Utrzymanie i pielęgnacja białego kota domowego o różnych oczach

Koty Kao-Mani to jedni z najstarszych i najpiękniejszych przedstawicieli rodziny kotów. Biała perła, diamentowe oko - tak nazywano te koty w różnych czasach. Co tak naprawdę reprezentują? Jak właściwie pielęgnować i pielęgnować tak wyjątkowe zwierzęta? Oto, co musimy wymyślić.

Historia

Rasa białych kotów o różnych oczach wzbudza zainteresowanie i uwagę miłośników rzadkich zwierzaków. Rasa ta została wyhodowana w Tajlandii i jest jedną z najstarszych nie tylko w swojej ojczyźnie, ale na całym świecie. Rasa nazywa się kao-mani i jest tłumaczona z języka tajskiego jako „biały klejnot”.Pierwsza wzmianka pochodzi z 1350 roku. Na świecie oficjalne uznanie dla kao-mani nastąpiło dopiero w 2009 roku dzięki jego rejestracji przez hodowców z Międzynarodowej Organizacji Kotów (TICA).

W swojej historycznej ojczyźnie te koty mogły zawierać tylko członków rodziny królewskiej. Rama V Chulalongkorn odegrał szczególny udział w hodowli rasy, dzięki czemu liczba kotów wzrosła do 18 osobników. Miłość do tych niezwykłych zwierząt została przekazana jego dzieciom, które kontynuowały pracę rozpoczętą przez ojca..

Przedstawiciele systemu monarchicznego przypisywali swoim pupilom nadprzyrodzone zdolności - szczerze wierzyli, że kot o innych oczach przynosi niezwykłe szczęście i bogactwo.

Standard rasy

Wszyscy przedstawiciele rasy Kao Mani, zgodnie ze standardem, muszą mieć krótkie śnieżnobiałe włosy i jasnoniebieskie oczy.. Dopuszczalna jest heterochromia - różne kolory oczu (w większości przypadków jedno oko jest niebieskie, drugie miodowe, zielone lub szare). Występuje często, ale nie jest wymagany dla tego gatunku..

Zgodnie ze standardem istnieje szczegółowy opis rasy:

• Głowa powinien mieć kształt klina. Policzki niepozorne, jędrne. Kości policzkowe są uniesione wysoko, zaokrąglone. Przejście od kufy do głowy jest gładkie, tworząc klinowatą sylwetkę. Czoło jest szerokie, lekko spłaszczone.
• Oczy owalne, w kształcie migdałów. Kolor jest niebieski, żółty, zielony lub szary. Heterochromia jest dozwolona.
• Uszy szeroka u podstawy, stopniowo zwężająca się ku górze, tworząca owalną końcówkę. Ustawiony szeroko i prosto.
• Ciało równy, wydłużony. Tył jest równoległy do ​​podłoża. Średnia waga samców - 3-4 kg, samic - 2-3 kg.
• Odnóża lekko wydłużony, umięśniony. Owalne stopy.
• Muskulatura dobrze rozwinięte, ale ogólny wygląd zwierzęcia musi być w dobrej formie. Otyłość jest niedozwolona.
• Ogon jest średniej długości i proporcjonalny do tułowia. Zwęża się na końcu.

Charakterystyka

To elastyczne i pełne gracji zwierzę o szczupłej budowie, ale z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Mimo majestatycznego pochodzenia kot nie wyróżnia się przebiegłością i manierą. Wręcz przeciwnie, jest bardzo mobilna i aktywna, wytrzymała i silna. Uwielbia komunikację z małymi dziećmi.

Te koty o kolorowych oczach mają swoje własne cechy:

• tęczówka oczu ma specjalne inkluzje, które tworzą efekt lśniącego diamentu;
• wełna kao-mani jest idealnie biała, bez plam, zacieków i cieni. To główna różnica między tą rasą a innymi białymi kotami. Ze względu na swój kolor słusznie nazywany jest „królewskim”;
• to właściciele dość donośnego głosu, poza tym lubią miauczeć.

Ponieważ rasa jest rzadka, a jej przedstawicieli na świecie jest coraz mniej, w celach hodowlanych dopuszczalne jest krzyżowanie z białymi kotami z Tajlandii, Wietnamu, Birmy, Malezji.

Charakter, zwyczaje i temperament

Już od dzieciństwa kao-mani pokazują swój charakter. Są bardzo przywiązani do osoby. Jeśli właściciel zwróci wystarczającą uwagę na swojego zwierzaka, w zamian otrzyma najbardziej oddanego przyjaciela. Z drugiej strony są drażliwi i nie będą tolerować chamstwa, nieuwagi i ukryją urazę w przypadku niewłaściwego stosunku do nich..

Lubią spędzać czas w towarzystwie, więc przyda im się posiadanie kolejnego zwierzaka. Z łatwością odnajdują kontakt z przedstawicielami rodzin niekotych (psy, chomiki itp.). Wymagają dostatecznej uwagi właściciela, dlatego takich kotów nie powinny zakładać zbyt zapracowane osoby, które rzadko przebywają w domu.

Mają swego rodzaju „kocią inteligencję” - są bardzo sprytni i bystrzy. Dobrze przystosowani społecznie, to znaczy nie wyobrażają sobie życia bez osoby. Szybko oswajaj się z zasadami postępowania w domu.

Instynkt myśliwego został w pełni zachowany. Z potencjalnym zagrożeniem ze strony nieznajomego, mogą przystąpić do ataku. Właściciel może wykorzystać nadmierną aktywność do celów pokojowych - na przykład nauczyć kilku sztuczek. Śnieżnobiałe koty aktywnie spędzają czas, zajmują się zabawami. Ciekawy i spostrzegawczy.

Konserwacja i pielęgnacja

Przedstawiciele tej rasy nie są maminsynkami. Są w dobrym zdrowiu na poziomie genetycznym. Mimo to, jak wszystkie koty rasowe, potrzebują odpowiedniej opieki.

Zalecana jest obecność własnego miejsca do cumowania. Możesz także wyposażyć kącik do gier - wieszać zabawki, budować przeszkody, które Twój zwierzak musi pokonać. Lub zakup gotową konstrukcję w postaci „kociego miasteczka”. Te koty są bardzo aktywne i chętnie wymyślą dla siebie rozrywkę..

Pazury rosną powoli, więc wystarczy ostrzałka do pazurów. W razie potrzeby można je przyciąć. Uszy i oczy należy regularnie sprawdzać pod kątem obecności pasożytów. Można się kąpać często, bo śnieżnobiały płaszcz szybko się brudzi.

Pielęgnacja włosów jest wyjątkowa - kot często zrzuca, dlatego trzeba je czesać specjalną szczoteczką (mniej więcej raz w tygodniu). Ważne jest, aby uczyć dyscypliny. Zwierzaka należy uczyć od dzieciństwa do miejsca, w którym dojdzie do siebie. Wybierz garnek z wysokimi bokami, aby wypełniacz się nie wylał.

jedzenie

Nie ma specjalnych preferencji w jedzeniu. Nie ma specjalnej diety dla tej rasy - koty mogą jeść ze wspólnego stołu. Ale musisz upewnić się, że jedzenie jest zbilansowane, wtedy zwierzak zawsze będzie zdrowy i aktywny..

Ponieważ sierść kota jest idealnie biała, może na nią wpływać jakość jej żywienia. Na przykład nadmiar marchwi w diecie może nadać im czerwonawy odcień. Uważaj również na jaskrawe warzywa (buraki, bakłażan itp.).

Na odcień sierści może wpływać niedobór lub nadmiar pierwiastków śladowych, aminokwasów i witamin. Skonsultuj się z weterynarzem przed podaniem witamin lub suplementów diety zwierzęciu..

Zdrowie i długowieczność

Przy odpowiedniej pielęgnacji nie ma specjalnych problemów zdrowotnych. Ale powinieneś wiedzieć, że 35% osobników tej rasy jest podatnych na głuchotę - jest to choroba genetyczna nieodłączna od kao-mani.

Latem nie wystawiać na bezpośrednie działanie promieni słonecznych przez długi czas. Ponieważ podszerstek jest słaby, a skóra miękka i różowa, koty są podatne na oparzenia słoneczne. Rak skóry może rozwinąć się po opalaniu..Rasa ma szczególną wrażliwość na dziąsła. Należy je okresowo badać, aby zapobiec rozwojowi możliwych chorób zapalnych. Dzięki rozwiniętym mięśniom i aktywnemu trybowi życia koty są w dobrej kondycji fizycznej. Średnia długość życia to 12-15 lat.

Wychowanie

Przedstawiciele kao-mani to w większości posłuszne zwierzęta, oddane swojemu panu. Dzięki wrodzonemu instynktowi łowcy są bardzo aktywni i nie mogą długo pozostawać bezczynni. Potrzebują ciągłego ruchu. Dlatego właściciel powinien zwrócić szczególną uwagę na aktywne zabawy ze swoim zwierzakiem..

Ponieważ te koty są aktywne, mogą przypadkowo cię zadrapać podczas gry. W takich przypadkach nie warto karać, w przeciwnym razie mogą zostać obrażeni. Należy wziąć to pod uwagę, jeśli pozwolisz dziecku bawić się kao-mani..Zwierzę powinno być karane jak kociak. Nie powinien bać się wody, ponieważ przez całe życie będzie miał częste kąpiele. Jak każdy inny członek rodziny kotów, musi znać swój garnek i miejsce do spania..

Decydując się na posiadanie w domu kota kao-mani, zyskasz nie tylko przedstawiciela najrzadszej rasy, ale także wiernego przyjaciela. Nie będziesz się nim nudzić, zachwyci cię swoim dociekliwym charakterem i mobilnością. Niepowtarzalne i olśniewające piękno pupila zachwyci oko właściciela.