Heartworms u kotów - proces infekcji, diagnostyka i leczenie

Nawet dzieci wiedzą, że robaki to robaki żyjące w jelitach zakażonej osoby lub zwierzęcia. Jeśli masz głębszą wiedzę z zakresu weterynarii, biologii lub medycyny, to wiesz, że niektóre typy pasożytów mogą również żyć w płucach i wątrobie. Ale prawie wszyscy hodowcy są głęboko zdumieni, gdy dowiadują się, że u kotów są nawet heartwormy..

Informacje ogólne

W weterynarii ta choroba nazywa się dirofilariasis. Początkowo choroba rozprzestrzeniała się wyłącznie w Ameryce Północnej, ale stopniowo rozprzestrzeniła się znacznie szerzej.. Patologię wywołują robaki z rodzaju Dirofilaria, które mogą żyć w sercu, płucach i dużych naczyniach krwionośnych. Często choroba jest bardzo trudna, u chorego zwierzęcia rozwijają się poważne zaburzenia układu sercowo-naczyniowego, które same w sobie mogą prowadzić do śmierci. Ponadto w całym cyklu życiowym pasożyty uwalniają ogromne ilości toksyn, które ze względu na „niezwykłe” umiejscowienie robaka trafiają bezpośrednio do krwi.

Ważny! Są niebezpieczne dla ludzi, nie wspominając o psach, kotach, fretkach i innych dzikich i domowych zwierzętach. Do tej pory naukowcy nie stworzyli jeszcze ostatecznej listy ssaków, które mogą być pośrednimi i ostatecznymi żywicielami pasożytów..

Cechy kociej odmiany choroby

Zakażenie heartworm u kotów bardzo różni się od zakażenia u psów. Ich zaletą jest to ciało kotów z jakiegoś powodu nie jest idealną „przystanią” dla dirofilariae, a zatem ponad 70% larw, które dostają się do organizmu kota, po prostu nie dożywa dorosłości. Z reguły u „przeciętnego” kota znajduje się jeden, maksymalnie - dwa niedojrzałe robaki, nie więcej. Ale nie wszystko jest takie „różowe”. Po pierwsze oznacza to, że w ponad 90% przypadków infekcja pozostaje niewykryta. Po drugie, co wynika z pierwszego, robaki pozostające „w cieniu” nadal zatruwają organizm zwierzęcia toksynami, co nie przynosi korzyści zwierzęciu..

Oprócz, terapeutyczny metody stosowane w leczeniu infekcji u psów nie są odpowiednie dla kotów. Głównie dlatego, że organiczne związki arsenu, często używane do zabijania robaczycy serca, są niezwykle niebezpieczne dla kotów. Tak się składa, że ​​perspektywy leczenia są gorsze niż całkowite leseferyzm.

A więc zapobieganie - właściwie to jedyny sposób, aby chronić swojego zwierzaka. Aby jednak dokładnie wiedzieć, jak zapobiegać infekcji, musisz mieć przynajmniej ogólne pojęcie o cyklu rozwojowym pasożyta..

Jak dochodzi do infekcji?

W cyklu życiowym robaków pasożytniczych istotną rolę odgrywają owady wysysające krew, zwłaszcza komary i komary. Dorosłe samice (tak, te pasożyty są dwupienne) są żyworodne i dlatego po osiągnięciu dojrzałości płciowej i skojarzeniu z samcem (jeśli w ogóle), zaczynają wypuszczać do krwiobiegu „gotowe” larwy zwane mikrofilariami. Kiedy chore zwierzę zostaje ugryzione przez komara, młode pasożyty dostają się do jego organizmu wraz z krwią. W jelitach krwiopijcy spędzają od 10 do 14 dni (w zależności od warunków pogodowych i temperatury powietrza), podczas których robaki szybko się rozwijają. Następnie, gdy komar ugryzie już zdrowe zwierzę, larwy wraz ze śliną komara dostają się do krwiobiegu nowego żywiciela..

W organizmie nowego właściciela robak dociera do serca lub tętnic płucnych, tam się naprawia i zaczyna intensywnie żerować i rosnąć. Dojrzewanie do stadium dojrzałości płciowej zajmuje co najmniej sześć miesięcy. W ciele kotów pasożyt rzadko osiąga wiek dwóch lub trzech lat. Dorosłe robaki mają jedną ciekawą właściwość. Kiedy już znajdą się w organizmie zwierzęcia, giną nowe mikrofilarie, które dostają się do krwiobiegu wraz z ukąszeniami zakażonych komarów. Istnieje prosta adaptacja ewolucyjna: pasożyt nie jest opłacalny dla obumarcia żywiciela, dlatego jego organizm wytwarza substancje, które uniemożliwiają wzrost i rozwój „młodych”. Nawiasem mówiąc, podobne zjawisko obserwuje się w okrągłych i płaskich robakach pasożytniczych..

Obraz kliniczny

Jakie są objawy robaków sercowych u kotów? U tych zwierząt obraz kliniczny rozwija się zgodnie z zasadą „wszystko albo nic”. Krótko mówiąc, może nie być oznak infekcji, ale u niektórych zwierząt pojawiają się one bardzo wyraźnie. Objawy mogą obejmować: kaszel, podobny astma drgawki, okresowe wymioty, utrata masy ciała i osłabienie apetytu. Czasami chory kot może mieć trudności z chodzeniem, omdlenia i bardzo rzadko wodobrzusze (opuchlizna jamy brzusznej). Niestety z powodu braku lub niejasności „kliniki” u wielu zwierząt pierwszą i jedyną oznaką infekcji jest nagła śmierć.

Ponieważ kot nie jest idealnym żywicielem robaczycy serca, w czasopismach weterynaryjnych opisano również wiele przypadków samoistnego wyzdrowienia.. Ale takie sytuacje stanowią nie więcej niż 3-5% całkowitej liczby infekcji. To dość „poważne” wskaźniki, ale nadal nie warto liczyć na tak szczęśliwy wynik. Heartworms w układzie sercowo-naczyniowym wpływają również na układ odpornościowy kota i bardzo często przyczyniają się do rozwoju chorób układu oddechowego. W rezultacie chore zwierzęta rozwijają przewlekły kaszel, duszność, jest to możliwe obrzęk płuc. Opisano również przypadki, gdy były dirofilariae oczy, rdzeń kręgowy, a nawet mózg! Przyczyny tego są banalne - w okresie migracji larwy mogą być wszędzie, ponieważ przemieszczają się po organizmie wraz z krwią.

Pamiętasz, co powiedzieliśmy o przypadkach samoleczenia? Być może w wyniku tego dochodzi do wielu nagłych zgonów chorych kotów. To proste. Kiedy robak, który znajduje się w największych i najważniejszych naczyniach krwionośnych kota, umiera, jego organizm niestety nie ulega anihilacji. Zwłoki pasożyta rozkładają się i rozpadają na kawałki. A to jest wielokrotnie zwiększone ryzyko zakrzepicy. Jeśli więc podejrzewasz obecność tych „gości” w ciele Twojego pupila - natychmiast zgłoś się do weterynarza!

Diagnostyka i terapia

Jak weterynarze mogą zdiagnozować tak złożoną chorobę? Biorąc pod uwagę, że psy mogą mieć do 30 (!) Pasożytów, znacznie łatwiej jest zidentyfikować u nich chorobę. Mimo to doświadczony lekarz weterynarii może podejrzewać, że coś było nie tak już podczas ogólnego badania lekarskiego. Ale nadal gra się tutaj na „głównych skrzypcach” RTG i USG. Dzięki tym metodom badawczym bardzo dobrze widać dorosłe robaki. Wreszcie istnieje dość skuteczny sposób wykrywania pasożytów podczas serologicznego badania krwi. Faktem jest, że organizm kota próbuje zniszczyć robak, a podczas złożonej reakcji immunologicznej powstają specyficzne przeciwciała.

Po ich znalezieniu można z około 40% pewnością stwierdzić, że kot ma dirofilariasis. Ale to nie jest takie proste. Po pierwsze, przeciwciała nie powstają natychmiast. Może to zająć do czterech miesięcy od daty zakażenia. Po drugie, czasami są one jedynie dowodem na to, że mikrofilarie dostały się do organizmu kota. Zwierzę może nie mieć dorosłych pasożytów.

Czy jest jakieś skuteczne leczenie? Niestety, w przeciwieństwie do psów, które są leczone dość szeroką gamą leków, koty zostały pominięte. Żaden z leków stosowanych u psów nie jest w żaden sposób bezpieczny dla kotów. Powyższe organiczne związki arsenu są przepisywane tylko w najbardziej ekstremalnych przypadkach.. Głównym zadaniem weterynarza jest ustabilizowanie stanu zwierzęcia i zminimalizowanie szkód, jakie pasożyt wyrządza jego organizmowi. Mamy jednak nadzieję, że z biegiem czasu eksperci nauczą się całkowicie pozbywać się tej choroby u kotów. W szczególności metody chirurgicznego usuwania robaków są obecnie udoskonalane..

Aby rozwiązać ten problem, musisz przestrzegać krótkiej listy podstawowych zasad:

• Twój kot potrzebuje dobrej opieki. Jeśli Twój kot nie wykazuje objawów niewydolności oddechowej, ale w płucach wykryto robaki, zaleca się przeprowadzanie prześwietlenia zwierzęcia co 6 miesięcy. W przypadkach, gdy choroba nie wykazuje tendencji do ostrego pogorszenia, zaleca się wprowadzenie małych dawek prednizolonu. Ten przeciwzapalny kortykosteroid pomaga kontrolować stan zapalny.
• Zawsze miej pod ręką telefon doświadczonego weterynarza - kot może potrzebować jego pomocy w dowolnym momencie. Jeśli zauważysz, że stan Twojego zwierzaka się pogarsza, natychmiast zadzwoń do specjalisty. W takich przypadkach zalecane jest przeniesienie chorego kota do przychodni. Będzie potrzebował leków dożylnych, aby złagodzić zatrucie, leków normalizujących układ sercowo-naczyniowy i antybiotyków, aby zapobiec wtórnym infekcjom bakteryjnym.
• Zapobieganie - głównie. Ważne jest, aby zrozumieć, że jeśli mieszkasz w okolicy, w której występuje co najmniej kilka przypadków zarażenia dirofilarią, Twój kot (i Ty Ty) jesteście zagrożeni. Zakażeniu kota na szczęście łatwo jest zapobiec - we wczesnych stadiach mikrofilarie są doskonale niszczone małymi dawkami iwermektyny i podobnych leków. Ponadto zdecydowanie zalecamy traktowanie kota repelentami za każdym razem, gdy wypuszczasz go na zewnątrz podczas masywnego lata owadów wysysających krew..