Trójfosforany w moczu kotów: przyczyny powstawania i metody leczenia

Jeśli w moczu kota znajdują się potrójne fosforany, zwierzę należy pilnie leczyć w klinice weterynaryjnej. Obecność kamieni fosforanowych lub struwitów w narządach układu moczowego wskazuje na kamicę moczową zwierzęcia. Niedbałe podejście do pierwszych objawów patologii, zaniedbania choroby lub nieuwagi właściciela może kosztować życie futrzanego zwierzaka z rodziny.

Potrójne fosforany - co to jest i dlaczego są niebezpieczne?

Trójfosforan w moczu kota można wykryć jedynie w laboratorium weterynaryjnym poprzez badanie mikroskopowe osadu lub badanie rentgenowskie z użyciem środka kontrastowego. Biorąc pod uwagę fakt, że nie każdy właściciel czworonoga ma pojęcie o mechanizmie rozwoju kamicy moczowej, warto dowiedzieć się, co to jest - potrójne fosforany i jak są one niebezpieczne dla zwierzęcia.

Pod wpływem wielu przyczyn zmienia się metabolizm organizmu kota, mocz ulega alkalizacji, a sole amonowe fosforanu magnezu wypadają w postaci piasku. Ponadto w środowisku zasadowym następuje szybki wzrost kamieni fosforanowych, które mogą wypełnić całą nerkę zwierzęcia w ciągu kilku dni. Dopóki trójfosforany znajdują się w nerkach, nie przeszkadzają zwierzętom ze względu na ich gładką, porowatą powierzchnię..

Ale wraz z przepływem moczu kamienie dostają się do innych narządów układu moczowego.: moczowody, pęcherz i cewka moczowa. Głównym niebezpieczeństwem kamieni jest ich zatkanie cewki moczowej, w wyniku czego organizm traci żywotną potrzebę moczu..

Dochodzi do zastoju moczu, rozciągania ścian pęcherza i pękania naczyń krwionośnych, w wyniku czego toksyny moczu dostają się do krwiobiegu, powodując zatrucie całego organizmu. Pod wpływem toksyn dochodzi do zaburzeń pracy układu sercowo-naczyniowego, oddechowego, pokarmowego i nerwowego, dochodzi do śpiączki i zwierzę umiera w agonii.

Zasady pobierania moczu od kotów

Główną metodą wykrywania potrójnych fosforanów jest analiza moczu, ale wiarygodność jej wyników zależy od prawidłowego zebrania analizy, warunków przechowywania oraz czasu dostarczenia próbki do laboratorium weterynaryjnego..

Zasady pobierania moczu od kotów:

• Do analizy należy zabrać średnią porcję porannego moczu pobraną bezpośrednio po przespanej nocy.
• Zewnętrzne genitalia zwierzęcia należy dokładnie umyć przegotowaną wodą i mydłem do prania i dobrze osuszyć ręcznikiem.
• Tacę należy również czyścić mydłem do prania i wrzącą wodą, nie zaleca się stosowania środków chemicznych do jej dezynfekcji, mogą one negatywnie wpłynąć na wyniki badań laboratoryjnych.
• Do tacy należy umieścić specjalny niechłonny wypełniacz lub worek foliowy, z którego należy pobrać mocz sterylną strzykawką.

• Objętość zebranego moczu musi wynosić co najmniej 10 ml.
• Po pobraniu próbki moczu zaleca się zabrać ją do laboratorium weterynaryjnego w ciągu 2 godzin.

Co to jest analiza moczu i jak to się robi

Zwierzęciu przepisuje się laboratoryjne badanie moczu w celu wykrycia jakiejkolwiek patologii, w celach profilaktycznych oraz w celu monitorowania skuteczności przepisanego leczenia. Więc czym jest analiza moczu, dlaczego i jak to się robi?

Wraz z moczem z organizmu zwierzęcia wydalane są produkty przemiany materii i różne związki chemiczne. Asystent laboratoryjny określa ich obecność i ilość w dostarczonej próbce płynu biologicznego. Ponadto ocenia się właściwości fizyczne moczu, takie jak zapach, kolor, przezroczystość i gęstość, przeprowadza się badanie mikroskopowe osadu w celu identyfikacji erytrocytów, leukocytów, odlewów, komórek nabłonka, kryształów i amorficznych mas soli.

W wyniku kompleksowej analizy laboratoryjnej lekarz weterynarii może ocenić ogólny stan zdrowia czworonożnego pacjenta i różne patologie. Szczególne znaczenie ma analiza moczu w diagnostyce zaburzeń metabolicznych, chorób krwi, patologii układu moczowo-płciowego i hormonalnego.

Inne metody diagnozowania KSD u kotów

Oprócz zebrania wywiadu i badania laboratoryjnego moczu w celu wyjaśnienia diagnozy, weterynarz przepisuje inne metody diagnozowania ICD u kotów: RTG i USG. Dzięki tego typu badaniom możliwe jest ustalenie rodzaju, kształtu, liczby, wielkości i położenia kamieni. Aby określić potrójne fosforany o wielkości mniejszej niż 2 mm, stosuje się badanie rentgenowskie w kontrastowym kolorze.

Przyczyny rozwoju kamicy moczowej u kotów

Najczęściej patologia dotyka mężczyzn w wieku 2-6 lat, zaliczają się do grupy ryzyka kastrowane koty, u których po sterylizacji występują zaburzenia metaboliczne, otyłość, zwężenie cewki moczowej i stagnacja.

KSD u zwierząt obojga płci w wieku powyżej 10 lat jest najczęściej spowodowana infekcją układu moczowo-płciowego. Głównymi przyczynami rozwoju kamicy moczowej u kotów są:

• Źle karmienie. Tworzenie się kamieni sprzyja wysoka zawartość wapnia, fosforu, magnezu, sodu, białka czy węglowodanów w diecie zwierząt. MKD jest najczęściej wykrywany u kotów jedzących tanią gotową żywność, ryby, wędzone, pikantne, smażone i tłuste potrawy.
• Zakaźny i choroby niezakaźne układu moczowo-płciowego.
• Choroby układu hormonalnego, zaburzenia równowagi hormonalnej, zaburzenia metaboliczne.
•  Niewystarczające spożycie czystej wody pitnej przy braku stałego do niej dostępu.
• Opóźnione oddawanie moczu. Rzadkie czyszczenie brudnej ściółki zmusza kota do wytrwania, w wyniku czego następuje stagnacja i alkalizacja moczu z utratą kryształów.
• Hipodynamia i otyłość. Niedostateczna aktywność fizyczna przy jednoczesnej nadmiernej masie ciała prowadzi do zaburzeń metabolicznych i stagnacji w nerkach.
• Stosowanie surowej wody kranowej w diecie zwierzęcia, bogatej w sole i pierwiastki śladowe.
• Dziedziczność. Niestety patologia układu moczowego jest dziedziczna, dlatego przed zakupem kotka rasowego zaleca się wyjaśnienie, czy rodzice zwierzęcia mieli ICD.
• Rasa predyspozycje. Najczęściej kamica nerkowa dotyka kotów ras perskich, himalajskich, syjamskich, birmańskich i maine coonów.
• Siedlisko geograficzne. Na rozwój choroby wpływają również cechy gleby, wody i roślinności. W naszym kraju największy odsetek chorych zwierząt przypada na terytorium Północnego Kaukazu, Uralu, Donu i Wołgi.
• Wrodzone wady rozwojowe układu moczowego.

Objawy i wczesne oznaki ICD u kotów

Pierwsze oznaki ICD u kotów można zdiagnozować tylko podczas rutynowego badania z analizą moczu. We wczesnych stadiach w nerkach tworzy się piasek, który nie przeszkadza zwierzęciu. W przypadku braku terapii choroba staje się przewlekła, kamienie powiększają się i dostają się do narządów cewki moczowej.

Przy tworzeniu się dużej liczby kamieni, ich ruchu przez narządy układu moczowego lub zablokowaniu cewki moczowej obserwuje się następujące charakterystyczne objawy ICD:

• płaczący płacz zwierzęcia podczas oddawania moczu;
• krew w moczu;
• niemożność utrzymania moczu;
• częste daremne próby opróżnienia pęcherza;
• odprowadzanie małych porcji moczu;
• zwiększone pragnienie;
• zmniejszony apetyt;
• ostry zapach moczu;
• letarg.

Nie należy karać kota za kałuże na meblach czy na dywanie, oddawanie moczu daje zwierzęciu dziki ból, zwierzak na próżno szuka miejsca, w którym będzie można bezboleśnie opróżnić pęcherz. Określony obraz kliniczny jest powodem pilnego odwołania się do specjalisty.

Jeśli cewka moczowa jest zablokowana, zwierzę może umrzeć w ciągu 2-3 dni, należy podjąć środki ratunkowe z następującymi objawami:

• brak oddawania moczu;
• ślinotok;
• obniżenie temperatury ciała;
• ucisk;
• wymioty;
• drgawki;
• półomdlały;
• odmowa karmienia;
• dreszcze;
• płytkie oddychanie;
• bolesny obrzęk otrzewnej.

Metody leczenia KSD u kotów

Leczenie KSD powinno być prowadzone wyłącznie w klinice weterynaryjnej, strata cennego czasu i samoleczenia może kosztować życie zwierzaka. Przede wszystkim wykonuje się znieczulenie, przywracanie odpływu moczu oraz usuwanie kamieni. W zależności od lokalizacji i wielkości kamieni fosforanowych zwierzęciu przepisuje się leczenie zachowawcze lub operację.

Terapia lekowa

Najczęściej weterynarze próbują usuwać kamienie metodą niechirurgiczną z dalszym przepisywaniem farmakoterapii, aż do całkowitego przywrócenia odpływu moczu i usunięcia objawów zapalenia i zatrucia. Główny schemat leczenia kotów ICD:

• łagodzenie bólu i łagodzenie skurczów lub znieczulenie ogólne;
• płukanie pęcherza i usuwanie kamieni cewnikiem;
• terapia antybiotykowa;
• usuwanie zatrucia przez wlew kroplowy roztworów soli;
• terapia hemostatyczna;
• stosowanie leków przeciwzapalnych;
• mianowanie witamin i immunomodulatorów.

Jeśli zachowany jest odpływ moczu, zwierzęciu przepisuje się leki i fizjoterapię mające na celu kruszenie kamieni, które są niezależnie usuwane z ciała kota..

Interwencja chirurgiczna

W ciężkich przypadkach, aby uratować życie zwierzęcia, wskazana jest operacja usunięcia kamieni. W zależności od lokalizacji kamienia nazębnego specjaliści przeprowadzają interwencję chirurgiczną:

• Cewka moczowa - lekarz robi dziurę w cewce moczowej, przez którą usuwa się kamienie.
• Cystostomia to operacja brzuszna, podczas której specjalista uzyskuje dostęp do pęcherza i usuwa kamień nazębny.
• Nefrektomia - całkowite usunięcie nerki dotkniętej kamieniami z dalszą receptą leków zapobiegających rozwojowi niewydolności nerek.
• Litotrypsja laserowa - kruszenie kamieni laserem.

Przy leczeniu chirurgicznym przebieg rekonwalescencji zwierzęcia może trwać 3-4 tygodnie, kotowi przepisuje się preparaty przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwbólowe, uspokajające i witaminowe.

Zasady diety i żywienia kotów z ICD

Po zachowawczym lub chirurgicznym usunięciu kamieni zwierzę musi do końca życia pozostawać na specjalnej diecie, aby zapobiec tworzeniu się kamienia nazębnego w narządach układu moczowego..

Zasady karmienia kota ICD

• Najlepszym rozwiązaniem jest użycie gotowej mokrej karmy przeznaczonej do karmienia zwierząt z kamicą moczową..
• Warunkiem koniecznym jest zapewnienie kotu stałego dostępu do miski świeżej przefiltrowanej wody, którą należy wymieniać co najmniej 2 razy dziennie..
• Niedopuszczalne jest mieszanie gotowej paszy z produktami naturalnymi.
• Wybierając tradycyjną dietę, konieczne jest zmniejszenie zawartości jaj, produktów mlecznych, podrobów, wykluczenie potraw wędzonych, smażonych, tłustych i pikantnych. Kot może być karmiony gotowaną wołowiną, jagnięciną, cielęciną, kurczakiem, białą rybą z dodatkiem ryżu, gryki lub płatków owsianych, marchewką, burakami i kalafiorem.

Środki zapobiegawcze i cechy utrzymania zwierzęcia z MKD

ICD to przewlekła choroba, która powoduje wiele udręki dla zwierząt domowych i ich właścicieli, ale jeśli przestrzegane są środki zapobiegawcze, warunki karmienia i konserwacja, nawet przy rozpoznaniu kamicy moczowej, zwierzę może żyć długo beztrosko.

Cechy trzymania zwierzęcia z ICD:

• Kot musi mieć stały dostęp do świeżej wody..
• Zaleca się wyczyścić tackę na czas, aby uniknąć zatrzymania moczu u zwierzęcia.
• Właściciel musi kontrolować wagę futrzanego zwierzaka.
• Niedopuszczalne jest przekarmianie zwierzęcia, traktowanie go zabronionymi produktami.
• Zaleca się utrzymywanie zwierząt w aktywnych zabawach, aby wyeliminować ryzyko wystąpienia procesów stagnacji.
• Warto na czas leczyć choroby przewlekłe i zakaźne, unikając przeciągów i hipotermii.
• Zwierzę, u którego zdiagnozowano ICD, należy corocznie przywieźć na rutynowe badanie do kliniki weterynaryjnej z obowiązkowymi badaniami laboratoryjnymi moczu i krwi..