Tarantula apulijska: jak wygląda, gdzie żyje, jest niebezpieczna dla ludzi

Wśród przedstawicieli plemienia pająków bardzo dobrze znana jest tarantula Apulii. Pająk został nazwany na cześć włoskiego miasta Taranto. W średniowieczu mieszkańcy miasta wierzyli, że ten stawonóg ma krwiożerczość: jakby ukąszenie tarantuli mogło wywołać w człowieku szaleństwo, a także wiązało się z tym pojawienie się epidemii, a tylko taniec do szaleństwa (zwany później tarantellą) mógł pomóc w ucieczce przed trucizną.

Opis i cechy konstrukcyjne

Tarantula Apulii (Lycosa tarantula - łac.) - To dość duży przedstawiciel pajęczaków z rodziny pająków wilczych.

Ich charakterystyczne cechy to:

• długość ciała: samica - do 28 mm, samca - do 20 mm;
• są 4 pary oczu: 3 pary ciemnych, które znajdują się z przodu i 1 para bocznych, błyszczących w słońcu ze względu na swoje właściwości odblaskowe. Takie wyposażenie zapewnia tarantuli szerokie pole widzenia i percepcję ofiary z odległości do 30 cm;
• umaszczenie: samice czerwonawe, na odwłoku czarne poprzeczne pręgi, otoczone biało-czerwonym pasem, głowotułów pomalowany na kolor czarny, z lekkim brzegiem. Samce są monochromatyczne, brązowawe;
• tarantula ma gruczoły na głowotułów, które wytwarzają truciznę, które znajdują się na szczycie macek;
• całe ciało pająka pokryte jest gęstą warstwą sierści, którą może rozprowadzić, pocierając nogi o brzuch, jeśli wyczuje zbliżające się niebezpieczeństwo. Włosy mogą być nieprzyjemne podczas wdychania;
• kończyny wyposażone są w układ mięśniowy składający się z mięśni zginaczy, który wprawia w ruch optymalne ciśnienie hemolimfy. Jeśli pająk został zraniony z powodu utraty hemolimfy, staje się ospały..

Siedlisko i styl życia

Cechy stylu życia apulijskiej tarantuli:

• pająk uwielbia osiedlać się na zboczach gór, w stepach leśnych, stepach, pustyniach oraz w głębokich, pionowych norach (do 50-60 cm);
• wejście do otworu obramowane jest wałkiem z suchych liści i źdźbeł trawy;
• tkanie i rozciąganie sieci nie jest charakterystyczne dla tarantuli, przykrywa nią jedynie pomieszczenie wewnątrz dziury, a także wykorzystuje ją w procesie rodzenia potomstwa;
• ptasznik jest przeważnie nocny, dlatego w ciągu dnia przebywa w norce, a nocą poluje;
• przed zimowym mrozem pająk uszczelnia wejście do nory suchą trawą, przeplecioną pajęczynami i hibernuje przez całą zimę;
• oczekiwana długość życia pająka apulijskiego wynosi od 2 lat (samce) do 5 lat (samice).

Opisane pająki są szeroko rozpowszechnione we Włoszech, Algierii, Hiszpanii, Libii, Portugalii, Maroku, Egipcie i Sudanie.

Co je

Dieta tarantuli apulijskiej składa się głównie z owadów, chrząszczy i innych prostoskrzydłych. Pająk ma zewnętrzny układ pokarmowy: jad działa jak sok żołądkowy.Dzieje się to zgodnie z następującym schematem:

1. Drapieżnik zabija swoją zdobycz za pomocą trucizny, która składa się z enzymów hydrolitycznych (rozszczepiających) i rozpuszcza wewnętrzne tkanki ofiary.
2. Po zabiegu wstrzyknięcia trucizny pająk wysysa rozpuszczoną zawartość chitynowej osłony od ofiary.
3. Jeśli ofiara jest dość duża, tarantula obraca ją, aby równomiernie rozprowadzić trujące substancje po całym ciele..

Reprodukcja

Opisane pajęczaki kopulują pod koniec sezonu letniego. Proces prokreacji w nich wygląda następująco:

1. Po kryciu samica w odosobnionej norce przygotowuje kokon pająka dla przyszłego potomstwa i składa w nim jaja. Lęg 200-300 jaj.
2. Następnie pająk przyczepia do jej ciała pajęczynę z murem i nosi ją na sobie, aż pojawi się potomstwo.
3. Po wykluciu dzieci pozostają przez jakiś czas na ciele matki i podróżują z nią po okolicy.
4. Gdy młode trochę dorosną, opuszczają samicę i pełzają po okolicy w poszukiwaniu partnera do prokreacji, rozpoczynając samodzielne życie.

Czy ugryzienie jest niebezpieczne

Tarantula z Apulii to trujące stworzenie pajęczaków, ale nie stanowi śmiertelnego zagrożenia dla ludzi. Ze względu na ich nocny tryb życia przypadki ukąszeń tarantuli u ludzi są dość rzadkie. Jeśli tak się stało, to po ukąszeniu na ludzkim ciele pojawia się bolesne zaczerwienienie i obrzęk, które znikają po kilku dniach..Ugryzienie tego pająka można porównać do ugryzienia szerszenia: trucizna jest wstrzykiwana nie głęboko w tkanki, ale w górne warstwy naskórka.

Jak widać, ptaszniki apulijskie mają dość ciekawe zwyczaje wśród przedstawicieli pajęczaków zamieszkujących naszą planetę. Jeśli nie skontaktujesz się z nimi blisko, możesz całkowicie uniknąć ich ukąszenia i związanych z tym kłopotów..