Egipski mau: spojrzenie od niepamiętnych czasów

Starożytne egipskie wąsate boginie cieszą się tym zaszczytem i szacunkiem od wielu tysiącleci. Egipcjanie uważali je za święte, oddawali im cześć, a nawet rozmawiali ze swoimi bogami przez wdzięcznych drapieżników. Egipski Mau to nowoczesna wersja tych samych kotów, które w krótkim czasie zdołały nie tylko oswoić człowieka, ale także stać się obiektem jego podziwu.

Studiując informacje o rasach, nieustannie napotykasz odniesienia do Egiptu: prawie każdy kot jest bezpośrednim potomkiem. Oczywiście żadnego rodowodu nie można wyśledzić tak daleko. Ale możliwe jest, na podstawie dostępnych danych, odtworzenie utraconego obrazu! Podobno takie myśli odwiedziła księżna Trubieckoj, dzięki czemu Mau został oficjalnie uznany przez GFA w 1977 roku.

Jednak jeszcze przed Trubetskoy nad rasą pracowali hodowcy ze Szwajcarii, Francji i Włoch. Ale druga wojna światowa zniweczyła wszelkie wysiłki. Nie wiadomo, jak Mau dotarli do Trubetskoy. Według jednej wersji były to koty urodzone we Włoszech, według innej koty zostały wywiezione z Egiptu specjalnie do prac hodowlanych. Cokolwiek to było, iw 1956 roku księżniczka wyjechała do USA, gdzie zarejestrowała żłobek „Fatima”. W tym czasie inwentarz żłobkowy liczył tylko dziesięć osobników, ale to wystarczyło, aby przyciągnąć uwagę profesjonalistów. Kot urzekł amerykańskich hodowców, którzy chwycili za pałeczkę, by spopularyzować wąsate piękności.

Naturalność i harmonia budowy to jedna z atrakcyjnych cech wyglądu Mau. Jest wdzięczna i łatwa w przenoszeniu, elegancka i arystokratyczna. Ciało lekko rozciągnięte, nogi średniej długości. Tylne nogi są nieco dłuższe niż przednie, ale w ruchu są cofnięte tak, że plecy wydają się idealnie płaskie, bez unoszenia się w okolicy silnego dolnej części pleców. Ogon jest dość długi, lekko zwężający się ku końcowi, ale nie „syjamski”. Kot jest większy i bardziej umięśniony niż kotka, co jest szczególnie widoczne, gdy patrzy się z przodu. Kufa Mau jest średniej długości, nie powinna być spiczasta. Linie kości policzkowych, brody, grzbietu nosa, czoła są gładkie, bez kącików. Uszy są średniej wielkości, nieco wyższe niż szerokie. Oczy duże, oszałamiająco piękne - lekko skośne, koloru zielonej porzeczki.

Wizytówką modnych kobiet z wąsami jest nakrapiany kolor krótkiego płaszcza. Ten kolor jest często nazywany dzikim: na ciele występuje rozproszenie ciemnych plam na jasnym tle, na ogonie i dolnej części łap plamy prawie łączą się w paski. Każdy włos jest ufarbowany poprzecznymi pierścieniami w jasnych i ciemnych kolorach, które sprawiają, że futro bajecznie się mieni. Egipska piękność ma w swojej szafie trzy rozkoszne futra - czarne na srebrnym (prawie białe tło i czarne plamki, najpopularniejszy i rozpoznawalny kolor), dymne (podstawa włosa jest biała, górna część ciemnoszara, plamy prawie czarne) lub brązowe (tło czerwone i ciemnobrązowe plamy). Wymagany jest jasny „makijaż bogini”: ciemny eyeliner wokół oczu, podarty „naszyjnik” na szyi i „skarabeusz” na czole.

Oczy są podkreślone dwiema pionowymi kreskami z każdej strony. Górna linia zaczyna się w zewnętrznym kąciku oka, dolna zaczyna się mniej więcej w górnej połowie zewnętrznej strony poduszki. Linie opadają gładko wzdłuż kości policzkowych, tworząc kąt. U nasady kresek w poprzek przebiega łuk, który powtarza zagięcie dolnej powieki i ją podkreśla. Ten wzór jest bardzo ważny, powinien być wyraźny i jasny, jeśli właściciel planuje wystawiać kota.

Zapewne wielki bóg Ra do dziś czuwa nad Mau, co nie pozwala cętkowanej piękności zachowywać się głupio lub wyzywająco. Kocięta, jak wszystkie niemowlęta, dużo się wygłupiają i bawią. Są ruchliwe, wesołe i pełne energii. Pozostawione same sobie są bardzo smutne i czasami zaczynają śpiewać smutne piosenki grubym, lepkim głosem, co jest zaskakujące dla dziecka. Ale najwyraźniej dorosły kot, pamiętający świętych przodków, zamienia się w godnego towarzysza faraona. Majestatyczne, zadbane w najmniejszym szczególe, zaskakująco bystre, budzą podziw i szacunek. Są zawsze otwarci na komunikację, ale nie błagają o uczucie. Nudzą się, jeśli właściciel wychodzi na dłuższy czas, ale nie pozwalają sobie na głupie wybryki, takie jak psujące się sofy i głośne wycie. Relacje z innymi zwierzętami, dziećmi i przyjaciółmi z rodziny budowane są na zasadzie: „Szanuj mnie, a ja zawsze odpowiem tak samo”..

Mau krótkowłose to zwierzęta o naturalnych kształtach i proporcjach, dlatego nie wymagają szczególnej pielęgnacji. Możesz go czesać kilka razy w miesiącu, kąpać w razie potrzeby. Wielu właścicieli w ogóle nie kąpie nakrapianych środków czyszczących, pomagając kotowi dbać o siebie jedynie gumową „rękawiczką”.

Mau są dość aktywni i potrzebują przestrzeni do zabawy. Będą wdzięczni za spacer w towarzystwie osoby. Jasny, niezwykły wygląd nie pozwala na trzymanie Mau na wolnym wybiegu, koty te są często kradzione w celu odsprzedaży.

Rasa cieszy fanów dzięki silnej puli genów zwierząt gospodarskich. Nie stwierdzono żadnych specyficznych chorób - zwierzęta silne, o dobrej odporności, żyją średnio piętnaście lat.

Udostępnij w sieciach społecznościowych: