Ogon kota: cechy strukturalne, główne funkcje, znaczenie dla przedstawicieli różnych ras

Ogon jest ważną częścią ciała większości ssaków. Liczni przedstawiciele rodziny kotów nie byli wyjątkiem. Organ ten jest dla nich nie tylko niezbędnym atrybutem piękna i wdzięku, ale także wykonuje trudniejsze zadania: od utrzymania równowagi podczas biegania czy skakania po wyrażanie uczuć i emocji, co jest uważane za wyjątkowy sposób komunikacji. A także pozwala na szybkie zdiagnozowanie wielu poważnych chorób..

1 Ciekawostki dotyczące ogona kota

U różnych przedstawicieli rodziny kotów rozmiar i średnica ogona są uważane za indywidualne wskaźniki, które mogą się znacznie różnić. Zwykle średnia długość waha się od 18 do 40 cm, ale zdarzają się też koty bijące rekordy, których ogon ma ponad 45 cm.

Wyrostek ogonowy jest przedłużeniem kręgosłupa i składa się z trzech części:

• korzeń, który składa się z 4–6 małych i szerokich kręgów przyczepionych do kości krzyżowej;
• łodyga, która składa się z 10-15 cylindrycznych kręgów;
• końcówka, która stopniowo się zwęża, ponieważ u jej podstawy znajdują się wąskie i małe kręgi, a najbardziej skrajny z nich - terminal - jest słabo rozwinięty.

Ogon kota tworzą nie tylko kości, z których znajduje się około 10 procent ogólnej liczby w całym szkielecie. Zawiera dużo włókien nerwowych i tkanki mięśniowej. Chrząstka międzykręgowa i ruchome stawy zapewniają elastyczność i dynamizm, a ubytki wypełnia się specjalną galaretowatą substancją pełniącą rolę lubrykantu. Dzięki tak harmonijnej budowie kot swobodnie macha tą częścią ciała w różnych kierunkach..

Ale ten narząd jest również podatny na nieprawidłowości genetyczne:

1. 1. zgięcie - deformacja charakteryzująca się wypadnięciem kręgów w kształcie klina;
2. 2. hala przejawia się we wzniesieniu się kolejnego kręgu nad poprzednim, podczas gdy formuje się „stopień w górę” do krawędzi ogona;
3. 3. załamanie - odwrotne do zniekształcenia fałdowego części ogonowej, które jest „zejściem w dół”;
4. 4. nodulacja - zespolenie kilku kręgów w postaci guzka.

Ogon jest ważnym narządem zmysłów usianym zakończeniami nerwowymi, które regulują pracę nerek, pęcherza i jelit. Nie ciągnij za krawędź i nie ściskaj mocno, ponieważ poważne obrażenia prowadzą do urazów kręgosłupa, co powoduje całkowite unieruchomienie kończyn i nietrzymanie moczu. Ponadto jest to bardzo bolesne dla zwierzaka..

2 Cel

Naukowcy nie do końca ustalili, dlaczego koty potrzebują tej części ciała i czy naprawdę odgrywa ona ważną rolę w ich życiu. Do tej pory eksperci zidentyfikowali kilka funkcji ogona kota..

Wielu ekspertów wciąż kwestionuje wykorzystanie ogona jako organu równoważącego u kotów. Uzasadniają swój punkt widzenia faktem, że bezogonowi przedstawiciele rodziny lub zwierząt, które utraciły tę część ciała w różnych okolicznościach, są w stanie utrzymać równowagę podczas wspinania się po drzewach lub ścigania zdobyczy, nie jest gorsza niż ich ogoniasty odpowiednik.

3 Słownik kotów

Większość kotów używa ogona do wyrażania swoich uczuć. Spostrzegawczemu właścicielowi nie będzie trudno zrozumieć tę metodę komunikacji:

• Powolne machanie na boki wskazuje na niezadowolenie z czegoś. Szybki i intensywny to sygnał niepokoju i stresu..
• Ogon uniesiony pionowo wraz z tarciem o nogi właściciela, a także owinięty wokół ciała, wskazuje na dobry nastrój i euforię w tej chwili. W ten sposób zwierzę potrzebuje czułości i uwagi..
• Pozycja normalna - stan stabilny i równy.
• Potargane włosy na tle leżących uszu to objaw silnego pobudzenia z powodu zbyt aktywnej zabawy lub nagłego strachu. Delikatne głaskanie lub delikatne słowa szybko przywrócą Twojemu zwierzakowi normalny wygląd.
• Powolne stukanie w podłogę i rozszerzone źrenice wskazują na zdenerwowanie i chęć oddalenia się od hałaśliwego towarzystwa.
• Trzymanie pod kątem 45 stopni jest wyrazem nieufności i ostrożności.
• Umieszczony między tylnymi łapami - zamierzający się poddać.
• Podniesiony ogon i ciągle poruszający się przed nieznajomymi wskazuje na równy stosunek do nich.
• Drgająca końcówka przekazuje ciekawość i zainteresowanie zwierzaka.

Koty nie mogą tego znieść, gdy ruchy ich ogona są przez kogoś ograniczone. Jeśli zwierzę pozwala właścicielowi go dotknąć i nie wykazuje oczywistego niezadowolenia, świadczy to o jego dobrym usposobieniu i całkowitym zaufaniu..

4 Znaczenie dla kotów różnych ras

Ogon jest istotnym elementem opisującym wygląd zewnętrzny przedstawicieli rodziny kotów. Jego długość, średnica i kształt odgrywają ważną rolę. Dla samych kotów te czynniki również mają ogromne znaczenie..

4.1 Bezogonowe

Wszystkie rasy kotów z krótkimi lub prawie nieobecnymi częściami ogona są tradycyjnie podzielone na dwie duże grupy: ogony i manki. Dzięki ich niezwykłym genom pojawiły się inne interesujące odmiany. Wiele narodów ma znaki i wierzenia dotyczące bezogonowych zwierząt. W krajach azjatyckich są symbolem bogactwa i szczęścia oraz są uważane za talizman. Starożytna legenda syjamska mówi, że w tym narządzie żyją złe istoty. Aby przypadkowo nie wpuścić ich do domu, Tajowie odrąbali ogony zwierzętom..

1. Bobtail.

Historia ich pojawienia się do dziś pozostaje tajemnicą. Uważa się, że bobtaile pojawiły się w Japonii w wyniku naturalnej mutacji wiele tysięcy lat temu. Należą do nich kurylski, japoński, amerykański, mekong lub tajski, karelski bobtail, scytyjski-tai-don. Wszystkie te odmiany mają wiele podobnych cech:

• skrócony ogon, składający się tylko z 2–15 kręgów;
• muskularna i silna sylwetka;
• potężne kończyny;
• szeroki mostek;
• wysoki poziom inteligencji;
• zrównoważony charakter;
• umiejętność uczenia i wykonywania poleceń;
• dobrze rozwinięte umiejętności łowieckie i bezpieczeństwa.

Ogony bobtail mają kilka kształtów:

• „Kikut” składa się z mniej niż 8 kręgów osadzonych jeden na drugim i należy do najmniejszych. Jego długość wynosi od 2 do 5 cm, stawy międzykręgowe nie są elastyczne, złamania są pod kątem rozwartym.
• „Spirala” składająca się z 3–15 kręgów z licznymi złamaniami pod kątem ostrym osiąga maksymalną długość 10 cm. Stawy międzykręgowe są lekko ruchome lub poruszają się.
• „Wyciągnięty ogonek” w okolicy nasady ogona niewiele różni się od innych kotów, ale po 5-7 kręgach zaczyna się aktywnie łamać. Stawy międzykręgowe mogą być elastyczne lub nieruchome.
• Trzepaczka składa się z 5-10 kręgów z nieaktywnymi stawami. Długość narządu waha się od 5 do 15 cm, złamania są pod kątem prostym.

Bobtaile nie mają trudności ze skakaniem z dużych wysokości lub balansowaniem na gałęziach drzewa, ponieważ mają dłuższe tylne kończyny z powodu braku ogona, przez co wyglądają jak króliki. Z tego powodu ich mowa dobrze się rozwinęła: w przeciągniętym „miau” wymawiają literę „m” dość wyraźnie, potrafią piszczeć, beczeć jak koza, klekotać i ryczeć jak prawdziwe lwy.

2. Manx.

Te koty przywieziono do Europy z Wyspy Man na Morzu Irlandzkim. Za ich bezpośrednich przodków uważa się brytyjskich krótkowłosych. Różnią się:

• brak ogona;
• średni rozmiar (do 5 kg);
• silna sylwetka;
• długie, potężne tylne nogi;
• ciekawość i bystry umysł;
• miłość do zabiegów wodnych.

W przypadku człowieka dozwolony jest zarówno całkowity brak ogona, jak i jego miniaturowy rozmiar. Najcenniejsze są osoby, które mają niewielkie zagłębienie w miejscu przeznaczonym na ten narząd. Ale rzadka cecha nadal pozostawiła poważny ślad na rasie. Aby bezogonowe zwierzęta mogły wydać normalne potomstwo, jeden z rodziców pary kotów musi mieć ten organ lub mały proces. W przeciwnym razie doprowadzi to do śmierci kociąt w łonie matki lub narodzin chorych zwierząt, które nie będą w stanie przeżyć nawet tygodnia..

Gen odpowiedzialny za budowę odcinka ogonowego u Manx również znacząco wpływa na ich zdrowie, zwiększając ryzyko chorób dziedzicznych związanych z problemami z kręgosłupem, różnymi dysfunkcjami pęcherza i jelit.

4.2 Koty o długich i puszystych ogonach

Rasy te były zmuszone do rozwoju w trudnych warunkach klimatycznych, co pozostawiło ślad na ich gęstej, wodoodpornej sierści i strukturze ogona..

1. Maine Coon.

Maine Coony mają nie tylko imponujące rozmiary, bo ich waga sięga 15-19 kg, ale także grube puszyste włosy i luksusowy prążkowany ogon. Ze względu na tę cechę, według jednej z wersji, Maine Coons pochodzi ze skrzyżowania kota i szopa. Ale większość ekspertów uważa, że ​​obfita szata i imponujący ogon powstały w wyniku przyczyn naturalnych..

Długość ogona tej rasy jest dość duża iw niektórych przypadkach przekracza 45 cm, a gruba wełna na niej uchroniła zwierzęta przed hipotermią w zimnych porach roku.

2. Norweski las.

Piękny kot półdługowłosy, pochodzący z Norwegii, potrafi przetrwać i polować w zimnym klimacie. Rasa jest duża, waga dorosłego sięga 9 kg. Niezwykle gruba sierść składa się z miękkiej i długiej okrywy zewnętrznej oraz tłustego, wodoodpornego podszerstka wewnętrznego.

Głównym wyróżnikiem przedstawicieli tego gatunku jest ogromny, puszysty, lekko opadający ogon. Jego rozmiar odpowiada długości ciała. Narząd ten chronił organizm zwierzęcia przed hipotermią podczas surowych zim i nie pozwalał mu się przegrzewać w upalne dni. Ponadto dzięki dobrej manewrowości ogona kot norweski leśny jest doskonałym myśliwym..