Zapalenie pęcherza moczowego - choroba układu moczowo-płciowego kotów

Niestety, nie wszyscy właściciele mają pożyteczny nawyk bacznego obserwowania zachowania swoich pupili przez kilka minut dziennie. Należy pamiętać, że ten nawyk może być niezwykle przydatny i ostatecznie uratować życie Twojego zwierzaka. Problem w tym, że nie każdy może w porę zauważyć pierwsze kliniczne objawy chorób „intymnych” układu moczowo-płciowego (do których należy zapalenie pęcherza moczowego u kotów), ale są one bardzo niebezpieczne nie tylko dla zdrowia, ale także dla życia ukochanego kota lub kota!

Co to jest?

Wiele osób o tym wie zapalenie pęcherza zwane zapaleniem pęcherza. Odpowiednio, zapalenie pęcherza moczowego jest „złożonym” procesem zapalnym, powodującym uszkodzenie nie tylko pęcherza, ale także cewki moczowej, to znaczy przewód moczowy, przez który mocz jest uwalniany do środowiska zewnętrznego podczas oddawania moczu. Aby być uczciwym, powiedzmy, że w naturze „czyste” zapalenie pęcherza jest na ogół dość rzadkie, ponieważ przyczyna zapalenia pęcherza prawie na pewno będzie miała negatywny wpływ na cewkę moczową.

Jakie są główne przyczyny rozwoju patologii? Wiele chorób zakaźnych i stanów patologicznych, w tym zatrucie sole metali ciężkich mogą powodować łączne zapalenie pęcherza i cewki moczowej. Najczęstszą przyczyną zapalenia pęcherza moczowego u kotów jest patologia bakteryjna., w którym patogenna mikroflora zaczyna się rozwijać bezpośrednio w pęcherzu. Inne częste przyczyny to: kamienie pęcherza, guzy lub polipy w pęcherzu, a także nieprawidłowości w budowie anatomicznej układu moczowo-płciowego (zwłaszcza u kobiet). U niektórych zwierząt rozpoznaje się śródmiąższowe lub „jałowe zapalenie pęcherza moczowego”. W tym przypadku stan zapalny rozwija się bez wpływu na organizm z zewnątrz. Lekarze weterynarii zakładają, że w tym przypadku winny jest jakiś proces autoimmunologiczny. Przyjrzyjmy się bliżej niektórym z tych predysponujących czynników..

Obraz kliniczny zapalenia pęcherza moczowego

Najczęstszym objawem klinicznym jest krwiomocz (tj. krew w moczu). Zapalenie pęcherza moczowego powoduje dyskomfort i ból. Koty mogą spędzać prawie godziny kucając i wysilając się, aby oddać mocz (mocz jest wydalany w trybie „kroplówki”). Wręcz przeciwnie, w innych przypadkach chore zwierzę oddaje mocz często i obficie, uwalniając jednorazowo objętość moczu kilkakrotnie wyższą niż normalna. Ponadto właściciel zwierzęcia może zauważyć pojawienie się małych plamek moczu w całym domu: chory kot nie może już kontrolować procesu oddawania moczu, opróżnianie w każdym „odpowiednim” momencie, ponieważ daje mu to wyposażenie. Jakie inne objawy się rozwijają?

Infekcje bakteryjne zwykle powodują krwiomocz i dyzurię (pojawienie się krwi w moczu z niewielką ilością tej ostatniej). Kolejną rzeczą jest zapalenie pęcherza moczowego, które pojawiło się na tle kamienie w cewce moczowej i pęcherzu. Urolity mają ostre krawędzie, a ich powierzchnia jest daleka od gładkości. Wszystko to powoduje nie tylko zapalenie narządów, ale także silną reakcję bólową. W ciężkich przypadkach kamienie mogą całkowicie zablokować cewkę moczową i utrudnić odpływ moczu, co jest procesem potencjalnie zagrażającym życiu. Pamiętaj, że sucha dieta to pewny sposób na pozbycie się kamieni. Wcześniej czy później wszystkie koty jedzące takie jedzenie trafiają do weterynarza.

Guzy lub polipy zwykle nie podrażniają tkanek cewki moczowej i pęcherza, ale często powodują naruszenie ich integralności. Kiedy mocz dostaje się do głębszych warstw, powoduje stan zapalny. Ponadto procesowi temu towarzyszy niszczenie naczyń włosowatych, dlatego wiele erytrocytów przedostaje się do wydalanego moczu..

Wreszcie, uchyłek cewki moczowej to wada rozwoju anatomicznego. W tym przypadku na ścianie pęcherza lub cewki moczowej znajduje się niewielkie zagłębienie, które tworzy rodzaj „worka”. Jeśli mocz jest sterylny (jak to zwykle bywa), wszystko jest w porządku. Najprawdopodobniej zwierzę będzie żyło z taką wadą przez całe życie. Ale jeśli kot zachoruje na jakąś infekcję bakteryjną układu moczowo-płciowego, „worek” może stać się bezpieczną przystanią dla patologicznej mikroflory. Po prostu nie wypłukuje się stamtąd, w wyniku czego powstaje ognisko przewlekłego zapalenia..

Metody diagnostyki zapalenia pęcherza moczowego

Pojawienie się krwiomoczu, dyzurii i częstomoczu jest przekonującym dowodem na niektóre formy zapalenia pęcherza moczowego. Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów u swojego zwierzaka, musisz pilnie udać się do weterynarza. Przeprowadzi kilka standardowych testów diagnostycznych.

Pierwsza grupa analiz obejmuje: analizę moczu, badanie bakteriologiczne oraz badanie palpacyjne pęcherza i cewki moczowej. To ostatnie jest oczywiście możliwe tylko u kotów. Analizując mocz, szczególną uwagę zwraca się na obecność w nim osadu. Tworzy go oderwany nabłonek i najmniejsze urolity. Problem w tym, że występowanie osadu prawie na pewno wskazuje na stan zapalny, ale nic nie mówi o jego naturze. W tym celu przeprowadza się bakteriologiczne badanie moczu, po drodze hodowlę patogenu na pożywkach. Jest to konieczne nie tylko w celu określenia dokładnego rodzaju „szkodnika”, ale także wybrania środka przeciwbakteryjnego, który najlepiej sobie z nim poradzi.

Bardzo ważne jest również badanie palpacyjne pęcherza, ponieważ jeśli w jego jamie znajdują się kamienie, doświadczony specjalista będzie mógł je wyczuć. Ale! Jeśli zwierzę wykazuje oznaki silnego bólu podczas oddawania moczu, nie należy stosować badania palpacyjnego - istnieje duże prawdopodobieństwo uszkodzenia ściany narządu, która obarczona jest szybką śmiercią z powodu krwawienia wewnętrznego (lub powolnego, z rozlanego zapalenia otrzewnej).

Dodatkowa diagnostyka

Co zrobić, jeśli występuje zapalenie pęcherza moczowego, ale nie można znaleźć patogenu ani kamieni? Ten scenariusz występuje w około 20% przypadków. W takich sytuacjach lekarz weterynarii zmuszony jest do stosowania bardziej wyrafinowanych metod badawczych..

Najłatwiej to zrobić prześwietlenie pęcherza: w ten sposób możesz określić obecność kamieni lub guzów w jego jamie. Problem polega na tym, że niektóre typy urolitów są tworzone przez związki, które są przezroczyste dla promieni rentgenowskich, a zatem nie można ich zobaczyć na zdjęciu rentgenowskim (jeśli nie wstrzyknięto środka kontrastowego). Dlatego zwykłe zdjęcia rentgenowskie rzadko pokazują guzy pęcherza, polipy lub uchyłki. Jednak u większości kotów prześwietlenie rentgenowskie można wykonać bez uprzedniej sedacji lub znieczulenia ogólnego..

Ultradźwiękowy badanie Jest też dość prostą, ale znacznie skuteczniejszą metodą. Za pomocą ultradźwięków można nie tylko ujawnić obecność guzów czy kamieni w pęcherzu i / lub cewce moczowej: metoda pozwala określić nawet grubość ścian tych narządów, co pomaga dokładnie określić lokalizację procesu zapalnego (co jest niezwykle przydatne przy przepisywaniu operacji). Podobnie jak w poprzednim przypadku nie są tu potrzebne środki uspokajające ani znieczulające (nie dotyczy to jednak szczególnie dużych i agresywnych kotów).

Radiogramy kontrastowe pęcherza i cewki moczowej są wskazane, gdy konwencjonalne zdjęcia rentgenowskie i / lub USG również nie zapewniają dokładnej diagnozy. Aby to zrobić, ostrożnie wprowadza się cewnik do cewki moczowej, po czym mocz jest całkowicie usuwany z narządu, a na jego miejsce wstrzykuje się specjalny roztwór kontrastowy. Ale czasami zapalenie pęcherza moczowego jest tylko oznaką znacznie poważniejszej patologii. W wątpliwych przypadkach wskazane jest pełne biochemiczne badanie krwi, ponieważ ta metoda pomaga zidentyfikować poważne patologie narządów wewnętrznych. W szczególności dolegliwość może wskazywać na chorobę Cushinga lub zapalenie nerek..

Techniki terapeutyczne

Leczenie zależy od przyczyny. Zazwyczaj leczy się infekcje bakteryjne antybiotyki o szerokim spektrum działania. Niestety, w większości przypadków kamienie można usunąć tylko chirurgicznie - diety lecznicze niewiele pomagają. Łagodne polipy pęcherza i cewki moczowej można również usunąć chirurgicznie, ale nowotwory złośliwe są niezwykle trudne do wyleczenia (radioterapia i chemioterapia). Uchyłek pęcherza należy usunąć chirurgicznie.

Na początkowych etapach leczenia konieczne jest ułatwienie odpływu moczu (za pomocą cewnika lub diuretyków), a także uwolnienie kota od bólu, przepisując środki uspokajające. Jak tylko dyskomfort zniknie, musisz podać swojemu zwierzakowi jak najwięcej napoju, ponieważ zwiększona ilość wydalanego moczu może pomóc całkowicie wyleczyć zwierzę w łagodnych przypadkach infekcji bakteryjnych..