Pchły u psów są niebezpieczne dla ludzi.

Stałymi towarzyszami ludzi i zwierząt domowych są owady z rodziny Pulicidae lub pchły pospolite. Bezskrzydłe pasożyty żyjące w osadach różnią się „przynależnością” do stałego żywiciela, jednak każdy gatunek jest zdolny do gryzienia ludzi. Istnieje opinia, że ​​pchły u psów są niebezpieczne dla ludzi i naprawdę trudno to obalić, ale nie należy spieszyć się do skrajności. Zagrożenie jest względne, a nowoczesne metody zapobiegania zapewniają wystarczające narzędzia do ochrony siebie i swoich zwierząt.

Czy pchły są przenoszone z psa na człowieka

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli chodzi o porażkę pchły, termin „przekazane” nie jest kompletny. Źródła literackie i medyczne używają tej definicji jako opisu procesu, w którym pchła wprowadzona do domu przez psa gryzie człowieka. Fizycznie pchły nie mogą być przenoszone i żyć na ludzkim ciele, ich ciemny kolor zbyt mocno kontrastuje z jasną skórą osoby o „ubogich” włosach, co gwarantuje wykrycie i śmierć pasożyta.

Sposoby bicia osoby pchłami

Pasożyty nie szukają trudnych ścieżek i nie pełzają po ubraniach szukając otwartej przestrzeni ciała. Ich węch podpowiada im, kiedy w oddali znajduje się „odpowiednia ofiara”, wtedy jest mała - pchła skacze, przebija skórę noszącego, wstrzykuje sekret znieczulający i wysysa krew. Cały proces powtarza się 3-4 razy, dlatego ukąszenia pcheł układane są w „łańcuchy”.

Człowiek staje się ofiarą ukąszenia w dwóch przypadkach: jeśli sam „wpada w kłopoty”, na przykład podczas chodzenia po wysokiej trawie w ubraniu, które nie zakrywa skóry, lub gdy pasożyty osiedlają się w domu. Pierwsza opcja jest wynikiem zaniedbania lub ignorancji, ale druga opiera się na łańcuchu działań. Najczęściej pchły wchodzą do mieszkania „przybywając” na psach lub kotach mających dostęp do ulicy.

Uwaga! Mieszkania zlokalizowane na 1 piętrze, zwłaszcza jeśli wilgotna piwnica lub „poduszka powietrzna” są również zagrożone pod podłogą - pchły „przedostają się” do mieszkania przez pęknięcia lub „przychodzą” na szczury i myszy poruszające się wzdłuż szybów wentylacyjnych.

Jak rozpoznać pchły w domu

Czy gryzie Cię stopy, zwłaszcza w nocy, w łazience lub innym chłodnym pomieszczeniu w domu? Czy Twój zwierzak staje się niespokojny i swędzi podczas zabawy lub jedzenia? Można argumentować z 80% prawdopodobieństwem, że pchły „współistnieją” z tobą. Jeśli nie udało Ci się złapać krwiopijców na miejscu „zbrodni”, przeprowadź następujący prosty test:

• Określ, gdzie w mieszkaniu jesteś atakowany.
• Pokrycie 1 mkw. podłoga z białymi kartkami papieru.
• Wyjdź z lokalu i za 10-15 minut sprawdź „pułapkę”.
• Czy widzisz brązowe lub czarne owady o długości 2–4 mm, które „wyparowują” po oderwaniu papieru? - Niestety to są pchły!

Jakie pchły może „przynieść” pies do domu i jakie są one niebezpieczne?

Archeolodzy ustalili, że pchły są znacznie starsze niż rasa ludzka, a przodkowie pasożytów zmutowali i przystosowali się do trudniejszych warunków życia z rekordową prędkością. Pasożyty występują nawet za kołem podbiegunowym, nie mówiąc już o gatunkach żyjących w ciepłych strefach klimatycznych.

To interesujące! „Najstarsza” pchła została znaleziona „zamurowana” w bursztynie, który ma ponad 55 milionów lat.

To, czy pchły psa są niebezpieczne dla ludzi, zależy bezpośrednio od rodzaju pasożyta. Według „wielkości populacji” pasożyty miejskie można uszeregować w następującej kolejności, pchły:

• Koci.
• Psi.
• Szczur.
• Człowiek.
• Ptasia.

Nazwa głównego żywiciela wynika jasno, jednak pasożyty z powodzeniem piją krew wszystkich zwierząt stałocieplnych, w tym ludzi. Pchła kocia zajmuje czołową pozycję ze względu na wysoką wytrzymałość skorupy. Ptasie pchły rzadko pasożytują na ludziach, ale całkiem możliwe jest „złapanie” ich, chwytając niechronionymi rękami szybkie pisklę, wróbla, sikorki, sroki i inne dzikie ptaki..

To interesujące! Kocie pchły są tak przystosowane do przetrwania, że ​​są w stanie wyprzeć ze zwierzęcia główne gatunki pasożytów. Na przykład, osiadłszy na psie, pchła kocia aktywnie rozmnaża się i nie pozostawia szans innym gatunkom. Z tego powodu wszystkie zwierzęta domowe i ludzie najczęściej cierpią na pchły kotów..

Niewielu, poza zawodowymi parazytologami, będzie w stanie rozróżnić „na oko” gatunki pcheł z rodziny Pulicidae. Poniższa lista zawiera najczęstsze dolegliwości przenoszone przez wszystkie gatunki pcheł:

• Alergia na pchły - występuje u większości ludzi objawiające się swędzeniem, tworzeniem się grudek (guzek od ugryzienia), zaczerwienieniem, w ostrych stadiach - zapalenie skóry, egzema, zaostrzenia łuszczyca.
• Kleszczowe zapalenie mózgu - zapalenie opon mózgowych. Częściej przenoszone przez kleszcze ixodid.
• Sarkopsyloza - niesiony przez ziemną pchłę. Pasożyt wnika w skórę i umiera, co wywołuje silny stan zapalny i obrzęk. Choroba jest dość rzadka i występuje w gorącym klimacie.
• Bruceloza - wpływa na układ rozrodczy, nerwowy, sercowy, mięśniowo-szkieletowy. Najczęściej zmiana następuje w wyniku spożycia skażonego mięsa, rzadziej przenoszona jest przez ugryzienie pcheł.
• Tyfus myszy - towarzyszy ból w różnych częściach ciała, „bóle” stawów, wysypka, suchy kaszel, wymioty. Jest przenoszony przez pchły i wszy i jest skutecznie leczony. Nie należy mylić go z endemicznym tyfusem plamistym, który występuje znacznie rzadziej, ale jest również przenoszony przez pchły.
• Robaki - pchły przenoszą jaja, które po ugryzieniu dostają się do krwiobiegu.
• Tularemia - towarzyszy zapalenie węzłów chłonnych, gorączka, objawy zatrucia. Przenoszone przez komara, kleszcza, muchę końską, rzadziej pchłę.
• Plaga - przenoszone tylko przez tropikalną pchłę szczurów, która żyje w gorącym i wilgotnym klimacie (Azja, Afryka, Ameryka Łacińska).

To interesujące! Epidemia czarnej dżumy była spowodowana powszechnym rozprzestrzenianiem się szczurów i pcheł szczurów z powodu niehigienicznych warunków panujących w średniowiecznej Europie. Ten sam wirus dżumy dymieniczej żyje na naszej planecie do dziś i jest mało prawdopodobne, aby został wyeliminowany. Jednak rozprzestrzenianie się epidemiologiczne jest niemożliwe ze względu na postęp w medycynie, aktywne szczepienia na obszarach ryzyka i skuteczne leczenie na wczesnym i średnim etapie..