Dogue de bordeaux (francuski mastif)

Dogue de Bordeaux to ogromna siła, groźny wygląd i przerażający rozmiar, jest naturalnie obdarzony właściwościami ochronnymi, które działa odważnie i pewnie. Ale sekret Bordeaux polega na tym, że ich wygląd pod wieloma względami zaprzecza istocie.

Dobrze wychowany pies stanie się spokojnym, zrównoważonym, oddanym przyjacielem i niezawodnym obrońcą całej rodziny. Jest to jedna z najbardziej towarzyskich i czułych ras tej wielkości i celu, oczywiście tylko w stosunku do własnego. Inną nazwą rasy jest Mastif Francuski lub Akwitański..

Pierwsza pisemna wzmianka o francuskich molosach znajduje się w książce o polowaniu w XIV wieku. Opisuje kiszone psy, które były metysami chartów i molosów, nazywano je Alans i podzielono je z kolei na trzy rasy: alan gentil to charty o ciężkiej głowie, alan vautre - trzykrotnie silniejsze od nich, a alan de boucherie wyróżniały się żółtym kolorem z ciemnoszare lub czarne paski, szeroka głowa i opadające wargi. Używano ich do przynęty na dzika lub niedźwiedzia. Później francuskie słowo „alan” zostało zastąpione angielskim słowem „mastiff”.

Po rewolucji w XVIII wieku wiele psów zostało zniszczonych wraz z właścicielami lub wywiezionych za granicę, a resztę skrzyżowano z innymi rasami. Mastif francuski przetrwał tylko dzięki temu, że walki psów były popularne w południowej Francji do początku XX wieku. Autorytatywny niemiecki autor może znaleźć stwierdzenie, że mastify z Bordeaux są bezpośrednimi potomkami dogów niemieckich z Akwitanii, żyły w izolacji w górzystych regionach Akwitanii i pozostawały we względnej czystości.

Współczesna historia Dogue de Bordeaux rozpoczęła się po jego pierwszej wystawie w Paryżu w 1863 roku. Był to przegląd całej populacji psów we Francji i przedstawiono 8 głów psów typu molosowego, ale odnotowano tylko jedną, a mianowicie dogiem z Bordeaux. Nazwa rasy została ustalona i przez następne 20 lat pasjonaci czynnie angażowali się w jej hodowlę, kierując się wyłącznie własnym zdaniem i linią, dlatego nie obyło się bez rozlewu krwi, w szczególności krwi Mastifa Angielskiego. Rasa została oficjalnie zarejestrowana w 1883 roku.

Wygląd i standardy

Dogue de Bordeaux to typowy typ molosa, brachycefaliczny, krępy, o atletycznej budowie i muskularnej budowie. W tej rasie występuje duże zróżnicowanie wysokości 55-70 cm, waga samców musi wynosić co najmniej 50 kg, suki - co najmniej 45 kg.

Głowa jest szeroka, obszerna, raczej krótka i kanciasta. Kufa jest szeroka. Nos jest pigmentowany zgodnie z kolorem maski, zbyt jasny jest niepożądany. Nozdrza są szeroko otwarte. Szczęki są szerokie, mocne, zęby kompletne. Zgryz - przodozgryz.

Wargi są gęste, opadające, tworzą lotki. Oczy są owalne, szeroko rozstawione. Skóra powiek nie powinna być zbyt luźna i całkowicie odsłaniać spojówkę. Kolor tęczówki jest brązowy. Uszy są małe, wzniesione na chrząstkach, wysoko osadzone i podkreślające szerokość czaszki. Szyja jest mocna, prawie cylindryczna, muskularna, między szyją a głową skóra tworzy poprzeczny fałd.

Grzbiet jest szeroki i umięśniony. Klatka piersiowa jest głęboka. Zad lekko opadający w kierunku ogona. Ogon gruby u nasady, zwężający się ku końcowi. W stanie spokojnym pozostaje nisko, sięga do stawu skokowego, aw stanie aktywnym unosi się o 90-120 °, bez skręcania i zginania się nad grzbietem. Nogi mocne, proste, ustawione równolegle.

Skóra jest gruba, luźno przylegająca do ciała. Sierść jest cienka, krótka i miękka w dotyku. Włos okrywowy nie przekracza 2 cm, podszerstek nie jest gęsty, krótki. Kolor jest jednokolorowy, dopuszczalne są wszystkie odcienie czerwieni, białe plamy na nogach i klatce piersiowej.

Trening i edukacja

Wychowują Dogue de Bordeaux dosłownie od pierwszych dni pojawienia się szczeniaka w domu. Warto jednak pamiętać, że te psy są bardzo wrażliwe na chamstwo i niesprawiedliwość, przez co są niepewne lub zgorzkniałe, rasa traci swoje główne pozytywne cechy, staje się niekontrolowana i niebezpieczna. Ważne jest, że już od szczenięcia Bordeaux bez wątpienia podporządkowuje się właścicielowi, zwłaszcza jeśli pies mieszka w mieście. Każda korekta zachowania jest możliwa tylko w okresie szczenięcym, próba skorygowania dorosłego psa o ukształtowanej psychice jest bezużyteczna, dlatego do treningu lepiej od razu wybrać ośrodek tresury psów i eksperta specjalizującego się w pracy z rasami walczącymi.

W ścisłym znaczeniu tego słowa, Dogue de Bordeaux nie jest psem przewodnikiem, jak owczarek niemiecki, który musi znać i wykonywać określony zestaw poleceń. Głównym wymaganiem dla Dogue de Bordeaux jest stabilna psychika. Ten pies powinien być zrównoważony i posłuszny, nie bojący się głośnych dźwięków czy krzyków, obojętny na inne zwierzęta. Naturalne właściwości ochronno-ochronne powinny być wyrażane umiarkowanie, ale bez zbędnej agresywności.

Francuscy treserzy psów uważają, że Dogue de Bordeaux nie musi być szkolony w zakresie bezpieczeństwa, należy go nauczyć odróżniać się od innych.

Te psy nie potrzebują aktywnej aktywności fizycznej. Ponadto w pierwszym półtora roku życia duża liczba ćwiczeń i długotrwały trening może uszkodzić delikatny układ mięśniowo-szkieletowy. Zazwyczaj Bordeaux wystarczy na dwugodzinne spacery.

Charakter i portret psychologiczny

Dogue de Bordeaux jest spokojny i zrównoważony, ma wysoką inteligencję i poczucie własnej wartości. Jego działania są zawsze celowe i szlachetne. Bordeaux nie będzie zwracać uwagi na drobne psie bójki i nie będzie szczekać nad drobiazgami. Ale jednocześnie ma doskonałe właściwości ochronne i jest w stanie chronić nie tylko właściciela, ale także jego własność przed wkroczeniem.

Dogue de Bordeaux wymaga stałego kontaktu z człowiekiem, aw zamian będzie mógł ofiarować swoje nieograniczone oddanie, miłość i zaufanie. Te psy dobrze traktują dzieci, z cierpliwością i zrozumieniem. Ale wszystko to pod warunkiem kompetentnego wykształcenia. Właścicielem Bordeaux musi być doświadczony hodowca psów z mocną ręką, który może stać się liderem i mentorem dla poważnego psa.

Dobrze wychowany francuski Mastif spokojnie traktuje inne zwierzęta, w tym psy. Jeśli bracia nie okażą agresji, będzie z nimi przyjaźnie nastawiony, raczej zignoruje małe, krzykliwe psy, a agresją z prędkością błyskawicy zareaguje na złowrogiego psa..

Konserwacja i pielęgnacja

Wygodniej jest trzymać Dogue de Bordeaux w dużym mieszkaniu lub domu prywatnym. Wspólne mieszkanie w małym mieszkaniu jest obarczone wieloma trudnościami, pies musi zająć własne miejsce do odpoczynku i należy powiedzieć, że jest dość duży, miski zajmą miejsce w kuchni, ale poza tym rasa dość śpi. Bordeaux nie nadają się do całorocznego mieszkania na ulicy.

Pielęgnacja sierści Dogue de Bordeaux nie jest trudna; jest ona okresowo czesana specjalną gumową rękawicą, która pomaga usunąć martwy naskórek i włosy. Kąp psa, gdy się brudzi, zwykle co kilka miesięcy. Osobliwością pielęgnacji jest codzienne oczyszczanie bruzd na twarzy. Usuń z nich brud i kurz, aby zapobiec podrażnieniom i infekcjom. Oczy są okresowo myte, uszy i zęby są czyszczone. Pazury są cięte co 2-3 tygodnie.

Dieta i zdrowie

Żywienie jest decydującym czynnikiem dla zdrowia psa. Należy pamiętać, że są to zwierzęta mięsożerne i większość ich diety powinna stanowić produkty białkowe: wołowina, filety z niskotłuszczowej ryby, nabiał, chrząstki, podroby, jaja, olej. Z pokarmów roślinnych: warzywa, owoce, zboża. Jeśli dieta psa opiera się na naturalnej żywności, podaje się suplementy witaminowe i mineralne. W przypadku Dogue de Bordeaux można również wybrać gotową karmę przynajmniej klasy premium, która zaspokoi fizjologiczne potrzeby psa. Szczególną uwagę przywiązuje się do karmienia szczeniąt. Czysta woda pitna powinna być zawsze dostępna.

Pomimo swojego wieku rasa praktycznie nie ma żadnych chorób genetycznych. Możemy jedynie zauważyć predyspozycje do dysplazji stawów biodrowych i łokciowych, ale choroba ta jest plagą większości dużych ras i często wiąże się z niewłaściwym wychowaniem szczenięcia lub niezrównoważoną dietą. U dorosłych psów obserwuje się skłonność do raka. Suki mają trudności z porodem ze względu na duże głowy szczeniąt. Średnia długość życia - 8-10 lat.

Wybór szczeniaka i cena dogue de bordeaux

Dogue de Bordeaux nie należy zdobywać bezmyślnie, nie będzie łatwo wyhodować z niego dobrego psa. Dlatego przez czas spędzony na poszukiwaniu hodowców, budów, poznaniu przedstawicieli rasy i wzorców, warto pomyśleć o tym, czy naprawdę chcesz widzieć tego psa obok siebie w ciągu najbliższych 10 lat.

Oczywiście powinieneś wcześniej zdecydować, do czego potrzebujesz szczeniaka. Są konwencjonalnie podzielone na 3 klasy. Najdroższe szczenięta w klasie wystawowej lub rasowej mają doskonałą budowę i perspektywy, jest prawdopodobne, że będą odbierać nagrody na wystawach i uczestniczyć w hodowli. Szczenięta z klasy zwierząt domowych niewątpliwie również powinny być rasowe, ale nie stawia się tak surowych wymagań co do ich wyglądu, dopuszcza się niektóre wady rasowe (kolor, wielkość uszu, zgryz itp.), Ale nie są one tak istotne, jeśli pies jest towarzyszem i tylko.

Po przyjeździe do Panny Młodej miotu należy zadbać o to, aby był on ciepły i czysty, sprawdzić dokumentację producentów i szczeniąt. Dopiero potem możesz przystąpić do badania dzieci. Powinny być zdrowe psychicznie i fizjologicznie, bez urazów kulawizny, łysin, zabrudzeń na skórze czy sierści. Jeśli planujesz uczestniczyć w wystawach lub hodowli psów, lepiej skontaktować się z niezależnym ekspertem rasy w celu uzyskania pomocy.

Cena szczenięcia dogue de bordeaux zależy od jego rodowodu, klasy, hodowli i waha się w dość szerokim przedziale - od 500 $ do 1000 $ i więcej.

Zdjęcia