Skąd kot domowy dostaje pchły?

Pchły kocie są najczęściej występującymi owadami wysysającymi krew na świecie ze względu na ich wysoką przeżywalność. Są w stanie przystosować się do każdych warunków środowiskowych i bardzo szybko rozmnażają się. Nawet najdokładniejsza pielęgnacja zwierzaka nie daje 100% gwarancji, że nie zbierze pasożytów. Aby zapewnić swojemu zwierzakowi bezpieczeństwo, ważne jest, aby wiedzieć, skąd mogą pochodzić pchły u kota domowego i jakie są objawy, na podstawie których można stwierdzić, że się pojawiły..

Skąd pochodzą pchły?

Niektórzy właściciele zwierząt domowych są przekonani, że zwierzę, które nie ma kontaktu ze zwierzętami ulicznymi, nie może dostać pcheł. Jest to jednak zasadniczo błędna opinia, ponieważ przenoszenie się z jednego zwierzęcia na drugie jest tylko jednym ze sposobów zakażenia. A pasożyty, podobnie jak ich larwy, można znaleźć na trawie, ziemi, drzewach i innych obiektach, obok których chodzi kot.

Jeśli zwierzę wychodzi na spacery, prawdopodobieństwo infekcji wynosi prawie 100%. Prawdopodobieństwo wzrasta również, jeśli w domu mieszka pies lub inne zwierzęta..

Ale nawet jeśli zwierzę nie chodzi na spacery i przebywa wyłącznie w domu, istnieje wiele możliwości zarażenia. Dla mieszkańców pierwszych pięter budynków mieszkalnych problem infekcji jest szczególnie pilny. Wiele domów ma piwnice, w których żyją bezpańskie zwierzęta lub szczury przenoszące pchły. Ci ostatni w poszukiwaniu nowego jedzenia mogą udać się do pobliskich mieszkań, a nawet dostać się na drugie lub trzecie piętro..

Ale nawet w mieszkaniach na wyższych piętrach, przy całkowitym braku spacerów i kontaktu z innymi zwierzętami, kot domowy ma wszelkie szanse na zarażenie:

• przez buty lub ubrania na zewnątrz członków rodziny (zwykle przenoszone są w ten sposób larwy pcheł, ale mogą też być dorośli);
• podczas przypadkowego wyjścia na wejście, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę zdolność pcheł do skoków i ich zdolność do przemieszczania się na duże odległości;
• podczas wizyty w klinice weterynaryjnej, ponieważ często sprowadza się tu bezpańskie zarażone zwierzęta;
• w przypadku udziału w konkursach lub wystawach, gdzie ryzyko infekcji wzrasta kilkakrotnie, gdyż właściciele uczestniczących zwierząt mogą nie zwracać należytej uwagi na leczenie przeciwpasożytnicze, a niektórzy nawet nie podejrzewają o zakażenie;
• podczas odwiedzania gości, którzy również mają zwierzęta domowe zarażone pasożytami;
• podczas podróży komunikacją miejską: nawet przy użyciu specjalnego przewoźnika pchły mogą dostać się do środka przez otwory w ciele.

Jaja pasożytów spadają na różne przedmioty w domu, gdzie z czasem dojrzewają, a dorośli natychmiast szukają dla siebie żywiciela. Na pewien czas może też stać się osoba, z którą prędzej czy później poniesie je na sobie do zwierzaka.

Objawy infekcji

Jeśli uważnie obserwujesz zachowanie zwierzaka, nie jest trudno zidentyfikować infekcję pasożytami:

• kot domowy często swędzi i dosłownie wgryza zęby w ciało, co może wiązać się z bolesnymi ukąszeniami;
• zachowanie staje się niespokojne, a nawet agresywne;
• znika apetyt, zwierzak czasem biegnie po domu i miauczy żałośnie.

Takie oznaki są wyraźnym sygnałem do dokładnego zbadania ciała zwierzęcia: weź grzebień z rzadkimi zębami i rozsuwając futro, zbadaj skórę, ponieważ pchły są widoczne na skórze, a nie na wełnie. Pasożyty mają spłaszczone po bokach ciemnobrązowe ciało. Ponadto można zobaczyć odchody pcheł w postaci czarno-brązowych grudek, a także ślady ugryzień.

Te pasożyty nie tylko powodują dyskomfort zwierzęcia, ale także stanowią zagrożenie dla zdrowia zwierzęcia i jego właścicieli. Są nosicielami bakterii, które powodują rozwój niebezpiecznych chorób (anemia zakaźna, mykoplazmoza, wąglik, pulikoza itp.). Ponadto pchły są pośrednimi nosicielami tasiemców: po ugryzieniu pasożyta kot może zarazić się robakami. Dlatego po ich wykryciu konieczne jest nie tylko zniszczenie owadów na zwierzęciu, ale także dokładne przetworzenie wszystkich pomieszczeń..