Wrzód jacobsa u kotów: przyczyny, objawy i leczenie

Ponieważ koty są bardzo puszystymi i uroczymi zwierzętami, rzadko zwracają uwagę na stan swojej skóry. Co ogólnie jest zrozumiałe - spróbuj, spójrz na coś przez grubą wełnę! Inaczej sprawa wygląda, gdy na skórze ust i widocznych błonach śluzowych pojawiają się defekty. Te patologie są wyraźnie widoczne, zwierzę natychmiast trafia do lekarza weterynarii. Często ten ostatni widzi wrzód Jacobsa.

Definicja

Jak wiadomo, wrzód to uszkodzenie skóry lub błony śluzowej, które jest trudne do wyleczenia lub w ogóle go nie jest. Często takie patologie są związane z chorobami autoimmunologicznymi lub przypadkami, w których system obronny organizmu praktycznie nie działa. Wrzód Jacobsa należy do tego drugiego typu. Dotyczy to ust i warg, ale w ciężkich przypadkach na policzkach mogą pojawić się owrzodzenia, które rozprzestrzeniają się na inne części ciała, w tym nawet żołądek. Zwróć uwagę, że patologia jest stosunkowo rzadka, a zatem uszkodzenia warg u twojego zwierzaka można prawdopodobnie wyjaśnić bardziej prozaicznym powodem. Ale mimo to nie zaszkodzi pokazać go weterynarzowi..

Ciekawy! W 97% przypadków choroba dotyka wyłącznie kotów rasowych. Im bardziej „wysoko urodzone” jest zwierzę, tym większe jest prawdopodobieństwo, że zachoruje. Wynika to z dużej liczby mutacji genów, które nagromadziły się podczas selekcji. Nieliniowe murki praktycznie nie cierpią na tę chorobę..

Dlaczego ten wrzód jest niebezpieczny? Po pierwsze, stale owrzodzone obszary skóry i błon śluzowych są „łakomym kąskiem” dla patogennej mikroflory. Bactria szybko wysiewa te miejsca, które są obarczone ropnym zapaleniem i posocznica. Po drugie, weterynarze już udowodnili, że wrzód Jacobsa jest obarczony pojawieniem się mięśniaków /mięsak. Są to bardzo agresywne formy raka, które prawie zawsze prowadzą do śmierci..

Co powoduje wrzód Jacobsa?

Dlaczego więc kot ma wrzód Jacobsa? Niestety, nie znamy wiarygodnych przyczyn choroby. Istnieje kilka teorii wyjaśniających rozwój wrzodów:

• Etiologia alergiczna lub autoimmunologiczna. Niektórzy weterynarze sugerują, że wrzód Jacobsa może pojawić się u zwierząt, które są regularnie narażone na niektóre alergeny. Ponieważ wrzody są prawie w całości tworzone przez „ciała” eozynofili, których duża liczba wskazuje jedynie na patologię alergii / autoimmunologii, teorię można uznać za spójną.
• Wirusowa etiologia. Inni eksperci uważają, że wrzód Jacoba rozwija się wyłącznie u tych kotów, które w przeszłości miały jakąkolwiek infekcję wirusową. Wirusy mogą silnie osłabiać układ odpornościowy, dlatego też ta teoria ma również prawo do życia..
• Etiologia pasożytnicza. Możliwe, że ślina pcheł i innych pasożytów zewnętrznych może powodować nie tylko alergię zapalenie skóry, ale też coś poważniejszego ...
• Wreszcie wśród europejskich lekarzy weterynarii panuje opinia, że ​​wrzód Jacobsa jest w dużej mierze spowodowany obecnością niektórych wady genetyczne. Biorąc pod uwagę to, co już powiedzieliśmy o „symbiozie” tej choroby i kotów rasowych, a ta hipoteza może być prawdziwa.

Ponadto wielu ekspertów zgadza się, że istnieją ważne czynniki predysponujące, które znacznie przyspieszają rozwój wrzodu Jacobsa. Należą do nich: niska jakość i nieodpowiednie odżywianie, niedawna choroba o etiologii wirusowej lub bakteryjnej, wyniszczenie lub kacheksja (skrajna chudość), początkowe predyspozycje zwierzęcia do reakcji alergicznych.

W niektórych przypadkach (dalekie od zawsze!) Początkowy etap wrzodu można pokonać ... po prostu zmieniając miskę lub tackę kota. Znane są przykłady, kiedy zwierzę było silnie uczulone na niektóre rodzaje plastiku, co stopniowo doprowadziło do powstania „Jacobsa”. Ale do tak głębokich wniosków potrzebny jest dobry alergolog i bardzo skomplikowany sprzęt..

Objawy kliniczne

Jakie są objawy wrzodu Jacobsa u kotów, na podstawie których można określić obecność choroby u Twojego kota? To proste - najpierw pojawia się mała czerwona plamka na górnej wardze. Zwróć uwagę, że w większości przypadków patologia objawia się właśnie w tym miejscu. Sytuacje, w których pierwotny wrzód rozwija się na dolnej wardze lub w jamie ustnej, są znacznie rzadsze.

Z biegiem czasu mała i prawie niezauważalna plamka stopniowo przekształca się w ogromną i cuchnącą egzemę. Jeśli nic nie zostanie zrobione, wkrótce nasilą się oznaki stanu zapalnego, a nieprzyjemnie pachnące miejsce zaczyna wrzodzić, pogłębiać się i wkrótce zamienia się w głęboką wadę z wątpliwymi perspektywami na wyleczenie. W zaawansowanych przypadkach, jeśli chodzi o odsłanianie dziąseł i zębów, zdjęcia takich zwierząt przypominają kadry z horrorów! Nie rozpoczynaj procesu, natychmiast pokaż zwierzaka lekarzom weterynarii!

Ważny! Jak odróżnić wrzód Jacobsa od innych patologii (oparzenia chemiczne, owrzodzenia troficzne)? To proste: przy tego rodzaju owrzodzeniu kot nie odczuwa bólu ani żadnych oznak dyskomfortu..

Jeszcze raz podkreślamy, że kot z tą chorobą zachowuje się zupełnie normalnie, nie swędzi, nie wykazuje oznak bólu. Apetyt jest normalny, nie ma też problemów z trawieniem i wydalaniem. Ale! Wszystko to dotyczy tylko początkowych stadiów choroby! Jeśli policzek kota jest już całkowicie „skorodowany”, a zęby mu odstają, to będzie odczuwać bolesną reakcję, a jaka to… Przyczyniają się do tego wtórne infekcje i ogólne osłabienie organizmu. Zwierzę stopniowo traci apetyt, staje się ospałe.

Diagnostyka i środki terapeutyczne

Jak ustalić, czy kot ma tę konkretną chorobę? Ogólnie nie ma nic skomplikowanego: brak bolesności i swędzenia to dość specyficzne objawy, na podstawie których można postawić diagnozę. W wątpliwych przypadkach (gdy kot ma tylko plamkę na wardze) można wykonać biopsję pobierając niewielki kawałek tkanki z granicy tkanki zdrowej i zmienionej chorobowo.

Ich badanie mikroskopowe ujawnia proliferację eozynofilów, która może już stanowić wystarczający powód do postawienia diagnozy. Ponadto biopsja pomaga wykluczyć / potwierdzić onkologiczne pochodzenie owrzodzenia. Niestety, to prawdopodobieństwo należy wziąć pod uwagę. Co dziwne, ale badanie krwi często nie daje nic pożytecznego: pomimo tego, że sam wrzód jest pełen eozynofili, ich liczba we krwi może być całkowicie normalna.

Niedawna choroba o etiologii wirusowej lub bakteryjnej również powinna być uznana za ważny argument „na korzyść” wrzodu Jacobsa. Wielu specjalistów jest bardziej skłonnych do poszukiwania predysponujących chorób pochodzenia grzybowego, ponieważ grzyby chorobotwórcze znacznie obniżają odporność i są trudne do leczenia..

Czy istnieje lekarstwo na wrzód Jacobsa u kotów?? Jest iw wielu przypadkach jest bardzo skuteczny i pozwala szybko poradzić sobie z chorobą. Chorym kotom przepisuje się kortykosteroidy, w tym prednizon. Z reguły po jednorazowym użyciu pozytywny efekt jest wyraźnie widoczny. Depo-Medrol i Sulfetrim sprawdziły się bardzo dobrze. Przeciętny kurs terapeutyczny trwa około trzech tygodni. Oto jak leczyć tę chorobę.

Niestety, wszystko to dotyczy tylko stosunkowo łagodnych przypadków. Jeśli chodzi o dziury w policzkach i powstawanie wyraźnych defektów na dużym obszarze, nie można obejść się bez interwencji chirurgicznej. Zwróć uwagę, że zaniedbane przypadki owrzodzenia Jacobsa są dość często „przekształcane” w mięsaka, a przy tej chorobie leczenie wymaga zupełnie innego.

O czym pamiętać

Lecząc lub diagnozując wrzody Jacobsa należy pamiętać, że choroba ta często objawia się jako jedna z odmian dużego kompleksu ziarniniaków eozynofilowych..

Oprócz wrzodów może „wydać”:

• Płytki eozynofilowe.
• Ziarniniaki eozynofilowe.
• Alergiczne miliardialne zapalenie skóry.

Dlaczego przeciętny właściciel kota potrzebuje wszystkich tych informacji? Tak, tak się składa, że ​​wszystkie te zmiany są zgrupowane i znalezione u tego samego zwierzęcia. Dlatego przypadki, w których wrzód Jacobsa rozprzestrzenił się na brzuch, to ten sam układowy kompleks ziarniniaków eozynofilowych.

Wszystkie choroby z tej grupy reagują na tę samą terapię i są diagnozowane w ten sam sposób. Po prostu w przypadku uszkodzenia rozległych powierzchni ciała trzeba zrozumieć, że coś jest bardzo nie tak z odpornością zwierzęcia. Warto podejrzewać obecność jakiejś choroby autoimmunologicznej.