Copperhead: jak wygląda wąż, gdzie jest znaleziony, czy jest niebezpieczny

Liczebność różnych gatunków zimnokrwistych, przede wszystkim węży, występujących na terenie naszego kraju znacznie wzrosła ze względu na wzrost średniej rocznej temperatury oraz wydłużenie czasu trwania ciepłego sezonu. Jednym z gatunków dotkniętych tymi zmianami jest wąż z rodziny już podobnej - miedzianowate. W tym artykule szczegółowo dowiesz się, jak wygląda ten typ gada, jakie są ich zwyczaje i stan zachowania na terenie naszej ojczyzny..

Jak wygląda wąż miedziogłowy?

Aby zrozumieć, kim jest miedziak, musisz przede wszystkim wiedzieć, że ten wąż należy do rodziny już podobnych. W związku z tym wiele morfologicznych zasad budowy jej ciała jest podobnych do przodków i gatunków gadów, które nadały nazwę tej rodzinie - wężowi.Opis anatomicznych cech tego zwierzęcia pomoże ci uniknąć głównego błędu, jaki osoba popełnia podczas spotkania - fałszywego rozpoznania jej jako żmiji.

Krótki opis wyglądu tego węża:

• ciało często nie przekracza 65–70 centymetrów. Samice są zwykle nieco większe niż samce. Łuski pokrywające grzbiet mają gładką teksturę, lśnią w słońcu i mają kształt rombu lub sześciokąta. Na łuskach znajdujących się na brzuchu określa się kily, które tworzą żebra biegnące wzdłuż krawędzi brzucha. Tarczka przylegająca do odbytu jest podzielona na dwie lub trzy oddzielne części. W środkowej części ciała znajduje się 19 do 21 łusek. Samce mają 150–180 łusek wzdłuż brzucha, a samice 175–200 łusek;
• głowa dość duża, wydłużona w kierunku przednio-tylnym, spłaszczona po bokach oraz w kierunku góra-dół. Tarczka, znajdująca się między szczękami, znacznie zachodzi na szczęki wewnętrzne. Łuski ciemieniowe są ułożone w dwóch rzędach. Nozdrze znajduje się między płytkami nosowymi. Oczy zakryte są jedną lub dwoma łuskami przedoczodołowymi i dwoma łuskami pooczodołowymi;
• oczy umieszczone są na jednej linii, ściśle prostopadle do poziomu górnej szczęki. Dość małe, z okrągłymi źrenicami, ściśle okrągłe. Kolor oczu często pasuje do koloru łusek pokrywających plecy. Charakterystyczną cechą miedziogłowia jest obecność czarnego paska biegnącego przez całe oko;
• ogon jest często 5–6 razy krótszy niż tułów. Stopniowo zwęża się w kierunku końcówki, w najwęższym miejscu ma średnicę mniej więcej równą połowie średnicy korpusu. Stopniowo maleje również liczba łusek grzbietowych i łusek brzusznych pokrywających ogon. Ogon nie ma krawędzi;
• plecy mają kolor od szarego do miedzianego, brązowego lub czerwonego. W górnej części ciała znajdują się od dwóch do czterech podłużnych podłużnych plam, które u niektórych osób mogą zlewać się w paski. Z tyłu głowy znajdują się dwie plamki lub paski, które często się ze sobą łączą. Brzuch może być szary do niebieskawego lub brązowawo-czerwonego.

Jest ukąszeniem niebezpiecznym dla ludzi

Można powiedzieć, że miedziogłowiec z punktu widzenia epidemiologii i traumatologii nie jest dużo bardziej niebezpieczny niż jakikolwiek inny przedstawiciel rodziny już podobnych.Główną negatywną manifestacją u całkowicie zdrowej osoby w odpowiedzi na ugryzienie będzie:

• pojawienie się niewielkiego obrzęku, chwytającego tkanki miękkie przylegające do miejsca urazu;
• uwolnienie niewielkiej ilości krwi z dwóch ran znajdujących się na tej samej linii;
• późniejsze tworzenie się nad nimi skorupy i prawdopodobnie tworzenie się blizn.

Jednocześnie nie można jednoznacznie powiedzieć, czy jest to trujące dla zwierząt domowych i dzieci, ponieważ czasami w odpowiedzi na ich ukąszenia rozwijają masywną hemokoagulację.

Niemniej jednak istnieje pewna grupa ludzi, dla których ukąszenie tego gada może stanowić pewnego rodzaju niebezpieczeństwo. Są to osoby, które mają zwiększoną wrażliwość na różne substancje biologicznie czynne i enzymy tworzące ślinę miedziogłowia. U tych osób może rozwinąć się ciężki ogólnoustrojowy obrzęk naczynioruchowy, znany również jako obrzęk Quinckego..Może to spowodować śmierć z powodu asfiksji wynikającej z obrzęku krtani i głośni ofiary. Pierwszymi prekursorami tego stanu patologicznego jest pojawienie się wyraźnego obrzęku warg, nosa, powiek, a czasem całej twarzy i szyi jako całości..

Gdzie mieszka

Siedlisko tego gatunku węża rozciąga się niemal w całej Europie, z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, Irlandii, wysp Morza Śródziemnego, północnej Skandynawii oraz południowej i środkowej części Półwyspu Iberyjskiego..

Wschodnia granica rozmieszczenia miedziogłów to zachodnia część Kaukazu i Kazachstanu oraz północne przedmieścia Iranu. Istnieją pojedyncze przypadki wykrycia tych gadów w Ameryce Północnej.

Jako schronienie na nocleg gady te zwykle preferują:

• różne szczeliny skalne;
• pęknięcia w kamieniach;
• pustki między skałami;
• małe jaskinie;
• głębokie nory jaszczurek i gryzoni;
• zagłębienia i szczeliny pod zwalonymi drzewami.

Najczęściej można je spotkać na różnych zadrzewionych polanach, obrzeżach lasów iglastych i liściastych, suchych łąkach i polanach. Pomimo tego, że kotlarze są bardzo dobrymi pływakami, wolą unikać miejsc nadmiernie wilgotnych, ponieważ ich jaja są bardzo wrażliwe na wysoką zawartość wody w atmosferze i szybko psują się pod wpływem nadmiernej wilgoci.

Co je

Podstawową dietą tego typu węża (według niektórych szacunków do 60% masy całkowitej) są różnorodne jaszczurki, przede wszystkim zwinne jaszczurki i wrzeciona. Ten typ zachowań żywieniowych jest nazywany przez biologów fakultatywną zaurofagią. Dieta czasami obejmuje również różne małe kręgowce:

• ryjówki;
• norniki;
• myszy;
• pisklęta różnych ptaków polnych i leśnych;
• inne, mniejsze, węże i młode węże.

Czasami dieta miedzika obejmuje również różne owady, które często występują na terytorium jego bezpośredniego siedliska. Niektórzy naukowcy uważają, że owady są jedynie pokarmem wtórnym, prawdopodobnie dostającym się do żołądka tych węży od jaszczurek, które połykają..

Po wytropieniu i złapaniu zdobyczy miedziogłowca wąż owija się wokół niej pierścieniami, jak boa dusiciel, i stopniowo zaczyna połykać ją żywcem. Odnotowano powtarzające się przypadki tego gatunku gadów zjadających własnych braci.

Zwykle wąż ten prowadzi dzienny tryb życia, jednak jeśli naturalne rytmy dobowe są zaburzone oraz z powodu niedostatecznej ilości pożywienia zjadanego dzień wcześniej, może wykazywać aktywność nocną. Bardzo często miedziogły wykazują znaczną aktywność w te noce, kiedy księżyc jasno świeci, co może wynikać ze specyfiki jego światłoczułości.

W ciągu dnia aktywnie eksplorują zajmowane przez siebie terytorium w poszukiwaniu nor małych gryzoni i jaszczurek, polują i identyfikują obszary, w których znajduje się potencjalny partner do krycia..

Kto ich atakuje

Ewolucyjnie miedziogłowie jako przyszłe miejsce zamieszkania wybierają takie miejsca, w których prawdopodobieństwo spotkania potencjalnego wroga jest zminimalizowane. W tym celu niektóre osobniki wspinają się w poszukiwaniu spokojnego miejsca na łąkach i zalesionych obszarach gór na wysokość około trzech tysięcy metrów..Głównymi naturalnymi wrogami tych gadów są kuny, borsuki, szopy, szczury, dziki, jeże oraz duzi przedstawiciele ptaków drapieżnych (orły przednie, orły, sokoły, orły i sowy). Młode osobniki mogą czasami być również zjadane przez dużych przedstawicieli żab płazów.

Na widok potencjalnego niebezpieczeństwa wąż zwija się w kłębek, aby ukryć głowę i zdezorientować wroga, a następnie wykonuje ostre ataki w kierunku atakującego go wroga, jednocześnie wykonując ukąszenia. W chwilach zmagań miedziogłowie aktywnie wykorzystują elementy zewnętrznego zastraszania - nadymają żebra, aby wydawały się większe, syczą i drżą na całym.

Ponadto są w stanie wydzielać z gruczołów okołowierzchołkowych zlokalizowanych niedaleko odbytnicy płyn o dość nieprzyjemnym zapachu, który odstrasza wrogów.

Okres godowy i reprodukcja

Okres wzmożonej aktywności trwa średnio sześć miesięcy, począwszy od końca kwietnia - początku maja i do końca września - początku października. Przez cały ten czas węże te mogą mieć procesy znalezienia pary, gier godowych i kopulacji..Zwykle pojawienie się młodych następuje na 1–1,5 miesiąca przed wyjazdem dorosłych na zimę - dzieje się tak, jeśli nawożenie miało miejsce w miesiącach wiosennych lub na początku czerwca. W tym samym przypadku, jeśli krycie miało miejsce jesienią, samica urodzi następnej wiosny, a jaja będą czekać na skrzydłach w jej pojemniku nasienia.

W procesie poszukiwania partnera dość istotną rolę odgrywa płyn uwalniany z gruczołów kloacznych - samiec i samica, skupiając się na zapachu, podążają w jednym kierunku. Po ich spotkaniu następuje krótki okres gier godowych, podczas których węże przeplatają się ze sobą w kłębek i toczą po ziemi.

Dalej zachodzi sam proces zapłodnienia, podczas którego samiec ustala szczękami samicę za szyję i owija wokół niej swoje ciało. Ten gatunek węży charakteryzuje się jajorodnością, podczas której skórzaste jaja wyłaniają się z samicy z młodymi prawie gotowymi do wyklucia się z nich..

Średnio każde sprzęgło zawiera od dwóch do piętnastu jaj. Każde młode po urodzeniu osiąga rozmiar 8-15 centymetrów bez ogona. Okres rozwoju po utworzeniu lęgu i do wylęgu młodych trwa nie dłużej niż 5–6 dni. Po opuszczeniu granic swojego rodzimego jaja młode są natychmiast gotowe do pełnoprawnego niezależnego życia..Wiek dojrzałości płciowej tych zwierząt wynosi 3-5 lat, w zależności od czynników środowiskowych. Wielkość młodego dorosłego osobnika wynosi 35–45 centymetrów.

Stan ochrony

Gatunek ten znajduje się w czerwonych księgach Ukrainy, Białorusi i Federacji Rosyjskiej. Jest również wymieniony w załączniku nr II do Konwencji berneńskiej o ochronie dzikiej flory i fauny oraz siedlisk przyrodniczych, która reguluje zakaz chwytania i niszczenia tego gatunku gadów. Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych miedziogły są klasyfikowane jako LC (Least Concern).

W wielu rezerwatach, leśnictwie, rezerwatach przyrody i parkach narodowych populacja tych węży jest monitorowana, a ich życie jest chronione..

Mamy więc nadzieję, że zdobyłeś niezbędną wiedzę na temat tego typu węża, takiego jak Copperhead. Pamiętaj, że stan ochrony tych zwierząt nie pozwala ludziom szkodzić tym stworzeniom..Traktuj wszystkich przedstawicieli fauny i flory z głębokim szacunkiem i uwagą, ponieważ tylko sposób, w jaki dana osoba odnosi się do osób pod nim, w tym na drabinie ewolucyjnej, naprawdę determinuje stopień jego świadomości.