Sfinks kanadyjski

Jeśli mówimy o niezwykłych kotach, to Sfinks kanadyjski z pewnością należy do tej kategorii. Naprawdę ma wiele cech pod względem wyglądu, charakteru i pielęgnacji. Ogólnie rzecz biorąc, zwierzak nie jest dla każdego.

Początkowo kanadyjskie sfinksy nazywano „kotami z kamieniem księżycowym”, nieco później „łysymi Kanadyjczykami”, a dopiero niedawno ich nazwa została zdefiniowana jako kanadyjska sfinks. Niewiele jest danych dotyczących pracy małżeństw w ramach programu hodowlanego. Liczba kotów w tamtym czasie również była niewielka i ginęły one częściej niż ich futrzaste odpowiedniki. W efekcie cofnięto status „rasy eksperymentalnej”, który nadawała im wcześniej TICA. Ale ręce entuzjastów nie opadły.

Na początku lat 70. z Kanady przedstawiciele nowej rasy przenieśli się do San Francisco, a do prac nad rasą włączyły się dwie hodowle w Stanach Zjednoczonych. W 1978 roku holenderski lekarz Hugo Hernendez nabył parę sfinksów. Nagie koty udały się na inny kontynent. W 1980 roku w Toronto odkryto jeszcze dwa bezwłose kocięta. Najwyraźniej byli to potomkowie Pruna. Dorastając, zostali wysłani do Holandii do dr Fernandeza, aby uczestniczyli w hodowli. W 1975 roku w Minnesocie (USA) zwykły kot przyniósł kilka miotów, z których każdy miał bezwłose kocięta. Dzieci zostały kupione przez żłobek Stardust w Oregonie. U wszystkich sfinksów bezwłosy gen był recesywny i najwyraźniej pociągał za sobą pewne patologie w rozwoju. Po nieudanym skojarzeniu dwóch łysych kotów hodowca zaczął krzyżować je z Devonem Rexem.

Tym samym kanadyjskie sfinksy hodowano jednocześnie w USA i Holandii z udziałem rasy Devon Rex. W 1998 roku Kanadyjskie Sfinksy zostały oficjalnie uznane przez CFA i po 4 latach otworzyły dla nich klasę championów. Obecnie często pojawiają się doniesienia o bezwłosych kociętach od zwykłych kotów. Takie osoby są często wykorzystywane przez znane żłobki w swoich programach w celu poszerzenia puli genów kanadyjskiego sfinksa..

Recenzja wideo kanadyjskich kotów Sphynx:

Wygląd i standardy

Zacznijmy od tego, że kanadyjski sfinks to łysy kot. Tak, dokładnie. Jej tak zwana wełna składa się z bardzo krótkich włosów, które tworzą efekt zamszu. A biorąc pod uwagę fakt, że temperatura u kotów jest wyższa niż u ludzi (37,5-39˚С), możesz sobie wyobrazić, jakie niezwykłe wrażenia odczujesz podczas głaskania tego gorącego zamszowego zwierzęcia. Dodajmy do ogólnego wrażenia, cóż, bardzo niezwykłą twarz, tylko z ogromnymi uszami i oczami. To osobiście kot sfinks.

Głowa i kufa

Głowa jest mała, ma kształt zmodyfikowanego klina z zaokrąglonymi rogami. O wiele więcej długości niż szerokości. Kości policzkowe są wyraźnie widoczne, a przejście od nosa do czoła jest zauważalne. Uszy są bardzo duże, szerokie u nasady i osadzone w znacznej odległości. Oczy są duże i wyraziste, osadzone pod niewielkim kątem. Odległość między nimi jest nieco większa niż szerokość oka. Kolor powinien harmonizować z kolorem skóry i może być dowolny.

Ciało, łapy, ogon

Sfinksy kanadyjskie są średniej wielkości. Ich ciało jest okrągłe, mocne i muskularne, a szkielet szczupły i pełen wdzięku. Skrzynia jest szeroka. Brzuch jest zaokrąglony. Kończyny wydłużone, smukłe, o mocnych mięśniach. Ze względu na masywną klatkę piersiową przednie kończyny są szeroko rozstawione. Nogi owalne z długimi palcami. Ogon jest w kształcie bicza, długi i cienki, na końcu dopuszczalna jest szczotka.

Szata, skóra i kolor

Na skórze Sfinksów Kanadyjskich dozwolony jest minimalny niewidoczny puch, który sprawia, że ​​wygląda jak zamsz. Na kufie może występować krótkie pokwitanie, pożądane jest, aby były dostępne wibrysy. Dopuszczalne są również lekko owłosione uszy u nasady od zewnątrz.

Skóra jest elastyczna, fałdy na czole, szyi i kończynach, można ją pomalować na dowolne kolory i wzory z listy kolorów. U nas można spotkać sfinksy liliowo-błękitne, czerwono-beżowe, płowe i pręgowane. Jeszcze bardziej zaskakujące jest to, że ich skóra może opalać się na słońcu, co zwiększa pigmentację..

Charakter i portret psychologiczny

Podczas gdy można powiedzieć, że większość kotów chodzi samodzielnie, Sfinksy kanadyjskie nie. Z natury są to urocze, przyjazne i dociekliwe stworzenia. Po prostu uwielbiają być w centrum uwagi i są bardzo przywiązani do osoby. Lubią być pieszczone, nie wypuszczane z rąk, zabierane ze sobą do łóżka, bawić się i tak dalej. Będą chodzić za Tobą po całym domu, wbijając nos w narzędzia właściciela, miski gospodyni i zabawki dla dzieci. I wszędzie znajdą to, co ich zdaniem trzeba wynieść w ustronny zakątek.

Ogólnie rzecz biorąc, kanadyjskie sfinksy są bardzo inteligentną rasą i są łatwiejsze do wyszkolenia niż inne, rozumieją poszczególne słowa i jest wiele prostych zwrotów, takich jak „nie”.

Sfinksy kanadyjskie są niezwykle czułe i dobroduszne. Często jeden z członków rodziny jest wybierany jako ich ulubieniec, ale wszyscy są przyjaciółmi. Wiedzą, jak znaleźć wspólny język nawet z psami. Inną cechą kotów jest to, że uwielbiają pływać i wcale nie boją się wody, a przynajmniej tolerują zabiegi. Są idealne dla rodzin z dziećmi i osób starszych. Popularne wśród osób z alergią na sierść kota.

Niedobory charakteru Sfinksów Kanadyjskich są najczęściej wynikiem niewłaściwego wychowania małego Sfinksa, braku należytej uwagi i innych błędów właścicieli.

Kanadyjczyk i Don Sphynx: różnice

Nie ma co mówić o tym, która rasa jest lepsza - Don Sphynx czy kanadyjska - oba koty są dobre, ale można szukać między nimi różnic. Dla nieświadomej osoby, nieznajomej z tymi zwierzętami, może nie być różnic, ale są. A jeśli przyjrzysz się uważnie, nietrudno dostrzec różnice.

Główna różnica między Donem a Sfinksem kanadyjskim w obywatelstwie. Jak możesz zrozumieć, ojczyzną kanadyjskiego Sfinksa jest Kanada, przedstawiciel rasy Don pochodzący z Rosji. Nasz kot ma progresywny gen bezwłosości, więc w naturze nie ma puszystych przedstawicieli rasy. To kolejna różnica między Kanadyjczykiem a Donem Sfinksem, ponieważ Kanadyjczyka nie można nazwać absolutnie nagim. Koty i koty tej rasy mają łapy, ogon i pysk pokryte dość grubym futrem, ale nie mają wąsów, czego nie można powiedzieć o kotach Don z kręconymi lub złamanymi czułkami.

Pod względem wielkości różnica między Donem a Sfinksem kanadyjskim jest niewielka. Obie mają mniej więcej ten sam rozmiar i wysokość. Ale w strukturze głowy obserwuje się różnicę. Kot Don ma głowę w kształcie klina, z wystającymi brwiami i kośćmi policzkowymi.

Różnice między Donem a Sfinksem kanadyjskim są najbardziej wyraźne nie na zewnątrz, ale na poziomie wytrzymałości fizycznej i psychicznej. Na przykład Don Sphynx ma lepsze zdrowie i podwyższony próg bólu. Jeśli chodzi o komponent psychiczny, jest też silniejszy - koty i koty są wytrwałe i dość zrównoważone, czego nie można powiedzieć o ich kanadyjskich odpowiednikach.

Ponadto Kanadyjczyk i Don Sphynx różnią się charakterem i podejściem do potomstwa. Rosyjscy przedstawiciele rasy nazywani są najbardziej troskliwymi ojcami. Zauważono, że naprawdę mają ciepłe uczucia rodzinne do miotu. Ogólnie rzecz biorąc, są inteligentnymi, czułymi, elastycznymi i raczej przyjaznymi stworzeniami. Sfinksy kanadyjskie są generalnie bardziej powściągliwe i surowe. O takich kotach mówią, że są same. Chociaż, jak w każdym innym przypadku, wszelkie różnice są tylko uogólnionym wyobrażeniem o rasie. Wiele zależy od indywidualnych cech zwierzęcia, warunków jego przetrzymywania i ogólnej atmosfery w domu..

Jeśli dla Ciebie różnice między Donem a Sfinksem Kanadyjskim to tylko naukowe słowa i po prostu lubisz tę rasę, to kup kociaka, niezależnie od jego odmiany. Rzeczywiście, w każdym razie oboje różnią się uczuciem, miłością, umiejętnością dogadywania się z ludźmi i innymi zwierzętami..

Recenzje rasy

Jeśli przeanalizujemy recenzje na temat Sfinksów Kanadyjskich pozostawionych przez właścicieli, to możemy śmiało powiedzieć, że ta rasa nie jest dla wszystkich.

Z natury kanadyjskie sfinksy są dobroduszne, urocze i zabawne z rzadkimi wyjątkami. Z powodu braku uwagi, niewłaściwego wychowania i socjalizacji mogą stać się agresywni, lękliwi lub nerwowi.

Wygląd tych kotów jest co najmniej specyficzny i nie każdemu się spodoba. Dla wielu nieprzyjemnym odkryciem jest to, że wydzielina na skórze sfinksów, zwana potem, pozostaje na ubraniach, łóżku i meblach..

Niektórzy przedstawiciele rasy absolutnie nie są czyści i po każdym wyjściu do toalety muszą dosłownie wytrzeć pupę.

Najczęściej sfinksy dobrze dogadują się z innymi zwierzętami domowymi, z wyjątkiem małych gryzoni, ptaków i podobnych zwierząt..

Często traktują małe dzieci z czułością i miłością..

Prawie wszystkie wady treści dotyczą wyjścia. Nie każdy jest gotowy do regularnej higieny oczu, uszu i skóry.

Nie dzieląc się na plusy i minusy, spróbujmy skomponować pewien złożony obraz kanadyjskiego Sfinksa według najbardziej uderzających cech:

• dobroduszne i umiarkowanie spokojne koty;

• są bardzo przywiązani do właściciela i przyjaźni dla wszystkich członków rodziny;

• wymagają kompleksowej regularnej opieki;

• wrażliwi na warunki zatrzymania, nie tolerują przeciągów;

• egzotyczny wygląd;

• przedstawiciele rasy są inteligentni i bystrzy;

• nie mają włosów, więc nie powodują reakcji u większości alergików;

• Sfinksy mają szybki metabolizm, więc naprawdę jedzą więcej niż inne koty i potrzebują tylko wysokiej jakości jedzenia;

• latem należy uważać, aby nie paliły się na słońcu;

• rasa jest podatna na wiele chorób, zwłaszcza skóry.

Istnieje opinia, że ​​kanadyjskie sfinksy powinny być trzymane w warunkach „szklarniowych”, ale są one nieco przesadzone. Te koty są naprawdę ciepłolubne, ale dobrze sobie radzą w normalnej temperaturze pokojowej. Jeśli zrobi się chłodniej, można je ubrać „stosownie do pogody”. To, czego nie lubią sfinksy, to przeciągi. Zabawki i instalacja kompleksu zabawowego zapewnią im aktywną rozrywkę..

Nagie osoby wolą spać w odosobnionym miejscu, dlatego często lubią różne domy dla kotów..

Chodzenie na zewnątrz jest możliwe, ale tylko w ciepłych porach roku przy spokojnej pogodzie i oczywiście po wszystkich niezbędnych szczepieniach. Zwykle sfinksy uczy się chodzić na uprzęży. Wolny wybieg jest niebezpieczny, ponieważ brakuje im umiejętności niezbędnych do życia ulicznego i odpowiedniej odporności.

Opieka

Sfinksy są bardzo wymagające w swojej opiece. Mają jeden duży plus - brak sierści, ale jednocześnie jest to minus, ponieważ skóra tych bezwłosych kotów jest bardzo wrażliwa i wymaga szczególnej uwagi. Ponadto koty Sphynx, w przeciwieństwie do większości innych ras, „pocą się”.

Ochrona skóry

Konieczne jest częste kąpiele sfinksów, ze względu na obecność w nich specjalnych gruczołów, które w mniejszym lub większym stopniu wydzielają brązowe wydzieliny. Sfinksy należy kąpać specjalnymi szamponami, po czym skórę natłuszczamy kremem odżywczym, który dobrze nawilża i zapobiega łuszczeniu. Po zabiegach wodnych wytrzyj skórę do sucha ręcznikiem.

Pomiędzy kąpielami, aby oczyścić skórę z wydzieliny, wyciera się ją chusteczkami dla niemowląt lub miękkim wilgotnym ręcznikiem. Szczególną uwagę zwraca się na fałdy, ogon i skórę między palcami. Sfinksy kąpie się średnio co trzy tygodnie. Jeśli tak się nie stanie, na skórze pojawi się brązowa wydzielina, która pozostaje na przedmiotach i powierzchniach, gdziekolwiek jest kot..

Higiena oczu, uszu i ust

Sfinksy kanadyjskie nie mają rzęs, więc oczy są podatne na zabrudzenia. Należy je regularnie wycierać słabym wywarkiem z rumianku lub specjalnymi płynami. Do zabiegu nie można użyć waty, jej kosmki mogą pozostawać na rogówce i powodować podrażnienia.

Duże uszy również brudzą się znacznie szybciej niż inne rasy i należy je czyścić co 2 tygodnie. Jednocześnie niepożądane jest stosowanie wacików bawełnianych, nie pozwalają one na głębokie oczyszczenie kanału i mogą przyczynić się do jego zablokowania. Na rynku dostępne są specjalne płyny oczyszczające, które są wpuszczane do przejścia. Te płyny zmiękczają siarkę i są usuwane wraz z nią, gdy zwierzę potrząśnie głową..

Jama ustna nie jest słabym punktem tej rasy, ale dobrze, jeśli od najmłodszych lat nauczysz kociaka obsługi szczoteczki do zębów. Szczotkowanie pomaga delikatnie usunąć płytkę nazębną i zapobiega tworzeniu się kamienia nazębnego. Jest to szczególnie ważne w przypadku kotów, które jedzą raczej „naturalną” niż suchą karmę. Za dobre zachowanie podczas zabiegów higienicznych możesz nagrodzić swojego zwierzaka smakołykiem. Zaleca się regularne cięcie pazurów, odcinając tylko końcówki. Ale to nie zwalnia właściciela z konieczności przyzwyczajenia kota do drapaka. Nawet krótki manicure może zostać poprawiony przez zwierzaka na nowej sofie..

Funkcje zasilania

Lepiej jest karmić Sfinksy Kanadyjskie zbilansowaną karmą super premium lub holistyczną. Dobrze, jeśli są zaprojektowane specjalnie dla ras bezwłosych. Odpowiednie są również diety dla aktywnych kotów domowych..

Przy wyborze suchej karmy biorą pod uwagę wiek zwierzęcia, płeć, stan zdrowia i stan fizjologiczny (ciąża, kastracja, laktacja). Sfinksy mają doskonały apetyt, co jest spowodowane zwiększonym metabolizmem. Powinny być karmione często, trzy do czterech razy dziennie, małymi porcjami i uważać, aby się nie przejadać. Zgrubienia są podatne na otyłość.

Sfinksy kanadyjskie mają bardzo wrażliwy układ pokarmowy, więc jedzenie „poza stołem”, a także wątpliwej jakości jest dla nich kategorycznie przeciwwskazane. Woda pitna musi być swobodnie dostępna. Zaleca się również uprawę trawy dla kotów, będącej źródłem witamin i minerałów. Okresowo można podawać surowe mrożone mięso wołowe lub królicze.

Zdrowie i długowieczność

Jeśli chodzi o zdrowie, można powiedzieć, że sfinksy mają swoje słabe punkty. Na przykład łatwo łapią przeziębienia. Dlatego należy unikać przeciągów. Ich układ odpornościowy jest znacznie słabszy niż u wielu innych ras, nie mówiąc już o kotach ogrodniczych. Dodatkowo rasie towarzyszy cała lista chorób dziedzicznych, których hodowcy starają się pozbyć wszelkimi sposobami, zapobiegając chorym zwierzętom lub nosicielom „niezdrowych genów” w hodowli:

• Skrócenie żuchwy powoduje zgryz dolny. Często towarzyszy mu skrzywienie lub niedorozwój kręgów ogona, karłowatość, niedoczynność tarczycy i karłowatość;
• Mikrofthalmos - to ogólne określenie odnoszące się do przypadków nieprawidłowego rozwoju oczu, które prowadzą do utraty ostrości wzroku:
• Wrodzony skręt powiek jest patologią, w której zewnętrzna krawędź powieki owinięta jest wewnątrz gałki ocznej i nieustannie podrażnia rogówkę. Bardzo rzadko ustępuje z wiekiem, zwykle korygowany operacyjnie.
• Przerost sutków obserwuje się głównie u kobiet starszych niż rok. Sutki powiększają się i tworzą się na nich cysty. Koty te często mają słabą pracę i brak mleka, a kocięta rodzą się często niezdolne do życia.
• Torbiele i nowotwory gruczołów mlecznych. Głównie u kotów szylkretowych.
• Różne choroby skóry są bardzo powszechne. Może występować spontanicznie, sezonowo lub towarzyszyć rui.
• Zazwyczaj leczy się zapalenie naczyń skóry lub zapalenie naczyń skóry, ale możliwe są nawroty.
• Wrodzony niedorozwój grasicy lub zespół zasypiania kociąt. Niemowlęta z występkiem żyją przez wiele dni.
• Rozrost dziąseł. Często spowodowane słabą odpowiedzią immunologiczną i związaną z zapaleniem spojówek.
• Kardiomiopatia przerostowa to kolejna nieprzyjemna choroba, która prowadzi do śmierci kociąt.

Oprócz wrodzonych dolegliwości i skłonności do niektórych schorzeń, sfinksy mogą cierpieć na choroby spowodowane niewłaściwą pielęgnacją, karmieniem czy pielęgnacją. Mają pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne. Pchły na sfinksach naprawdę nie zatrzymują się, ale wiele rodzajów roztoczy żyjących w skórze nie jest przeszkodą dla braku futra. W celu ochrony przed niebezpiecznymi chorobami zakaźnymi wymagane są rutynowe szczepienia..

Na pytanie - jak długo żyją kanadyjskie sfinksy - można odpowiedzieć statystykami - za pomocąśrednia długość życia 13 lat. Należy jednak rozumieć, że oczekiwana długość życia Sfinksa kanadyjskiego w dużej mierze zależy od indywidualnych cech zwierzęcia i warunków jego przetrzymywania..

Robienie na drutach

Jeśli zdecydujesz, że Twój kot musi urodzić, czas pomyśleć o kryciu Sfinksa kanadyjskiego i wszystkim, co jest z tym związane. Sfinksy wcześnie dorastają. Nie zdziw się, jeśli pierwsza ruja Twojego kota zacznie się zaledwie sześć miesięcy po urodzeniu. Początek rui można łatwo zauważyć po zmienionym zachowaniu zwierzęcia. Kot może stać się bardziej czuły lub wręcz przeciwnie, wykazywać niespotykaną agresję..

Warto wiedzieć, że ruja nie jest powodem do robienia na drutach Sfinksa kanadyjskiego. Rzeczywiście, pod względem fizycznym sześciomiesięczne zwierzę nadal jest dzieckiem. Technicznie rzecz biorąc, kot może urodzić, ale ryzyko urodzenia potomstwa nieżywotnego jest dość wysokie. Ponadto u młodej matki mogą pojawić się problemy zdrowotne. Z tych powodów krycie podczas pierwszego biegu nie jest oficjalnie dozwolone..

Koty sfinks dojrzewają płciowo nieco dłużej niż koty. Pierwsze oznaki pożądania seksualnego pojawiają się w ósmym miesiącu życia. Dla kotów jest to również zbyt mały wiek na krycie, ponieważ on również fizycznie nie stał się jeszcze dorosłym zwierzęciem. U kota można zauważyć oznaki dojrzewania po jego zachowaniu, zwierzę zaczyna zachowywać się bardziej wytrwale i agresywniej. Zwierzę może również zacząć oznaczać terytorium.

Fizycznie kota można uznać za gotowego do krycia po 2-3 nieszczelnościach. Idealny wiek to 1,5-2 lata. W tym czasie koty i koty Sfinksów Kanadyjskich są w pełni uformowane.

Nie zapominaj, że przed kryciem musisz zaszczepić i wypisać zwierzę. Ponadto należy to zrobić z wyprzedzeniem - co najmniej 14 dni przed spodziewanym kryciem.

Etapy przygotowania kota kanadyjskiego do krycia obejmują przestrzeganie pewnych aspektów higienicznych, takich jak obcinanie paznokci. Ale lepiej nie myć swojego zwierzaka. Koty mają doskonały węch i naturalny zapach partnera - to jeden z czynników przyciągających do siebie zwierzęta różnych płci..

Idealny czas na krycie to trzeci dzień po rozpoczęciu rui. Zwykle dopasowaną parę pozostawia się razem na kilka dni, ponieważ jednorazowe krycie nie daje 100% gwarancji zapłodnienia kocich jaj..

Ciąża Sfinksa Kanadyjskiego trwa 63 dni. Pierwsze objawy ciąży można zauważyć już w trzecim tygodniu po kryciu. Przede wszystkim zmiana zachowania. Nieco później zaczną pojawiać się fizyczne znaki:

• obrzęk sutków;
• powiększenie brzucha;
• zwiększony apetyt.

Koty Sphynx są dość płodne, samica może przynieść mioty do 12 młodych.

Generalnie krycie Sfinksa kanadyjskiego jest podobne do technik krycia stosowanych w przypadku kotów innych ras..

Wybór i cena kociąt

Po podjęciu ostatecznej decyzji o zakupie Sfinksa kanadyjskiego należy wybrać wykwalifikowanego hodowcę. Można oczywiście kupić kocięta bez dokumentów, „z ręki”, ale takie zwierzęta często rodzą się z przypadkowego krycia. Oznacza to, że nikt nie daje gwarancji zdrowia, a także dalszego wsparcia. Dodatkowo istnieje możliwość, że maluchy nie są rasowe i pojawiły się w wyniku przypadkowego krycia z inną rasą. Przy wyborze kociaka ważne jest, aby spojrzeć na jego rodziców, ich zalety i warunki życia.

Biorąc pod uwagę wyjątkowość rasy, cena kociąt Sfinksów Kanadyjskich jest dość wysoka. Jeśli weźmiesz kociaka z hodowli, dziecko z klasy zwierząt domowych będzie kosztować średnio 500 USD. Zwierzęta z perspektywami wystawienniczymi, a także hodowlanymi mogą kosztować znacznie więcej.

Kocięta „z ręki” bez dokumentów kosztują średnio 3-5 tys. Rubli.

Dopiero po rutynowych szczepieniach i odrobaczeniu w wieku 3 miesięcy można zabrać dziecko do nowego domu. Takie dzieci są już uspołecznione, przyzwyczajone do tacy, drapaka i określonego jedzenia. Mają mniej problemów behawioralnych.

Zdjęcia