Mastino neapolitano: charakterystyka i opis rasy

Ulubiona rasa Aleksandra Wielkiego, Neapolitano Mastino to jedna z najstarszych ras psów na świecie - według najwcześniejszych zapisów jej historia sięga około 5000 lat wstecz..

To masywne i majestatyczne zwierzę, potomek starożytnych psów bojowych, będzie lojalnym obrońcą i towarzyszem, jeśli będzie odpowiednio traktowany..

Historia rasy

Mastif neapolitański, czyli w stylu włoskim - Neapolitano Mastino, znany jest od czasów starożytnych w południowej części Półwyspu Apenińskiego. Psy te zostały przywiezione przez rzymskich legionistów i służyły nie tylko jako strażnicy, ale także jako zwierzęta bojowe na licznych arenach gladiatorów.

Te duże i krzepkie zwierzęta z potężnym szkieletem, krótkim pyskiem i „plisowaną” sierścią często przerażają ludzkie serca. Taka była kalkulacja starożytnych Rzymian - kowali, rolników, rzeźników - którzy ufali tym psom, że chronią ich własność.

Na starożytnych rzymskich arenach mastif neapolitano był często zwalczany gladiatorami i dzikimi zwierzętami - tygrysami, jaguarami, bykami i lwami - dla zabawy publiczności. To zastraszanie miało tylko dwa skutki - zwycięstwo lub śmierć. O tych zwierzętach wspomina wielu starożytnych pisarzy - Plutarch, Arystoteles, Columella i inni.

W pismach Wergiliusza wskazano na przyczynę dokowania uszu i ogonów u psów - w warunkach areny były to miejsca najsłabsze i najbardziej wrażliwe.

Nazwa tej rasy składa się z dwóch części: jedna to komponent geograficzny - miasto Neapol we Włoszech, ale druga część ma kilka wersji pochodzenia. Według jednego z nich, historyczne korzenie „mastino” należą do łacińskiego słowa „masuetinus” - „posłuszny”, „oswojony”.

Historia powstania tej rasy od czasów starożytnych to przede wszystkim legendy i rozmaite dzieła literackie, rzeźby i malarstwo..

Wiadomo na pewno, że w XIX wieku przodkowie współczesnych psów byli szeroko rozpowszechnieni we Włoszech, ale po pewnym czasie, z powodu problemów ekonomicznych, ich populacja znacznie się zmniejszyła. Tylko zamożne rodziny z południa kraju mogły sobie pozwolić na trzymanie w domu tak dużych zwierząt..

Pod koniec XIX wieku we Włoszech opublikowano opis ras psów, w jednym z punktów, w których znajdowały się oznaczenia dokładnie opisujące współczesne Neapolitano mastino. Jednak w tym czasie rasa nie miała oficjalnej rejestracji, więc nie mogła ubiegać się o udział w wystawach. Podczas II wojny światowej mastino znajdowało się na skraju całkowitego wyginięcia..

W 1946 roku w Neapolu kilku nierozpoznanych „neapolitańczyków” wzięło udział w pozakonkursowym konkursie na jednej z wystaw. Tam zostali zauważeni przez Piero Scanziani, specjalistę od hodowli psów. Urzekł go wielkość tych starożytnych zwierząt i postanowił wydobyć rasę „na światło dzienne”, kupując parę tych potężnych gigantów.

To właśnie ta osoba jest uważana za „ojca założyciela” rasy Mastif neapolitański, aby nie zniknąć dla rasy i po uzyskaniu jej oficjalnej rejestracji.

Opis i wzorzec rasy

Zgodnie z oficjalnym standardem rasa ta jest uważana przede wszystkim za wartownika lub wartownika. Główne cechy to krótkie nogi i mocne, szerokie ciało. Istotną wadą jest brak zwisających fałd skórnych i długich nóg..

Rozpiętość wysokości zwierzęcia w kłębie wynosi 65-75 cm i 60-68 cm odpowiednio u samców i suk. Waga 60-70 kg dla samców i 50-60 kg dla suk. Odchylenia wzrostu i wagi od maksymalnej lub minimalnej sztangi są uważane za wadę zgodnie z zatwierdzonym standardem rasy.

Znaki typowego mastino:

• Wizytówka - duża głowa, obficie pokryta wiszącymi fałdami skóry;
• Potężne szczęki z pełnym zestawem zębów;
• Od starożytności do niedawna uszy mastino były przycinane, nadając im trójkątny, „wystający” kształt. Dzisiaj zwyczajowo wyjeżdżać wiszące uszy cały;
• Głęboko osadzone oczy w kolorze wełny-
• Mocna, muskularna szyja-
• Szeroka, wydatna klatka piersiowa-
• Grzbiet prosty, ogon przycięty o 1/3-
• Sierść jest gładka, gęsta. Kolory mogą być szare, czarne, czasem rude lub rude, pręgowane. Różnice w kolorze są niedopuszczalne. Białe plamy są dozwolone tylko na klatce piersiowej i palcach.

Psy Neapolitano Mastino są urodzonymi strażnikami. Będą wykonywać tę funkcję bezinteresownie aż do ostatniego tchnienia. Są naturalnie podejrzliwi wobec obcych. Jeśli właściciel psa współczuje osobie, pies szczerze da mu falę zimnej obojętności..

Charakterystyka rasy i cechy charakteru

Mastify neapolitańskie są niezwykle inteligentne, spostrzegawcze i powściągliwe w wyrażaniu swoich emocji. Jednak ich lojalność wobec właściciela nie zna granic. Posiadając fenomenalną pamięć, psy te starają się zadowolić swojego „przywódcę”.

Dobrze dogadują się z dziećmi, ale nie zostawiaj dziecka bez opieki z tym psem. Mastinos będą w dobrych stosunkach z innymi zwierzętami w domu, pod warunkiem, że są odpowiednio wykształcone..

Pomimo imponujących rozmiarów i groźnego wyglądu psy te nie są z natury agresywne. Nie przeszkadza im to jednak w odgrywaniu roli czujnego i oddanego strażnika..

Opieka i

Na szczęście rasa Neapolitano Mastino nie wymaga dużej pielęgnacji. Ich gładka sierść nie wymaga ciągłego szczotkowania. Wyjątkiem jest okres linienia - nadmiar włosów wystarczy usunąć specjalną szczoteczką.

Dla tego psa najlepiej nadaje się przestronny dworek z ogrodzonym terenem. Nie jest zabronione trzymanie w mieszkaniu neapolitańczyka, gdyż pies ten nie cierpi na nadpobudliwość, ale warto mieć na uwadze jego spore rozmiary.

Tempo chodzenia powinno być spokojne i mierzone. Należy pamiętać, że podczas tworzenia aparatu kostnego szczenięta nie powinny być nadmiernie aktywne w grach i spacerach. Należy również uważać na uroczystości w okresie letnim..

Ze względu na duże rozmiary organizm tych psów nie ma czasu na przeprowadzenie pełnoprawnej termoregulacji - osoba dorosła przebywająca przez długi czas na słońcu grozi przegrzaniem i udarem cieplnym. Ryzyko takiego wyniku można zminimalizować, spacerując rano i późnym wieczorem..

Dieta psa powinna być powierzona profesjonalnej zbilansowanej karmie - ta metoda jest preferowana przez większość właścicieli. Odżywianie powinno być dobierane przez specjalistów do konkretnej rasy, biorąc pod uwagę jej cechy.

Konserwy i inne mokre karmy muszą być co najmniej z zakresu żywności premium. Dorosłym wystarczy jeden posiłek wieczorem, ale szczenięta potrzebują jedzenia do 4 razy dziennie.

Jeśli karmisz swoje mastino naturalnymi pokarmami, unikaj podawania psu rurkowatych i kości kurczaka, słodyczy i nieświeżych pokarmów. Dieta musi zawierać co najmniej 40% produktów mięsnych, a także podrobów (wątroba i chrząstki). Monitoruj wagę swojego zwierzaka i dołączaj w razie potrzeby kompleksy witamin i minerałów.

Stała dostępność czystej wody jest obowiązkowa.

Trening

Aby uniknąć aspołeczności psa ze względu na jego wrodzoną podejrzliwość wobec wszystkich obcych, od szczenięcia należy go wyprowadzić „na światło”, nauczyć obecności ludzi zarówno w domu, jak i poza jego murami. W tym drugim przypadku nie powinno być problemów, o ile osoby wokół ciebie nie będą zbytnio machać rękami.

W domu, gdy pojawiają się goście, mastif ma otwarte uszy, jednak upewniając się, że nie ma niebezpieczeństwa, przechodzi w „tryb ignorowania”. Goście muszą również ignorować psa i nie denerwować jej..

Mastif obdarza swoją miłością i uczuciem tylko swojego pana i członków rodziny. Neapolitańczyka, który nie ma właściciela, życiowej podstawy i tak potrzebnego mu punktu odniesienia, uznawany jest za wadliwego z psychologicznego punktu widzenia.

W żadnym wypadku nie powinieneś bić mastifa - po prostu trochę podnieś głos. W najgorszym przypadku możesz lekko klepnąć psa w plecy gazetą. Te zwierzęta są inteligentne i bystre i szczerze starają się zadośćuczynić swojemu właścicielowi. Ale nie karć psa za szczekanie - albo pełni funkcję bezpieczeństwa, albo chce cię o czymś ostrzec.

Mastif to nie pies kolanowy. Potrzebuje swobody działania i ruchu. Ogród przydomowy lub dziedziniec jest idealny. Jednak nie łańcuchuj mastino - to go upokorzy. Polecenia powinny być proste, a nadawany głos nie powinien być zły, ale surowy. Wykonaj polecenie - nie potrzebujesz samowoli psa.

Typowe choroby rasy

Ogólnie rasa ta nie jest podatna na choroby genetyczne, a główne problemy zdrowotne mają charakter czysto fizjologiczny..

Po osiągnięciu wieku 2 miesięcy szczenię należy bezbłędnie zaszczepić. Procedura ta jest powtarzana przez całe życie zwierzęcia zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii..

Głównym zagrożeniem są ukąszenia komarów, które żyją w obfitości na obszarach o wysokiej wilgotności. Heartworm lub filarioza sercowo-płucna, wywoływana przez pasożyty, które dostają się do organizmu psa przez ukąszenie komara, mogą zabić zwierzę. Ponadto objawy nie zawsze pojawiają się we wczesnych stadiach choroby..

Kolejną zasadą jest zakaz kąpieli mastino do roku. Po tym zabiegi wodne należy stosować tylko w przypadku nadmiernego zanieczyszczenia. W przeciwnym razie istnieje ryzyko wystąpienia łupieżu, podrażnienia lub zmywania naturalnej warstwy tłuszczu, która chroni psa przed owadami.

Ze względu na budowę głowy mastifa wykazuje on tendencję do zwiększonego „ślinienia się”. Pysk psa należy regularnie wycierać, aby uniknąć infekcji.

Jak długo żyje Mastino Neapolitano??

Neapolitańczycy żyją średnio do 10 lat. Jednak możesz przedłużyć życie swojego zwierzaka poprzez odpowiednią opiekę, obsługę i regularne wizyty weterynaryjne..

Ile to kosztuje i jak wybrać szczeniaka?

Lepiej jest wziąć szczeniaka neapolitano mastino niż dorosłego - te zwierzęta trzeba wychowywać „od najmłodszych lat”. Również przed pozyskaniem przyszłego członka rodziny należy zapoznać się z jego rodowodem. Dowiedz się, czy jego rodzice mieli jakieś schorzenia, zwłaszcza dziedziczne.

Szczeniak musi mieć kartę oddziału z notatkami o wszystkich szczepieniach. Uważaj na swoje dziecko - nie powinien być ospały ani odmawiać jedzenia. Nie powinno być żadnych widocznych defektów w chodzie, a także na ciele. Uszy i oczy muszą być czyste.

Kolejną przeszkodą na drodze do mastino jest cena. Dziś ta rasa nie jest zbyt popularna w naszym kraju, więc ceny są dość wysokie - od 40 do 100 tysięcy rubli za rasowego szczeniaka.

Wniosek

Mastif neapolitański będzie lojalnym i kochającym przyjacielem rodziny, jednocześnie okazując absolutną obojętność osobom postronnym. Doskonale sprawdza się jako pies stróżujący, ale wymaga obowiązkowego szkolenia, jak każdy poważny pies. Mastino widzi sens życia w swoim właścicielu - traktuj swojego zwierzaka odpowiednio, a odpowie ci stokrotnie.