Anakonda: charakterystyka gigantycznego węża, w którym żyje

Wąż anakonda to bardzo duży gad, którego waga może dochodzić do setek kilogramów.

Niektóre źródła podają, że długość węża może sięgać 11 metrów, jednak naukowcy uważają, że te pogłoski są fałszywe, ponieważ największy wąż, którego spotkał człowiek, jest zarejestrowany w Wenezueli i jego długość wynosiła około 5,5 m.

Badając te węże, naukowcy doszli do wniosku, że długość samic, które, nawiasem mówiąc, są znacznie większe niż samce, nie może przekraczać 6,7 m.

Opis

Uważa się, że anakonda wzięła swoją nazwę od spółgłoskowego słowa z języka tamilskiego, co oznacza „zabójca słoni”. Naukowa nazwa tego przedstawiciela łuskowatych „Eunectes” jest tłumaczona jako „dobry pływak”.

Podobnie jak inne węże, szkielet anakondy jest podzielony na dwie części: tułów i ogon. W sumie w jej ciele może znajdować się ponad czterysta par kręgów, które mają tendencję do rozszerzania się podczas połykania szczególnie dużej ofiary. Czaszka, podobnie jak wielu członków ich drużyny, połączona jest ruchomymi więzadłami, które pozwalają wchłonąć całą zdobycz.

Co ciekawe, uszy i oczy anakondy są umiejscowione w podobny sposób jak u krokodyli. To pozwala jej, będąc pod wodą, pilnować swojej potencjalnej ofiary. Oczy nie są szczególnie dobre w skupianiu się na obiekcie, ale są bardziej przystosowane do śledzenia ruchu obiektów..

Ukąszenie węża jest dość bolesne, ponieważ jego zęby są bardzo długie i mocne, ale mimo to bezpieczne, ponieważ gigantyczna anakonda nie jest trująca. Podczas polowania język węża jest zawsze ruchomy, ponieważ to on jest najważniejszym organem odpowiedzialnym za zmysł węchu.

Na ciele węża brak gruczołów. Z tego powodu jej skóra lśni blaskiem nie z powodu wydzielin, ale dzięki błyszczącym i gładkim łuskom. Są lekkie i opływowe dla wygodnego poruszania się w wodzie..

Kolor harmonijnie łączy oliwkę, bogatą żółć i brąz. Plamy na ciele anakondy, które znajdują się wzdłuż kręgosłupa, pomagają zwierzęciu łatwo ukryć się zarówno w środowisku wodnym, jak i na lądzie. Anakondy są świetnymi pływakami, dlatego wolą osiedlać się w pobliżu strumieni rzecznych, bagien i rzek o spokojnym nurcie. Ten wąż nie porusza się tak często po ziemi, ale wybiera drzewa jako miejsce samotności. W przypadku suchej pogody anakonda w oczekiwaniu na ulewne deszcze czołga się w muł. Lista terytoriów, na których żyje jeden z największych węży, przedstawia się następująco:

• Ameryka Południowa;
• Peru;
• Brazylia;
• Gujana;
• Gujana;
• Paragwaj;
• Wenezuela;
• Ekwador;
• Kolumbia;
• Boliwia.

Ciekawe gigantyczna anakonda rośnie przez całe życie. Dopiero we wczesnych latach proces ten ulega przyspieszeniu, a po osiągnięciu średnich rozmiarów zwalnia. Jak długo żyją te węże, nie wiadomo na pewno. W niewoli liczba ta jest znacznie mniejsza, około sześciu lat, ale na wolności największy zarejestrowany wiek anakondy to 28 lat.

Dieta Anakondy

Przez większość czasu anakondy polować w wodzie. Czeka godzinami na ofiarę, obserwując ją cicho i bez ruchu, a następnie gwałtownie rzuca się na ofiarę i dusi, owijając ją wokół. W niektórych źródłach wskazuje się, że liczne złamania kości prowadzą do śmierci ofiary anakondy. W rzeczywistości pochodzi z uduszenia. Po obfitym posiłku wąż trawi pokarm przez długi czas, a od jednego posiłku do drugiego może minąć prawie kilka miesięcy. Standardowa dieta anakondy obejmuje następujące zwierzęta:

• pływające ptaki;
• żółwie;
• kapibary;
• kapibary;
• kajmany;
• agouti;
• piekarnia;
• inne duże węże, takie jak pytony.

Anakondy nie mają pojęcia o jedzeniu, więc w ich kręgu kwitnie kanibalizm. Należy zauważyć, że nie zawsze uduszają swoje ofiary. Czasami, jeśli zwierzę jest małe, po prostu chwytają je długimi zębami, a następnie całkowicie połykają. Czasami ofiarą tych dużych węży padają również zwierzęta domowe, takie jak koty, psy i kury..

Wyświetlenia

Gigantyczna anakonda, Ona wspólny i anakonda zielona, to największa anakonda, której długość może sięgać sześciu i pół metra i waży sto kilogramów. Na jej torsie, pomalowanym na szaro-zielono, znajdują się dwa rzędy plam ułożonych w szachownicę. Zielone anakondy żyją w Ameryce Południowej, Brazylii, Paragwaju, Boliwii, na wyspie Trynidad iw Peru.

Paragwajczyk, który ma kilka innych nazw - żółty i południowy, - może dorastać do czterech metrów. W większości przedstawiciele tego gatunku mają kolor żółty, jednak można znaleźć zarówno osobniki zielone, jak i szare. Plamy na ciele mają ciemną obwódkę i jasny środek. Anakonda południowa preferuje wody stojące lub nisko płynące Paragwaju i południowej Boliwii.

Eunectes beniensis ma pewne podobieństwa z anakondą paragwajską. Jego długość wynosi cztery metry, a kolor na tułowiu jest albo żółto-brązowy na brzuchu i brązowy na plecach lub oliwkowy. Na głowie jest pięć pasków ciemnych plam, a całe ciało usiane jest setkami białych plam. Obszarem występowania tego gatunku są lasy Bułgarii.

Deshawensei - najmniejszy przedstawiciel anakond o długości półtora metra. Jest bardzo mało informacji na ten temat, ponieważ naukowcy nie zbadali jeszcze wystarczająco dobrze tego gatunku. Te węże żyją na bagnach Brazylii i Gujany..

Reprodukcja

Podobnie jak większość węży, anakondy wolą prowadzić samotny tryb życia. Jednak podczas krycia gromadzą się w dość dużych grupach. Ich okres godowy przypada na porę deszczową, a sam proces odbywa się na lądzie. Feromony uwalniane w ciele samic przyciągają nie jednego, ale kilka samców naraz, z których każdy może po kolei kojarzyć się samicy.

Węże zwijają się w kulkę, a samiec trzyma swojego partnera, imitując tylne kończyny, od których otrzymały imię z fałszywymi nogami. Anakondy należą do żyworodnych węży, chociaż czasami produkuje się jaja. Ale w większości przypadków cienka skorupa jaja pęka w ciele samicy i rodzą się już żyjące węże. Eksperci spierają się o maksymalną liczbę młodych, jakie może wyprodukować ten wąż. Ktoś uważa, że ​​z jednego może pojawić się nie więcej niż czterdzieści pięć potomstwa, a niektórzy twierdzą, że ich liczba może sięgać nawet stu.

Długość niemowląt jest nieco mniejsza niż metr. Podobnie jak w przypadku wszystkich węży, po urodzeniu potomstwa matka nie jest już nim zainteresowana. I chociaż jego potomstwo jest już całkiem niezależne i może polować, część z nich ginie, stając się ofiarą kajmanów i innych zwierząt.