Zaciekły wąż: jak wygląda, siedlisko, stopień toksyczności i pierwsza pomoc przy ukąszeniu

Taipans należą do rodziny boleni i nie są bezzasadnie uważane za najbardziej jadowite węże. Jednocześnie jest to bardzo interesujący obiekt do zbadania, dlatego sugerujemy, abyś się o nich dowiedział..

Okrutny (pustynny) wąż

Zaciekły wąż pustynny jest jednym z najpospolitszych gatunków taipanów, występującym głównie w suchych regionach Australii. To ona występuje częściej niż inne, a toksyczność jej ugryzienia przewyższa wskaźniki innych odmian.

Wygląd

Średnio węże te dorastają do 1,8 m, ale zdarzały się okazy o większej długości: do 2,5 m Ciemna trójkątna głowa gada płynnie przechodzi w szyję, a kolor ciała może wahać się od żółto-brązowego do oliwkowego (w zależności od czasu rok i szczególne warunki życia). Cechą charakterystyczną tego gatunku jest ciemnobrązowy wzór przypominający kratkę. Biegnie po całym ciele węża, którego dolna część jest lżejsza od górnej.

Stopień toksyczności

Taipan pustynny (znany również jako okrutny wąż) po ukąszeniu wydziela bardzo silną truciznę, która jest 50 razy bardziej toksyczna niż trucizna kobry indyjskiej. Jeśli ocenimy toksyczność całej objętości trującej substancji zawartej w gruczołach węża, to prawdopodobnie wystarczy zabić 250 zdrowych dorosłych lub 150 tysięcy szczurów.Jad okrutnego węża zawiera toksyny, które wpływają na układ nerwowy, mięśnie, nerki i układ naczyniowy człowieka. Na przykład tikatoksyna zakłóca normalny ruch jonów wapnia w komórkach mięśnia sercowego, co prowadzi do zakłócenia jego normalnej aktywności. Inne, nie mniej niebezpieczne substancje toksyczne w składzie trucizny pustynnego taipanu obejmują:

• hemotoksyny (powodują krwawienie z powodu uszkodzenia naczyń krwionośnych);
• nefrotoksyny (uszkadzające komórki nerkowe);
• kardiotoksyny (szkodliwe dla serca);
• substancje mitoksyczne (pogarszają stan tkanki mięśniowej, niszcząc ją).

Odżywianie i zachowanie

Często można spotkać opisanego gada na pustynnych i półpustynnych obszarach terytorium Australii, gdzie ukrywa się on w szczelinach ziemi lub w jamach innych ludzi. Wąż przez cały dzień przebywa w swojej jaskini, a wraz z nadejściem nocy czołga się na polowanie. Pożywienie służą mu małe gryzonie i inne ssaki, aw warunkach naturalnych gad preferuje szczury długowłose i jerboas torbacze.Zagrożony pustynny taipan wije się w kształcie znaku zapytania, co może oznaczać tylko jedno - przygotowuje się do ataku. Węże te rzadko atakują ludzi iw większości przypadków starają się ich ominąć, ale aby ponownie nie sprowokować jadowitego zwierzęcia, lepiej nie wchodzić im w drogę. W sprzyjających warunkach życia oczekiwana długość życia okrutnego węża wynosi 15 lat.

Cechy hodowlane

Samce okrutnego węża jako pierwsze osiągają dojrzałość płciową, ponieważ są gotowe do reprodukcji w wieku półtora roku. Samice potrzebują na to trochę więcej czasu i dopiero po dwóch latach przygotowują się na pojawienie się potomstwa. Szczytowy okres godowy trwa od lipca do października, ale krycie może mieć miejsce w innych porach roku. Samce walczą o prawo do posiadania konkretnej samicy, a zwycięzca udaje się z nią do schroniska na krycie.

Ciąża u tego gatunku trwa 50-80 dni, po czym przyszłe matki zaczynają składać jaja. Miejsce składania jaj to często pusta nora innych zwierząt, pęknięcia w ziemi, kamienie i nacięcia w wystających korzeniach. W jednym lęgu znajduje się średnio 12–20 jaj, których wysiadywanie trwa 2 miesiące.

Co zrobić z ugryzieniem

Po ukąszeniu przez okrutnego węża osoba ma tylko kilka godzin na podanie antidotum, w przeciwnym razie nie można uniknąć śmierci. Aby jednak złagodzić stan poszkodowanego, musisz znać zasady udzielania pierwszej pomocy, które pomogą Ci wytrzymać do przybycia lekarzy. Ta lista obejmuje:

1. Wyssaj truciznę. Wysysając toksyczny płyn w pierwszych sekundach po ukąszeniu można pozbyć się z organizmu znacznej jego ilości, co oznacza, że ​​efekt toksyczny nie będzie tak silny. Jeśli od momentu ukąszenia minęło około 5 minut lub więcej, ta procedura jest już całkowicie bezużyteczna: trucizna zdołała rozproszyć się w krwiobiegu.
2. Bez alkoholu. Aby złagodzić ten stan, nie należy używać rozgrzewających napojów alkoholowych. Rozszerzają jedynie naczynia krwionośne skóry, przyczyniając się tym samym do szybszego wchłaniania trucizny.
3. Jeśli to możliwe, całkowite unieruchomienie, jeśli nie sama ofiara, to przynajmniej uszkodzona część ciała. Spowoduje to spowolnienie rozprzestrzeniania się trucizny po całym organizmie i nieznacznie wydłuży czas wstrzyknięcia antidotum..
4. Obfity napój. Jakikolwiek płyn w organizmie zmniejszy działanie trucizny, więc ofiara musi dużo pić. Jeśli to możliwe, zaleca się podanie mu ciepłej (ale nie gorącej) herbaty..
5. Przyjmowanie leków przeciwhistaminowych. Jeśli to możliwe, zaleca się przyjmowanie ich w ciągu pierwszych minut po ukąszeniu..
6. Dostarczenie poszkodowanego do najbliższego szpitala lub centrum medyczne, gdzie powinno być antidotum na truciznę pustynnych taipanów.

Inne rodzaje tajpanów

Okrutny wąż nie jest jedynym jadowitym gadem tego rodzaju występującym na terytorium Australii. Nie mniej niebezpieczne będą inne odmiany taipanów, wśród których najczęściej widywano tajpany śródlądowe i przybrzeżne..

Taipan w głębi lądu

Maksymalna długość tego węża wynosi 2 m, a jego kolor ciała waha się od jasnego do ciemnobrązowego. W okresie od czerwca do sierpnia kolor ciała staje się ciemniejszy, a głowa jest już prawie czarna. W porównaniu z taipanem z terytoriów przybrzeżnych przedstawiciele tego gatunku są mniej agresywni, ale nadal niebezpieczni dla ludzi. Jedna dawka trującej substancji (około 44 mg) wystarczy do zabicia 100 dorosłych osobników lub setek gryzoni..Oznacza to, że jest 180 razy bardziej niebezpieczny niż trucizna kobry, jednak przypadki śmierci po spotkaniu z wężem są rejestrowane niezwykle rzadko. Siedlisko tego gatunku ogranicza się wyłącznie do centralnej części Australii (wschodnie Queensland), chociaż w rzadkich przypadkach węża można spotkać w Nowej Południowej Walii i na Terytoriach Północnych. Woli osiedlać się na płaskich, pustynnych terenach, w pęknięciach i uskokach powierzchni ziemi.

Taipan przybrzeżny

Przedstawiciele tej odmiany dorastają do 3 m długości i są zwykle koloru brązowego lub lekko czerwonawego, z jaśniejszą głową i żółtawym brzuchem. Mają dość imponujące zęby, których długość sięga 13 mm. Trujące gruczoły zwierzęcia zawierają około 120 mg toksycznej substancji o działaniu neurotoksycznym i koagulopatycznym, która wkrótce prowadzi do śmierci.W porównaniu z poprzednimi odmianami taipan przybrzeżny nie jest bynajmniej spokojnym wężem i może atakować przy najmniejszym zagrożeniu dla siebie. Zauważając niebezpieczny przedmiot, wąż podnosi głowę i zaczyna nią potrząsać, po czym atakuje swoją ofiarę w ciągu kilku sekund. Bez antytoksyny osoba umiera w ciągu 4–12 godzin, chociaż późne podanie surowicy jest również śmiertelne. Niektórzy naukowcy wyróżniają inny rodzaj taipanów - środkową Australię lub zachodnią pustynię, ale został odkryty dopiero w 2007 roku i nie został jeszcze dokładnie zbadany..

Wiadomo tylko, że węże te w dużej mierze przypominają mieszkańców śródlądowych tego samego rodzaju. Bez względu na to, którego spotkasz przedstawiciela taipanów, nie powinieneś kusić losu i lepiej od razu oddalić się jak najdalej. Turystom z innych krajów nie zaleca się samotnego podróżowania po Australii.