Pixiebob - wygląd, cechy i historia rasy

Trudno nie podziwiać wielkości i wdzięku dzikich kotów, które popychają „hodowców wachlarzy” do śmiałych eksperymentów. Pixiebob to młoda rasa kotów o wyglądzie rysia północnoamerykańskiego, będąca wynikiem skrzyżowania dzikich i udomowionych kotów. Kocięta o serdecznym charakterze i wyglądzie uniwersalnego drapieżnika przyciągają uwagę coraz większej liczby hodowców i klubów, jednak rasa nie jest jeszcze uznawana za „zadomowioną”, co komplikuje proces pozyskiwania kociąt.

Odniesienie do historii

Hodowca, Carol Ann Brever, przypadkowo odkryła pięciopalczastego kociaka o krótkim ogonie w zwykłej rodzinie mieszkającej pod Waszyngtonem. Carol przekonała właścicieli, aby dali jej kotka (który później nadał jej imię Maggie) jako zwierzaka i możliwego reproduktora. Rok później, w 1986 roku, hodowca „przypadkiem” uratował Keba - kota o krótkich ogonach w kolorze ryś. Należy zaznaczyć, że Keba był "przerośniętym" lub w połowie rasą dzikiego kota, w chwili ratowania był młody, ale jego wzrost w kłębie ledwo sięgał kolana Carol.

Pierwszy eksperyment miał miejsce w 1986 roku - krycie Keba i Maggie. Przodek amerykańskiej rasy Pixiebob, urodził się w miocie z krycia eksperymentalnego. Cętkowana sierść i „spojrzenie rysia” stały się podstawowymi czynnikami selekcyjnymi, dziecko otrzymało imię Pixie. Dzienniki pracy Carol opisują doświadczenia związane z możliwą utratą ukochanej, co skłoniło hodowcę do podjęcia bardziej zdecydowanych działań. Ponadto na tle prac hodowlanych wydarzenia rozwijały się dość szybko:

• 1989 - Dzięki staraniom Carol zatwierdzono wzorzec rasy Pixiebob.
• 1993 - złożono petycję do TICA (International Cat Association) o uznanie Pixiebobs za odrębną rasę.
• 1994 - podczas pokazu TICA Zeus, barwny przedstawiciel rasy Pixiebob, otrzymał międzynarodową nagrodę i jednocześnie uznanie w społeczeństwie.
• 1998 - TICA określiła standardy mistrzowskie dla rasy. W krótkim czasie Pixiebob został wyróżniony przez WCF (World Cat Federation) i LOOF (United Stud Book of France).

Geograficznie kot Pixiebob jest powszechny w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Jednak „powszechne” to zbyt „głośne” słowo, w rzeczywistości istnieje bardzo mało uznanych hodowlanych rysi domowych, a przedstawicieli rasy trudno znaleźć nawet na międzynarodowych wystawach.

Uwaga! Pixiebob jest uważany za skarb narodowy Stanów Zjednoczonych, a ich oficjalny eksport jest zabroniony. Wyjątek - zezwolenia klubu na eksport zwierzęcia w celu prowadzenia prac hodowlanych w celu zabezpieczenia rasy.

Wygląd

Prace nad „szlifowaniem” wyglądu rasy jeszcze się nie skończyły, ale dotychczasowe standardy dotyczą wszystkich przedstawicieli Pixiebob. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy podczas oglądania zdjęcia lub filmu, jest rozmiar, umięśnienie i kołyszący się chód dzikiego rysia. Waga dorosłego samca wynosi 7-9 kg, samicy 4-6 kg.

Parametry zewnętrzne są następujące:

• Głowa - duże, rzadziej średnie. Do opisu kształtu używa się asocjacyjnego pojęcia „odwrócona gruszka” - szerokie czoło, wydłużona kufa. Broda szeroka, ciężka, równa z nosem, szata niejednolita, szorstka. Policzki jędrne, miękkie, opadające, ale nie opadające. Kości policzkowe pokryte są gęstymi włosami (baczki).

Uwaga! Na twarzy Pixieboba przejście od nosa do czoła powinno być wyraźnie widoczne. Za wadę uważa się płaskie przejście.

• Uszy - szerokie, nisko osadzone, zwrócone na zewnątrz. Góra jest zaokrąglona, ​​frędzle i lekka plamka z tyłu małżowiny usznej są zachęcające.
• Oczy - trójkątne, proporcjonalnie osadzone średnie, szerokie i głęboko osadzone. Gruba wełna na górnej powiece.
• Nos - szerokie, wypukłe. Pigmentacja ciemnoróżowa, koralowa, ceglasta.
• Ciało - duży, masywny z dobrze rozwiniętą obniżoną klatką piersiową. Dobrze zarysowane łopatki, barki i łuk pleców.
• Żołądek - lekko obwisłe, podczas chodzenia tworzy się fałd skóry.
• Łapy - rozwinięty i umięśniony, wyrafinowanie szkieletu jest niedopuszczalne. Tylne nogi są dłuższe niż przednie.
• Szczotka - masywny, mocny, duży. Wszystkie palce, z wyjątkiem polidaktylii, ściśle przylegają do powierzchni.

Ważny! Pixiebob to jedyna rasa, w której dozwolone jest polidaktylia - dodatkowe palce. Standard - 5 palców na przednich łapach i 4 na tylnych łapach. Przedstawiciele o wielu palcach mają więcej niż 5 palców na przednich łapach, jednak maksymalna dopuszczalna liczba do hodowli wynosi 7.

• Ogon - długość od 5 cm do stawu skokowego. Mocny, gruby, mobilny. Dozwolone są fałdy i sękate uszczelki. Brak ogona - odchylenie.

Długość ogona Pixieboba jest ważnym wskaźnikiem i aspektem opisu rasy, który budzi wiele kontrowersji:

• Wiadomo, że rasa ma kilka genów określających „krótkoogoniaste”.
• Zakłada się, że jeden i ten sam kot może nosić kilka genów jednocześnie, stąd kocięta „o różnych ogonach” w jednym miocie.
• Pixiebob z długim ogonem (nieco poniżej stawu skokowego) jest uznawany za rasę i nie jest wybierany z hodowli, ale kierując się zdrowym rozsądkiem, nie jest już „bobem”. Liczba kociąt o krótkich ogonach w miocie od rodzica o długich ogonach jest nieprzewidywalna.
• Całkowicie bezogonowe koty są odrzucane z hodowli, ale „źli hodowcy eksperymentalni” udowodnili, że standardowe kocięta Pixiebob rodzą się w miocie od „niewłaściwego” rodzica.

Eksperci są powściągliwi w kwestii „ogonionego pytania”, opierając się na fakcie, że rasa jest na etapie rozwoju. Dowody naukowe wskazujące na noszenie lub brak jednego / więcej genów bezogonowych nie zostały jeszcze upublicznione.

Sierść mini-rysia jest miękka, elastyczna, wymagana jest obecność podszerstka. W zależności od rodzaju umaszczenia rasa kotów Pixiebob dzieli się na 2 „klany”:

• Krótkowłosy - włosy do 3 cm długości, elastyczne, wyprostowane. Sierść na brzuchu jest nieco dłuższa.
• Długowłosy - średnia długość 5 cm, włos elastyczny, ale napięty, podszerstek wyczuwalny, gęsty.

Umaszczenie należy do brązowego pręgowanego cętkowanego, dopuszczalne są wszystkie odcienie „mysiego” - grzbiet jest ciemniejszy, brzuch i wnętrze łap jaśniejsze. Plamy lub „rozety” średnich i małych rozmiarów są rozmieszczone chaotycznie, nie obserwuje się wizualnej symetrii. Obecność plam (półplamy, rozety, półksiężyce) na brzuchu jest obowiązkowa. Pixiebobs "rozeta" musi mieć tynk w ciepłym kolorze - ciemne włosy są nierównomiernie ubarwione, czubek, środek lub podstawa - beżowe lub kremowe.

Uwaga! Małe fragmenty tygrysa pręgowanego lub białego medalionu dozwolone przez wzorzec rasy.

Paleta tęczówki waha się od brązu i złota do zieleni, czasem z odcieniami. Wokół oczu widoczna jest jasna obwódka, a od zewnętrznego kącika do policzka przebiega „linia ołówka”. Poduszki łap i czubek ogona, jednolite, ciemnobrązowe lub czarne.

Zwierzę jest uważane za nierasowe i musi zostać wysterylizowane, jeśli występują następujące odchylenia - brak plam lub nierównomiernie ubarwiona sierść, paleta kolorów wykraczająca poza ciemnobrązowe spektrum, okrągłe oczy, cienkie kości, „kołnierz”, ogon „standardowego kota” ma 5 cm długości lub krótszy wrodzona ślepota lub głuchota, niezstąpione jądra u mężczyzn.

Charakter i wychowanie

Pomimo tego, że w pracach hodowlanych brały udział osobniki o dzikim wyglądzie rysia, kot Pixiebob jest zwierzakiem spokojnym, taktownym, czułym, cierpliwym i dyskretnym. Z tytaniczną równowagą natury mini-rysia nie można nazwać flegmatyczną, a raczej samowystarczalną. Idealnie byłoby, gdyby Pixiebob mieszkał w domu z ogródkiem. Baza noclegowa ogranicza naturalne potrzeby do aktywności i polowania, co częściowo można zrekompensować chodzeniem na smyczy.

Ważny! Dbaj o bezpieczeństwo swojego zwierzaka i wyszkol go w noszeniu obroży z medalionem adresowym.

Pixiebob to psia lojalność i inteligencja w przebraniu kota. Zwierzęta wyraźnie znają i szanują właściciela, traktują obcych ostrożnie lub neutralnie, ale rzadko atakują. Zwierzętom ciężko jest rozstać się z właścicielem i nagłą zmianę scenerii. Nawet kocięta Pixiebob wyróżniają się swoim szczególnym taktem, zwierzak nie będzie za tobą biegał, zwracał na siebie uwagę krzykiem, skakał na kolana bez zaproszenia, ale jak już zawołasz swojego pupila - jest tuż obok, gotowy do zabawy, mruczenia czy spaceru.

Inteligencja i psie usposobienie uratowały mini-rysie przed „szalonymi pomysłami” wspinania się po zasłonach czy szafach, a przy okazji niosą zabawki w zębach. Jeśli myślisz o nauce kocich sztuczek, wypróbuj go, ale nie zapominaj, że Pixiebobs są nie tylko sprytne, ale także sprytne, ważne jest odpowiednie podejście i motywacja. Mimo przywiązania rasa należy do ciszy, maksimum, jakie słyszysz, to jednorazowe krótkie, głębokie miauczenie. Pixiebobs wolą mruczeć lub warczeć, zwłaszcza podczas gry. Nawet koty Pixiebob są w rui w „trybie ciszy”, samica toczy się po podłodze i wydaje gardłowe dźwięki.

Uwaga! Pixiebob, jedna z nielicznych ras kochających wodę. Sierść zwierząt jest wodoodporna, co chroni mini rysie przed kontrastem temperatur.

Postać nie jest „obciążona” agresją, groźnie wyglądające koty nie wypuszczają pazurów podczas zabaw, jeśli gryzą, to „żartobliwie”. Dobrze dogadują się z dziećmi, wielodzietnymi rodzinami i innymi zwierzętami, ale zachowują dystans. Koty mają szczególny związek z małymi dziećmi w wieku poniżej 1 roku. Nawet męskie Pixieboby rozwijają uczucia rodzicielskie, co znajduje odzwierciedlenie w stałej opiece nad dzieckiem. Podobnie jak dzicy krewni, Pixiebobs nie wspinają się na drzewa, nie wspinają się po pniu skacząc i nie chodzą po gałęziach.

Uwaga! Jeśli w domu mieszka kilka zwierząt, Pixiebob uparcie zajmie miejsce "alfa", zdobędzie maksymalną uwagę właściciela i nie będzie tolerować zażyłości.

Konserwacja i pielęgnacja

Siła i wszechstronność odziedziczona po dzikich „braciach” uwalnia właściciela Pixieboba od niepotrzebnych problemów z codzienną pielęgnacją. Przedstawicieli długowłosych należy szczotkować gumową szczotką 1-2 razy w tygodniu. Sierść mini-rysia nie podlega tworzeniu się kołtunów ze względu na elastyczność, ale podczas linienia z czesaniem nie należy jej napinać, najlepiej drapać każdego dnia.

Aby zatrzymać osobiste „dzikie zwierzę” będziesz potrzebował standardowego zestawu dla kotka - domku lub leżaka, drapak, obcinacz do paznokci, zestaw bezpiecznych zabawek, taca toaletowa, szampon nawilżający, gumowa szczotka, grzebień z długimi, drobnymi zębami, w miarę możliwości fuminator lub bezpieczny gładzik.

Specjalna budowa sierści i czystość rasy minimalizują procedury higieniczne, a kąpiel nie sprawi żadnych niedogodności Tobie ani Twojemu pupilowi, mini rysie uwielbiają zabiegi wodne. Pielęgnacja oczu i uszu to coś więcej niż standard - przetrzyj je w razie potrzeby. Solidny podszerstek i dzikie usposobienie pozwalają Pixiebobs znosić niskie temperatury, w tym zimowe spacery. Chociaż mini-rysie nie lubią pazurów, bardzo ważna jest pielęgnacja łap. Zbyt długie pazury mogą zepsuć krok zwierzaka, co wpłynie na udział w pracach hodowlanych. Paznokcie na szczątkowych palcach nie zgrzytają podczas chodzenia i w razie potrzeby należy je naostrzyć lub przyciąć.

Jak karmić Pixieboba to pytanie retoryczne. Zwierzęta chętnie zjadają suchą kulkę super premium, doskonale przyswajają naturalny pokarm i nigdy nie zrezygnują z jedzenia złowionej „dziczyzny”.

Zdrowie

Doskonałe zdrowie, godna pozazdroszczenia wymiana ciepła, „żelazny” żołądek, silna psychika, brak chorób dziedzicznych - „bonusy”, które Pixieboby odziedziczyły po swoich dzikich przodkach. Ciąża i poród u mini-rysi przebiegają bez komplikacji, można powiedzieć, potajemnie. W miocie rodzi się 2-3 silne i ruchliwe "dzieci".

Planując zakup maluszka uważnie obserwuj reputację hodowli i hodowcy oferującego kocięta na sprzedaż. Stosunkowo młody wiek rasy pozwala na śledzenie wszystkich krycia, a jeśli te informacje są ukryte, odbywa się to celowo.

Zapamiętaj! Domieszka innych ras nie tylko wpływa na zdrowie zwierzaka, ale także pozbawia go prawa do reprodukcji potomstwa.