Taipan wężowy, opis tajpanu przybrzeżnego i dzikiego węża

Rodzina boleni obejmuje wiele gatunków jadowitych węży. Najbardziej śmiercionośnym gatunkiem jest taipan. Przed pojawieniem się antidotum ponad 90% osób dotkniętych chorobą zmarło z powodu trujących ukąszeń. Po raz pierwszy gady odkryto w 1867 roku, ale potem o nich zapomniano, ponieważ gatunek ten bardzo rzadko przyciągał wzrok człowieka.

Obecnie istnieją 3 rodzaje taipanów:

• przybrzeżny taipan;
• Taipan McCoy (lub okrutny wąż);
• zaplecze Tajpanu.

Niewiele jest informacji na temat tego ostatniego gatunku, ponieważ został on zarejestrowany tylko w jednym egzemplarzu w 2007 roku. Ale pozostałe gatunki żyjące na kontynencie australijskim są znane wszystkim ze swoich cech..

Taipan stał się praktycznie legendą, niewiele osób wierzyło w jego istnienie. W 1950 roku jednemu z łapaczy udało się złapać węża, ale gad zdołał go śmiertelnie ugryźć. Mimo to wąż został bezpiecznie dostarczony do ośrodka naukowego, gdzie został dokładnie zbadany, a następnie zarejestrowany na liście gatunków trujących..

Taipan przybrzeżny

Taipan przybrzeżny żyje u wybrzeży północnego terytorium w północno-wschodnim Queensland oraz na Nowej Gwinei, w południowo-wschodniej części wyspy. W różnych światowych klasyfikacjach zajmuje 3 lub 4 miejsce pod względem toksyczności. Agresywne usposobienie, duże rozmiary i duża prędkość tego gada czynią go najniebezpieczniejszym wężem na planecie..

Wygląd i toksyczność

Waga tej odmiany wynosi 3-3,2 kg. Długość ciała dorosłego taipana waha się od 1,8-2 m, wskaźniki rzadko sięgają 2,5 m, najdłuższy osobnik miał długość 3 m.

Ciało przybrzeżnego taipanu może być jasnobrązowe lub ciemnobrązowe, a także czerwonawe. Brzuch i większość głowy są białe lub żółtawe. Zimą ciało węża nabiera ciemniejszego koloru, co pomaga lepiej absorbować ciepło słoneczne..

Podgatunek osobników z Nowej Gwinei charakteryzuje się ciemniejszym kolorem niż taipany żyjące w Australii.

Długość zatrutych zębów wynosi 10-12 mm. Taipan przybrzeżny zawiera wyjątkowo toksyczną truciznę o średniej objętości 120-150 gramów i jest uważany za jeden z najbardziej śmiercionośnych na świecie. Zawiera następujące substancje toksyczne:

• neurotoksyna, która prowadzi do uduszenia człowieka poprzez paraliż nerwów serca, płuc i przepony;
• miotoksyna, która prowadzi do zablokowania skurczów mięśni i zniszczenia tkanki mięśniowej;
• inne potężne toksyny prowadzące do krwotoku wewnętrznego.

Po ukąszeniu przez węża śmierć osoby następuje w ciągu 5-10 godzin. Pomimo wynalezienia serum, jedna na dwie osoby dotknięte chorobą w Queensland, które ma największą populację tych gadów, umiera z powodu trujących ukąszeń..

Zachowanie i odżywianie

Największą aktywność przybrzeżnych tajpanów obserwuje się rano i za dnia. W upalnych temperaturach może polować w nocy. Dzięki ostremu wzrokowi gad szybko znajduje zdobycz - szczury, myszy i ptaki niektórych gatunków. Czasami jadowite osobniki żywią się jaszczurkami.

Po znalezieniu ofiary osoba podkrada się do ofiary, szybko ją ugryzie i zostawia ją na śmierć z powodu otrzymanej trucizny. Ten sposób polowania pomaga taipanowi uniknąć uszkodzenia przez ostre pazury lub zęby gryzoni..

Gatunek ten zawsze stara się działać ostrożnie i unikać kłopotów w jego kierunku. Jeśli taipan wpadnie w pułapkę, jego tułów natychmiast się zwija i spłaszcza. Gad natychmiast pokazuje swoją charakterystyczną agresywność, unosząc i potrząsając głową z boku na bok i zadając błyskawiczne rzuty w kierunku wroga.

Nie ma jeszcze faktycznych danych na temat długości życia przybrzeżnych taipanów. Wiadomo jednak, że trzymane w niewoli żyją 12-16 lat.

Reprodukcja

Dojrzałość płciowa przybrzeżnych tajpanów występuje w wieku:

• 2,5 roku u kobiet;
• 15-16 miesięcy u samców.

Szczytowy okres godowy przypada na lipiec-październik, kiedy to wystarczy pożywienia dla wyklutych dzieci. Okres godowy może trwać do grudnia, zaczynając od marca. Samce toczą ekscytujące rytualne bitwy o kobietę. Testy siłowe mogą trwać kilka godzin, aż najsilniejszy i najsilniejszy samiec odniesie zwycięstwo nad innym. Składanie jaj następuje 1,5-2 miesiące po kryciu. Samice składają 15-20 jaj w norach opuszczonych zwierząt lub luźnej ziemi pod korzeniami drzew lub kamieniami. Maluszki wykluwają się po 2-3 miesiącach, ich długość wynosi około 6 cm, w sprzyjających warunkach maluchy szybko rosną i rozwijają się.

Okrutny wąż

Taipan McCoy mieszka w środkowej Australii - Queensland, Nowej Południowej Walii i na Terytorium Północnym. Osobniki tego gatunku można spotkać na pustyniach i na suchych równinach, gdzie wspinają się w szczeliny i pęknięcia w ziemi, chowając się przed wrogami. Okrutny wąż jest najbardziej jadowitym ze wszystkich gatunków lądowych..

Opis wyglądu węża

Pod względem wielkości okrutny wąż jest gorszy od przybrzeżnego taipanu. Długość tułowia McCoy średnio 1,8-2 m - bardzo rzadko spotyka się osobnika o długości 2,5 m.

Górna część ciała węża jest ciemnobrązowa, jasnobrązowa lub słomkowa. Zimą (czerwiec-sierpień) gad ciemnieje - głowa może nabrać czarnego odcienia z połyskiem. Czarne oznaczenia pochłaniają dużo ciepła słonecznego. Rozjaśnienie ciała następuje wraz z nadejściem lata. Jasne kolory zapobiegają przegrzaniu węża na słońcu.

Jadowity węża, cechy zachowania

Okrutny wąż jest mniej agresywny niż przybrzeżny taipan, ale jego toksyczność przewyższa śmiertelność wszystkich innych jadowitych węży na planecie. Wąż zawiera 44-45 mg trucizny. Taka dawka wystarczy, aby zabić sto osób lub 250 tysięcy myszy. Toksyczność okrutnego węża jest 180 razy większa niż kobry.

Okrutny wąż jest rzadko pokazywany ludziom - spędza dużo czasu w szczelinach skalnych lub pęknięciach ziemi. Dieta węża składa się z małych ssaków. Wąż praktycznie nie poluje na płazy.

Reprodukcja

Węże kopulują w kryjówkach samców. Okres godowy może trwać przez cały rok. Samice składają 10-20 jaj. Miejscem gniazdowania może być pęknięcie w ziemi lub opuszczona nora dużego gryzonia.. Samica może zrobić kilka lęgów w ciągu jednego roku.. Okres inkubacji może trwać do 65 dni.