Caracal: opis, siedlisko, utrzymanie i opieka w domu

Dzikie koty 09.04.2018 4,7 tys. 3,2 tys. 10 minut.

Wśród dzikich przedstawicieli świata zwierząt są tacy, którzy łatwo ulegają udomowieniu. To karakal lub ryś pustynny. Jest to mięsożerny ssak z rodziny kotów. Pod względem wielu cech morfologicznych zwierzę jest podobne do pumy i serwala afrykańskiego, jednak wyróżnia się je jako odrębny rodzaj. Ze względu na zrównoważone i całkowicie spokojne usposobienie nadaje się do trzymania w domu. Wcześniej na Wschodzie oswojone osobniki były wykorzystywane do polowań ze względu na inteligencję, pomysłowość i siłę zwierząt..

1. Historia

Historia udomowienia rysia stepowego sięga czasów starożytnych. W wielu krajach azjatyckich zwierzęta były aktywnie łapane i udomawiane, aby przyciągnąć zające, pawie, a nawet młode antylopy na polowanie. W tamtych czasach szczególnie popularne były gepardy, ale biednych nie było stać na te zwierzęta, więc zadowolili się karakalami - zwłaszcza, że ​​rasa ta była dość łatwa do wyszkolenia..

Stopniowo takie polowanie straciło na znaczeniu, ale w latach 80. naszego wieku powróciła moda na egzotyczne zwierzęta domowe. Nowa runda w historii rasy rozpoczęła się od jednego przypadku: niezwykle piękny kociak z frędzlami na uszach i niestandardowym umaszczeniem pojawił się w jednym z moskiewskich ogrodów zoologicznych z pary karakala i zwykłego kota.

Plotka o krzyżówkach międzygatunkowych dotarła do hodowców. Podjęli więcej niż jedną próbę wyhodowania nowej rasy. W rezultacie uzyskano i oficjalnie zarejestrowano rasę mieszańcową o nazwie Karaket..

2 Opis

Zgodnie z opisem zewnętrznym karakal przypomina rysia, tylko w zmniejszonym rozmiarze. Główne cechy uogólniające to: muskularne ciało, potężne kończyny, frędzle na uszach i oczy w kształcie migdałów. Reszta karakala różni się od rysia. Zewnętrzną część zewnętrzną charakteryzuje szereg wskaźników:

• Budowa ciała jest smukła, gęsta, ale zwarta. Średnia waga dorosłego osobnika to 15–20 kg, przy długości ciała 60–80 cm i wysokości w kłębie 45 cm. Szczególnie duże osobniki mogą dorastać do 100 cm przy łącznej wadze 25 kg. Długość ogona - około 30 cm.
• Głowa wygląda na nieproporcjonalnie małą na tle ogólnym.
• Duże, stojące uszy mają bujne szczotki o długości do 50 mm. Na zewnątrz małżowiny uszne są czarne, wewnątrz pokryte białym puchem.
• Kształt kufy wydłużony, bez bokobrodów, z krótkimi wąsami. Ciemne znaczenia na oczach i kościach policzkowych.
• Nos jest duży, szeroki.
• Łapy są długie, smukłe i mocne. Na poduszkach znajduje się sztywne włosie, co ułatwia zwierzęciu poruszanie się po piaskowcu.
• Włos jest gęsty i gęsty, o średniej twardości.
• Głównym kolorem jest piasek, z włączeniem odcieni czerwieni i brązu. Białe plamy widoczne są na otrzewnej, szyi i gardle.

W naturze czasami spotyka się osobniki o żywicznym kolorze. W przeciwnym razie nie różnią się od swoich odpowiedników i są w stanie dać zdolne do życia potomstwo..

W sezonie letnim ryś stepowy zrzuca, a futro zastępuje lżejsze, ale równie grube.

3 Siedlisko na wolności

Duża populacja karakali żyje w Afryce, Azji, na Bliskim Wschodzie i na Półwyspie Arabskim. Występują w niewielkich ilościach w południowym Turkmenistanie, Uzbekistanie, na półwyspie Mangyshlak, a także we wschodniej części Kirgistanu. W Rosji pojedyncze egzemplarze widziano na terytorium Dagestanu.

Karakale zamieszkują głównie stepy, sawanny i pogórze.. Na pustyniach zwierzęta te pojawiają się rzadko, pomimo ich zdolności przystosowania się do suszy i przedłużającego się braku wody. W dzień starają się ukryć przed upałem w zaroślach, a nocą udają się na polowanie. Rysie stepowe potrafią dogadać się z większością przedstawicieli rodziny kotów, ale wolą żyć osobno.

Czujnie strzegą swojego terytorium żerowania przed wtargnięciami z zewnątrz. Samce ograniczają znaczące obszary, czasami obejmujące do 200 km lub więcej. Samice wybierają mniejsze obszary i osiedlają się na terytorium samca. Granica jest przekraczana tylko podczas krycia.

Ostry wzrok i bystry słuch pomagają drapieżnikom w polowaniu. Cierpliwie tropią ofiarę, po cichu podkradają się i atakują z prędkością błyskawicy. Ze względu na krótkie łapy nie są w stanie długo gonić, dlatego polują głównie z ukrycia. W tym samym czasie karakale dobrze skaczą. Są ofiarami:

• zające;
• ptaki;
• różne gryzonie;
• jeże;
• małpa;
• jaszczurki i węże;
• średniej wielkości antylopy;
• lisy;
• mangusty.

Dorosły ryś jest w stanie poradzić sobie ze zwierzęciem 2-krotnie większym. Najpierw złapanie, potem uduszenie. Caracal zabija małe zwierzęta jednym śmiertelnym ugryzieniem. Ukrywa zdobycz lub niezjedzone szczątki w dziuplach drzew.

Głównym zagrożeniem dla karakali jest:

• osobliwości miasta;
• hieny;
• wilki stepowe;
• Psy Alabai pasące się owiec.

W ostatnim czasie populacja rysia stepowego znacznie się zmniejszyła, co wiąże się z celową eksterminacją zwierząt przez ludzi. W ten sposób ludzie starają się chronić zwierzęta przed atakami drapieżników.. W związku z tym zwierzęta są oficjalnie objęte ochroną, a polowanie na nie jest zabronione w WNP..

3.1 Powielanie

Karakale nie mają określonego okresu lęgowego: zwierzęta mogą rozmnażać się przez cały rok. Szczyt aktywności przypada na październik - luty. To najkorzystniejszy okres pod względem bazy pokarmowej. Dobrze karmione zwierzęta są bardziej podatne na prokreację. Sezon godowy samice otwierają się, zaczynając obficie znakować terytorium moczem z feromonami, który przyciąga samce.

Podczas gier godowych zwierzęta wydają niezwykłe dźwięki, takie jak głośne gdakanie. Krycie samicy trwa kilka dni, a nie z jednym partnerem. Najsilniejsi i najbardziej aktywni mężczyźni są zawsze traktowani priorytetowo..

Ciąża trwa 67–80 dni. Matka z góry przygotowuje kilka zacisznych dzienników, w których planuje ukryć nowo narodzone kocięta. Ponadto nie musi liczyć na pomoc ojca - samica zajmuje się wychowaniem. Jest to dla niej szczególnie trudne w pierwszym miesiącu po porodzie, kiedy konieczna jest ciągła zmiana lokalizacji dzieci. W ten sposób matka chroni je przed wtargnięciem drapieżników. Jedyną dietą urodzonych kociąt jest mleko matki.

Karakale osiągają dojrzałość płciową bliżej roku. Trudno opisać, jak wyglądają nowonarodzone zwierzęta tego gatunku, ponieważ rodzina stale się ukrywa. Dorosłe młode są całkiem urocze i zabawne: puszyste, niebieskookie, z małymi plamkami na skórze i dużymi uszami lokatora, zwieńczone frędzlami.

Już za miesiąc kocięta mogą samodzielnie poruszać się, aw razie niebezpieczeństwa pobiegać w inne ustronne miejsce. Stopniowo matka przyzwyczaja swoje potomstwo do stałego pożywienia, uczy subtelności polowania. Po 6 miesiącach całkowicie je uwalnia, uwalniając je spod swojej opieki. Młode zwierzęta zwykle osiedlają się w pobliżu i zaczynają żyć samodzielnie. Karakale żyją na wolności przez około 15 lat.

4 Konserwacja domu

Jeśli w starożytności oswojone karakale były używane do polowań przez środkowe warstwy populacji, dziś sytuacja uległa radykalnej zmianie: trzymanie takiej rasy kotów w domu stało się kosztowną przyjemnością. Czasami egzotyczne zwierzę jest wychowywane wyłącznie ze względu na prestiż..

4.1 Wyposażenie i opieka w wolierach

Ogólnie rzecz biorąc, zwierzę jest bezpretensjonalne, ale wymaga zainwestowania funduszy i wysiłku. Odejście obejmuje następujące czynności:

• kąpać karakala tylko w wyjątkowych przypadkach;
• regularnie czesać futro;
• czyste uszy i oczy;
• pazury przecięte w czasie.

Zaleca się jak najwcześniej przyzwyczaić zwierzę do smyczy i obroży, aby można było chodzić na świeżym powietrzu. Udomowione rysie potrzebują regularnych ćwiczeń, aby zachować sprawność.

Nie można mieć egzotycznego drapieżnika w rodzinach z małymi dziećmi.

Wygodniej jest trzymać karakala w prywatnym domu. Na ulicy zwykle tworzą obszerną wolierę o powierzchni co najmniej 15 metrów kwadratowych. m, gdzie zwierzę będzie wygodnie odpoczywać i poruszać się. Przestrzeń wewnętrzna jest wyposażona w różne konstrukcje: drabiny, półki, drapaki. Ze względu na zwiększoną zdolność skokową rysia stepowego ogrodzenia są wzniesione wysoko. W mieszkaniu jest zainstalowany system ogrzewania, aby zwierzę kochające ciepło nie zamarzło.

4.2 Karmienie

W naturze karakal odżywia się głównie mięsem, dlatego w domu należy położyć nacisk na produkty białkowe. Główna dieta obejmuje:

• królika, zająca, wołowiny, kurczaka i mięsa gryzoni paszowych (z wyłączeniem wieprzowiny);
• ryba;
• jajka;
• pokrojone mięso;
• suplementy witaminowe i mineralne;
• premia za suchą żywność.

Wapń i różne kompleksy witaminowo-mineralne zaczynają dawać od trzeciego roku życia.

Dzienna norma zestawu pokarmowego dla osoby dorosłej nie powinna przekraczać 4-5% całkowitej wagi. Latem zwierzę nie je tak dużo, ale zimą apetyt wzrasta. Kocięta są karmione częściej niż dorośli: jest to konieczne dla rosnącego ciała. Przed podaniem żywność jest przez pewien czas przechowywana w temperaturze pokojowej. Niedopuszczalne jest podawanie ryśowi nieświeżego pokarmu.

Zwykła dieta to 1-2 karmienia dziennie. Po jedzeniu wszystkie resztki są natychmiast usuwane, aby zwierzę nie miało do nich swobodnego dostępu. Dni na czczo spędzają co dekadę. Ten tryb nie dotyczy niemowląt, kobiet w ciąży i karmiących. Zawsze miej dostęp do czystej wody.

4.3 Opieka zdrowotna

Ryś stepowy jest naturalnie wyposażony w dość stabilną odporność, dlatego przy odpowiedniej pielęgnacji i komfortowych warunkach rzadko choruje. Problemy zdrowotne pojawiają się głównie na tle:

• zmiany związane z wiekiem;
• przedwczesne badania weterynaryjne;
• brak środków zapobiegawczych.

Karakale mogą być nosicielami chlamydii, ale nie obserwuje się objawów klinicznych..

Podczas karmienia wieprzowiny u drapieżnika może rozwinąć się choroba Aujeszkyego prowadząca do uszkodzenia układu nerwowego i świerzbu, dlatego bezwzględnie przeciwwskazane jest podawanie mięsa wieprzowego.

Niezbędne szczepienia wykonujemy zgodnie z harmonogramem:

• pierwszy jest przeprowadzany w wieku trzech miesięcy;
• powtórzone - po 3 miesiącach;
• następne szczepienie przeciwko wściekliźnie.

Lista obowiązkowa obejmuje szczepienia przeciwko kaliciwirusowi, zapaleniu nosa i tchawicy i panleukopenii. Niepożądane jest przeprowadzanie takich zabiegów podczas ząbkowania i jeśli zwierzę źle się czuje. Karakale są pobierane na planowe badanie co 6 miesięcy.

4.4 Hodowla w domu

Nie ma określonego sezonowego sezonu lęgowego karakali - są one w stanie kojarzyć się o każdej porze roku. Zaleca się przyprowadzenie kotki w odwiedziny do kota, aby nie odczuwał dyskomfortu i sztywności w czyimś otoczeniu. Pokój do dziania jest wybierany jako przestronny i z minimalną ilością mebli.

Jeśli kot jest gotowy do procesu kopulacji, zaczyna oznaczać terytorium moczem. W takim przypadku zwierzęta można pozostawić na ogrodzonym terenie na 3-4 dni. Ten czas wystarczy na kilka krycia i zapłodnienia..

4.5 Niuanse edukacji

Przy odpowiednim wychowaniu domowe karakale są dość posłuszne i delikatne. Aby osiągnąć pozytywne wyniki w treningu, należy zabrać małego kociaka do domu i od razu zacząć go towarzysko. Rysie z natury są samotnikami, niedostosowanymi do społeczeństwa, dlatego nie tolerują sąsiedztwa z własnym gatunkiem, starając się wypędzić nieznajomego z własnego terytorium. Agresja wobec innych przedstawicieli nie jest tak wielka, ale ryś nie nawiązuje też specjalnej przyjaźni ze zwierzętami. Częste są ataki karakali na duże psy.

Rysie stepowe są mobilne i zabawne, nie przeszkadza im bieganie i igraszki. Zaleca się kupowanie zabawek trwałych i niezawodnych, wykonanych z naturalnych materiałów. Ze względu na wysokie zdolności intelektualne zwierzęta są łatwe w tresurze. W ich zachowaniu czasem odnajdujemy przyzwyczajenia psa: biegają za porzuconymi przedmiotami i przynoszą je zębami.

Zaleca się kastrację lub kastrację zwierząt nieprzeznaczonych do ekspozycji wystawowych w wieku 4-5 miesięcy. W takim przypadku samica przestanie oznaczać terytorium moczem, a koty będą bardziej lojalne wobec swoich właścicieli..

Ryś szybko przyzwyczaja się do smyczy i obroży, dzięki czemu nie ma problemów z chodzeniem. Od razu wiedzą, gdzie iść do toalety. Z serdeczną postawą zawsze się odwzajemnią, ale najmniejsza niegrzeczność zostanie zapamiętana na długi czas. Nie zaleca się maltretowania tego egzotycznego zwierzęcia, ponieważ przy pierwszej możliwej okazji będzie chciał zemścić się ugryzieniem lub uszkodzonymi meblami w domu.

Jeśli nie ma całkowitej pewności co do własnych możliwości i mocnych stron w zakresie szkolenia, przyciągają profesjonalistę. Treser psa zaszczepi zwierzęciu pełen zakres prawidłowych zachowań i w pełni zsocjalizuje.

5 Koszt i cechy wyboru kociaka

Kociaka warto kupić w wyspecjalizowanych żłobkach, w których można przez jakiś czas obserwować zachowanie maluszka i jego rodziców. Już w hodowli kocięta są uczone do kuwety i wszystkich ważnych czynności higienicznych.

Często ogrody zoologiczne zajmują się sprzedażą takich zwierząt, ale zakupione tam zwierzę będzie trudne do oswojenia i zdyscyplinowania. Nie ufaj też prywatnym reklamom, ponieważ zazwyczaj sprzedają ręcznie zwierzęta złowione na wolności..

Cechą charakterystyczną zdrowego rysia jest dobry apetyt, duża aktywność i żartobliwość. Ocenie podlega również zachowanie kotka w społeczeństwie ludzkim. Wykonaj wstępne badanie na obecność jakichkolwiek oznak choroby. Uszy, nos i oczy powinny być czyste, a szata jedwabista i błyszcząca. Obowiązkowe jest posiadanie paszportu weterynaryjnego z listą umieszczonych szczepień. Trzymanie karakali w domu bez oficjalnych dokumentów jest prawnie zabronione.

Do tej pory cena za kociaka rysia stepowego waha się między 400-450 tysięcy rubli. Osobniki o niestandardowym czarnym kolorze i przeznaczone do hodowli czystej krwi będą kosztować więcej. Zwykle ryś jest nabywany przed osiągnięciem szóstego miesiąca życia: w tym przypadku łatwiej będzie go przyzwyczaić do nowego środowiska i nieznanego środowiska. Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące pielęgnacji i konserwacji, skontaktuj się z hodowcą.