Mastif angielski

Mastify angielskie należą do drugiej grupy psów według klasyfikacji ICF, w skład której wchodzą również: sznaucery i pinczery, przypisuje się im drugą sekcję ras psów molosowatych, do której zalicza się również szwajcarska rasa bawarska (owczarki) oraz podrozdział 2.1 - mastify.

Miejsce urodzenia tej rasy to Wielka Brytania, Wschodnia Anglia.

Maksymalna wysokość psa to 76 cm w kłębie, maksymalna waga to 86 kilogramów, jednak niektóre osobniki, z rzadkimi wyjątkami, mają ponad 80 cm wzrostu lub ważą ponad 150 kg.

Mastif angielski uważany jest za największą rasę psa, jednak jako pies stróżujący nie jest zbyt dobry, gdyż wyróżnia się wyjątkowo życzliwym usposobieniem i angielskim spokojem..

Rasa Mastiffa jest jedną z najstarszych na naszej planecie. W czasach przed naszą erą zabrano ze sobą mastify na polowanie na konie i lwy, skierowano je do pilnowania domu i inwentarza żywego przed drapieżnikami.

Wśród starożytnych plemion z mastifami kojarzono mistyczne rytuały, takie jak umieszczanie statuetki psa nad wejściem do mieszkania, aby chronić go przed złymi duchami. Mastify przywieziono do Rzymu z Saksonii, aby zaprezentować je w bitwach z dzikimi zwierzętami i ludźmi.

Mastify potrzebują długich spacerów, ponieważ potrzebują tylko spokojnego przepływu życia. Jednak ona sama określa, ile stresu może wytrzymać. Chodzenie przez długi czas z małym mastifem może zaszkodzić zdrowiu twojego zwierzaka..

Charakter Mastifa Angielskiego

Psy tej rasy są bardzo indywidualne, ich charakter często zależy od charakteru samego właściciela.

Mastify wspaniale dogadują się z dziećmi. Postrzegają je jako szczenięta, więc psa można zostawić, by opiekował się dzieckiem..

Mastif angielski nie jest skłonny skrzywdzić dziecka, jednak niektóre osoby mogą „wyrazić” swoje niezadowolenie, delikatnie biorąc dziecko za rękę.

Konserwacja i pielęgnacja

Hodowcy zalecają trzymanie tak dużego psa poza miastem, na przestronnym osiedlu, jednak istnieje możliwość zapewnienia noclegu w mieszkaniu. Dbanie o wełnę mastifa angielskiego jest dość łatwe, jednak przy jej dużych wymiarach czesanie może przerodzić się w długi proces. Co więcej, mastif za bardzo zrzuca, więc procedura czesania będzie musiała być wykonywana codziennie..

Kąpiel należy wykonywać tak często, jak to konieczne, używając specjalnych szamponów dla psów, ponieważ szampony, których używasz, mogą podrażniać skórę psa.

Konieczne jest również przecięcie pazurów na czas i zwrócenie szczególnej uwagi na słabe punkty mastifa - uszy i oczy. Aby rozwinąć nawyk mastifa do zabiegów, konieczne jest ich wykonywanie od najmłodszych lat..

Dieta i zdrowie

Najgroźniejsze choroby mastifów to te, które objawiają się na poziomie genetycznym. Na przykład wszelkiego rodzaju dysplazje - łokciowe, siatkówkowe, biodrowe. A także rak kości, epilepsja, zaćma, białaczka, powierzchowna piodermia (bakteryjne zakażenie skóry) to jedne z najbardziej niebezpiecznych i trudnych do wyleczenia chorób psów..

Mastify mogą również cierpieć na inne choroby, które nie są tak niebezpieczne dla ich życia, ale leczenie należy rozpocząć na wczesnym etapie. Są to choroby oczu (torbiel tęczówki, dystrofia rogówki), alergiczne reakcje skórne, choroby stawów (zapalenie stawów, spondyloza z towarzyszącym bólem w wyrostku zębodołowym), choroby układu krążenia (szmery serca) i inne.

Mastify są psami dość żarłocznymi ze względu na swój rozmiar, ich utrzymanie jest dość drogie. Tymczasem psy są podatne na otyłość, dlatego najlepiej go nie przekarmiać, tylko podawać jedzenie w małych porcjach około trzy razy dziennie. Mastify żyją średnio do 10 lat, jednak możliwe są wyjątki do 15-20 lat..

Historia pochodzenia rasy

Przodkami współczesnego mastifa są asyryjskie psy molosowe, które służyły do ​​ochrony ich domów przed drapieżnikami, walki i nęcenia dzikimi zwierzętami. Już w XV wieku rasa ta została nazwana mastifem..

Warto zauważyć, że po II wojnie światowej rasa ta była zagrożona wyginięciem, ponieważ psy były aktywnie zabierane na pole bitwy i wykorzystywane jako psy poszukiwawcze..

Mastify przybyły do ​​Wielkiej Brytanii w czasach Celtów, 2 wieki przed początkiem naszej ery. Już w XV wieku mastify otrzymały swoją współczesną nazwę, aw 1883 roku wydano pierwszy wzorzec zwany „Mastifem Staroangielskim”.

Obraz psychologiczny

Ciało mastifa jest dość masywne, ale proporcjonalne. Głowa jest duża i szeroka, ale zgodnie z międzynarodowymi standardami powinna być również proporcjonalna do ciała. Silna muskulatura, szeroki wzrost i duże okrągłe łapy są również testowane zgodnie z międzynarodowymi standardami przed wystawieniem psa na wystawę.

Mastify są uważane za psy o krótkich włosach z miękkim podszerstkiem i błyszczącą skórą..

Mastif jest psem dość przyjaznym i łagodnym, który nie atakuje w sytuacjach niebezpiecznych, a jedynie sygnalizuje obecność.

Mastify są cenne, ponieważ bardzo subtelnie wyczuwają nastrój swojego pana i często się do niego dostosowują. Jednak ostry krzyk lub przekleństwo pod adresem mastifa może urazić psa, a potem może nie reagować na nic przez długi czas.

Opieka

Mastif potrzebuje dużo miejsca, ale trzymany w miejskim mieszkaniu pies nie przeszkadza pod stopami, jest praktycznie niewidoczny. Kolejny plus dla rasy - pies nawet w okresie szczenięcym czy przy zmianie uzębienia nie psuje mebli, kapci i drutów.

Dla mastifów komfortowa temperatura wynosi +15 stopni Celsjusza.

Recenzja wideo o psach rasy Mastiff angielski