Bakhmul

Bakhmul to chart myśliwski, który jest odmianą rodzimego ogara afgańskiego, najbardziej ukochanej i cennej rasy w ojczyźnie. Bakhmul to okazały, elegancki pies o pięknej długiej płowej sierści. Posiada wybitne walory myśliwskie oraz prawidłową budowę fizjologiczną, co pozwala jej osiągać dobre wyniki w pracy. Charakter jest przyjemny, typowy dla charta, psychika silna. Wymaga regularnej, ale nieskomplikowanej konserwacji.

Rasa ma swoją nazwę dzięki jedwabistej sierści. Słowo „bakhmul” w tłumaczeniu z dari oznacza „aksamit”.

Pod koniec lat 70-tych XX wieku wojsko radzieckie sprowadziło z Afganistanu charty z rodowodami. Psy te stanowiły podstawę linii chartów afgańskich Aborygenów Wojskowego Towarzystwa Kynologicznego i Dynamo. W 1985 r. Opracowano i zatwierdzono wzorzec dla rasy ogara afgańskiego Aborygenów. W tym samym czasie klub El Barq Blue Valley prowadził systematyczną hodowlę psów rasy aborygeńskiej rasy afgańskiej typu bakhmul z utrwaleniem ich cech eksterieru i użytkowości (test na wolnym zwierzęciu). Założycielem linii był pies o imieniu Rad-o-Bark (Thunder and Lightning). Standard dla rasy Bakhmul został przyjęty w 1997 roku.

Tak więc bakhmul to rosyjska linia produkcyjna chartów z Afganistanu. Nazywanie jej aborygeńską rasą afgańską byłoby niewłaściwe.

Polowanie z bakhmulem

W historycznej ojczyźnie Bakhmula charty służą do polowania na argali, kozły górskie, dzikie koty, wilki i mniejsze zwierzęta (zające, lis, królik). Kilku psom towarzyszy jeźdźców. Widząc bestię, wpuszczają na nią najlżejsze i najszybsze psy, które dogonią i ominą zdobycz, ale jej nie dotykają. Prowadzące charty czekają na lidera - potężny i nieustraszony kabel, podchodzi i podnosi zwierzę w miejscu lub trzyma je do przybycia myśliwego.

Skakanie i zwrotność pozwoliły psom afgańskim stosunkowo bezpiecznie poruszać się po skałach i szczelinach..

Bakkhmul doskonale przystosowany do pracy w centralnej Rosji. Służy do polowania na lisa, zająca, a w niektórych regionach na zwierzę kopytne. Porusza się bez problemów po twardej glebie i skorupie. Trudniej mu jest na wymywanej przez deszcz i śnieg glebie o głębokości ponad 20 cm, polują na bakhmul w temperaturach do -15 ° C. Po złapaniu ofiary siedzi i czeka na właściciela. Działa w parach, samodzielnie lub w małym opakowaniu. Bez problemu zabiera zająca z 70 m.

Bakhmul zawsze poluje na właściciela, więc stosunek do schwytanego zwierzęcia jest spokojny. Jeśli psy zjadały zdobycz, wykluczano je z hodowli.

Zbliżając się do bestii, bakhmul często warczy onieśmielająco lub nawet szczeka. W ten sposób pokazuje swoje pragnienie zwycięstwa i sztywność intencji. Jego prędkość i manewrowość są bardzo dobre, wytrzymałość, lepkość i pasja są niewyczerpane. Bakhmul tak pasjonuje się polowaniem, że może nadal ścigać zająca nawet w lesie..

Wygląd

Bakhmul to harmonijnie zbudowany, dość duży chart, z wysoką szyją, muskularnym, dumnym uniesieniem i aksamitną sierścią o jasnożółtym kolorze. Indeks rozciągliwości 103-105. Wyraża się dymorfizm płciowy.

• Wysokość w kłębie samców 68-73 cm;
• Wysokość w kłębie suk - 65-70 cm.