Labrador retriever: the soul healer w formie psa

Opis rasy labradorów chciałbym rozpocząć żmudnym pożegnalnym słowem dla tych, którzy marzą o zobaczeniu tego psa obok niego: zastanówcie się dobrze, czy macie wystarczająco dużo czasu i witalności. Labrador retriever dosłownie cierpi fizycznie, jeśli właściciel nie jest skłonny poświęcić mu kilku godzin dziennie. Czułe, pomocne, pracowite i czułe psy wymagają maksymalnej uwagi.

Oficjalny standard dla rasy Labrador Retriever istnieje już od ponad wieku, ale formowanie się odpornego i kochającego wodę psa pracującego trwa już ponad pięć wieków. Przodkowie Labradorów łowili ryby, które wypadły za burtę, ratowali tonących żeglarzy, pomagali wyciągać sieci z wody i oczywiście przynosili myśliwym ranną zwierzynę.

Od 1490 roku na wyspie Nowa Fundlandia zaczęły pojawiać się osady brytyjskie, których mieszkańcy zajmowali się rybołówstwem przemysłowym. Dziesięć lat później do Brytyjczyków dołączyli Francuzi i Portugalczycy. Początki rasy Labrador zaczęły się od sporadycznego krycia psów, które portugalscy, francuscy i angielscy rybacy trzymali do polowań i pracy na wodzie..

W trudnych warunkach stopniowo tworzył się pewien typ - silne, duże, wytrzymałe, kudłate psy, które nie boją się wody i zimna. W Europie nazywano je psami św. Jana, a żeglarzy nazywano „kosmosami” ocieplaczami ze względu na ich grube, długie włosy. Dzięki kudłatej sierści historia rasy Labrador Retriever potoczyła się własną drogą: mokre kosmyki szybko zamieniły się w sople lodu, gdy tylko pies wyszedł z wody. Czworonożni pomocnicy żeglarzy cierpieli na schorzenia stawów spowodowane ciągłą hipotermią, zmarli na zapalenie płuc.

Częsta śmierć psów nie była opłacalna - szkolenie „nurka” trwało ponad miesiąc. Rybacy wyhodowali nowy typ - nieco mniej wysokie, krótkowłose, mocne psy, zdolne do pracy zarówno w wodzie, jak i na lądzie. Tak więc powstanie rasy Labrador to udana próba stworzenia idealnego asystenta o doskonałym węchu, przywiązanego do człowieka i posłusznego, nie dominującego i łatwego do wyszkolenia..

Jako pierwsze do Anglii przybyły długowłose duże psy rasy St. John`s, które stały się przodkami rasy nowofundlandzkiej. „Małe Nowofundlandy” opuściły swoją historyczną ojczyznę dopiero na początku XIX wieku. W ciągu kilku lat uzyskali status najlepszych psów myśliwskich, których zadaniem było poszukiwanie i noszenie zwierzyny. Szczególny podziw wzbudził fakt, że rasa Labrador Retriever okazała się idealna do pracy w wodzie. Krótka sierść nie krępowała psów, szybko wysycha. A dzięki grubemu podszerstkowi i grubej podskórnej warstwie tłuszczu Labradory nie przemarzały i nie potrzebowały „warunków cieplarnianych”. Dodatkowo myśliwym spodobały się inne cechy rasy labrador, które korzystnie odróżniają je od lokalnych wyżłów i seterów: „miękka buzia” - pies nie psował zwierzyny zębami, a brak pasji do polowania - Labrador oddał zwierzynę bez nacisku ze strony człowieka.

Pozytywne recenzje rasy Labrador jako idealnego psa myśliwskiego szybko rozprzestrzeniły się poza Foggy Albion. Nawiasem mówiąc, do dziś nie jest jasne, dlaczego „małe, krótkowłose Nowofundlandy” nazwano Labradorami: albo na cześć Półwyspu Labrador, albo na cześć czarnego kamienia labradorytu. Tak czy inaczej, pierwszy wzorzec rasy Labrador Retriever, przyjęty w 1904 roku, opisywał tylko czarne psy.

Labrador to mocny pies średniej wielkości, harmonijnej budowy, dobrze rozwiniętych kości i mocnych prostych nogach. Doskonały pływak nie musi być lekki i smukły, ale niedopuszczalna jest też nadmierna masa. Parametry rasy labrador podane w standardzie: idealna wysokość dla psów 56-57 cm, dla suk 54-56 cm - aktywna i zwarta, klatka piersiowa głęboka i szeroka, linia górna prosta, grzbiet i lędźwie mocne, szerokie.

Jeśli wierzyć standardowi, wszystkiego o rasie Labrador Retriever można się nauczyć patrząc psu w oczy: piękne orzechowe lub ciemnobrązowe oczy powinny wyrażać dobry charakter, inteligencję i dobry charakter. Czaszka jest szeroka, nie mięsista, policzki i usta nie powinny opadać. Przejście od czoła do kufy jest wyraźne, kufa nie jest wąska, mocna. Nozdrza są koniecznie szerokie i dobrze otwarte. Uszy osadzone z tyłu, bliżej guzka potylicznego, przylegające do głowy, wiszące.

Oprócz słynnego ogona wydry hodowcy zwracają uwagę na inną cechę rasy labrador - szorstką, grubą krótką sierść. Podszerstek jest gęsty, krótki i wodoodporny. Wielu hodowców twierdzi, że sierści labradora nie da się pomylić dotykiem z sierścią innego psa..

Istnieją tylko trzy „ubarwione” odmiany rasy labrador: klasyczne czarne psy, czekoladowe lub brązowe i płowe - od koloru żółtawego do rudego. Kolor powinien być jednolity i jednolity. Dopuszczalna mała biała plamka na piersi.

Politycy i gwiazdy, majsterkowicze i wybitni naukowcy - absolutnie wszystko o rasie Labrador Retriever mówi pozytywnie, chwaląc jej inteligencję, dobry charakter i przywiązanie. Są idealnymi psami do życia rodzinnego. Ale nie każdy może zostać idealnym właścicielem labradora. Czuli i posłuszni przyjaciele są bardzo kontaktami, wydaje się, że wybrali cel swojego życia, aby bawić i zachwycać innych.

Być może główne wady rasy Labrador, jeśli towarzyskość można nazwać wadą, są związane z wysokim stopniem zależności od osoby. Te psy są szczęśliwe w towarzystwie dzieci, aktywnej młodej pary, emerytów, ale człowiek powinien zwracać maksymalną uwagę na zwierzaka - zarówno na spacerze, jak iw domu. Znudzony labrador, starając się odstresować, jest w stanie w kilka dni przygotować mieszkanie do remontu: dywany, tapety, meble, a nawet sprzęt AGD - ze wszystkim sobie poradzi.

Studiując opis rasy labradorów, można zauważyć następujące kluczowe punkty: krótkie włosy, prawidłowe proporcje, silna psychika i życzliwość, miłość do wody. Wszystko to sprawia, że ​​Labradory są wygodnym psem do pielęgnacji. Kąpiel uszczęśliwia zwierzaka, sierść łatwo się rozczesuje, a naturalna anatomia niweluje problemy z uszami, oczami itp..

Charakterystyka rasy Labrador Retriever sprawia, że ​​niewyobrażalne jest trzymanie tych psów w zagrodzie lub budce. Delikatny grubas będzie szczęśliwy tylko obok swojej rodziny, ale mieszkanie czy dom - nie ma dużej różnicy. Labrador potrzebuje jednak aktywnego spaceru, dlatego w pobliżu domu powinno być odpowiednie miejsce, z dala od placów zabaw i jezdni. Negatywne recenzje rasy Labrador często kojarzą się z miłością tych psów do dzieci. Duży pies, który podskoczył do bawiącego się dziecka, potrafi bardzo przestraszyć dziecko, a labradory bardzo często „wpadają” w tłum dzieci, skacząc dookoła, wyraźnie chcąc zostać przyjęty do hałaśliwego towarzystwa.

Główne zagrożenia dla zdrowia labradora to zanik siatkówki, dysplazja i otyłość. Temu drugiemu zagrożeniu można łatwo zapobiec, przestrzegając zasad chodzenia i karmienia. Aby uniknąć problemów ze wzrokiem i stawami, musisz wybrać szczeniaka z miotu urodzonego przez zaufanych rodziców. Doświadczeni hodowcy testują hodowców i wykluczają z hodowli nosicieli wadliwych genów.

Zabawna wyprawa w przyszłość. Zwłaszcza dla tych, którzy szczerze wierzą, że labradora nie trzeba wychowywać. Autor nieznany:

Jeśli budzisz się rano z myślą „Chcę psa”

Nie musisz go odpędzać, mydło jest piękne i ważne.

Czas, abyś naprawił naprawę, a najlepiej nerwy

Pilnie, pilnie dla psa! Życie w pokoju nie jest dla ciebie.

Jeśli piesek nagle znalazł głowę śledzia podczas chodzenia

Odsuń się, nie zabijaj apetytu.

Jeśli zaczniesz krzyczeć „fu” i inne słowa,

Wtedy obrażasz wrażliwą naturę na łzy.

Jeśli Twój szczeniak przypadkowo wylał kałużę na Twoje krzesło,

Nie krzycz na dziecko. Kim jesteś, żeby krzyczeć?

Przytul go do swojego serca, niech zapamięta na zawsze

Fotel to najlepsze miejsce do dziecięcej zabawy.

Gdyby łapy labradora podczas spaceru były

Na najczystszy płaszcz przeciwdeszczowy innej osoby nie przeszkadzaj, odsuń się,

Niech przechodzień wyraźnie wie, że ubranie jest śnieżnobiałe

Nie możesz iść do parku, do którego chodzą labradory.

Jeśli labrador nie odpowie na polecenie w pobliżu

Nie lgnij do psa, tutaj został ci dany „blisko”

Ciesz się lasem, ptakami i niebem

Twój zwierzak dowie się, gdzie i jak chodzić.

Jeśli twój uroczy szczeniak jest po prostu psotny

Nie chwytaj za zarost, nie warcz na niego

Całuj delikatnie w nosie, włóż ucho pod ugryzienie

Był wychowywany od urodzenia i nie do ciebie należy nauczanie go.

Jeśli w domu nie ma ani jednej żywej zabawki

Nie spiesz się na „zoomarket”, nie ma sensu wydawać pieniędzy

Przecież nadal masz piloty, książki, telefony,

Nie oszczędzaj tych prostych drobiazgów dla dziecka..

Jeśli nerwowy ekspert powiedział ci na wystawie,

Że twój pies to kaka, nie smuć się - drobiazgi!

Zbliż się do niej i głośniej, prosto w ucho

Powiedz jej: „Mylisz się! Będę skarżył się w ONZ! ”.

Jeśli delikatny labrador zakręci nosem w pobliżu miski

Jeśli chce tego i tamtego, a nie tego, co tam jest,

Pokażesz na własnym przykładzie, nie bądź uparty,

Fakt, że sucha karma dla psów to najlepsza karma.

Jeśli to nie pomoże (mam na myśli przykład)

Natychmiast wyjmujesz głupie jedzenie z miski,

Otwórz lodówkę i nie oszczędzaj jedzenia,

Daj wszystko psu. Dowiem się, co jest.

Jeśli Twój ulubiony szczeniak jest na poduszce

Nie na kogoś innego, na twoje - spokojnie, w porządku

Wsuń koc i szczelnie zakryj okno

I usiądź w kuchni, będziesz żył do rana ...

Udostępnij w sieciach społecznościowych: