Kłębuszkowe zapalenie nerek - choroba nerek u kotów

U kotów, zwłaszcza starszych, choroby układu moczowego są stosunkowo częste. I są one obarczone wieloma nieprzyjemnymi skutkami, w tym chronicznym zatruciem produktami przemiany materii, wyczerpaniem, całkowitą niewydolnością narządów i śmiercią. Krótko mówiąc, perspektywy są nieprzyjemne. Dlatego kłębuszkowe zapalenie nerek u kotów (lub podejrzenie o to) jest doskonałym powodem, aby natychmiast zabrać zwierzaka do weterynarza!

Co to za choroba?

Powinieneś zacząć od krótkiego kursu z anatomii i fizjologii. Więc co to są nerki? Są to narządy, które swoją nazwę zawdzięczają zewnętrznemu podobieństwu do pąków drzew, które pełnią najważniejszą funkcję wydalniczą. Syntetyzują mocz, za pomocą którego do środowiska uwalniane są zasady azotowe, bilirubina, toksyny i inne produkty przemiany materii..

Większość tej pracy dotyczy kłębuszków nerkowych. To są takie morfofunkcyjne jednostki narządu. To rodzaj filtrów molekularnych. W trakcie ich pracy powstają dwa rodzaje moczu: pierwotny, podobny składem do osocza krwi i wtórny, bezpośrednio wyrzucany do środowiska zewnętrznego podczas oddawania moczu. W nerkach są miliony kłębuszków nerkowych. Kiedy te struktury są uszkodzone, czynność nerek znacznie się pogarsza, a zawartość toksyn we krwi gwałtownie wzrasta, co powoduje wiele tragicznych skutków..

Uwaga! Kłębuszkowe zapalenie nerek to tylko nazwa zapalenia kłębuszków nerkowych. U kotów częstą przyczyną tej choroby są patologie autoimmunologiczne, w których nerki są atakowane przez układ obronny organizmu..

Przyczyny występowania

Każda choroba, która powoduje ciągłą stymulację układu odpornościowego, gdy dochodzi do masowego tworzenia się kompleksów immunologicznych, może powodować zapalenie kłębuszków nerkowych. Do głównych czynników predysponujących należą:

• Przewlekła choroba przyzębia.
• Rak.
• Infekcja robaczycy serca (dirofilariasis).
• Wirus białaczki kotów (FeLV).
• Wirus niedoboru odporności kotów (FIV).
• Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP).
• Pyometra (zakażenie bakteryjne macicy).
• Zapalenie wsierdzia (bakteryjne zakażenie serca, często wtórne do choroby przyzębia).
• Chroniczny zapalenie skóry, wyprysk, inne choroby skóry.
• Patologie autoimmunologiczne (np toczeń rumieniowaty).
• Przewlekłe zapalenie trzustki.

U wielu kotów z kłębuszkowym zapaleniem nerek podstawowa przyczyna pozostaje tajemnicą. W tym przypadku mówimy o idiopatycznym przypadku patologii. Należy zaznaczyć, że w praktyce lekarzy weterynarii zdarzało się, że identyfikowali choroby nerek związane z przewlekłym zatruciem. W szczególności, jeśli właściciele stale karmią swojego kota jakąś tanią karmą, której producent nie dba zbytnio o jakość wytwarzanego produktu, wszystko jest możliwe.

Ważny! Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek nie jest rzadkością u kotów ukąszonych przez kleszcza (choroby pasożytnicze krwi). Mikroskopijne pasożyty są niezwykle niebezpieczne dla struktur nerek!

Ponadto ryzyko rozwoju kłębuszkowego zapalenia nerek jest wysokie u tych kotów, które są początkowo predysponowane do rozwoju reakcje alergiczne. Faktem jest, że takie zwierzęta mają bardzo wysokie ryzyko chorób autoimmunologicznych (często mają pochodzenie alergiczne). Jeśli więc Twój kot zaczyna kichać z każdego ziarenka pyłku, zabieraj go częściej do weterynarza.!

Objawy

Najczęstszym objawem klinicznym kłębuszkowego zapalenia nerek jest krew w moczu. Ale jeszcze bardziej charakterystyczne jest pojawienie się w nim dużych ilości białka (białkomocz). Należy szczególnie zaznaczyć, że u niektórych kotów jest to ostatni objaw - jedyny objaw choroby. Częste objawy kłębuszkowego zapalenia nerek u kotów są również bardzo częste, do których należy ostry spadek apetytu i postępujące wychudzenie zwierzęcia. Dość charakterystycznymi cechami są wielomocz i polidypsja, sporadyczne wymioty są również bardzo częste. Około 70% kotów ostatecznie rozwija przewlekłą niewydolność nerek.

U niektórych kotów mogą wystąpić objawy związane z nagłym zablokowaniem aorty przez zakrzep krwi (choroba zakrzepowo-zatorowa). W takim przypadku obserwuje się nagłą duszność, tachykardię i gwałtowny wzrost temperatury ciała. W najcięższych przypadkach może dojść do nagłego porażenia kończyn tylnych. Jeśli zauważysz coś podobnego u swojego kota, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem.

Uwaga!Szczególnym zagrożeniem jest zespół nerczycowy, który rozwija się w zaawansowanych przypadkach. Termin ten odnosi się do kombinacji ciężkiego białkomoczu, wysokiego poziomu cholesterolu w surowicy i niskiego stężenia albuminy w surowicy. Rezultatem jest postępujący obrzęk. Ponadto u chorych zwierząt w tym przypadku jest poważny nadciśnienie tętnicze, mają gwałtowny wzrost ryzyka zakrzepicy dużych naczyń.

Głównymi objawami klinicznymi wskazującymi na obecność tego zespołu są obrzęki łap, przestrzeni podżuchwowej, brzucha i narządów płciowych. Łatwo odróżnić te zjawiska od niektórych reakcji zapalnych: obrzęk jest zimny, nie ma oznak wzrostu miejscowej temperatury.

Diagnoza

Aby dokładnie zdiagnozować kłębuszkowe zapalenie nerek, konieczna jest biopsja nerki. W większości przypadków analiza moczu wystarczy do postawienia wstępnej, przypuszczalnej diagnozy. W takim przypadku stwierdza się gwałtownie podwyższony poziom białka w moczu (białkomocz). Często w moczu znajdują się także odlewy szkliste, które są idealnymi „odciskami” kanalików nerkowych. Ich wykrycie wskazuje na poważne patologie nerek (nie tylko kłębuszkowe zapalenie nerek).

Badanie bakteriologiczne moczu jest przydatne do wykrywania infekcji pęcherza moczowego jako przyczyny białkomoczu. Ponadto należy przeanalizować stosunek białka osocza do kreatyny. Jeśli jest naruszony, coś jest bardzo nie tak z nerkami w 100%.

Działania terapeutyczne

Idealnym sposobem leczenia kłębuszkowego zapalenia nerek u kotów jest identyfikacja i zajęcie się podstawową przyczyną choroby. Niestety, taki wynik jest niezwykle rzadki, ponieważ te same patologie autoimmunologiczne są bardzo trudne do zidentyfikowania (a wielu weterynarzy nie ma ani specjalnego doświadczenia, ani sprzętu).

Ogólne techniki terapeutyczne obejmują:

• Przepisywanie leków immunosupresyjnych w celu zahamowania odpowiedzi zapalnej i zablokowania możliwej patologii autoimmunologicznej.
• Z najwyższą ostrożnością - mikroskopijne dawki aspiryny (tylko weterynarz!). Lek zmniejsza ryzyko zakrzepicy i zmniejsza nasilenie odpowiedzi zapalnej.
• Przepisywanie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, które łagodzą stany zapalne i zmniejszają intensywność białkomoczu.
• Przepisywanie elanaprylu kotom z nadciśnieniem.
• Warto umieścić kota na specjalnej diecie. Pasza powinna zawierać minimalną ilość białka, fosforu i sodu.

Jakie są rokowania dla tej choroby? Wszystko zależy od kondycji zwierzęcia, jego wieku, diety, terminowości rozpoczętego leczenia. Jeśli nie dojdzie do zespołu nerczycowego, szanse na wyzdrowienie są wysokie. W przeciwnym razie ryzyko rozwoju przewlekłej niewydolności nerek jest wysokie. Dlatego radzimy częściej pokazywać kota weterynarzowi.!