Co to jest dogue de bordeaux i jak go zachować

Dogue de Bordeaux to doskonały wybór dla tych, którzy chcą mieć dużego, ale wystarczająco spokojnego psa, który nie jest skłonny do nadmiernej aktywności i zabawy. Dzięki swoim rozmiarom i przerażającemu wyglądowi Dogue de Bordeaux jest stosunkowo spokojny i towarzyski. Jest znakomitym stróżem, ale wykazuje agresję tylko wtedy, gdy zagrożenie jest oczywiste. Rasa ma długą historię, ale szeroką popularność zyskała dopiero w XIX wieku, po zwycięstwie jej przedstawiciela na wystawie w Paryżu w 1863 roku..

1 Pochodzenie rasy

Dogue de Bordeaux, czyli mastif francuski, został wyhodowany we Francji i do dziś cieszy się największą popularnością w tym kraju. Rasa została oficjalnie uznana w XIX wieku. Uważa się, że Dogo de Bordeaux ma swoich przodków od doga niemieckiego z Akwitanii.

Naukowcy przekonują, że bezpośrednimi przodkami doga niemieckiego z Akwitanii były molosy - duże psy używane do ochrony i podczas walk, wyhodowane w Molossia, starożytnym państwie greckim. W wyniku skrzyżowania mięczaków z cycatymi chartami pojawiły się psy zwane Alanami. Następnie psy te nazywano mastifami lub mastifami. Przypuszczalnie w późnym średniowieczu krzyżowały się mastify francuskie z angielskimi.

Większość rasy została wytępiona podczas rewolucyjnych wydarzeń we Francji pod koniec XVIII wieku. Przedstawiciele rasy przetrwali tylko w południowej części kraju, gdzie wykorzystywali je rzeźnicy do pilnowania i transportu towarów. Zwierzęta te były również wykorzystywane do walk psów..

1.1 Nowa historia Dogue de Bordeaux

Współczesny etap w historii tej rasy sięga 1863 roku, kiedy to pies o imieniu Magent został nagrodzony złotym medalem na wystawie w Paryżu. To właśnie ten pies jako pierwszy został nazwany Dogue de Bordeaux, ale standardy rasy zostały ostatecznie przyjęte dopiero kilkadziesiąt lat później..

Dyskusje treserów psów na temat standaryzacji Dogue de Bordeaux trwały 30 lat. Nieporozumienia dotyczące eksterieru utrudniły przyjęcie jednego standardu i oficjalne uznanie rasy. Pierre Magnier, autorytatywny ekspert od psów, wątpił w istnienie Dogue de Bordeaux jako takiego, uważając te zwierzęta za przedstawicieli innych ras podobnych do molosów z silnymi odstępstwami od norm ustanowionych przez treserów psów..

Pod koniec wieku odkryto jednak rasowych przedstawicieli rasy, co zostało pokazane na wystawach paryskich. To były psy Buffalo i Sultana. To radykalnie zmieniło poglądy Pierre`a Magniera, który doszedł do wniosku, że zwierzę, które zobaczył na wystawie, nie jest zdegenerowanym mastifem angielskim, a nie buldogiem maltańskim. Tak więc w 1896 roku opiekun psów opracował pierwszy standard dla Dogue de Bordeaux.

2 standardy

Wzorzec rasy był wielokrotnie poprawiany i poprawiany. Najdokładniejszy i najdokładniejszy opis dokonał w 1910 roku profesor Kunstler. Ten standard nie był zmieniany od 60 lat..

Obecnie obowiązuje wersja standardu z 1995 roku, opracowana przez Federację Kynologiczną.. Charakterystyka Dogue de Bordeaux:

• wysokość w kłębie - 60–68 cm u psów i 58–66 cm u suk;
• waga dorosłego psa wynosi od 50 kg u samców i od 45 kg u suk;
• duża zaokrąglona czaszka;
• potężna dolna szczęka wystająca ponad górną;
• duże, mocne zęby;
• małe opadające uszy, których końce są zaokrąglone;
• fałdowana skóra na twarzy;
• bardzo szeroki nos;
• otwarte nozdrza;
• owalne oczy;
• brak maski lub maska ​​jest czarna lub kasztanowa;
• dobrze rozwinięte mięśnie szyjki macicy;
• skóra szyi jest pofałdowana lub wiotka;
• szeroka klatka piersiowa;
• mocne i całkowicie wyprostowane nogi;
• gruby ogon, stopniowo zwężający się ku końcowi, który nie powinien opadać poniżej poziomu kostki;
• krótka gruba wełna o monochromatycznym czerwonym kolorze w dowolnych odcieniach.

Ważny! Białe plamy na klatce piersiowej i czubkach palców są dopuszczalne, ale białe plamy na nogach powyżej kostki są uważane za wady. Obecność białych plam na tułowiu i głowie uważana jest za wadę dyskwalifikującą..

Przy opracowywaniu standardu wzięto pod uwagę cechy rasy, zapewniające maksymalną funkcjonalność zwierzęcia jako psa stróżującego..

3 Wygląd i charakter psa

Według współczesnej klasyfikacji Międzynarodowej Federacji Kynologicznej Dogue de Bordeaux należy do kategorii sznaucerów, pinczerów, molosów, psów pasterskich górskich i szwajcarskich. Chociaż wielu nazywa go psem bojowym, nie jest obecnie uznawany przez międzynarodowe organizacje psie..

Charakterystyczną cechą wyglądu jest duża liczba głębokich fałdów skóry w okolicy kufy i szyi.

Bordeaux posiada właściwości ochronne uwarunkowane genetycznie, co determinuje jego praktyczny cel. We Francji próbowali zrobić z niego policyjnego psa, ale takie próby nie zakończyły się sukcesem. Chociaż przedstawiciele tej rasy są zwykle spokojni i powolni, na widok oczywistego wroga wykazują wybuchowy charakter i nie można ich kontrolować..

4 Choroby dziedziczne

Mastify francuskie są naturalnie harmonijne i atletyczne. Pomimo dużej wagi psy szybko biegają na krótkich dystansach i są w stanie pokonać dwumetrowy płot. Ale pomimo siły fizycznej przedstawiciele rasy nie są obdarzeni dobrą wytrzymałością i szybko się męczą.

Psy mają z natury dobre zdrowie. Dorosłe psy, przy należytej pielęgnacji, są odporne na choroby zakaźne, ale stanowią poważne zagrożenie dla szczeniąt dżuma i zapalenie jelit. Dlatego należy wykluczać ich kontakt z nieznajomymi podczas spacerów i nie pozwalać im podnosić czegokolwiek z ziemi. Konieczne jest również terminowe szczepienie szczeniąt..

Ważny! Stan zdrowia psa w dużej mierze zależy od jego zawartości. Niedopuszczalne jest narażanie szczeniąt doga niemieckiego na intensywną aktywność fizyczną. To wymuszanie prowadzi do różnych zaburzeń rozwojowych, w szczególności dysplazji stawu biodrowego, która jest częstym problemem u psów z nadwagą..

Rasa jest podatna na choroby onkologiczne, zwłaszcza jeśli mieszkają na obszarze miejskim lub w regionie o niekorzystnej sytuacji ekologicznej. Zwykle rak rozwija się w Bordeaux w wieku dorosłym.

Niektóre mastify francuskie są podatne na reakcje alergiczne podczas jedzenia złej jakości żywności, chemikaliów i ukąszeń stawonogów.

Ważny! Utrzymując Bordeaux, musisz przestrzegać prawidłowej diety. Biorąc pod uwagę dobry apetyt psa, nie należy dopuścić do przekarmienia zwierzęcia, ponieważ rasa jest podatna na otyłość.

Największym problemem z Bordeaux jest trudność porodu - duża głowa szczeniaka utrudnia mu przejście przez kanał rodny. Dlatego nie powinieneś próbować dostarczać samodzielnie. Kiedy zbliżają się skurcze, musisz albo zabrać psa do kliniki, albo wezwać weterynarza w domu.

Średnia długość życia w Bordeaux wynosi zwykle nie więcej niż 12 lat. Wynika to ze stałego zwiększonego obciążenia serca z powodu dużej wagi zwierzęcia..

5 Charakter i zwyczaje zwierzęcia

Dobrze wychowane Dogue de Bordeaux to całkiem dobre psy o wielu zaletach, takich jak:

• odwaga;
• spokój;
• spokój;
• wysoki poziom inteligencji i intuicji;
• lojalność wobec właściciela;
• towarzyskość.

Minusem charakteru psa jest jego drażliwość. Dlatego wychowując szczeniaka nie należy dopuszczać niezasłużonych kar, zwłaszcza tych, którym towarzyszy krzyk i uderzenie fizyczne. Może to doprowadzić do całkowitej utraty zaufania do właściciela zwierzęcia..

Negatywne cechy Bordeaux obejmują skłonność do manipulacji. Pies jest w stanie wykryć słabości właściciela i bawić się nimi. Kolejną nieprzyjemną cechą charakteru mastifa francuskiego jest jego skłonność do kradzieży słodyczy. Szkodzi to nie tylko właścicielom, ale także samemu psu.. Spożycie nadmiernej ilości węglowodanów w organizmie zwierzęcia prowadzi do otyłości i zaburzeń metabolicznych.

Dogo de Bordeaux są doskonałymi strażnikami i stróżami. Ale w przeciwieństwie do przedstawicieli wielu innych ras nie zaczynają szczekać i okazywać agresji bez prawdziwego powodu. Widząc nieznajomego, najpierw go obserwują i atakują tylko wtedy, gdy jego złośliwe zamiary stają się oczywiste. Przedstawiciele rasy są obojętni na walki psów.

Bordeaux jest bardzo lojalny wobec właściciela, w razie niebezpieczeństwa chroni go do końca, przed spokojnym psem domowym, który zamieni się w dziką bestię. Ponieważ psy pasterskie należały do ​​przodków Bordeaux, jest on skłonny okazywać opiekę nad słabymi stworzeniami. Widać to wyraźnie w jego relacji z dziećmi. Pies jest z nimi bardzo przyjacielski i często wciela się w rolę ich zabawki i niani.

Mastify francuskie mogą spokojnie żyć z innymi zwierzętami. Jednak wykazują tendencję do agresji w stosunku do psów ich wielkości. Dotyczy to zwłaszcza mężczyzn. Ale przy odpowiednim wychowaniu pies spokojnie zareaguje na obce psy, stając się agresywny tylko złośliwym zachowaniem wobec siebie lub właściciela.

Dogue de Bordeaux wymaga stałej uwagi i komunikacji. Rozstanie z właścicielem jest trudne. Dlatego rasa jest niepożądana dla tych, którzy są stale zajęci pracą, nawet w domu, a także przebywają na częstych wyjazdach..

6 Edukacja i szkolenie

Wychowując Bordeaux, nie możesz pozwolić mu poczuć się przywódcą stada.

Zgodnie z zaleceniami kynologów we Francji, ojczyźnie rasy, szkolenie i wychowanie doga niemieckiego powinno odbywać się nawet w okresie szczenięcym, ponieważ nie jest już możliwe wychowanie dorosłego zwierzęcia.

Mastif francuski ma naturalny instynkt ochronny, dlatego nie potrzebuje specjalnego szkolenia, aby wykonywać swoje funkcje. Głównym zadaniem wychowywania psa jest wykształcenie w nim spokojnego, posłusznego i zrównoważonego charakteru. Zwierzę nie może wyrosnąć na zbyt agresywne lub tchórzliwe.

W Bordeaux nie da się celowo sprowokować agresywności, zwłaszcza jeśli jako szczenię nie uczono go niekwestionowanego posłuszeństwa. W takim przypadku pies będzie niekontrolowany i niebezpieczny. Kierując się naturalnymi instynktami, pies doskonale spełni swoje zadanie i bez sztucznej złości.

Odpowiedzialny czas za wychowanie to okres od 1,5 do 3 miesięcy, w którym szczenię jest najbardziej podatne na tresurę i jest w stanie łatwo nauczyć się takich podstawowych poleceń jak „leżeć”, „siad” i „do mnie”. Trudniej będzie go uczyć w starszym wieku. W tym wieku szczenięta trzeba nauczyć smyczy..

Jeśli Bordeaux zachowuje się agresywnie, nie powinieneś próbować go uspokajać głaskaniem. Zobaczy w tym zachętę do swojego zachowania i dlatego zacznie jeszcze aktywniej atakować. W takiej sytuacji wręcz przeciwnie, konieczne jest zachowanie ścisłości.

Ważny! Dogue de Bordeaux jest obdarzony instynktem łowieckim i dlatego ma skłonność do gonienia biegającej osoby lub zwierzęcia, nawet bez agresywnych zamiarów. Często prowadzi to do poważnego lęku ofiary. Dlatego konieczne jest wyszkolenie szczeniaka, aby natychmiast reagował na pierwsze wezwanie..

Bordeaux w ogóle nie boi się samochodów, dlatego należy zejść z jezdni. Przechodząc przez ulicę, musisz założyć smycz na psa..

7

Bordeaux potrzebuje regularnych spacerów. Musi być pobierany co najmniej trzy razy dziennie. Jest to szczególnie ważne w przypadku zwierząt powyżej 3 roku życia.. Jeśli pies trochę chodzi i porusza się, przybiera na wadze, co prowadzi do różnych patologii, szybkiego starzenia się i przedwczesnej śmierci.

Rozwój fizyczny mastifa francuskiego jest powolny - często nawet w wieku 2,5 roku kości i mięśnie psa nie są jeszcze w pełni ukształtowane. Dlatego psy do roku nie powinny być fizycznie przeciążone. To często powoduje patologie rozwoju układu mięśniowo-szkieletowego..

Trzymając Bordeaux w wiejskim domu, nie można go trzymać na zewnątrz przez cały rok. Rasa została pierwotnie wyhodowana w regionie o stosunkowo ciepłym klimacie i nie jest przystosowana do mroźnych zim ze względu na krótką sierść..

Dopuszczalne jest trzymanie psa w izolowanym pomieszczeniu, ale zazwyczaj jest trzymany w domu, okresowo wypuszczając go na ulicę. W przestronnym domu Dogue de Bordeaux nie stwarza większych niedogodności.

7.1 Karmienie zwierzaka

Dla dogów niemieckich bardzo ważna jest kompletna i zbilansowana dieta. Pies nie może być karmiony resztkami ze stołu, co doprowadzi do problemów zdrowotnych - chorób stawów, otyłości itp. Naturalna żywność - mięso i warzywa - jest najbardziej odpowiednia dla Bordeaux. Mięso nadaje się tylko do wołowiny, z dużą ilością ścięgien, filmów i chrząstek. Możesz podać psie produkty uboczne - wątrobę, nerki, płuca. Mięso cielęce podaje się ostrożnie ze względu na wysoką zawartość tłuszczu.

Surowa wieprzowina i jagnięcina są kategorycznie przeciwwskazane dla psów, przede wszystkim ze względu na ryzyko zarażenia pasożytami. Pies zarażony robakami, takimi jak echinokoki i mózg owcy, może łatwo przekazać je ludziom..

Dwa razy w tygodniu dopuszczalne jest karmienie psa rybami morskimi, których ilość powinna być dwukrotnie większa niż porcja mięsa. Sztuczna żywność i konserwy dla Bordeaux nie są odpowiednim substytutem naturalnej żywności.

Niepożądane i zabronione jedzenie dla mastifa obejmuje:

• żywność bogata w skrobię;
• rurkowe kości ptaków;
• ości;
• gotowane kości wołowe;
• kiełbaski;
• wędliny;
• wieprzowina, zarówno surowa, jak i w każdej innej postaci;
• żywność zawierająca dużą ilość tłuszczu;
• żywność bogata w sól i przyprawy.

Ważny! Młode psy bardzo potrzebują wapnia. Dlatego musisz dać im kości - tylko wołowinę i surowe. Nie mogą tworzyć drzazg. Przekarmianie psa kośćmi nie jest tego warte, powoduje to zatkanie żołądka, zaparcia, a nawet niedrożność jelit. Wielu weterynarzy i opiekunów psów zaleca zastąpienie kości mączką kostną..

Chleb jest rarytasem dla mastifa francuskiego, ale należy podawać go tylko czerstwym iw niewielkich ilościach. Ser jest często używany do nagradzania zwierzęcia..

7.2 Pielęgnacja

Podczas opieki nad dogiem niemieckim należy przestrzegać następujących procedur:

1. 1. Wyczesanie sierści miękką szczoteczką (co 7-14 dni).
2. 2. Czyszczenie fałdów twarzy (po każdym posiłku).
3. 3. Badanie i czyszczenie oczu, powiek i uszu (codziennie).
4. 4. Badanie zębów (co 7 dni).
5. 5. Karmienie specjalnych pałeczek do czyszczenia zębów.
6. 6. Obcinanie pazurów (co dwa do trzech tygodni).
7. 7. Kontrola nakładek na stopach w celu szybkiego wykrycia pęknięć i odprysków (codziennie).

W razie potrzeby należy wykąpać psa lub wyszczotkować jego sierść.

8 Wybór szczeniaka

Przy wyborze szczeniaka przyszły właściciel powinien najpierw zdecydować o jego klasie:

1. jeden. Pokaż klasę - zwierzęta, które mają nienaganny eksterier i stanowią główną pulę genów rasy.
2. 2. Klasa rasy - psy z małymi wadami na zewnątrz, ale dopuszczone do hodowli.
3. 3. Klasa zwierzaka - psy z istotnymi wadami budowy, niedopuszczone do hodowli i udziału w wystawach.

Cena szczenięcia zależy od jego klasy. Przedstawiciele klasy pokazowej są najdrożsi - do 80 tysięcy rubli. Najtańsze Bordeaux kosztowało 10-20 tysięcy rubli.

Nawet szczenięta z klasy zwierząt domowych należy kupować od renomowanych hodowców, a co najważniejsze - w oficjalnej hodowli. Wszystkie niezbędne dokumenty należy złożyć podczas transakcji.

Wybierając płeć szczenięcia należy mieć na uwadze, że samce wyglądają bardziej efektownie niż suki, ale są trudniejsze do wychowania ze względu na ich chęć do przywództwa. Suki są bardziej skłonne do posłuszeństwa niż samce, ale mają większą przebiegłość i skłonność do manipulacji.

8.1 Pseudonimy

Przydomek powinien być krótki i dźwięczny - tak, aby zwierzę mogło go szybko i łatwo zapamiętać. Ponieważ rasa pochodzi z Francji, odpowiednie są francuskie nazwy. Chłopca można nazwać Marat, Jean, Pierre, Marcel lub Rene, a dziewczynę - Jeanne, Julie lub Marie.

Angielskie imiona też są w porządku - Alex, Max, Dick, John, Linda, Jane.