedzie polarne są zmuszane do głodu, który może trwać do czterech miesięcy. To jedyny czas, kiedy wiele osobników spędza razem czas, spokojnie leżąc na brzegu, bo nie ma potrzeby konkurowania o jedzenie.

Niedźwiedzie rzadko uważają ludzi za zdobycz, chociaż tak się też dzieje. W rzeczywistości zwierzęta te nie są szczególnie agresywne, a zagrożenie może pochodzić tylko od samic z potomstwem lub zranionych zwierząt..

Zasada łowiectwa

W większości przypadków drapieżniki czekać na pojawienie się głowy potencjalnej ofiary z dziury. Po wynurzeniu się zwierzęcia niedźwiedź łapiąc je jednym uderzeniem ogromnej łapy ogłusza ofiarę, nie dając jej szansy opamiętania się, a następnie wyciąga ją na lód.

Jest inny sposób na polowanie. Jej istota polega na przewróceniu kry lodowej, na której spoczywa ofiara. Najczęściej są to młode i jeszcze niedojrzałe morsy. Niedźwiedziowi nie będzie łatwo poradzić sobie w wodzie z silnymi osobnikami. Czasami drapieżnik znajduje dziury w lodzie, przez które oddychają foki. Następnie zaczyna ją rozszerzać uderzeniami potężnych łap, a następnie zanurza połowę ciała pod lodem, chwyta ofiarę ostrymi zębami i wyciąga ją na powierzchnię.

Reprodukcja

Niedźwiedzie polarne nie są agresywne a samce w rzadkich przypadkach mogą walczyć w okresie godowym lub atakować młode.

Niedźwiedzie polarne osiągają dojrzałość płciową w wieku od sześciu do ośmiu lat. Samice dojrzewają szybciej niż samce. Okres godowy trwa od marca do czerwca. W tym czasie zwierzęta gromadzą się w grupach, a samicę może otaczać pięć lub więcej samców. Ciąża trwa osiem miesięcy.

Jesienią, bliżej środka, samice zaczynają przygotowywać schronienie dla siebie i swojego przyszłego potomstwa. Co ciekawe, miejsce na legowisko wybierają według pewnej zasady, a ich wybór pada najczęściej na Wyspy Wrangla i Ziemię Franciszka Józefa, gdzie jednocześnie może znajdować się do dwustu legowisk. Gdy schronisko będzie gotowe, samica hibernuje, która trwa do kwietnia i przypada na okres rozwoju zarodka. Poród następuje pod koniec arktycznej zimy.

Potomstwo niedźwiedzia zwykle składa się z dwóch młodych, które rodzą się zupełnie bezradne i bardzo malutkie. Ich waga nie przekracza ośmiuset gramów. W bardzo rzadkich przypadkach niedźwiedzica może urodzić cztery młode. W pierwszym miesiącu życia potomstwo karmi się wyłącznie mlekiem matki. W drugim miesiącu otwierają się oczy, po kolejnym miesiącu rozpoczynają się krótkie wypady z jaskini i dopiero po trzech miesiącach rodzina opuszcza schronienie na zawsze i rozpoczyna swoją długą podróż przez zaśnieżone przestrzenie. Podczas półtorarocznej podróży matka chroni swoje dzieci i karmi je mlekiem, a po usamodzielnieniu się i opuszczeniu jej.

Problem polega na tym, że samica w całym swoim życiu przynosi niewiele ponad tuzin młodych, co wynika z tego, że co trzy lata rodzi potomstwo. Dlatego ludność zwierzęta te rosną bardzo wolno. Należy również wziąć pod uwagę fakt, że śmiertelność niemowląt wynosi od dziesięciu do trzydziestu procent..

Interesujące fakty

• Niedźwiedzie są nie tylko świetnymi pływakami. Potrafią pokonywać gigantyczne odległości. Osiągnięcie najbardziej upartego niedźwiedzia można znaleźć w Księdze Rekordów Guinnessa: przepłynęła około siedmiuset kilometrów, tracąc nie tylko jedną piątą swojej wagi, ale także młode.
• Waga największego kiedykolwiek znalezionego niedźwiedzia wynosi tysiąc i dwa kilogramy.
• Pomimo tego, że siedlisko niedźwiedzi polarnych jest ekstremalne w niskich temperaturach, temperatura ciała zwierzęcia wynosi aż trzydzieści dwa stopnie..