Płaczące zapalenie skóry u kotów: objawy, leczenie, zapobieganie

Każdy „hodowca kotów” wie z odrobiną doświadczenia, że ​​te zwierzęta są rzadkie w czystości. Dlatego też, gdy na sierści kota pojawiają się podejrzane plamki, przyklejają się do niej skórki i ogólne „zaniedbanie” wyglądu zwierzaka, należy poważnie zająć się stanem jego zdrowia. Faktem jest, że przy takich objawach często występuje płaczące zapalenie skóry u kota.

Informacje ogólne, czynniki predysponujące

Tak zwane choroba skóry o etiologii zapalnej, której towarzyszy wysypka, złuszczanie się skóry, a także wydzielanie posoki i wysięku (szczególnie w miejscach fałdów). Obszar kufy, uszu, szyi, przestrzeni międzypalcowych jest poważnie uszkodzony, rzadziej reszta skóry. Statystyki weterynaryjne wskazują, że choroba występuje częściej u kociąt poniżej pierwszego roku życia, jednak (w znacznie rzadszych przypadkach) występuje również u dorosłych kotów.

Jakie są przyczyny choroby? Taki zapalenie skóry nie jest zaraźliwa (jednak wszystko zależy od przyczyny źródłowej), może być przenoszona genetycznie, może wystąpić z powodu nieprawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego (np., dysbioza jelitowa), a także z powodu kontaktu ze skórą i zewnętrznymi czynnikami drażniącymi (chemia gospodarcza, pyłki, farby i lakiery itp.). Zapalenie skóry jest szeroko rozpowszechnione na obszarach o wysokim poziomie zanieczyszczenia środowiska. W szczególności występuje znacznie częściej u kotów mieszkających w domach bezpośrednio przylegających do ulic o dużym natężeniu ruchu..

Obraz kliniczny

Choroba ta charakteryzuje się nawracającym przebiegiem z zaostrzeniami, częściej występuje w ciepłym sezonie (więcej mikroorganizmów). Główne objawy to: silne swędzenie, dlatego chory kot może mocno drapać skórę, czasem do krwawienia, wysypki na zmienionej chorobowo skórze, łuszczenie się, łuszczenie, suchość skóry na całym ciele. Na skórze stopniowo tworzą się pęcherze i grudki. Otwierają się, w wyniku czego duża ilość posoki wypływa na skórę. Zanieczyszczony patogenną i warunkowo patogenną mikroflorą wysięk zaczyna się rozkładać i śmierdzieć. Wszystko to nie tylko powoduje silny ból u Twojego zwierzaka, ale może również powodować rozwój zjawisk septycznych..

Wysypki mają różny charakter w zależności od wieku chorego zwierzęcia i jego początkowego stanu fizjologicznego:

• Na pierwszym etapie wyglądają jak bąbelki, które łączą się, tworząc skorupy i wysychając ogniska zapalne, az tego ostatniego jednak posoka stale się sączy.
• Na drugim etapie złuszczanie i zwilżanie jest jeszcze bardziej nasilone, zmiany mają wyraźne granice, wykazują (jak w poprzednim przypadku) tendencję do zlewania się.
• Na trzecim etapie kieszenie płaczącego zapalenia mogą obejmować całe ciało. Przypadki są rzadkie, ponieważ przy takim stopniu zaniedbania patologii zwierzęta z reguły umierają z powodu sepsy i / lub ogólnego zatrucia organizmu, wtórnych infekcji, wstrząsu bólowego itp..

W okresie między zaostrzeniami można zaobserwować złuszczanie białej, suchej skóry, sporadycznie tworzą się nowe pęcherzyki. Należy zauważyć, że w przypadku kotów rozróżnienie poszczególnych stadiów choroby może być trudne. Wynika to z faktu, że zwierzę nieustannie ociera się i drapie ogniska zapalne, w wyniku czego patologiczny proces ma tendencję do ciągłego pogarszania się.

Techniki diagnostyczne

Diagnostyka odbywa się poprzez oględziny skóry. Specjalista musi zrozumieć, na jakim etapie jest rozwój choroby, a także przyjąć założenie, co dokładnie może spowodować jej pojawienie się. Właściciel musi przekazać specjaliście możliwie najpełniejsze informacje o tym, kiedy i po których coś poszło nie tak ze zwierzęciem..

Ważną wartością diagnostyczną jest obserwacja objawów (swędzenie, wysypka, łuszczenie, częstość pojawiania się nowych pęcherzyków). Ale identyfikacja zewnętrznych objawów choroby to dopiero połowa sukcesu. Najpierw lekarz (jeśli to możliwe) musi ustalić, czy patologia u najbliższych krewnych Twój zwierzak. Po drugie, i co ważniejsze, konieczne jest ustalenie, czy proces został zakłócony patogenna i warunkowo patogenna mikroflora (i tak jest prawie zawsze), a także określić jego dokładną formę. Diagnozę stawia się z reguły, gdy występują trzy lub więcej charakterystycznych objawów atopowe zapalenie skóry.

Terapia

Leczenie powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza weterynarii!

Zapamiętaj! Samoleczenie może prowadzić do dalszych komplikacji. Mogą być nie tylko trudne do wyeliminowania: takie „skutki leczenia” mogą być potencjalnie niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia zwierzęcia..

Specjaliści przepisują głównie hormonalny (przeciwzapalne kortykosteroidy) i leki przeciwhistaminowe. Ale! Kortykosteroidy należy stosować z dużą ostrożnością. Faktem jest, że przy długotrwałym stosowaniu (a zapalenie skóry często musi być leczone przez długi czas), przyczyniają się do obniżenia odporności i rozwoju grzybicze infekcje skóry. A dla kota, którego skóra jest już w „odrapanym” stanie, to jak śmierć!

Istnieją również alternatywne metody leczenia płaczącego zapalenia skóry, ale stosuje się je tylko w najłagodniejszych przypadkach, gdy nic nie zagraża życiu i zdrowiu Twojego pupila. W celu uspokojenia można stosować balsamy, kompresy i inne „tradycyjne leki”. W szczególności wywar z kory dębu i szałwii sprawdził się dobrze..

Techniki zapobiegawcze i inne wskazówki

Niestety nie można całkowicie ochronić swojego zwierzaka przed tą patologią, nawet jeśli ta choroba nie jest zaraźliwa. Ale dzięki poniższym wskazówkom możesz znacznie zmniejszyć szanse na rozwój tej dolegliwości. Istnieje profilaktyka pierwotna i wtórna. Pierwotna zasadniczo zapobiega wystąpieniu choroby, wtórna pomaga uniknąć nawrotu. Wskazówki dotyczące profilaktyki pierwotnej:

• Jeśli kociak jest zagrożony (jego matka była chora na płaczące zapalenie skóry o nieznanej etiologii), zacznij profilaktyka następuje jeszcze przed narodzinami dziecka: należy zapewnić jej jak najbardziej zbilansowaną dietę, chronić zwierzaka przed kontaktem z alergenami, stosować leki tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, po dokładnym zbadaniu przyszłej rodzącej kobiety przez doświadczonego lekarza weterynarii.
• W okresie poporodowym należy przestrzegać reżimu żywienia, ograniczać kontakt z ewentualnymi alergenami (pyłki, chemia gospodarcza, kurz, roztocza itp.).

Ale co, jeśli Twój zwierzak był już chory? W takim przypadku wskazówki dotyczące prewencji wtórnej pomogą Ci:

• Co najmniej dwa razy w tygodniu w pomieszczeniu, w którym trzymane jest zwierzę, przeprowadzaj czyszczenie na mokro.
• W miarę możliwości ograniczaj jego kontakt z alergenami, chemią gospodarczą.
• Kot powinien spożywać wyłącznie sprawdzone pokarmy wolne od alergenów.
• Nie musisz często myć zwierzaka: jego skóra wysycha i staje się bardziej podatna.
• Trzeba się postarać, żeby kot nie odczuwał silnego stresu - mogą też być „wyzwalaczami” choroby.

Przestrzegając powyższych zaleceń, można zminimalizować ryzyko rozwoju płaczącego zapalenia skóry lub złagodzić okres zaostrzeń u chorych zwierząt.