Znieczulenie dla kotów: rodzaje, powikłania, rehabilitacja

Lekarze weterynarii często muszą uciekać się do operacji chirurgicznych, bez których nie można wyleczyć niektórych patologii. Ale często nawet sama operacja nie jest szczególnie trudna! Faktem jest, że znieczulenie dla kotów, bez którego zrobienie czegoś ze zwierzęciem może być trudne, a nawet niebezpieczne, powinno być przepisywane tylko przez doświadczonego i kompetentnego specjalistę. W przeciwnym razie wynik interwencji będzie smutny.

Znieczulenie dla kotów: informacje ogólne

Sam termin „znieczulenie” pochodzi od dwóch starożytnych greckich określeń, których całość można przetłumaczyć jako „pozbawienie zmysłów”. Oznacza to, że ta procedura ma na celu wyeliminowanie wrażliwości (miejscowej lub całego organizmu) w czasie wykonywania niektórych manipulacji (z reguły chirurgicznych), czemu towarzyszy zwiększona reakcja bólowa.

Bez wysokiej jakości znieczulenia operacja prawie na pewno zakończy się smutno: zgony spowodowane bolesnym wstrząsem nie należą do rzadkości. Ogólnie rzecz biorąc, złagodzenie bólu nie jest jedynym celem znieczulenia. Bardzo często jest uzupełniany miejscowym podawaniem środków zwiotczających mięśnie (czyli leków rozluźniających mięśnie).

Ogólne znieczulenie

Bardziej znanym terminem jest znieczulenie. Oznacza to wprowadzenie zwierzęcia w głęboki sen leczniczy, któremu towarzyszy całkowite wyłączenie wszelkich odczuć bólowych. Aby zmniejszyć dawkę leku „usypiającego” i ułatwić kotu dalsze wybudzanie ze znieczulenia, każde znieczulenie ogólne poprzedzone jest premedykacją. Tak nazywa się wprowadzenie lekkich środków uspokajających i zwiotczających mięśnie. Bez premedykacji wprowadzenie do znieczulenia jest znacznie trudniejsze, znacznie zwiększa się ryzyko wystąpienia wielu powikłań.

Każde znieczulenie można wykonać przy użyciu jednego (co najmniej dwóch) leków lub kombinacji kilku leków. W pierwszym przypadku mówimy o mononarkozy, w drugim o polinarkozie (odpowiednio typy mono- i wielowartościowe).

Proste znieczulenie jednoskładnikowe, pomimo łatwości wykonania i względnej prostoty wyliczenia dawki, jest opcją odpowiednią wyłącznie do lekkich, krótkotrwałych operacji. Mimo wszystkich sukcesów farmaceutów ostatnich lat, wciąż brakuje idealnych i „wielofunkcyjnych” leków do znieczulenia..

W szczególności nie ma takich funduszy (zwłaszcza w weterynarii), które pozwoliłyby na prowadzenie długotrwałych operacji. Jeśli konieczna jest złożona interwencja chirurgiczna, w każdym przypadku wymagane jest użycie kombinacji kilku leków, które wzmacniają lub wygładzają nawzajem działanie.

Znieczulenie wziewne

Ona jest „znieczuleniem gazowym”. Znieczulenie wziewne jest uważane za preferowaną metodę. Istnieje kilka powodów:

• Substancje lecznicze dostarczane do płuc w postaci drobno zdyspergowanego aerozolu są wchłaniane przez organizm znacznie szybciej i lepiej. Pozwala to na szybsze znieczulenie kota i znacznie zmniejsza ilość leków potrzebnych do znieczulenia..
• Dzięki zmniejszeniu dawki możliwe jest znacznie szybsze wyprowadzenie operowanych zwierząt ze znieczulenia, kot znacznie łatwiej wyzdrowieje z jego następstw.
• Tylko znieczulenie wziewne pozwala na swobodny dostęp do wielu narządów układu oddechowego, jamy ustnej i nosa.

Jednak w tym drugim przypadku nie wszystko jest takie gładkie. Nie zawsze jest możliwe dostarczenie mieszaniny gazowej przez maskę, dlatego konieczne jest uciekanie się do tej samej intubacji dotchawiczej. Z tego powodu zdolność do działania na wielu narządach układu oddechowego jest znacznie zmniejszona..

Ważny! Ponadto w przypadku znieczulenia wziewnego (ze względu na wyraźne działanie rozszerzające naczynia), poważny spadek krwi ciśnienie. Aby uniknąć śmierci (lub rozwoju zaburzeń neurologicznych) kota z powodu zapaści tętniczej, podczas całej operacji należy monitorować ciśnienie krwi..

Znieczulenie pozajelitowe

Najczęstszym rodzajem znieczulenia jest dożylne wstrzyknięcie narkotyków do organizmu zwierzęcia.

Ta technika ma również wiele istotnych zalet:

• Możliwość doskonałej kontroli dawkowania leku. Mówiąc najprościej, weterynarz dokładnie wie, ile leku iz jaką szybkością został podany do układu krążenia kota..
• Możliwość płynnego i stopniowego wycofywania zwierzęcia ze znieczulenia zarówno na skutek stopniowego zmniejszania objętości substancji czynnej, jak i poprzez wprowadzenie „odtrutek” zatrzymujących działanie leków.
• Prostota techniki. Techniczna możliwość podania znieczulenia wziewnego nie zawsze jest dostępna, a infuzję dożylną może wykonać każdy lekarz weterynarii, nawet w domu.

Oczywiście znieczulenie pozajelitowe ma swoje wady:

• Po pierwsze, część leku w tym przypadku nieuchronnie przechodzi przez wątrobę, która ją przetwarza. Prowadzi to do dwóch punktów ujemnych. Przede wszystkim niektóre z metabolitów mogą być bardzo szkodliwe dla organizmu zwierzęcia (co objawia się między innymi w postaci silnego odstawienia od znieczulenia). Ponadto lek w niektórych przypadkach może być zbyt słaby lub jego działanie nagle ustanie w połowie operacji. Wszystko to jest obarczone śmiercią zwierzęcia z powodu szoku bólowego.
• Po drugie, większość leków stosowanych do takiego znieczulenia przyczynia się do zmniejszenia częstotliwości ruchów oddechowych i gwałtownego pogorszenia wentylacji. Aby uchronić operowanego kota przed śmiercią z powodu uduszenia, intubuje się jego tchawicę. Mówiąc najprościej, wkładana jest do niej specjalna plastikowa rurka, przez którą powietrze przepływa bezpośrednio do płuc zwierzęcia. Z tego powodu znieczulenie dożylne jest często niemożliwe do zastosowania przy operacjach na drogach oddechowych, jamie ustnej lub nosie..

Ważny! W praktyce weterynaryjnej „czyste” znieczulenie wziewne lub dożylne stosuje się tylko w przypadkach stosunkowo prostych i szybkich operacji..

Jeśli wymagana jest złożona interwencja w jamie ustnej (ze sterylizacją, na przykład z koniecznością usunięcia macicy i jajników), uciekają się do połączonych rodzajów znieczulenia. Tak więc specjalista może przeprowadzić znieczulenie podstawowe, wstrzykując dożylnie niezbędne leki, po czym kot utrzymuje się w pożądanym stanie, dostarczając dawki podtrzymujące leków w postaci aerozolu (poprzez intubację dotchawiczą).

Wycofanie się ze znieczulenia ogólnego

Odbywa się to poprzez stopniowe zmniejszanie i dalsze zatrzymywanie dopływu substancji znieczulającej. W niektórych przypadkach dodatkowo podaje się leki wspomagające czynność serca i układu oddechowego, a także leki blokujące działanie środków znieczulających.

Znieczulenie miejscowe

Najpopularniejsza i najprostsza forma przeciwbólowy. Stosuje się go tylko w przypadkach, gdy konieczne jest wykonanie szybkiej i nieskomplikowanej operacji. Są jednak wyjątki: przy kastracji stosuje się również znieczulenie miejscowe. Ale tylko u młodych i silnych fizycznie kotów. W takim przypadku stare zwierzęta mogą umrzeć z powodu bolesnego szoku..

Znieczulenie aplikacyjne

W takim przypadku plaster nasączony roztworami środków uspokajających przykleja się do wstępnie ogolonej skóry. Metoda jest dobra ze względu na swoją prostotę i, wbrew opinii niektórych hodowców, skuteczność: nowoczesne leki doskonale wnikają w skórę i mogą zapewnić wysokiej jakości ulgę w bólu przez kilka godzin.

Jednak skuteczność nie wystarcza do interwencji chirurgicznej. Z reguły aplikacje służą uśmierzaniu bólu pooperacyjnego, reumatycznego, po skręceniach.

Znieczulenie nasiękowe

W przeciwieństwie do poprzedniej wersji, to znieczulenie miejscowe jest aktywnie wykorzystywane podczas wykonywania małych (i nie tak) operacji. Najważniejsze jest wstrzyknięcie na przyszłe pole operacyjne roztworów środków znieczulających, tak aby nasycały one zarówno samą skórę, jak i wszystkie leżące pod nią tkanki..

Technika jest dość prosta: najpierw igłę wprowadza się na głębokość kilku milimetrów, a następnie przesuwa się poniżej. Przez cały ten czas specjalista naciska tłok strzykawki, rozprowadzając roztwór środka w tkankach.

Znieczulenie miejscowe

Obejmuje to różne rodzaje blokad. Bez wchodzenia w szczegóły anatomiczne i fizjologiczne, istotą znieczulenia regionalnego we wszystkich jego przejawach jest namoczenie miejscowych pni nerwowych, zakończeń i węzłów roztworami znieczulającymi, które blokują przekazywanie impulsów nerwowych, w wyniku czego odczucia bólu całkowicie zanikają lub są znacznie tłumione.

Ta technika jest podzielona na trzy podtypy:

• Typ przewodnika jest najprostszy. Poprzez wstrzyknięcie środków znieczulających w miejsca przechodzenia nerwów i splotów lekarz weterynarii „wyłącza” odczucia bólu. Czas trwania zależy od wielkości i znaczenia zwoju, a także od cech stosowanych leków.
• Znieczulenie zewnątrzoponowe. Leki wstrzykuje się do kanału kręgowego (między rdzeniem kręgowym a ścianami kręgów). W rezultacie - „odłączenie” ciała poniżej miejsca wstrzyknięcia (rodzaj paraliżu lekowego).
• Znieczulenie podpajęczynówkowe. Można to uznać za odmianę typu opisanego powyżej, ponieważ leki są wstrzykiwane między błony rdzenia kręgowego..

Ryzyko znieczulenia, prawdopodobieństwo powikłań

Jak realne są powikłania po znieczuleniu lub znieczuleniu miejscowym? W rzeczywistości ryzyko jest bardzo niskie. Tak więc, według statystyk weterynaryjnych, niektóre skutki uboczne występują u około jednego zwierzęcia na sto tysięcy. Te. wskaźnik jest bliski błędu statystycznego.

Problem w tym, że w praktyce „sytuacje awaryjne” są znacznie częstsze. Ale to nie leki stosowane w znieczuleniu lub znieczuleniu miejscowym są za to winne, ale rażące nieprzestrzeganie podstawowych zasad ich stosowania:

• Przed operacją kot nie jest trzymany na diecie głodowej. Być może jest to najczęstszy i najniebezpieczniejszy błąd. Jeśli w żołądku operowanego zwierzęcia znajduje się woda lub pokarm, to podczas operacji wszystko to zacznie wychodzić w postaci wymiotów. Biorąc pod uwagę, że nagłośnia (specjalna chrząstka) jest w tym czasie rozluźniona i nie blokuje wejścia do tchawicy, wymioty prawie na pewno przedostaną się do płuc. W rezultacie zachłystowe zapalenie płuc i z dużym prawdopodobieństwem śmierć.
• Nieprawidłowe określenie odpowiedniej dawki leki znieczulające oraz brak badań diagnostycznych przed zabiegiem. Te ostatnie są szczególnie ważne, ponieważ w niektórych chorobach (na przykład układu nerwowego lub wydalniczego) znieczulenie ogólne jest niezwykle niebezpieczne.
• Każde znieczulenie u starszych kotów może prowadzić do poważnych problemów z układem sercowo-naczyniowym i oddechowym. Jeśli to możliwe, starają się operować starsze koty tylko w znieczuleniu miejscowym..

Rehabilitacja po znieczuleniu

Jeśli operacja zakończyła się sukcesem, a samo znieczulenie zostało wykonane zgodnie ze wszystkimi zasadami, rehabilitacja jest stosunkowo łatwa i nie tak bardzo zależy od właściciela. Wymagane jest przestrzeganie prostych podstawowych zasad opieki nad operowanym zwierzęciem:

• Kot musi mieć absolutny spokój, izolując go od członków rodziny i zwierząt domowych (jeśli występują).
• Zwierzę należy umieścić w dobrze wentylowanym, ale ciepłym pomieszczeniu z dala od przeciągów, ale nie pod baterią centralnego ogrzewania..
• Zwierzę powinno mieć zawsze czystą wodę pitną. Praktyka pokazuje, że po znieczuleniu koty czują się bardzo spragnione, ponieważ ich organizm potrzebuje wilgoci, aby szybko usunąć wszystkie produkty przemiany materii do środowiska zewnętrznego..
• W pierwszych dniach po zabiegu dieta kota powinna być zdominowana przez pokarm płynny (czyli buliony nasycone). Wymaga niewielkiej ilości energii do strawienia, co pozwala organizmowi zwierzęcia szybciej się regenerować.