Małopłytkowość u psów i kotów: objawy, rozpoznanie, leczenie

Określenie „układ krwiotwórczy” zwykle wywołuje skojarzenia z krwinkami czerwonymi, erytrocytami. Tymczasem krew jest najbardziej złożoną, płynną (!) Tkanką łączną, której funkcje nie ograniczają się do samego transportu tlenu. Jednym z jego najważniejszych zadań jest ochrona organizmu przed krwawieniem. Odpowiadają za to płytki krwi. Gdy ich liczba spada do niedopuszczalnego poziomu, pojawia się trombocytopenia.

Ważny! Małopłytkowość nie jest chorobą, ale stanem patologicznym. Nie powstaje jako niezależna choroba, ale w wyniku poważnych zaburzeń układu krwiotwórczego już istniejących u zwierzęcia..

Informacje ogólne

Płytki krwi są również nazywane „płytkami krwi”. Kiedy naczynie krwionośne jest przecinane lub rozrywane, zbierają się w tym miejscu i utworzyć skrzep krwi, zapobieganie wypływaniu krwi z organizmu. W związku z tym, gdy jest niewiele płytek krwi, wszystko może się skończyć bardzo smutno. W szczególności zwierzę może umrzeć z powodu krwawienia. Co powoduje trombocytopenię?

Patologia może wystąpić z powodu:

• W przypadkach, gdy szpik kostny z jakiegoś powodu zaczął syntetyzować mniej płytek krwi.

W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.

• Z patologiami krwi, którym towarzyszy zwiększona krzepliwość (płytki krwi są stale wydawane na tworzenie się skrzepów krwi).
• Zniszczenie płytek krwi przez układ odpornościowy.
• Sekwestracja (wykluczenie, usunięcie) płytek krwi z krążenia ogólnego.

Aby było jaśniej, sugerujemy zapoznanie się z poniższą tabelą, w której omówiono główne patologie, a także ich przyczyny..

Należy pamiętać, że nie tylko może prowadzić do rozwoju trombocytopenii heartworm, ale także dość powszechne odmiany „jelitowe” robaki pasożytnicze. Faktem jest, że żywiące się tkankami i krwią przyczyniają się do rozwoju przewlekłego krwawienia z jelit. Te ostatnie prowadzą nie tylko do trombocytopenii, ale także niedokrwistość. Szczególnie pod tym względem niektóre rodzaje pasożytów ascaris.

Objawy kliniczne i diagnoza

Zwierzę z trombocytopenią rzadko wykazuje „oczywiste” objawy kliniczne, które można jednoznacznie powiązać z małą liczbą płytek krwi we krwi. Do „klasycznych” objawów małopłytkowości należą:

• Apatia.
• Utrata apetytu.
• Słabość.
• Małe miejsce siniaczenie, zwane „wybroczynami”. Zwykle pojawiają się obficie na widocznych błonach śluzowych, zwłaszcza w jamie ustnej..
• W pachwinie i brzuchu, czasami „masywne” krwiaki, ponadto ich wykrycie nie jest poprzedzone urazami, uderzeniami itp., uszkodzenia pojawiają się nagle i bez wyraźnego powodu.
• U chorych zwierząt często i obficie krwawiące dziąsła.
• Krwotok z nosa (w ciężkich przypadkach kilka razy dziennie).
• Blady błony śluzowe.
• Możliwy krwawienie z przewodu pokarmowego (chroniczny). O ich obecności decydują czarnawe odchody (melena).
• Obfity krwawienie w oczach zwierzę domowe.
• Każdy zadrapanie krwawi długo i obficie. Trombocytopenię u kotów i psów należy odróżnić od hemofilii: przy niskiej liczbie płytek krwi krwawienie, choć trudne, może nadal samoistnie ustąpić. Tak się nie dzieje w przypadku hemofilii..

Wybroczyny na widocznych błonach śluzowych pyska psa (zdjęcie poniżej).

Zatem objawy są bardzo niejasne i nietypowe, niemożliwe jest postawienie dokładnej diagnozy na podstawie samych objawów klinicznych. Jest to bardzo ważne w przypadkach, gdy choroba jest spowodowana na przykład zatruciem. Wymagane jest pełne badanie lekarskie, ponieważ można je wykorzystać, aby dowiedzieć się, czy zwierzę ma inne choroby, które mogą przyczynić się do rozwoju
trombocytopenia.

Kluczowa rola w postawieniu diagnozy należy w pełni badanie krwi. W jej trakcie lekarz weterynarii dowiaduje się, ile płytek krwi znajduje się we krwi zwierzęcia i porównuje wyniki z normą. Wykonywany jest również test krzepnięcia, który wyraźnie pokazuje czas powstania skrzepu. Wyniki porównuje się również z normalnymi wartościami fizjologicznymi dla badanego gatunku zwierząt..

Bardzo ważne jest, aby dowiedzieć się, co dokładnie spowodowało chorobę, ponieważ różne choroby wymagają innego podejścia do leczenia. Testy identyfikujące heartworms są obowiązkowe, ehrlichiosis, inne dolegliwości infekcyjne i pasożytnicze. W celu określenia ogólnego stanu organizmu, stanu zdrowia wątroby i nerek pobiera się mocz i kał. RTG i ultradźwiękowy potrzebne są badania, aby znaleźć raka nowotwory, co może być przyczyną trombocytopenii. W ciężkich i wątpliwych przypadkach pobiera się aspirat szpiku kostnego w celu dokładnej identyfikacji czynników predysponujących.

O terapii

Leczenie trombocytopenii zależy od przyczyn źródłowych, a także zaniedbanie sprawy i ogólne samopoczucie chorego zwierzaka. W przypadkach, gdy poziom płytek krwi jest krytycznie niski, a zwierzę może umrzeć w dowolnym momencie z powodu wewnętrznego samoistnego krwawienia, zaleca się transfuzję krwi. W przypadku chorób zakaźnych przepisywane są antybiotyki o szerokim spektrum działania. Jeśli badanie ujawni małopłytkowość autoimmunologiczną, zwierzęciu przepisuje się kortykosteroidy i inne supresory układu odpornościowego.

Onkologia jest leczona za pomocą chemioterapii lub radioterapii i ucieka się do interwencji chirurgicznej (jeśli operacja może być wykonana). Kiedy pasożyt dirofilariozy zostanie wykryty lub zniszczony przez zastosowanie specjalne przygotowania, lub osoby dorosłe są usuwane chirurgicznie. Ważne jest, aby wziąć tutaj pod uwagę, że niektóre leki mogą pogorszyć przebieg procesu patologicznego, dlatego należy je bardzo ostrożnie przepisać, codziennie należy wykonywać badania krwi, aby monitorować dynamikę procesu.

Jakie są rokowania dla zwierząt z trombocytopenią? Ponownie, zależy to od pierwotnej przyczyny patologii, a także od aktualnego stanu zwierzaka. Jeśli choroba jest spowodowana chorobą autoimmunologiczną, szanse wyzdrowienia są praktycznie zerowe, ale po rozpoczęciu leczenia w odpowiednim czasie całkiem możliwe jest utrzymanie wysokiej jakości życia zwierzęcia..

Małopłytkowość u psów i kotów jest niebezpieczna dla życia i zdrowia zwierząt. Jeśli uważasz, że Twój zwierzak ma problem z krwawieniem, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem. Czekanie i nadzieja na „może” nie jest tego warta.