Zespół ogona końskiego u kotów: przyczyny, objawy, leczenie

Zespół ogona końskiego jest poważnym zaburzeniem neurologicznym. Patologii towarzyszy zakłócenie pracy kończyn tylnych. Rozwój charakterystycznych znaków jest niezwykle powolny, kot zaczyna stopniowo tracić aktywność, skakać na wysokich przedmiotach bez większego pożądania i stara się omijać przeszkody na drodze.

Jeśli kot nie zostanie objęty opieką weterynaryjną na czas, tylne nogi tracą wrażliwość. W przyszłości możliwy jest niedowład lub paraplegia tylnych nóg.

Przyczyny rozwoju i rodzaje patologii

Głównymi przyczynami rozwoju zmian zwyrodnieniowych w okolicy sakralnej są przepuklina między krążkami kręgowymi. Ponadto zespół ogona końskiego jest zwykle klasyfikowany jako wrodzony i nabyty. W wyniku zwiększonego stresu lub urazu kręgosłupa obserwuje się przepuklinę między kręgami.

Ważnym czynnikiem w rozwoju patologii jest wiek zwierzęcia.. Faktem jest, że wraz z wiekiem w dysku między kręgami rozwijają się niezależnie procesy o charakterze zwyrodnieniowym, a więzadła podtrzymujące szkielet są znacznie osłabione. Zwiększenie obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego powoduje pęknięcia dysku, wywołując szczypanie korzeni nerwowych.

Inne częste przyczyny zespołu to:

• nowotwory rdzenia kręgowego;
• złamania i stłuczenia kręgosłupa;
• procesy o charakterze zakaźnym i zapalnym w rdzeniu kręgowym;
• wady wrodzone;
• powikłania pooperacyjne;
• wady rozwojowe tętnic kręgowych.

Istnieje klasyfikacja zespołu:

• Pierwszy widok - związane z niepełnym rozwojem procesów w stawach i przemieszczeniem odcinka krzyżowego. Prowadzi to do zwiększonej niestabilności regionu sakralnego. Połączenie możliwe dysplazje i niedorozwój procesów w stawach. Manifestacja pierwszego rodzaju zespołu występuje u młodych zwierząt.
• Drugi widok - rozwija się powoli, a odwołanie do lekarza weterynarii jest opóźnione. Przyczyną stają się choroby nowotworowe. Rzadko przyczyną rozwoju są złamania, zaburzenia w rozwoju kręgosłupa planu genetycznego, naruszenie karmienia.

Objawy i rozpoznanie choroby

Obraz klinicznych objawów choroby rozwija się przez długi czas.

Główne charakterystyczne objawy to:

• ból zlokalizowany w okolicy krzyżowej - kot może być nieustannie nerwowy i niespokojny;
• ciężka kulawizna - występuje na tylnych łapach;
• podnoszenie ciężarów na łapach po odpoczynku;
• zmiana pozycji ciała - osłabienie tylnych nóg, duża sztywność podczas wykonywania ruchów, machanie do tyłu;
• odmowa wejścia po schodach lub wskoczenia na sofę;
• nietrzymanie stolca i moczu;
• ograniczone ruchy ogona;
• częściowe porażenie kończyn;
• gryząc tylne nogi lub ogon.

Diagnostyka i diagnostyka różnicowa są skomplikowane, ponieważ choroba ma podobne objawy, jak inne dolegliwości narządu ruchu. Trafną diagnozę może postawić wyłącznie wykwalifikowany lekarz na podstawie badania ogólnego, badania neurologicznego, badania rentgenowskiego. Ponadto konieczne jest przeprowadzenie biochemii krwi i ogólnego badania krwi. Konieczne może być badanie płynu mózgowo-rdzeniowego i rezonansu magnetycznego.

Choroby, od których należy odróżnić zespół ogona końskiego:

• złamania kręgosłupa;
• zwichnięcia kręgów krzyżowych;
• zapalenie krążka (zapalenie krążków międzykręgowych);
• zapalenie kręgosłupa;
• guzy w rdzeniu kręgowym;
• guzy struktur kostnych miednicy;
• nieprawidłowości genetyczne w rozwoju kręgosłupa.

Ważny! Prawidłowo i terminowo zdiagnozowany warunkuje korzystne rokowanie i dalsze odpowiednie leczenie.

Leczenie patologiczne

Po wykryciu choroby podejmuje się działania terapeutyczne. Leczenie może się różnić w zależności od obrazu klinicznego. Przy łagodnej manifestacji zespołu zaleca się leczenie zachowawcze, w tym stosowanie leków poprzez podawanie metyloprenizolonu do lędźwiowo-krzyżowego. Pozytywny wynik uzyskuje się w 26-48% przypadków.

Głównym z nich jest leczenie chirurgiczne. Po ustaleniu przyczyny, która doprowadziła do rozwoju zespołu ogona końskiego, wykonywana jest pilna operacja. Najbardziej skuteczna jest lapinektomia (usunięcie części lub całego łuku kręgowego). Po operacji przepisuje się leczenie lekami, aby pomóc przywrócić utracone funkcje w okolicy krzyżowej..

Niezwykle ważne jest, aby w odpowiednim czasie zidentyfikować patologię i przyczynę rozwoju choroby. W ciągu pierwszych dwóch dni po wystąpieniu wyraźnych objawów ważne jest wykonanie operacji, która całkowicie przywróci funkcję motoryczną tylnych kończyn..