Zasady utrzymania i szkolenia ras psów przewodników

Historia ludzkości zna wiele przykładów użycia psy aby pomagać ludziom. Psy pasły się na stadach, ścigały przestępców, były sprytnymi i inteligentnymi towarzyszami, strzegły mienia i ich właścicieli. Bez względu rasy wiernie służyli i nadal służą dla dobra ludzkości. Z biegiem czasu ludzie zauważyli, że niektóre psy mają charakterystyczne cechy, które można wykorzystać w wąskiej specjalizacji. Tak działają wartownicy, polowanie, psy zaprzęgowe, psy przewodniki, psy poszukiwawcze i psy ratownicze. Każdy z nich ma swoją misję, swoją misję, którą dzięki wybitnym cechom charakteru doskonale spełnia. Dowiedzmy się więcej o najbardziej zdyscyplinowanych i najlepiej wyszkolonych rasach psów - psach usługowych, zagłębmy się w historię ich pochodzenia, główne zasady trzymania i użytkowania tych ras.

Psy służbowe

Początkowo wszystkie psy zdolne do służby ludziom były uważane za rasy usługowe. Dopiero na początku ubiegłego wieku nastąpiło dokładniejsze rozróżnienie ich na podgrupy w zależności od przeznaczenia..

Opis

Kiedy trzeba było podzielić psy według ich cech użytkowych, były psy sportowe, zaprzęgowe, pasterze i takie, które nadawały się do służby policyjnej. Szczególnie surowe wymagania nie zostały nałożone na rasy tych ostatnich, ponieważ psy rasowe, ale zdolne do pracy z ludźmi, mogły prowadzić prace poszukiwawcze i poszukiwawcze oraz pomagać w rozbrojeniu przestępcy.

Musiały być duże, silne, zdrowe i mieć zły, ale nie agresywny temperament, aby poddać się treningowi. Kontrolowano wykorzystanie psów, ich podział na grupy i pojawienie się nowych zawodów związanych z utrzymaniem tych zwierząt, nauki o kynologii.

Historia rozwoju hodowli psów służbowych

W rzeczywistości psy poszukiwawcze jako gatunek pojawiły się od czasu, gdy były szkolone przez ludzi, ponieważ od samego początku były uważane za dodatkową siłę pociągową, poszukiwawczą i ogólnie za siłę roboczą, a nie za towarzyszy. Ogromne korzyści w życiu codziennym i wysoka socjalność tych zwierząt doprowadziły do ​​tego, że popularność psowatych szybko wzrosła. Byli czczeni w społeczeństwie, na początku naszej ery obowiązywały zakazy zabijania psów, które rozprzestrzeniły się ze współczesnego Egiptu do innych krajów.

Wypasane stada i psy pomagające w polowaniu okazały się doskonałymi strażnikami, więc rola psa rozszerzyła się o poszukiwanie przestępców i szpiegowanie miejsc uwięzienia. Wraz z nadejściem wojen na dużą skalę psy służbowe brały udział w tych akcjach na równi z ich panami w starożytnej Grecji, Rzymie i Mezopotamii. Przodkowie dzisiejszych owczarków kaukaskich byli wykorzystywani do pilnowania rządowych pałaców i rydwanów, a na polowaniu zademonstrowali niespotykaną dotąd siłę, z jaką pokonali dzikie konie i dziki..

Pierwsze prace kynologiczne pochodzą z III-II wieku pne. Urodzony w starożytnej Grecji historyk Arrian przygotował kompletny atlas psów, które istnieją i są używane w służbie. W pełni kynologia istniała dopiero w XIX wieku, kiedy to kilku Anglików zainteresowanych hodowlą psów założyło najbardziej prestiżowy i najstarszy jak na dzisiejsze standardy Kennel Club. Większość światowej klasy wystaw i prezentacji odbywa się pod jego kierownictwem. Jeśli chodzi o kraje słowiańskie, to tutaj znaleźli psy służbowe w policji w latach 10-tych ubiegłego wieku, kierując się pracą austriackiego tresera psów Hansa Grossa. Hans wezwał funkcjonariuszy policji do szkolenia i wykorzystywania psów w pracy detektywistycznej, ponieważ ich zmysły są znacznie doskonalsze niż ludzkie.

Mniej więcej w tym czasie otwarto pierwsze psiarnie. W 1911 r. Wyszkolono ponad sześćset psów pasterskich i dobermanów na sanitariuszy, ogary i sygnałowe. Wojny domowe i światowe prawie zrujnowały to osiągnięcie, ale przed II wojną światową psy służbowe zostały ponownie zapamiętane i już w 1942 roku zaczęły wyciągać rannych z pól, wyszukiwać materiały wybuchowe i niosły ważne wiadomości. Psy służyły w oddziałach przygranicznych i obozach, strzegąc granicy i uniemożliwiając ucieczkę więźniom. W dzisiejszych czasach nadal używa się psów do celów bezpieczeństwa i poszukiwań - rozpoznają one zabronione substancje i materiały wybuchowe na lotniskach i przejściach granicznych, identyfikują przestępców i pracują na równych zasadach ze strażnikami utworzonymi z ludzi.

Zasady trzymania tych specjalnych zwierząt są kontrolowane przez specjalne przepisy opracowane przez każde państwo według własnego uznania. Jeśli weźmiemy średnie wskaźniki, to utrzymanie obejmuje opiekę nad psami-przewodnikami, opiekę nad lokalem i terytorium, na którym są trzymane, utrzymując optymalne warunki bytowe na tych terenach.

Istnieją woliery, w których zwierzęta te są trzymane na wolności, bez kagańców, obroży i smyczy. W czasie upałów ustawia się nad nimi namioty, w zimne do zagród wnosi się budki, izolowane od wewnątrz, aby zwierzęta nie zamarzły. Pamiętaj, aby używać ściółki ze słomy (nie z tkaniny), która jest często zmieniana i czyszczona. Pomieszczenia i otoczenie są dezynfekowane, gdy ulegają zanieczyszczeniu, same zwierzęta są również poddawane regularnemu leczeniu i szczepieniom zapobiegawczym w celu zapobieżenia wybuchom chorób zakaźnych. Nawiasem mówiąc, cały sprzęt osobisty psa, który zmarł na chorobę wirusową lub bakteryjną, jest niszczony, aby zapobiec infekcji zwierzęcia, które można założyć na zainfekowaną uprząż..

Woliery, żłobki, zagrody powstają na terenach oddalonych od kompleksów przemysłowych i budynków mieszkalnych. Muszą być czyste, ciepłe (ale nie ogrzewane), suche, w związku z tym niedopuszczalne jest wykorzystywanie mokradeł przy budowie pomieszczeń dla psów przewodników. Średnie budy dla psów mają 2 metry i mają kształt sześcianu, aby zapewnić dorosłym zwierzętom miejsce na przebywanie, ale nie na zimno. Podłoga jest najlepiej betonowa, bariery i sufit są drewniane. Każdy żłobek jest koniecznie przywiązany do spaceru - miejsca, w którym zwierzęta mogą się rozgrzać i igraszki w wolnym czasie od snu i pracy.

Oddział izolacyjny i kuchnia pasz to dwa inne ważne pomieszczenia usługowe. Chore i ranne zwierzęta, samice i szczenięta, którym nie wolno pracować, umieszczane są na oddziale izolacyjnym. Kuchnia jest nieco dalej, aby zapach gotowanej żywności nie drażnił zwierząt w nieznanym momencie. W kuchni zabierają jedzenie, przygotowują jedzenie, dzielą je między zwierzęta i myją zużyte naczynia. Ponadto, każda kuchnia paszowa przechowuje dzienne zapasy paszy, aby w przypadku opóźnień w dostawach zwierzęta nie odczuwały głodu..

W magazynach i szatniach składowane są zapasy produktów sypkich, woda pitna, a także umundurowanie, odzież i sprzęt, który służy do pracy i szkolenia. Wszystko powinno być utrzymane w nieskazitelnej czystości, gdyż w miejscach o dużej koncentracji zwierząt istnieje duże ryzyko wybuchu chorób bakteryjnych. Prysznice na terenie żłobka są przystosowane do higieny personelu mającego bliski kontakt ze zwierzętami.

Poligon jest otwarty o każdej porze roku. Zawiera sprzęt treningowy - drążki, drabinki, ścianki, barierki, na których psy przewodniki ćwiczą swoje umiejętności fizyczne i posłuszeństwo instruktorowi. Określenie ilości i rodzajów sprzętu na poligonach spoczywa na barkach głównego instruktora. Ponieważ budy usługowe od czasu do czasu przyjmują obozy szkoleniowe, na ich terenie znajdują się zajęcia teoretyczne i oddzielne wybiegi dla różnych typów psów przewodników, które służą do szkolenia podchorążych, którzy weszli do budy..

Metody treningu

Do celów serwisowych psy szkolone są zupełnie inaczej niż do akcji ratowniczej czy łączności z towarzyszem, gdyż będą pełnić funkcje specjalne. Po pierwsze, nie wszyscy mogą trenować, ale tylko ci, którzy są zdolni do tej pracy. Wybierając osobę, która będzie tresować psy, zwraca się uwagę na jej pewność siebie, siłę woli, cierpliwość oraz chęć przekazania zwierzętom ważnych informacji w przystępnej formie..

Pomyślny wynik treningu zależy również od doboru psów, dlatego zwracają uwagę nie tylko na rasę, ale także na parametry fizyczne, zdolność uczenia się i chęć kontaktu z osobą. Psy dobierane są zgodnie z wymaganiami, jakie stawia im każda służba i są szkolone metodą mechaniczną lub kontrastową. Na przykład pies stróżujący lub graniczny musi mieć wyostrzony węch, rozwinięty słuch i nieustraszoną gotowość do obrony siebie i swojego właściciela przed ewentualnym oporem. Nauczanie tych psów w satysfakcjonującej metodzie głaskania nie jest najlepszym rozwiązaniem..

Metody treningowe stosuje się po nawiązaniu kontaktu podczas pierwszego spotkania trenera z psem przewodnikiem. W pierwszych dniach po spotkaniu zwierzę szczególnie uważnie przygląda się nawykom nowej osoby, monitoruje jego mimikę, ruchy, łapie nastrój. W tym okresie bardzo ważne jest, aby nie okazywać psu swojego niezadowolenia, irytacji i chamstwa. Nie wolno na zwierzę krzyczeć, bić go, w jakikolwiek inny sposób okazywać agresji czy zniecierpliwienia, gdyż początkowa możliwość zaufania przepadnie na zawsze. Mechaniczna metoda treningu nie jest odpowiednia w pierwszych tygodniach nauki. Pies rozczarowany nowym wychowawcą nie da się kupić żadną uprzejmością i smakołykami - w kluczowym momencie z pewnością pomści wcześniej zastosowaną niegrzeczność, ryzykując cały sukces operacji serwisowej.

Metoda motywacyjna szkolenie składa się z motywacji pokarmowej lub głosowej zwierzęcia. Ta metoda staje się szczególnie skuteczna po trzech do czterech godzin od ostatniego karmienia lub kontaktu z trenerem. W tresurze biurowej uważana jest za najbardziej zawodną metodę, gdyż zaufanie i posłuszeństwo psa powinno opierać się na szacunku, a nie na chęci zdobycia smacznego jedzenia..

Metoda mechaniczna stosowany tylko u dorosłych psów, które zostały już ustalone. Pozwala na fizyczne oddziaływanie na zwierzę - głaskanie, poklepywanie, szarpanie smyczy, naciskanie na klatkę piersiową i zad. To skuteczna metoda dostępna dla trenerów, których pupile nie są zdolne do agresji wobec właściciela. Uzyskane w ten sposób umiejętności i refleks zostają zachowane z częstym powtarzaniem do końca życia. Jest podobna do metody pchania i różni się od niej sztywnością oddziaływania. Metoda pchania ma zastosowanie w pierwszych tygodniach pracy edukacyjnej..

Metoda imitacyjna szkolenie jest dobre dla dużych grup psów. Ponieważ zwierzę to należy do stadnych, naśladuje swoich współplemieńców i kieruje się ich działaniami. Dlatego wygodnie jest włączyć nieudolnych nowoprzybyłych do grona najlepszych zwierząt służbowych - raczej zaczynają reagować na polecenia i korelować je z niezbędnymi działaniami..

Metoda kontrastu jest uważany za najbardziej skuteczny w treningu dorosłych i ma szybką akcję. Trenowany w ten sposób pies nie będzie kojarzył umiejętności uległości z jedzeniem lub stymulacją fizyczną, ale odbierze je jako rzadką nagrodę. Taki zwierzak będzie posłuszny poleceniom właściciela, nawet bez czekania na jałmużnę lub pochwałę. Jeśli chodzi o młodych, praktykowana jest na nich metoda zabawy. Jest to najdelikatniejszy sposób ujarzmienia psa i jest stosowany tylko w przypadku szczeniąt zepsutych motywacją żywieniową, a wpływ fizyczny może być źle zrozumiany.

Rasy

Jak wspomniano wcześniej, w biurze mogą pracować nawet zwierzęta niekrwione, które posiadają wskaźniki fizyczne i intelektualne odpowiednie do tej czynności. Niemniej jednak wyróżnia się kilka ras psów, szczególnie zdolnych i odpowiednich zgodnie z opisem psa do wykonywania obowiązków służbowych..

Owczarek niemiecki

Po raz pierwszy został zaprezentowany w 1882 roku na wystawie w Niemczech. Przeznaczony był do pilnowania i wypasu bydła, ale jego doskonałe właściwości fizyczne i psychiczne dostrzegli policjanci, dlatego od 1901 roku zaczęli go szkolić i używać jako psa policyjnego. Jest zwierzęciem zrównoważonym, zwinnym i wysoce wyszkolonym. Szybko przyzwyczaja się do nowych trenerów, dlatego jest bardzo ceniona we wszelkich oddziałach i na farmach.

Rottweiler

Należy do grupy molosów - psów pasterskich. Jako rasa istnieje od XVIII wieku, została wyhodowana w Niemczech. Ma trudny temperament, bo do nowych właścicieli trudno się przyzwyczaić. Wytrzymały i agresywny pies, który jest używany do ochrony i rzadko na przejściach granicznych.

Doberman

Istnieje od końca XIX wieku i jest pochodzenia niemieckiego. Potężny i elegancki pies, który został natychmiast wyjęty ze względów bezpieczeństwa. Dobermany są przyjazne i umiarkowanie pobudliwe, więc rzadko są używane jako strażnicy, ale ze względu na ich dobry zapach i talent często są brane do wojska i oddziałów granicznych.

Sznaucer olbrzym

Największy przedstawiciel grupy sznaucerów pochodzi z Bawarii. Używany jako pies myśliwski i pasterski. Nie jest gorszy od owczarka niemieckiego w swojej nieprzekupności i pracowitości. Pewność siebie i inteligencja uczyniły go doskonałym psem do towarzystwa..

Czarny terier rosyjski

Pojawił się w Rosji w połowie XX wieku. Potomek sznaucera olbrzyma, psa miejskiego szeroko wykorzystywanego w straży, zwłaszcza w straży granicznej. Sterowalny, dający się wyszkolić i bardzo łatwy w kontaktach, dlatego używany jako ratownik.

Św. Bernard

W połowie XVII wieku rasa ta została wyhodowana w Alpach Szwajcarskich. Urodzony pies ratowniczy, który może pełnić funkcje ochronne. Zgodny, inteligentny i niezależny. Trudno wyobrazić sobie mniej agresywnego psa - nigdy nikomu nie zaszkodzi, dlatego nie jest używany w służbie wojskowej i wartowniczej.

Owczarek belgijski

Czysta rasa pasterska z końca XIX wieku, stworzona w Belgii. Występuje w czterech odmianach - Laekenois, Malinois, Grunedal i Tervuren, które różnią się wyłącznie jakością wełny. Psy są inteligentne i bezpretensjonalne, ale nerwowe, w niektórych przypadkach trudne do wyszkolenia i mogą stać się agresywne. Nie nadaje się do warty, dobrzy towarzysze, dobrze się dogadują na terenach miejskich.

Cane Corso

Włoski molos, rasa ma bardzo starożytne pochodzenie. Kilkakrotnie znajdował się na skraju wyginięcia, ale za każdym razem odradzał się staraniem kilku pasjonatów. Od niepamiętnych czasów byli niesamowicie odważni i inteligentni, strzeżeni przez bydło i własność właściciela. Całkowicie słuchaj właściciela, nie atakuj bez polecenia. Z łatwością rozróżniamy rzeczywiste zagrożenia i reagujemy na nie, dlatego są szeroko stosowane w branży wartowniczej.

Niemiecki bokser

Pojawił się w Niemczech w 1850 roku jako mieszanka ras Buldoga Angielskiego i Bullenbeiser. Spokojne, lojalne psy, które z łatwością wykonują polecenia właściciela. Dzięki swojej sile, wytrzymałości i opanowaniu niemieccy bokserzy przyzwyczajeni są do pracy w policji i straży granicznej. Ich zabawny temperament sprawia, że ​​są sympatycznymi towarzyszami, a chęć opieki pomaga bokserom w ratownictwie i opiece społecznej - są dobrymi przewodnikami.

Nowa Fundlandia

Jest to inteligentny pies molos, pochodzenia kanadyjskiego. Wyhodowany jako pies pasterski z zadaniami ratownika, nadal służy do tego celu. Życzliwy, aktywny, zdecydowany, rozpowszechniony, jak zwierzę towarzyszące, potrzebuje znacznego wysiłku fizycznego. Nie nadaje się do ochrony, niezastąpiony w poszukiwaniach ratowniczych. Należy wziąć pod uwagę niezależność tego psa i jego zdolność do podejmowania decyzji odbiegających od woli właściciela. Całkowicie pozbawiony agresji, nie jest zdolny do polowania, ponieważ patronuje małym zwierzętom i dzieciom.

Psy są ważnymi towarzyszami i pomocnikami ludzi; wykonują prace, do których wielu ludzi nie jest zdolnych. W wyniku wieloletniej selekcji wyhodowano specjalne rasy psów, które różnią się od swoich bliskich cechami niezbędnymi do ochrony, polowania czy ratowania umierających. Ich wyjątkowy węch pomaga wykryć materiały wybuchowe i szkodliwe substancje, a ich niesamowity zmysł ratuje w ekstremalnych sytuacjach. Zwierzęta te są w stanie podejmować samodzielne decyzje, które są sprzeczne z opinią właściciela i często okazują się słuszne. Stosując odpowiednie metody szkolenia, dbając o komfort tych psów dla nich, możesz stać się dla nich autorytetem oraz zyskać wsparcie i zaufanie bardzo wartościowych i inteligentnych przyjaciół..