Infekcje jelitowe u kotów: rodzaje, objawy, leczenie

Każdy miłośnik kotów wie, że zwierzęta nie bez powodu mają biegunkę. Wskazuje to na złą jakość karmienia lub coś poważniejszego, w tym raka lub bardziej „nieszkodliwe” infekcje jelitowe u kotów. Ten artykuł poświęcony jest opisowi ich przejawów, a także głównych odmian. Należy pamiętać, że wszystkie te choroby można podzielić na kilka dużych grup: wirusowe, bakteryjne, pierwotniakowe (tj. Spowodowane przez chorobotwórcze pierwotniaki). Każdy z nich jest na swój sposób niebezpieczny..

Wirusowe patologie jelit

Są niebezpieczne, ponieważ wirusy, które je wywołują, są pasożytami wewnątrzkomórkowymi. Najczęściej „zalegają” w komórkach nabłonka jelitowego, w wyniku czego ten ostatni ulega zniszczeniu, rozwija się ciężkie zapalenie i biegunka. Jeśli zauważysz coś nie tak na czas i zabierzesz kota do lekarza, objawy choroby można wystarczająco szybko zatrzymać. Główne zagrożenie (szczególnie dla kociąt i starszych kotów) - odwodnienie, który w przypadku wirusowych patologii jelit rozwija się w możliwie najkrótszym czasie.

I dalej. Istnieje taka choroba jak zakaźny wirus zapalenie otrzewnej. Wirus, który go powoduje, może istnieć w dwie odmiany: FECV i FIPV. Pierwszy rodzaj jest bezpieczny dla zwierzęcia. Drugi jest często śmiertelny. Ale najbardziej nieprzyjemne jest to, że pierwszy typ może spontanicznie zmienić się w drugi. A dziś wielu specjalistów weterynarii od chorób zakaźnych sugeruje, że może to być spowodowane nie całkowicie wyleczone infekcje. Te. jeśli twój kot "podniósł" coś z jelit, ale tak naprawdę go nie leczyłeś, FECV (i może być obecny w ciele każdego kota) może mutować.

Zapamiętaj! Dowolny wirus (i nie tylko) infekcja Przewód pokarmowy należy leczyć natychmiast i do całkowitego zniknięcia nie tylko objawów, ale także patogenu z organizmu Twojego zwierzaka!

Ponadto lekarze ostatnio to podejrzewali rotawirus (prawie główny czynnik wywołujący infekcje wirusowe przewodu pokarmowego u kotów) mogą być przenoszone ze zwierzęcia na człowieka. Zagrożone są małe dzieci i osoby starsze. Z tego powodu wszystkie podejrzane koty należy natychmiast odizolować od innych zwierząt domowych, niemowląt, małych dzieci i osób z osłabiona odporność. Biorąc pod uwagę niesamowitą zaraźliwość patologii wirusowych i „ponadświetlną” szybkość ich rozprzestrzeniania się w zatłoczonym środowisku, zdecydowanie odradzamy zabieranie kotów z wątpliwych hodowli. Nie tylko zostaniesz stałym klientem weterynarza, ale możesz też zarazić się czymś nieprzyjemnym.

Obraz kliniczny

Wirusowe choroby jelit pojawiają się szybko i „jaskrawo” w postaci ciężkiej, obfitej biegunki. Najczęściej odchody są wodniste, wyblakłe lub zielonkawe. Charakterystyczny „skok” - obrzydliwy zapach, rozwija się, gdy zaatakowany nabłonek jelita zaczyna dosłownie „zsuwać się” ze ścian układu pokarmowego. Jeśli kot jest wystarczająco młody i silny, mogą nie występować żadne objawy kliniczne. Ponownie, objawy u kociąt są więcej niż oczywiste:

• Szybki, progresywny utrata masy ciała.
• Pełna lub częściowa brak apetytu.
• Ból brzucha, próbując go poczuć, kot albo opiera się, albo próbuje uciec, po drodze wyjąc i drapiąc ludzi w zasięgu.
• Odwodnienie.
• Gorączka typ stały lub przerywany.
• Wymioty. Bardzo niepokojący objaw wskazujący, że zwierzę rozwinęło się w siłę zatrucie.
• Kichanie.
• Zmącić wydzielina z oczu.
• Nagły początek katar.

Techniki terapeutyczne

Niestety, wirusy to nieprzyjemne „typy”. Tylko w niektórych przypadkach istnieje specyficzna terapia: czy rodzaj i szczep patogenu są dokładnie znane, bardzo pomocne są serum autoimmunologiczne. Oto właśnie taka subtelna analiza, jaką jest definicja gatunku wirusa, może być przeprowadzona nie zawsze i wszędzie. Tak więc terapia jest objawowa.

Złagodzić odwodnienie, dożylnie podaje się związki buforujące, uspokajające, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, aby złagodzić ogólny stan zwierzęcia. Aby pomóc organizmowi kota poradzić sobie z wirusem, weterynarze często używają zwykłego (ludzkiego) interferonu. Zastosuj również antybiotyki, ale ich celem nie jest niszczenie patogenu (wirusy są na nie całkowicie niewrażliwe), ale zapobieganie rozwojowi wtórnych infekcji bakteryjnych wywołanych przez patogenną i oportunistyczną mikroflorę.

Infekcje pierwotniakami

Te patologie nie zostały w pełni zbadane i opisane. W szczególności w ciągu ostatnich kilku lat pojawiło się coraz więcej doniesień, że patologie jelit u kotów są często powodowane przez chorobotwórcze ameby i orzęski. Ale badania są nadal epizodyczne, nie ma dokładnych danych. Ale niezmienną „klasyczną” chorób jelit u kotów jest pierwotniak giardioza, i kokcydioza. Ich objawy i przebieg są w dużej mierze podobne, a terapia jest praktycznie taka sama..

Tak więc czynniki sprawcze są odpowiednio lamblia i kokcydia. U dorosłych zwierząt przebieg choroby najczęściej przebiega bezobjawowo. U młodych i starszych zwierząt występuje biegunka. Kał jest wodnisty, zawiera liczne zanieczyszczenia śluzowe, kolor - zielonkawy. Zapach odchodów jest wyjątkowo nieprzyjemny. Z powodu masowej śmierci i degradacji powłoki nabłonkowej gwałtownie rozwija się odwodnienie i wyczerpanie: uszkodzone jelito nie może normalnie wchłonąć ani płynów, ani pokarmu. W ponad 70% przypadków po kilku tygodniach objawy choroby ustępują. Ale nie powinieneś pochlebiać sobie: zwierzę w tym przypadku staje się na całe życie nosicielem patogenów. Przynajmniej problem z odpornością choroba może nawrócić.

Terapia jest dość „ostra”: chorym zwierzętom przepisuje się fenbendazol w połączeniu z metronidazolem (ten ostatni może być stosowany jako niezależny środek). Tak jak oba leki są dość toksyczne i mają zły wpływ na wątrobę i nerki zwierząt, są stosowane dopiero po wyznaczeniu lekarza weterynarii i pod jego stałym nadzorem. Zauważ, że niektóre z działań niepożądanych tych leków obejmują wymioty, wydzielanie kłaczkowatej bieli piana z ust itp. Jeśli wystąpią, należy natychmiast zatrzymać przepływ funduszy i natychmiast skontaktować się ze specjalistą leczącym.

Chciałbym zauważyć, że weterynarze i lekarze nadal nie są pewni, czy lamblia i kokcydia mogą być przenoszone ze zwierzęcia na człowieka. Ale wielu z nich uważa, że ​​jest to prawdopodobne. Dlatego opiekując się chorym lub dochodzącym do zdrowia kotem, potrzebujesz ściśle przestrzegać podstawowych zasad higieny osobistej i jeśli to możliwe, ściśle izoluj zwierzę od dzieci i osób starszych. Jeśli to możliwe, nie wyrzucaj zawartości tacy chorego kota, ale zbierz wszystko do szczelnych plastikowych toreb.. Idealne jest spalanie odchodów. Cysty kokcydiów i lamblii są bardzo stabilne w środowisku zewnętrznym, dlatego nie należy pomagać patogenowi w rozprzestrzenianiu się.

Patologie bakteryjne

Chyba najliczniejsza i „zamazana” grupa. Choroby z tej grupy mogą być spowodowane przez campylobacter, Helicobacter, Clostridium, salmonella, patogenne szczepy Escherichia coli itp.. Ponadto w przypadku wielu chorób o etiologii bakteryjnej, nawet jeśli nie są one bezpośrednio związane z uszkodzeniem samych jelit, biegunką i innymi problemy żołądkowo-jelitowe - zjawisko to jest ofensywnie częste, więc przyczyn może być wiele.

Z reguły prowadzi aktywność patogennej mikroflory na rozwój ciężkiego zapalenia jelita cienkiego i grubego (zapalenie jelit i zapalenie okrężnicy, odpowiednio). W rezultacie trwałe biegunka. Masy kałowe mają kolor żółtawobrązowy, czasami zielonkawe, w kale bardzo często można zobaczyć znaczne zanieczyszczenia krwi. Wynika to z poważnego uszkodzenia ścian jelit i rozwijających się z tego powodu krwotoków..

Znaczenie diagnozy

Na każdą infekcję pochodzenie bakteryjne (nawet jeśli podejrzewa się taką obecność) diagnostyka odgrywa ogromną rolę. Obejmuje to następujące techniki:

• Biochemia krew, pozwalające ocenić stan wątroby i nerek, a także gruczołów dokrewnych.
• Pełna morfologia krwi do wykrywania stanu zapalnego, identyfikacji patogenów bezpośrednio we krwi, anemii i innych niebezpiecznych stanów patologicznych.
• Analiza plazmowa (serologiczne). Niezwykle pomocny w identyfikacji konkretnego patogenu.
• Pokazano również kontrast radiografia Jama brzuszna.
• Ultradźwięk narządy trawienne. Badanie ultrasonograficzne, a także RTG - wszystkie te techniki pozwalają ocenić rzeczywisty stan układu pokarmowego.
• Zaleca się również prowadzenie endoskopia z towarzyszącą biopsją. Uzyskane w tym przypadku materiały posłużą do cytologicznego badania mikroskopowego..

Techniki terapeutyczne

Po pierwsze, leczenie implikuje potrzebę pilnego złagodzenia odwodnienia i biegunka. W tym celu wstrzykuje się preparaty dożylne, które pomagają złagodzić zatrucie i przywrócić równowagę elektrolitów we krwi zwierzęcia, przepisuje się środki ściągające, a także środki uspokajające i przeciwbólowe..

Specyficzna terapia opiera się na stosowaniu antybiotyków i innych leków przeciwdrobnoustrojowych. Ale! Konieczne jest podanie ich kotu dopiero po dokładnym zidentyfikowaniu konkretnego czynnika wywołującego chorobę w trakcie badań mikroskopowych i / lub wysiewu patologicznego materiału na pożywki. „Tak po prostu” nie trzeba napychać kota mocnymi lekarstwami, bo może to prowadzić do poważnych konsekwencji.