Częste oddawanie moczu u psów: przyczyny i leczenie

Częste oddawanie moczu u psów może wynikać z procesów naturalnych lub patologicznych. W zależności od przyczyny, lekarz weterynarii będzie w stanie określić, czy zwierzę wymaga leczenia. Po konsultacji ze specjalistą na czas możesz upewnić się, że nic nie zagraża zdrowiu zwierzęcia, a jeśli wykryte zostaną patologie, podejmij na czas działania w celu złagodzenia jego stanu.

• Sytuacje stresujące na tle silnego lęku, niepokoju, nieuwagi, urazy lub nadmiernego podniecenia (np. Po długim rozstaniu z właścicielem). Kara w tym przypadku może tylko zaostrzyć problem, ale systematyczna edukacja może pomóc..
• Etykiety terytorialne. Dla mężczyzn zapach moczu jest okazją do zaznaczenia terytorium, które uważają za swoje. Opcją eliminacji problemu jest kastracja zwierzęcia, która zmniejszy przejawy instynktu seksualnego.
• Czynniki wieku. Problem nietrzymania moczu u szczeniąt, analogicznie do małych dzieci, wiąże się z brakiem możliwości kontrolowania procesu oddawania moczu. U starszych zwierząt problem nietrzymania moczu może wiązać się z osłabieniem sprężystości zwieracza, u młodych samic okresowi rui może towarzyszyć ból w podbrzuszu, który osłabia się po opróżnieniu pęcherza. Nie wymaga specjalnego traktowania, wystarczające są częstsze spacery.

Zaburzenia patologiczne

W przypadku braku wpływu czynników naturalnych częste oddawanie moczu jest jednym z objawów patologicznych procesów zachodzących w organizmie psa lub innych problemów zdrowotnych. Takie naruszenie można sprowokować:

• Choroby nerek (nerczyca, odmiedniczkowe zapalenie nerek) - wywołują brak elektrolitów w organizmie, co zwiększa spożycie płynów i odpowiednio oddawanie moczu, któremu towarzyszy ból. Dodatkowe objawy to: ciemny mocz ze śluzem, ropą, krwią, letargiem, wysoką gorączką, odmową karmienia.
• Kamica moczowa (kamica moczowa) - tworzenie się kamieni w drogach moczowych na skutek zwiększonego stężenia kamicy moczowej w moczu.
• Zapalenie pęcherza moczowego to zapalenie pęcherza moczowego, które rozwija się na tle osłabienia układu odpornościowego zwierzęcia (hipotermia, inwazja robaków, ICD, urazy, infekcje). Chorobie towarzyszą silne zespoły bólowe, zmętnienie moczu, pojawienie się w nim zanieczyszczeń, nieprzyjemny zapach, w wysokich temperaturach rozwija się pragnienie i odwodnienie.
• Cukrzyca - charakteryzuje się częstym oddawaniem moczu na tle wzmożonego pragnienia, szybkiej utraty wagi, nawet przy zwiększonym apetycie. Jednocześnie badanie krwi wykazuje podwyższony poziom cukru, który „wysysa” płyn z organizmu.
• Pyometra u psów- proces zapalny w jamie macicy u kobiet, któremu może towarzyszyć ropna wydzielina z pętli, zmiany temperatury, nudności, wymioty. Ze względu na podobieństwo do innych chorób tylko weterynarz może postawić dokładną diagnozę.
• Urazy kręgosłupa (zwłaszcza u jamników, bassetów i innych ras z wydłużonym kręgosłupem) - uszkodzenie zakończeń nerwowych rdzenia kręgowego może powodować zaburzenia oddawania moczu, a uszczypnięcie nerwów może prowadzić do niedowładu lub paraliżu kończyn.

Każdemu ze stanów patologicznych towarzyszą dodatkowe objawy. W zależności od jasności ich manifestacji i ogólnego samopoczucia psa będą zależeć dalsze działania.

Uwaga! Wśród możliwych przyczyn częstego oddawania moczu mogą być również konsekwencje sterylizacji (gdy gwałtowna zmiana poziomu hormonów powoduje spadek elastyczności zwieracza) oraz niewłaściwe tworzenie narządów układu moczowo-płciowego (wrodzone lub nabyte).

Możliwe działania właściciela

W przypadku częstego oddawania moczu przez zwierzę, w tym z silnym pragnieniem, warto przede wszystkim wykluczyć naturalne czynniki zewnętrzne: karmienie słonym pokarmem, przegrzanie, sytuacje stresowe itp. Powodem dokładniejszej obserwacji zwierzęcia powinno być wystąpienie następujących dodatkowych zaburzeń:

• utrata apetytu, aż do odmowy jedzenia włącznie;
• letarg, apatia;
• nudności wymioty;
• gorący, suchy nos;
• drastyczna utrata lub przyrost masy ciała;
• zauważalny dyskomfort lub skomlenie podczas oddawania moczu;
• przebarwienia i przezroczystość moczu, pojawienie się zanieczyszczeń (krew, ropa).

Jeśli pojawi się jeden lub więcej objawów, nie należy odkładać wizyty w klinice weterynaryjnej, ponieważ stan psa może przekształcić się w krytyczny w ciągu jednego dnia. Specjalista zbada zwierzę i niezbędne badanie (analiza moczu, USG pęcherza, czasami RTG, MRI) w celu zidentyfikowania przyczyn patologii.

Metody leczenia

Na podstawie wyników badania lekarz weterynarii określi odpowiednie leczenie po ustaleniu, dlaczego pies często sika. Możliwe opcje to:

• W przypadku odwodnienia: terapia infuzyjna solą fizjologiczną, glukozą lub roztworem Ringera.
• W sytuacjach stresowych: leki uspokajające, przeciwdepresyjne.
• Z ICD: pasza lecznicza z dodatkami, które pomagają rozpuszczać rozpoznany rodzaj kamienia nazębnego. Usunięcie dużych kamieni wymaga operacji.
• W przypadku cukrzycy: dostosowanie diety (najlepiej w oparciu o specjalną żywność dla zwierząt z cukrzycą) i odpowiednie leki (na przykład insulina w chorobie insulinozależnej).
• W procesach zapalnych (patologie układu moczowego, ropomica): antybiotykoterapia uwzględniająca wrażliwość patogenu na rozwijającą się infekcję + przeciwskurczowe uśmierzające ból.
• Przy zaawansowanych stadiach procesów zapalnych, wykrywanie nowotworów: usunięcie dotkniętej tkanki. W przypadku złośliwego charakteru nowotworów dodatkowo przepisywany jest kurs chemioterapii.

Ważny! Ważne jest ostrożne stosowanie jakichkolwiek leków (szczególnie tych, które gromadzą się w tkankach wątroby i nerek), dopóki zwierzę nie wykluczy niewydolności wątroby i nerek.

Właścicielowi pozostaje jedynie przestrzegać zaleceń lekarza weterynarii i zapewnić zwierzakowi wysokiej jakości opiekę, aby nie pogorszyć jego stanu.

Środki zapobiegawcze

Poniższe proste środki pomogą zmniejszyć ryzyko rozwoju procesów patologicznych w ciele psa:

• Zapobiegaj hipotermii psa: zapewnij mu ciepłe, miękkie posłanie w miejscu odpoczynku, nie pozwól mu pływać w wodzie w zimnych porach roku.
• Wybierz zbilansowaną dietę, biorąc pod uwagę wiek, wagę i inne cechy zwierzęcia.
• Terminowo przeprowadzaj szczepienia i leczenie przeciwpasożytnicze.
• Zapewnij regularne spacery. Wskazane jest częstsze zabieranie na spacer szczeniąt i starszych zwierząt.
• Zwróć uwagę na szkolenie, aby pies wiedział, że należy opróżniać pęcherz tylko podczas chodzenia.