Panleukopenia u kotów: objawy, postacie choroby i leczenie

Panleukopenia to śmiertelna choroba wirusowa, która nieleczona może zabić zwierzę. Wirus wywołujący chorobę jest stabilny w środowisku zewnętrznym i zdolny do życia przez długi czas. Bardzo ważne jest podjęcie działań zapobiegających uszkodzeniu kota, w przypadku podejrzeń należy natychmiast zwrócić się o pomoc do specjalisty.

Choroba bardzo często ma inne nazwy: nosówka kotów, parwowirusowe zapalenie jelit, zakaźne zapalenie żołądka i jelit, dur brzuszny.

Źródła infekcji

Wirus wywołujący chorobę może zostać uwolniony do środowiska z kałem, śliną lub wydzieliną z nosa chorego lub niedawno chorego kota.

Zwierzę może zostać zarażone, jeśli jedna miska jest używana do karmienia zwierząt.

Panleukopenia jest wysoce zaraźliwa, więc kontakt fizyczny nie jest konieczny dla kotów.

Kocięta z infekcją wewnątrzmaciczną rodzą się niezdolne do życia lub martwe.

Wirus nosówki kotów nie jest szkodliwy dla ludzi ani psów. Wpływa tylko na kota.

Wirus choroby jest odporny na wpływy środowiska. Nie umiera na wysokości temperatura i zamarzanie pod wpływem roztworów dezynfekujących.

Nosicielami wirusa mogą być owady wysysające krew, infekcja jest również możliwa podczas rozwoju wewnątrzmacicznego.

Szczególnie często wirus infekuje młode osobniki, wirus nie stanowi zagrożenia dla ludzi i zwierząt innych gatunków.

Wirus panleukopenii infekuje wszystkie układy i narządy kota. Szczególnie dotknięty jest szpik kostny, układ limfatyczny, płuca, serce i naczynia krwionośne, powierzchnie śluzowe przewodu pokarmowego..

W wyniku jego działania w krótkim czasie następuje odwodnienie organizmu, naruszenie czynności serca i zaburzenie układu pokarmowego. Prawie połowa dorosłych, nieszczepionych kotów umiera przy odpowiednim leczeniu, choroba u 90% kociąt prowadzi również do śmierci.

Formy choroby

Istnieją trzy znane formy panleukopenii u kotów:

• Postać hiperostra lub błyskawiczna rozwija się u małych kociąt i młodych zwierząt w wieku do jednego roku. Choroba rozwija się bardzo szybko. Objawy choroby rozwijają się na naszych oczach. Kot staje się bardzo słaby, traci apetyt, odmawia wody, drży. Płaszcz nabiera brudnego, zaniedbanego wyglądu. W niektórych przypadkach zwierzę może wykazywać oznaki wścieklizny: światłowstręt - zwierzę skulone w kącie, przerażone dźwiękami. Następnie koty wymiotują żółtą pianą i biegunką z krwawą wydzieliną. Małe kocięta nie reagują na matkę, słabo się poruszają iz reguły giną po 1-2 dniach.
• W ostrej postaci choroby, która dotyka osoby dorosłe, występuje brak apetytu, ciężki oddech i osłabienie zwierzęcia. Temperatura ciała kota gwałtownie wzrasta, zaczynają się żółte wymioty i wodnista biegunka. Po kilku dniach wymioty stają się śluzowe z krwawymi plamami. Zwierzę bardzo często oddycha ciężko z otwartymi ustami, pojawia się suchy kaszel, błony śluzowe stają się niebieskawe. Może również wystąpić wydzielina z oczu i nosa, a na skórze pojawia się czerwony stan zapalny. Zwierzę ma skurcz krtani i ból w okolicy żołądka, przez co nie może pić. Nieleczony kot umiera za tydzień. Ostre objawy obserwuje się przez pierwsze dwa dni. Powrót do zdrowia przy odpowiedniej terapii następuje w ciągu 7-10 dni. Ale przez długi czas odzyskane zwierzę będzie nosicielem wirusa, uwalniając wirusa do środowiska zewnętrznego z kałem i moczem, wydzielinami z oczu i nosa.
• U zaszczepionych kotów możliwa jest postać podostra. Większość z nich szybko wraca do zdrowia dzięki szybkiemu leczeniu. Objawy choroby w postaci podostrej są słabe i choroba ustępuje po 10-14 dniach.

Objawy panleukopenii u kotów

Pierwsze objawy choroby pojawiają się u zwierzęcia po kilku dniach. Choroba charakteryzuje się następującymi objawami:

• wzrost temperatury ciała zwierzęcia do 40 stopni;
• osłabienie i senność;
• żółte pieniste wymioty i biegunka z silnym nieprzyjemnym zapachem i krwawymi plamami;
• zgrubienie jelitowych węzłów chłonnych, które przy dotykaniu wyglądają jak opaski uciskowe i są bolesne dla zwierzęcia;
• suchość skóry, sierść staje się nieporządna;
• drastyczna utrata wagi.

Diagnoza choroby

Jeśli kot wykazuje oznaki choroby, temperaturę należy natychmiast zmierzyć. W podwyższonych temperaturach należy zwrócić się o pomoc weterynaryjną.

Należy poinformować lekarza, czy kot jest zaszczepiony, czy miał kontakt z innymi zwierzętami, czy ma dostęp do ulicy, jak zmieniło się jej samopoczucie i inne cechy behawioralne.

Podczas badania lekarz powinien zbadać jelita zwierzęcia w celu zidentyfikowania możliwego zgrubienia i zbadania panleukopenii..

Niebezpieczeństwo choroby, że nie każdy właściciel czworonoga zwróci uwagę na zmiany w organizmie zwierzęcia i szybko zwróci się o pomoc, w wyniku czego zwierzę może umrzeć.

Weterynarz, który bada kota z gorączką, wymiotami i zaburzeniami stolca, najpierw rozpoznaje nosówkę.

Aby wyjaśnić diagnozę, zwierzę pobiera do analizy krew i kał, wymazy z nosa. Choroba charakteryzuje się obniżeniem poziomu leukocytów we krwi, co jest oznaką choroby.

Leczenie panleukopenii

Dlatego, że wirus jest odporny na środowisko zewnętrzne, nie stworzono lekarstwa na chorobę. Leczenie przeprowadza się z uwzględnieniem indywidualnych objawów objawów zgodnie ze schematem opracowanym przez lekarza weterynarii.

Zwykle terapia ma na celu wyeliminowanie objawów i zniszczenie wirusa w organizmie zwierzęcia..

Do leczenia choroby stosuje się leki immunomodulujące Fosprenil, Vitafel, Entyrostat, stworzone na bazie immunoglobuliny i niszczące wirusa w organizmie zwierzęcia. Wykorzystanie tych środków jest możliwe tylko w dawce przepisanej przez lekarza weterynarii. Nieautoryzowane używanie narkotyków może doprowadzić do śmierci zwierzęcia.

Zwykle Fosprenil do leczenia nosówki kotów według następującego schematu:

• 1-2 dni: po 4 wstrzyknięcia;
• 3-10 dni: po 3 wstrzyknięcia;
• 11-13 dni: po 2 wstrzyknięcia;
• 14-15 dni: po 1 wstrzyknięciu.

Dawkowanie zależy od wagi zwierzęcia. Dla zwierząt o wadze 1 kg stosuje się 0,2 ml preparatu, dla kotów do 5 kg stosuje się 0,5 ml.

Ważne jest podjęcie działań w celu leczenia odwodnienia. W tym celu stosuje się roztwór chlorku sodu w dawce wskazanej przez lekarza. W przypadku braku wymiotów można zastosować Rehydron z glukozą.

Aby zwiększyć dzienną produkcję moczu, kotowi należy podawać wywary z ziół moczopędnych: borówki brusznicy, mącznicy lekarskiej lub skrzypu.

Stosowanie antybiotyków jest możliwe zgodnie z zaleceniami lekarza. Ma na celu zniszczenie patogenna mikroflora.

Suplementy żelaza pomogą zapobiegać anemii u kotów. Są przepisywane w połączeniu z kompleksami witamin i minerałów..

Aby przywrócić metabolizm w organizmie zwierzęcia, należy stosować lek Katozol, który stosuje się przez 7 dni w postaci zastrzyków w ściśle określonej dawce..

Aby złagodzić skurcze żołądka i jelit, zaleca się stosowanie leków przeciwskurczowych No-shpy i Dibazol.

Aby przyspieszyć powrót do zdrowia twojego zwierzaka należy przestrzegać następujących zasad:

• Kał i wymioty należy natychmiast usunąć;
• Potraktuj tacę detergentami i środkami dezynfekującymi;
• Oczyść oczy i nos zwierzęcia z wydzielin;
• Codziennie wietrzyć pomieszczenie i przeprowadzać w nim czyszczenie na mokro;
• Nie zaleca się karmienia kota na siłę. Jeśli to konieczne, podawaj małe porcje i tylko puree;
• Zabrania się stosowania do leczenia tradycyjnej medycyny i alkoholu.

Komplikacje

Jeżeli zwierzę cierpiało na chorobę we wczesnym lub zaawansowanym wieku, może to wywołać szereg negatywnych konsekwencji w postaci zaburzeń w funkcjonowaniu układu oddechowego i pokarmowego, czynności serca i naczyń krwionośnych..

W żadnym wypadku nie należy ignorować szczepień kotów..

Zapobieganie

Skutecznym środkiem zapobiegawczym przeciwko panleukopenii jest terminowe szczepienie zwierzęcia. Po podaniu szczepionki kot rozwija silną odporność, która będzie chronić zwierzę przez rok.

Następnie zwierzę jest szczepione wstępne odrobaczenie. Stosowanie szczepionki dla kociąt jest dozwolone od 9 tygodnia życia, po czym po trzech tygodniach szczepienie powtarza się.

Jeśli kot przeszedł niebezpieczną chorobę, należy podjąć środki zapobiegające ponownemu zakażeniu zwierzęcia.

Aby to zrobić, należy dokładnie potraktować pomieszczenie, w którym trzymano chorego kota, środkami dezynfekującymi, a także posłanie, tacę i miskę zwierzęcia..