Kardiomiopatia u kotów: rodzaje, przyczyny, objawy i leczenie

Choroby układu sercowo-naczyniowego nie są częste w rodzinie kotów. Ale wraz z wiekiem ryzyko pojawienia się takich patologii wzrasta do poziomu krytycznego. Być może najbardziej znaną chorobą jest kardiomiopatia: u kotów prawie na pewno dotyczy to, jeśli jest dyskusja o niektórych związanych z wiekiem problemach z mięśniem sercowym.

A tak przy okazji, co to właściwie jest? Dobre pytanie! Jest to choroba charakteryzująca się patologicznymi zmianami w strukturze tkanki sercowo-mięśniowej. Konkretne przyczyny (jak mówią wszyscy luminarze weterynarii) nie zostały w pełni zrozumiane.

Odmiany choroby

Ta choroba jest podzielona na cztery różne kategorie. Kryteria podziału są charakterystyką tych zmian, które zachodzą w tkance mięśnia sercowego:

• Kardiomiopatia przerostowa (HCM). To najczęstsza postać chorób serca. Charakteryzuje się pogrubieniem ścian i wzrostem całkowitej objętości. W rezultacie chwilowa objętość krwi zostaje zmniejszona, odżywienie i dopływ tlenu do narządu pogarsza się, gdyż przerost ten jest patologiczny, którego organizm początkowo „nie przewidział”..
• Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM). Objętość narządu wzrasta, ale grubość samej tkanki mięśniowej pozostaje taka sama. Konsystencja serca przypomina szmatę. Naturalnie nie może już normalnie się kurczyć, dlatego bardzo prawdopodobny jest rozwój głodu tlenowego całego organizmu.
• Restrykcyjna kardiomiopatia (RCM). Charakteryzuje się rozwojem zwłóknienia mięśnia sercowego. Mówiąc najprościej, organ staje się sztywny i traci swoją elastyczność. Podobnie jak w przeszłości, wszystkie tkanki i narządy w organizmie kota nie otrzymują już odpowiedniej ilości tlenu i składników odżywczych. Jednocześnie oczekiwana długość życia jest krótka, zwierzę z takimi zaburzeniami rzadko żyje dłużej niż kilka lat.
• Kardiomiopatia pośrednia (ICM). "Oficjalnie" odmiana ta nie wydaje się istnieć, ale w praktyce się wyróżnia. Diagnozę taką stawia się w przypadkach, gdy serce chorego zwierzęcia może objawiać się jednocześnie dwoma lub trzema rodzajami kardiomiopatii (np. Dylatacja i zwłóknienie).

Porozmawiajmy o powodach

Oczywiście wspomnieliśmy już, że wydawało się, że nie zostały zidentyfikowane ... W rzeczywistości nie jest to do końca prawdą. Coś już wiedzą weterynarze. Na przykład, że wiele rodzajów kardiomiopatii jest wtórnych w stosunku do innych chorób ogólnoustrojowych:

• Nadczynność tarczycy (zbyt ciężka praca tarczycy).
• Nadciśnienie tętnicze, czyli wysokie ciśnienie krwi).
• Akromegalia (nadmierna produkcja hormonu wzrostu). Nawiasem mówiąc, na tym tle kardiomiopatia przerostowa u kotów jest szczególnie powszechna..

Ale to niestety nie wszystko. Oto inne powody, które mogą również prowadzić do rozwoju tej choroby:

• „Serce byka”. Wrodzona anomalia, w której „silnik płomienia” jest początkowo powiększony. Gdy zwierzę jest młode, organizm może nadal kompensować ten niedobór, ale później rozwija się dylatacja.
• Chłoniak i inne nowotwory złośliwe, które mogą prowadzić do zmian w strukturze tkanki serca. W tym przypadku rokowanie jest złe..
• Czasami bezmyślne i nierozsądne stosowanie innych leków może prowadzić do poważnych zmian strukturalnych w grubości serca. W ten sposób w szczególności rozwija się kardiomiopatia restrykcyjna..
• Powody dziedziczne. Teraz już wiadomo na pewno, że wiele kotów rasy Maine Coon nosi cały „bukiet” dziedzicznych patologii. Próbują zidentyfikować i całkowicie wykluczyć takie zwierzęta z reprodukcji, ale jak dotąd problem ten nie został całkowicie rozwiązany..

Wyciągnijmy więc pierwsze wnioski. Dlaczego kardiomiopatia jest ogólnie niebezpieczna? To proste. Bez względu na rodzaj choroby serce nie może normalnie się kurczyć. Organizm nie otrzymuje tlenu i składników odżywczych w wymaganych ilościach, co z czasem nieuchronnie prowadzi do licznych problemów.

Obraz kliniczny i objawy

W początkowej fazie choroby koty mogą wydawać się całkowicie zdrowe, bez oznak złego samopoczucia, a diagnoza jest bardzo trudna. Statystyki pokazują, że co najmniej 60% zwierząt z kardiomiopatią może szczęśliwie żyć do późnej starości. Ale tutaj wszystko zależy od indywidualnych cech organizmu. W innych przypadkach koty wypożyczają się w ciągu zaledwie kilku miesięcy.

Na szczęście część objawów kardiomiopatii kotów może wykryć doświadczony lekarz weterynarii podczas rutynowych badań kontrolnych. Jest to jeden z powodów, dla których ważne jest, aby przynajmniej raz w roku zabierać zwierzaki do specjalisty. Znaki, dzięki którym lekarz może zidentyfikować „sprawy serca”, są następujące:

• Szmer serca. Ta okoliczność jest określana przez uważne słuchanie klatki piersiowej kota za pomocą fonendoskopu.
• „Galopujące rytmy serca”. Skąd wzięła się taka nazwa „hipodromu”? Faktem jest, że kiedy normalne serce kurczy się, dwa tony są wyraźnie słyszalne. Jeśli dodamy do nich trzecią - spodziewaj się kłopotów, ponieważ najprawdopodobniej „odpada” zastawka serca.
• Nieprawidłowe tętno. To „klasyka gatunku”. Każde zwierzę ma własne tętno. Mówiąc najprościej, ile skurczów powinno wykonać serce w ciągu jednej minuty. Jeśli ta wartość zostanie naruszona w kierunku zmniejszania lub zwiększania, istnieje powód, aby podejrzewać, że coś jest nie tak..
• Zaburzenia rytmu serca. Wszystko jest takie samo jak w poprzednim przypadku: istnieje pewna norma, od której odchylenia wskazują na problemy. Przy pomocy specjalnego sprzętu zaburzenia rytmu są wykrywane nawet na najwcześniejszych etapach choroby.

Niestety, aby wykryć chorobę w momencie, gdy nadal można coś zrobić, aby zatrzymać lub znacznie spowolnić proces, jest to możliwe tylko w wyniku kompetentnie przeprowadzonego badania ultrasonograficznego serca i klatki piersiowej. Ale to wszystko są idealne sytuacje. Wiele kotów w końcu umiera z powodu kardiomiopatii, ale sam fakt tej choroby pozostaje za kulisami..

Leczenie

Oczywiście kardiomiopatię pierwotną można wyleczyć bardzo rzadko, a nawet wtedy - pod warunkiem interwencji chirurgicznej. Ale jeśli patologia rozwinęła się na tle jakiejś pierwotnej choroby, terapia może znacznie ułatwić jej przebieg i znacznie przedłużyć życie zwierzęcia (lub przynajmniej poprawić jakość tego ostatniego). W praktyce weterynaryjnej od dawna opracowano w tym celu skuteczny schemat leczenia farmakologicznego. Następujące leki okazały się najbardziej skuteczne:

• Beta-blokery, takie jak atenolol lub propranolol. Spowalniają tętno, co automatycznie zmniejsza zapotrzebowanie na tlen.
• Diltiazem. Ten lek jest znany jako „bloker kanału wapniowego”. Zmniejsza również częstotliwość skurczów i wydłuża „czas odpoczynku” między nimi. Lek jest wskazany dla zwierząt cierpiących na kardiomiopatię przez długi czas, ponieważ pomaga częściowo przywrócić tkankę serca.
• Inhibitory ACE (ramipryl, enalapril) lub ARB (telmisartan). Bardzo ważne leki, które pozwalają mięśnia sercowemu „odpocząć” i zregenerować się.

Im wcześniej rozpocznie się leczenie kardiomiopatii u kotów, tym większe szanse na pomyślny wynik..

Inne narkotyki

W trakcie leczenia stosowane są również środki pomocnicze, które potęgują działanie leków „podstawowych”. Pimobendan jest bardzo dobry. Wspomaga rozszerzenie naczyń krwionośnych (zwiększone odżywienie tkanki serca), zwiększa wrażliwość włókien mięśniowych narządu (poprawiona kurczliwość). Jego stosowanie jest wskazane w przypadkach zastoinowej niewydolności serca (kardiomiopatia rozstrzeniowa).

Diuretyki (furosemid). Są niezwykle ważne, ponieważ ich stosowanie pomaga zapobiegać rozwojowi obrzęku płuc i innych zatorów w organizmie. Dawkowanie można elastycznie „dopasować” do cech każdego zwierzęcia, co znacznie zwiększa skuteczność leczenia.

Niestety, prawdziwa skuteczność wielu leków w leczeniu chorób serca u kotów jest nieznana, ponieważ potrzeba więcej badań klinicznych. Różne leki działają inaczej na koty. Jednak statystyki dotyczące stosowania tych leków są stopniowo gromadzone, więc w nadchodzących latach można spodziewać się skuteczniejszych schematów leczenia..