Distemper u kotów

Choroby zakaźne u zwierząt domowych są dość powszechne. Wiele patologii przy odpowiednim leczeniu można szybko zahamować i nie ma zagrożenia dla zwierzęcia ... Niestety nosówka u kotów to inna sprawa. Już przy wystąpieniu pierwszych objawów prawdopodobieństwo zgonu jest bardzo wysokie.

Distemper u kotów: informacje ogólne

Po pierwsze, nosówka kotów nie ma nic wspólnego z psią odmianą choroby.. Co więcej, nawet w przypadku plagi drapieżników ta patologia nie ma podobieństw. Chorobę kotów wywołuje wirus, a nie bakterie. Z tego powodu jest znacznie bardziej niebezpieczny: infekcja wirusowa przebiega w zastraszającym tempie, często u kociąt i młodych zwierząt domowych, których objawy choroby objawiły się rano, do wieczora obserwuje się śmiertelny wynik.

Choroba ma inne nazwy, które są uważane za synonimy:

• Ataksja kotów.
• Zakaźny zapalenie krtani i tchawicy.
• Agranulocytoza i inne.

Ale! Główną nazwą dżumy, która w pełni oddaje istotę choroby, jest termin „panleukopenia kotów”.

W przypadku tej choroby gwałtownie spada liczba leukocytów we krwi zwierzęcia. Przyczyna tkwi w tym, że czynnik wywołujący panleukopenię atakuje przede wszystkim wszystkie typy tkanki limfatycznej w organizmie zwierzęcia..

Po raz pierwszy o skutecznej walce z nosówką kotów zaczęli mówić dopiero w 1950 roku: wtedy właśnie powstała pierwsza aktywna szczepionka. Wcześniej weterynarze z trudem mogli przeciwstawić się ciągłej śmierci kotów w domowych warunkach schronisk dla zwierząt..

Charakterystyka patogenów

Jak już pisaliśmy, czynnikiem sprawczym jest wirus. Należy do różnorodnej i licznej rodziny Parvoviridae. Podobnie jak inni przedstawiciele tej grupy ma niestety dostatecznie wysoką (jak na wirusy) odporność na działanie negatywnych czynników środowiskowych. Ponadto patogen jest prawdziwym „rekordzistą”.

W temperaturze otoczenia około 60 ° Celsjusza zachowuje pełną żywotność przez co najmniej godzinę. Środki dezynfekujące do zwalczania tego wirusa należy rozcieńczyć tak, aby ich stężenie wynosiło co najmniej 4%. W przeciwnym razie wysokiej jakości dezynfekcja nie zadziała..

Jak rozprzestrzenia się choroba?

Jak więc infekcja przenosi się z kota na kota? Rozprzestrzenianie się środowiska następuje w wyniku uwolnienia patogenu wraz ze wszystkimi płynami biologicznymi i wydzielinami organizmu kota (tj. Z moczem, kałem, nasieniem).

Około 70% zakażeń wynika z bezpośredniego kontaktu zwierząt domowych z chorymi krewnymi. Nieco rzadziej występujące przypadki infekcji przez przedmioty opieki.

Dzisiaj weterynarze i biolodzy nie wykluczają przypadków infekcji wewnątrzmacicznej i przenoszonej (przez ukąszenia owadów wysysających krew).

Największą podatnością na chorobę są małe kocięta i stare zwierzęta. Ich układ odpornościowy nie jest już w stanie zapewnić właściwego stopnia ochrony organizmu, co znacznie ułatwia wirusowi rozpoczęcie replikacji w komórkach nowego żywiciela..

Biorąc pod uwagę aktywne i szybkie rozprzestrzenianie się patogenu ze śliną i innymi płynami biologicznymi, wysoki wskaźnik pokrycia inwentarza żywego nie jest zaskakujący. Jeśli więc w schronisku jest co najmniej jeden chory kot, za kilka dni wszystkie zwierzęta będą chore (najprawdopodobniej z powodu braku szczepień).

Co do możliwości i czasu trwania przewozu, opinie badaczy wciąż się różnią. Ale dziś wielu ekspertów uważa, że ​​w ciele chorego kota wirus może dość wygodnie istnieć przez kilka miesięcy. Ale jednocześnie istnieją przypadki (i dalekie od rzadkich) przewozu przez całe życie.

W takich sytuacjach wirus jest zawsze obecny w komórkach zwierzęcia przez całe życie.. Ciekawe, że jednocześnie nie zawsze jest uwalniany do środowiska zewnętrznego, ale to nie czyni kota bezpiecznym dla swoich bliskich: jeśli odporność kota spadnie z jakiegoś powodu, wirus zaczyna ponownie być uwalniany do środowiska zewnętrznego.

Czy kot może się zarazić od psa??

Wielu hodowców jest zainteresowanych tym samym pytaniem: "Czy kot może zarazić się nosem od psa?" Na szczęście nie jest to możliwe. Na samym początku artykułu powiedzieliśmy już, że sprawca nosówki kociej nie ma nic wspólnego z jego psim „kolegą”. W związku z tym nie ma nawet teoretycznej możliwości przenoszenia chorób między dwoma różnymi gatunkami zwierząt..

Jednak w ostatnich latach badacze mieli pewne wątpliwości. Czynnikiem sprawczym nosówki jest nadal krewny gatunku kotów, dlatego jest możliwe, że z czasem wirusy mogą nabrać zdolności do przenoszenia międzygatunkowego. Na szczęście do tej pory nikt nigdy nie słyszał o takich przypadkach (ale nie wykluczaj możliwości spontanicznych mutacji).

Formy choroby: czym jest nosówka kotów?

Do tej pory specjaliści wyróżniają następujące formy choroby:

• Szybki jak błyskawica. Najbardziej nieprzyjemna odmiana. Rozwija się w ciągu kilku godzin i na początku wszystko może być w porządku (kociak może trochę kichnąć, jego oczy są lekko wodniste). Ale jeśli te objawy zaczęły pojawiać się u zwierzęcia wieczorem, może nie przetrwać do rana. Ten kurs jest typowy dla małych kociąt w wieku około trzech miesięcy (w tym czasie kończy się zapas przeciwciał uzyskanych z siarą).
• Ostry. Trwa od jednego dnia do dziesięciu dni. Jeśli zwierzę nie umrze w ciągu czterech dni, wyzdrowieje z prawdopodobieństwem większym niż 90%.
• Podostry. Trwa mniej więcej tak samo jak ostra, ale jest znacznie łatwiejsza. Jednocześnie zwierzęta często wracają do zdrowia, prawdopodobieństwo śmierci jest raczej niskie..
• Niektórzy eksperci tego nie rozpoznają, ale istnieje również chroniczna postać dżumy (np. Przewóz). Z reguły przebiega bezobjawowo, objawy choroby pojawiają się, gdy odporność żywiciela jest silnie „opadająca”.

Jak każda „przyzwoita” choroba wirusowa, dżuma jest bardzo często komplikowana przez wtórne infekcje bakteryjne. Drobnoustrojom chorobotwórczym znacznie łatwiej jest radzić sobie z organizmem już osłabionym przez wirusa. Jednak praktyczne doświadczenie wielu lekarzy weterynarii sugeruje, że nosówce bardzo często towarzyszy wirus opryszczki kotów, co jeszcze bardziej utrudnia leczenie..

Okres wylęgania

W tej chwili zwykle nie ma oznak choroby. Z reguły okres inkubacji trwa od jednego do dziesięciu dni. Różnice zależą od postaci choroby, rodzaju wirusa, siły odporności zwierzęcia. W bardzo rzadkich przypadkach zdarza się, że organizm kota ma czas na pokonanie wirusa w ciągu kilku dni, dlatego okres inkubacji kończy się łagodną i niewyraźną postacią choroby. Według innych źródeł okres inkubacji może wynosić od 2 do 12 dni..

Oczekiwana długość życia chorego zwierzęcia

Jaka jest średnia długość życia nosówki kotów? W tym przypadku trudno powiedzieć coś konkretnego, ponieważ wskaźnik ten zależy od wielu czynników:

• Wiek zwierzaka.
• Stan jego układu odpornościowego.
• Obecność / brak przewlekłych patologii układu sercowego, pokarmowego i / lub innych układów organizmu.

Jeśli wszystkie czynniki zadziałają dobrze dla zwierzaka, może on wyzdrowieć w ciągu kilku tygodni. W innych sytuacjach chore koty rzadko żyją dłużej niż półtora tygodnia od momentu pojawienia się pierwszych objawów choroby..

Sytuacja z odzyskanymi zwierzętami jest znacznie bardziej skomplikowana. W niektórych przypadkach mogą wieść pełne i satysfakcjonujące życie, w innych mogą umrzeć kilka miesięcy po wyzdrowieniu. Wszystko zależy od stopnia destrukcyjnych uszkodzeń narządów wewnętrznych i ich układów, tj. przed skutkami zarazy.

Konsekwencje nosówki dla kotów

Niestety konsekwencje tej patologii są często niezwykle poważne:

• W niektórych przypadkach zdrowiejące zwierzę cierpi na ataki podobne do epileptyczny drgawki. Czasami odchodzą po kilku tygodniach. Ale częściej zdarza się, że zwierzę, które wyleczyło się z zarazy, czasami „upada” z napadami w najbardziej nieoczekiwanym momencie. Niestety nic nie można na to poradzić..
• W tych samych sytuacjach problemy z koordynacją nie są rzadkością. Nogi kota są splecione, dosłownie wypada z błękitu. W niektórych przypadkach u odzyskanych zwierząt tył ciała jest „zwinięty”, co uniemożliwia im normalne chodzenie.
• Prawdopodobne jest uszkodzenie nerek, wątroby i innych narządów układu wydalniczego. Tak więc w okresie, gdy ciało kota jest znacznie osłabione przez nosówkę, zwierzę może się rozwinąć zapalenie jelit. Czasami uszkodzenie jest tak poważne, że dochodzi do zrostów. W takich sytuacjach można zapomnieć o normalnym trawieniu kota..

Zatem po nosówce kot nie zawsze pozostaje przy życiu, nie chodzi też o utrzymanie zdrowia w każdej sytuacji. Wirus może infekować i „zepsuć” wszelkie narządy i tkanki. Nie ma nic szczególnie, aby przeciwstawić się jego działaniu, dlatego jedyną szansą dla kota jest terminowe i kompetentne leczenie. Jest jednak dobra wiadomość - jeśli zwierzak zachorował i przeżył, rozwija się stabilna i dożywotnia odporność.

Objawy i oznaki nosówki u kotów

Oczywiście objawy i oznaki choroby w dużej mierze zależą zarówno od stanu zwierzęcia w momencie choroby, jak i od jej postaci..

Jak objawia się choroba

Ale jak dżuma objawia się w ogólnych, „klasycznych” przypadkach? W przypadku hiperostrego przebiegu charakterystyczne są następujące objawy:

• Kocięta (jak już powiedzieliśmy, ta forma jest dla nich charakterystyczna) nagle i bez wyraźnego powodu przestają ssać.
• Zwierzęta nieustannie piszczą, martwią się, szybko słabną.

W wielu przypadkach śmierć następuje w ciągu trzech do pięciu godzin od wystąpienia objawów klinicznych. Ale! Wielu weterynarzy mówi o istnieniu piorunującej postaci choroby. W takich przypadkach mogą nie występować żadne objawy. Kocięta po prostu umierają z powodu masywnego uszkodzenia układu nerwowego. Dzieje się to bardzo szybko, dlatego właściciele z reguły nie mają czasu na nic..

W ostrym przebiegu hodowcy zwykle mają czas, aby podejrzewać, że coś jest nie tak, a zwykle nawet dzwonią do weterynarza na czas, gdy pojawią się następujące objawy:

• Zwierzęta są przygnębione, odmawiają jedzenia, aw najcięższych przypadkach nawet picia. Niestety, ale ostatni znak - raczej „przezroczysty” wskazuje na bardzo duże prawdopodobieństwo śmierci.
• Pojawia się wymioty.
• Za charakterystyczny objaw ostrego przebiegu uważa się również wzrost ogólnej temperatury ciała zwierzęcia do 40-41 ° Celsjusza..
• Po około trzech dniach zaczyna biegunka. Początkowo odchody są po prostu płynne, ale szybko uzyskują śluzowatą konsystencję i zielonkawy odcień. Kiedy wszystko jest naprawdę złe, w kale pojawiają się obfite zanieczyszczenia krwi i skrzepy fibryny (białko krwi w postaci białawo-szarych nitek).
• Brzuch kota jest zauważalnie spuchnięty, podczas jego sondowania zwierzę miauczy głośno, syczy i próbuje uciec (pojawia się silny ból).

Jelitowa postać choroby

Czasami występuje czysto jelitowa nosówka. W takich przypadkach dochodzi do uszkodzenia (jak można się domyślić) narządów układu pokarmowego. W tym przypadku choroba charakteryzuje się wymiotami, biegunką z obfitymi zanieczyszczeniami krwi, żółci i śluzu, a także wyczerpaniem i odwodnieniem. Często chore koty siedzą przed pełną miską wody, ale nie piją. Wynika to z silnego bólu brzucha. Ponieważ jelita w tej postaci są spuchnięte od gazu, zwierzę bardzo nerwowo reaguje na próby wyczucia jamy brzusznej.

Nerwowa postać choroby

Generalnie dżuma nerwowa jest pojęciem raczej niejasnym. Problem w tym, że każda forma panleukopenii w tym przypadku pociąga za sobą uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (ośrodkowego układu nerwowego). Zatem tylko nadostry przebieg choroby należy uznać za wyłącznie nerwowy, kiedy śmierć następuje właśnie w wyniku uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego..

Dżuma płucna

Choroba płucna występuje rzadko. Jak łatwo zrozumieć, charakteryzuje się uszkodzeniem układu oddechowego (kaszel, chrypka i nadwyrężony oddech). Zauważ, że sam wirus panleukopenii nie powoduje takiego wyniku. Problem w rozmnażaniu się wtórnej mikroflory chorobotwórczej.

Postać skórna choroby

Lekarze weterynarii od dłuższego czasu spierają się o to, czy w ogóle występuje plaga skórna. Najprawdopodobniej nie ma takiej postaci choroby, a zmiany skórne w dżumie są spowodowane wyłącznie rozwojem wtórnej patogennej mikroflory (znacznie łatwiej jest jej „zakorzenić się” w już osłabionym chorobą organizmie).

Nosówka mieszana

Zatem forma mieszana jest najbardziej typowym i częstym przypadkiem. Charakteryzuje się połączeniem wszystkich powyższych cech.

Analiza dla nosówki, czyli jak zdiagnozować?

Dżuma nie jest diagnozowana „na oko”. Aby to zrobić, użyj analizy ELISA i / lub PCR.. Najczęściej bada się krew, ale w niektórych przypadkach materiał wirusowy jest izolowany z próbek kału.

Można jednak podejrzewać nosówkę na podstawie rutynowego mikroskopowego badania krwi: jednocześnie następuje gwałtowny spadek liczby wszystkich form leukocytów.

Powrót do zdrowia lub śmierć?

Jeśli odporność zwierzęcia jest normalna, to po około tygodniu od pojawienia się pierwszych oznak stan zwierzaka jest względnie ustabilizowany i możemy mówić o początku powrotu do zdrowia. Ale im młodszy lub starszy kot, tym mniejsze prawdopodobieństwo tak pomyślnego wyniku..

Najgorzej jest, gdy zwierzę się rozwija odwodnienie:

• Jednocześnie skóra staje się „sucha”, traci elastyczność, wełna nabiera szorstkiej struktury, traci zdrowy połysk.
• Negatywne procesy zachodzą również w organizmie zwierzęcia. Co najgorsze, jego krew zamienia się w „syrop”, pozbawiony większości wilgoci. Z tego powodu dotlenienie (zaopatrzenie w tlen) i trofizm (odżywianie) tkanek ulegają gwałtownemu pogorszeniu, a przede wszystkim układ nerwowy i serce „się”. To z powodu ciężkich uszkodzeń chi koty umierają z nosówką.

Leczenie w domu

Od razu ostrzegamy, że leczenie w domu (podobnie jak terapia w przychodni) to swego rodzaju „loteria”. Problem w tym, że nie ma konkretnych leków na panleukopenię. Leczenie sprowadza się do radzenia sobie z najbardziej niebezpiecznymi objawami. To, czy zwierzę wróci do zdrowia, czy nie, zależy tylko od szczęścia, terminowości kontaktu z weterynarzem, a także od stanu odporności kota.

Leczenie środkami ludowymi

Natychmiast ostrzeżemy, że środki ludowe należy stosować tylko w przypadkach, gdy stan zwierzaka nie budzi szczególnego niepokoju.

Tak więc do leczenia nosówki możesz użyć:

• W pierwszych godzinach po wystąpieniu objawów wskazane jest podlewanie zwierzęcia solą fizjologiczną. Możesz po prostu rozpuścić zwykłą sól kuchenną w przegotowanej wodzie w proporcji 0,9 g. sól na każde 100 ml wody. Jeśli zwierzę nie pije, będziesz musiał zmuszać go do picia. Pomoże to zapobiec odwodnieniu. Ponadto do tych samych celów można użyć roztworu Ringera zmieszanego z 5% roztworem glukozy w stosunku 1: 1. Oczywiście nie są to całkowicie środki ludowe, ale każdy może je dostać lub zrobić samodzielnie..
• Aby utrzymać siłę, zwierzę otrzymuje regularne jedzenie dla niemowląt, najlepiej w postaci przecieru mięsnego.

Wódka z jajkiem jako lekarstwo na nosidła

Mimo to „ogólnie akceptowanym” lekiem do leczenia nosówki w domu jest wódka z jajkiem. Według niektórych hodowców ta „nuklearna” mieszanka pozwala czasem uwolnić zwierzaka z niemal innego świata. Ale czy tak jest naprawdę?

Niestety, nie wszystko jest takie proste. Faktem jest, że to narzędzie może naprawdę pomóc, ale w istocie jest dość „barbarzyńskie”. Problem w tym, że mieszanka wódki i jajek nie wpływa bardzo dobrze na stan układu pokarmowego kota (cierpi na tym błona śluzowa). Ale czasami może nie być innego wyjścia. Właściciel powinien pamiętać, że tę mieszankę należy stosować tylko na samym początku choroby, gdy nadal nie ma jej wyraźnych oznak..

Musisz przygotować i zastosować kompozycję w następujący sposób:

• Weź jedno żółtko na 20 ml wódki. Wszystkie składniki są dokładnie wymieszane, uzyskując całkowicie jednorodną mieszankę.
• Wypij raz, na siłę.

Z reguły po kilku godzinach chory kot staje się znacznie łatwiejszy..

Metody „tradycyjnej” weterynarii

Należy pamiętać, że w większości przypadków próby samoleczenia dżumy nie prowadzą do niczego dobrego, dlatego radzimy natychmiast skontaktować się z weterynarzem!

Podstawowe leki

Podczas leczenia nosówki w klinice szeroko stosuje się następujące leki:

• Suplementy multiwitaminowe. Szczególną uwagę należy zwrócić na witaminy z grupy B, ponieważ będą one chronić układ nerwowy i narządy przewodu pokarmowego.
• Leki przeciwwymiotne (na przykład Cerucal). Pomaga zapobiegać odwodnieniu.

• W tym samym celu dożylnie wstrzykuje się sól fizjologiczną, roztwór Ringera lub Ringera-Locke`a.
• W celu obniżenia podwyższonej temperatury ciała stosuje się niesteroidowe związki przeciwzapalne. Nie można ich podawać przez długi czas, ponieważ mogą pogorszyć już osłabioną odporność zwierzęcia.

Antybiotyki

Niestety antybiotyki nie mają wpływu na czynnik wywołujący chorobę (a tym, jak pamiętamy, jest wirus), ale zapobiegają rozwojowi wtórnych infekcji bakteryjnych.

Z reguły w tym celu przepisywane są fundusze z grupy fenfalosporyn. Są dość skuteczne, a jednocześnie dość bezpieczne dla organizmu kota..

Zapobieganie chorobom

Biorąc pod uwagę, że nosówka jest chorobą często śmiertelną dla kotów, profilaktyka odgrywa ogromną rolę..

Przetwarzanie mieszkania

Jeśli zwierzę było chore i przeżyło, panleukopenia nie jest już zagrożona. Oto tylko patogen pozostający w mieszkaniu pozostaje całkiem żywotny, a zatem może powodować choroby u innych zwierząt.

Aby temu zapobiec, przeprowadza się dokładną obróbkę mieszkania przy użyciu wybielaczy chlorowych. Jak wspomnieliśmy na samym początku artykułu, stężenie środków dezynfekujących powinno wynosić od 4% i więcej, ponieważ wirus nosówki kotów jest dość stabilny w środowisku zewnętrznym..

Szczepienia jako środek zapobiegawczy

Jedynym lekarstwem, które może w 100% zagwarantować zdrowie kota, jest zaszczepić. Powiedzieliśmy już, że pierwsze szczepionki pojawiły się jeszcze w latach 50. ubiegłego wieku, ale dopiero teraz farmaceuci stworzyli naprawdę skuteczne i bezpieczne środki..

Są wprowadzane od około ósmego tygodnia życia kotka. Klasyczną szczepionką jest TRIKET. Chroni nie tylko przed zarazą, ale także przed kalcywiroza i zapalenie nosa i tchawicy.

Świetnie się również sprawdziły:

• Nobivak.
• Quadricat.
• Multifel-4 i inne.

Po szczepieniu zwierzę rozwija stabilną i długotrwałą odporność. U niektórych zwierząt utrzymuje się przez całe życie, w innych przypadkach czasami wymagane jest ponowne szczepienie (decyzję o tym podejmuje się po sprawdzeniu miana przeciwciał).