Leiszmanioza u psów: informacje, objawy i leczenie

W praktyce weterynaryjnej ważne miejsce zajmują choroby zakaźne wywoływane przez bakterie chorobotwórcze. Leczenie często odbywa się szybko i z gwarancją sukcesu. Inną rzeczą są choroby pierwotniakowe, do których należy leiszmanioza u psów. Radzenie sobie z tym jest znacznie trudniejsze..

Co to jest leiszmanioza

Leiszmanioza jest chorobą zakaźną pochodzenia pierwotniakowego. To ostatnie oznacza, że ​​patologia jest spowodowana przez chorobotwórcze pierwotniaki. Czynnik sprawczy pochodzi z rodzaju Leishmania. Z reguły u chorych zwierząt skóra cierpi, ale w ostatnich latach coraz częściej pojawiają się przypadki leiszmaniozy, w której jednocześnie dotknięte są narządy wewnętrzne.

Problemem jest złożona diagnostyka i długotrwałe leczenie. Co więcej, nawet jeśli terapia zostanie rozpoczęta w odpowiednim czasie, nikt nie da specjalnych gwarancji pomyślnego wyniku. Choroba jest bardzo rozpowszechniona i występuje w prawie wszystkich zamieszkanych obszarach świata..

Czynnik wywołujący leiszmaniozy u psów

Czynnik sprawczy pochodzi z rodzaju Leishmania. Głównymi przedstawicielami są L. infantum w Europie i naszym kraju. Tylko L.chagasi występuje w USA i Kanadzie. Co ciekawe, różnice między tymi dwoma gatunkami są bardzo znaczące: typ europejski nie ma wici i jest pasożytem wewnątrzkomórkowym. Ale jego amerykański „kolega” ma wici i pasożytuje na komórkach żywiciela.

Cykl życia Leishmania jest dość prosty. pasożyty potrzebują tylko jednego żywiciela pośredniego, którym może być komar lub komar. Choroba jest uważana za endemiczną, ale z powodu globalizacji i masowego przepływu ludzi i produktów zwierzęcych na całym świecie stopniowo rozprzestrzenia się coraz bardziej.

Tak więc do lat 70. ubiegłego wieku patologię notowano wyłącznie w najbiedniejszych krajach świata, na początku lat 90. coraz częściej rejestrowano ją w krajach rozwijających się, a dziś przypadki leiszmaniozy są regularnie wykrywane w najbogatszych regionach UE. Zwracamy również uwagę, że w 32 krajach świata patologia ta jest uważana za tak poważną, że chore zwierzęta (i ludzie) są obowiązkowo rejestrowane.

Ciekawy! Kraje szczególnie niebezpieczne dla leiszmaniozy to: Bułgaria, Albania, Izrael, Grecja, a także Wenezuela w Nowym Świecie.

Główne formy leiszmaniozy

Pomimo stanowiska niektórych naukowców, badacze zwykle wyróżniają trzy formy leiszmaniozy. Tylko dwa z nich są uważane za główne. O tych typach będziemy rozmawiać.

Skórny

W nie tak odległej przeszłości skórną postać leiszmaniozy uważano za rzadką, ale dziś to ona jest najbardziej typową manifestacją choroby. W takim przypadku dotyczy to skóry..

Trzewiowy

Ta postać choroby wpływa na narządy wewnętrzne. Stan psa gwałtownie się pogarsza, ryzyko śmierci jest dość wysokie.

W ostatnich latach obie formy coraz częściej rozwijają się równolegle, dlatego możemy mówić o trzeciej, mieszanej postaci leiszmaniozy..

Drogi przenoszenia i rozwoju choroby u psów

Głównym źródłem choroby są zarażeni ludzie i zwierzęta. Młodzieńcza odmiana pasożytów (amastigota) dostaje się do organizmu zdrowego psa po ukąszeniu przez pasożyty wysysające krew. W związku z tym same komary zarażają się, gdy żywią się krwią chorych kręgowców (w tym ludzi).

Podstawowa forma Leishmania dojrzewa i rośnie w komórkach jelit komara. W tym momencie pasożyty nie są jeszcze groźne i nawet w przypadkach, gdy zakażony krwiopijca ugryzie psa, infekcja nie występuje. Po około tygodniu „niemowlęta” osiągają promastigiczną formę. Po kolejnych 10 dniach pasożyt ostatecznie dojrzewa i migruje do gruczołów ślinowych owada. Od tego momentu komar staje się zaraźliwy..

Ugryzione promastigoty dostają się do krwiobiegu i atakują jego komórki. W ich wnętrzu pasożyt dojrzewa do stadium amastigoty, a następnie zaczyna szybko się rozmnażać poprzez proste podwójne rozszczepienie. W ciągu jednego dnia jeden makrofag może uformować do 200 „świeżych” leiszmanii.

Ze względu na stały wzrost ciśnienia wewnętrznego zakażona komórka dosłownie wybucha, pasożyty trafiają do ogólnego krwiobiegu, po czym cały proces powtarza się ponownie. Biorąc pod uwagę tempo rozmnażania się pasożytów, do końca trzeciego dnia od momentu zakażenia można je znaleźć w prawie wszystkich komórkach i tkankach organizmu.

Objawy i wczesne oznaki leiszmaniozy u psów

Główne objawy i wczesne oznaki leiszmaniozy u psów zależą od konkretnej postaci choroby, ale początkowy obraz kliniczny jest w wielu przypadkach standardowy..

Choroba dotyka wszystkie psy bez wyjątku, niezależnie od płci, wieku i rasy..

Młode zwierzęta bardzo często chorują bezobjawowo, ponieważ ich odporność do pewnego stopnia jest w stanie stłumić aktywność patogenu.

Zazwyczaj właściciele zauważą następujące kwestie:

• Na skórze pojawiają się dziwne zgrubienia, miejsca pokryte suchymi i szorstkimi łuskami.
• Zwierzę stopniowo traci wagę bez wyraźnego powodu..
• W około 20% przypadków apetyt chorego psa gwałtownie się pogarsza..
• Pies staje się bardzo apatyczny.
• Możliwe jest również pojawienie się krwi w moczu, czasem kaszel, świszczący oddech i kichanie zwierzęcia, u starszych psów zajęte są stawy.

W przyszłości obraz kliniczny stanie się bardziej „wyspecjalizowany” i zależy od konkretnej postaci choroby.

W przypadku leiszmaniozy trzewnej objawy są następujące:

• Zwierzę szybko słabnie, odmawia jedzenia i traci na wadze.
• Pies bardzo szybko się męczy.
• Biegunka i wymioty są częste.
• Krew często wypływa z przewodów nosowych.
• Wszystkie podskórne węzły chłonne ulegają zapaleniu i znacznie się powiększają.
• Zwierzę oddaje mocz często i dużo, pije równie często i obficie.
• Badanie palpacyjne ujawnia silną reakcję bólową w stawach.
• W ciągu kilku dni rozwija się zapalenie mięśni (zapalenie mięśni).
• W ciężkich przypadkach dotyczy to tkanki kostnej, opisano psy z objawami osteomalacji.
• Okresowa gorączka.

W postaci skórnej objawy nie są tak poważne:

• Charakterystyczna jest hiperkeratoza. Na skórze pojawiają się mocno zgrubiałe, twarde i łuszczące się miejsca, skóra w tych miejscach traci normalny kolor i blednie.
• Pojawiają się łysiny, a wełna w tych miejscach wydaje się „wysychać” i staje się wyjątkowo krucha.
• W okolicach oczu i nosa na skórze pojawiają się specyficzne guzki, niekiedy obserwuje się ich postać podskórną.
• Pazury stają się cienkie i stają się wyjątkowo delikatne.

Czy można złapać leiszmaniozy od psa?

Leiszmanioza jest powszechną chorobą psów i ludzi, jest trudna, nie jest leczona bez problemów..

Ale w tym przypadku nie ma powodu do niepokoju: aby pasożyt „dojrzał” do stadium inwazyjnego, zdecydowanie potrzebuje organizmu komara. Bez dojrzewania w komórkach nabłonka jego jelit czynnik wywołujący leiszmaniozy nie stanie się zakaźny i nie może stanowić żadnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego..

Diagnoza choroby u psów

Każda diagnoza choroby w tym przypadku jest tylko złożona, 100% dokładny wynik można uzyskać tylko w dobrze wyposażonej klinice:

• Test surowicy (serologia). Jeśli zwierzę ma przynajmniej jakąś odporność, to w przypadku choroby w jego krwi koniecznie pojawią się specyficzne przeciwciała. Zwykle stosuje się standardową reakcję ELISA, a także reakcje z grup ELISA (konkurencyjny ELISA, szkiełko-ELISA itp.).
• Biopsja, a następnie badanie histologiczne i cytologiczne próbek tkanek. Postacie dorosłe Leishmania są szczególnie widoczne na wymazach tkanki węzłów chłonnych barwionych metodą Giemsy. Mimo to wiele laboratoriów woli pobierać próbki śledziony lub szpiku kostnego. W przypadku wystąpienia objawów klinicznych pasożyty występują zarówno wewnątrz makrofagów, jak i na zewnątrz komórek. Wewnątrz pasożytów widoczne są jądra zasadochłonne o kształcie okrągłym lub owalnym.
• Reakcja łańcuchowa polimerazy (aka PCR). Jedna z najdokładniejszych (ale niezbyt tanich) technik. Jedną z jego zalet jest możliwość badania zeskrobań skóry, tj. nie ma potrzeby wykonywania biopsji narządów wewnętrznych. Niestety, taka analiza nie jest przeprowadzana w każdej klinice..

Schemat leczenia leiszmaniozy u psów

Standardowy schemat leczenia leiszmaniozy psów to:

• Zwierzę otrzymuje pełen spokój, nieograniczony dostęp do czystej i świeżej wody pitnej.
• Aby złagodzić ból, stosuje się środki uspokajające i przeciwbólowe.
• W przypadku postaci skórnej należy przepisać szampony keratolityczne i maści zmiękczające.
• Przepisywane są specjalne leki (o których poniżej).
• Dalej zależy od zaniedbania sprawy i szczęścia konkretnego zwierzęcia.

Używane leki

Główne stosowane leki:

• Leki antymonopolowe. Glucantime i Pentostam sprawdziły się dobrze. Blokuje działanie kompleksów enzymatycznych Leishmania. Przepisywany w dawce 100 mg / kg dziennie w postaci zastrzyków podskórnych, przebieg leczenia - do miesiąca lub dłużej.
• Allopurynol. W dawce 20 mg / kg raz dziennie z jedzeniem. Używany w połączeniu z poprzednimi produktami. Leczenie może trwać nawet do ... dwóch lat.
• Pentamidyna. 4 mg / kg co cztery dni, przebieg leczenia do 15 wstrzyknięć.
• Aminozydyna paromomycyny. 10 mg / kg dwa razy dziennie, wstrzyknięte domięśniowo.

Ważny! Nawet po skutecznym leczeniu nie ma absolutnie żadnej gwarancji, że w organizmie zwierzęcia nie pozostały żadne pasożyty. W związku z tym nawroty są całkiem możliwe..

Jest jeszcze jeden niezwykle nieprzyjemny niuans.. Wszystkie leki stosowane w leczeniu leiszmaniozy u psów są niezwykle toksyczne i dają całe „bukiety” powikłań, w tym niewydolność nerek i toksyczność wątroby. Dlatego tylko lekarz weterynarii z dużym doświadczeniem powinien je przepisać i określić dawkę..

Możliwe komplikacje

Niestety powikłania leiszmaniozy są niezwykle liczne i zmienne. Wszystko zależy od tego, które narządy zostały dotknięte:

• Zapalenie mięśni.
• Zapalenie wsierdzia.
• Zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego.
• Artretyzm i artroza.
• Marskość wątroby, zapalenie wątroby.
• Jadeit, nerczyca itp..

Może to dotyczyć każdego organu. Dlatego chorobę należy wykryć jak najszybciej, podczas gdy zdrowie psa nie zostało jeszcze nieodwracalnie uszkodzone.

Szczepienie i profilaktyka leiszmaniozy u psów

Zła wiadomość: szczepienia i zapobieganie leiszmaniozy u psów są przeciętne. Obecnie nie ma działających szczepionek. Dlatego jedyną metodą zapobiegania infekcji psa jest leczenie go latem insektycydami owadami wysysającymi krew..

Jeśli na określonym obszarze występują przypadki leiszmaniozy, psa należy zgłosić lekarzowi weterynarii przynajmniej raz w miesiącu. Właściciele muszą pamiętać, że zapadalność na tę chorobę zwiększa się z każdym rokiem.!