Zablokowany ogon u psów: 8 głównych powodów

Co wyobrażamy sobie, gdy słyszymy słowo „pies”. Można prawie na pewno powiedzieć, że przed wewnętrznym spojrzeniem co drugiej osoby pojawi się kudłaty i rozczochrany pies, wiernie machający ogonem. I ten ogon jest z pewnością zwinięty w kłębek lub prosty, jak trzepaczka. Ale w prawdziwym życiu wygląd psa może być nieco inny. Na przykład zagięcie psiego ogona prowadzi do tego, że ta część ciała Twojego zwierzaka może przypominać literę „G”, a nawet przypominać „zawijas” nieznany nauce. Dlaczego tak się dzieje i czy zdrowie psa zostanie uszkodzone? Zrozummy to!

Informacje ogólne

Urazy ogona mogą być dość lekkie, gdy wystarczy lekki bandaż, aby je naprawić, ale w praktyce weterynaryjnej zdarzają się przypadki, gdy zraniony ogon musi zostać znacznie skrócony. Tak więc cechy czynników traumatycznych mogą być różne. Bardzo ważne jest, aby sam właściciel je rozróżnił, aby w razie potrzeby natychmiast skontaktować się z weterynarzem. Ponadto w niektórych przypadkach konieczne jest udzielenie zwierzakowi pierwszej pomocy..

Zanim przyjrzymy się głównym typom urazów, które mogą uszkodzić ogon twojego psa, musisz dowiedzieć się więcej o anatomicznej budowie tej części ciała. Ogon składa się z wielu małych kręgów, więzadeł, ścięgien i wiązek nerwowo-mięśniowych. Pierwszy kręg ogonowy jest połączony z kością krzyżową, a połączenie to nie jest zbyt ruchome. Zwróć uwagę, że w samym ogonie nie ma rdzenia kręgowego: kończy się około 2,5 cm powyżej pierwszego kręgu. A tym samym urazy narządów nie stanowią bezpośredniego zagrożenia życia zwierzęcia. Jednak jest to w zwykłym stanie. Jeśli uszkodzenie ogona było silne, w wyniku czego otwarta rana utworzyła się bliżej pierwszego kręgu, nie wyklucza się możliwości przeniknięcia patogennej mikroflory do kanału kręgowego. I może się to bardzo źle skończyć.

Fizyczne powody

Teraz, gdy nieco bliżej „zapoznałeś się” z ogonami psa, musisz wziąć pod uwagę typowe patologie, które powodują powstanie korytarza u zwierzęcia. Poruszymy również kwestie związane z leczeniem.

Rany i oparzenia

Niezależnie od tego, czy Twój pies doznał silnego ugryzienia podczas walki z krewnymi lub innymi zwierzętami, czy uszczypnął swoją „gałąź” w płocie, czy też doznał poparzeń podczas badania rozgrzanego pieca, musi być odpowiednio i szybko leczony. Jak dokładnie należy to zrobić?

Ponieważ psy są dość aktywnymi i mobilnymi stworzeniami, zaleca się umieszczenie zwierzęcia w ograniczonej przestrzeni (w pokoju lub nosidełku) podczas leczenia, aby nie uszkodzić dodatkowo chorego narządu. Ale pierwszym krokiem jest oczyszczenie skóry w pobliżu kanału rany z wełny, krwi i innych zanieczyszczeń. Ponieważ po spacerze twój pies może być daleki od czystości, możesz użyć ciepłej przegotowanej wody i dobrego mydła antybakteryjnego. Najłatwiej jest przy płytkich zadrapaniach i otarciach: wystarczy je spłukać środkami antyseptycznymi i lekko natłuścić alkoholową nalewką jodową. W przypadku nacięć i dobrze widocznych "wnętrzności" głębokiego kanału rany należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii.

W przypadku ugryzienia natychmiast zadzwoń do weterynarza. Ewentualna skrzywienie ogona to nic wielkiego. Faktem jest, że zwierzęta, tak się złożyło, nie myją zębów i dlatego w jamie ustnej zawsze jest wystarczająco dużo bakterii. Dlatego prawdopodobieństwo wystąpienia ciężkiego stanu zapalnego, a nawet ropienia jest bardzo wysokie. Ale nawet to nie jest najgorsze. W końcu zwierzę, które ugryzło twojego zwierzaka, może cierpieć na wściekliznę, a to już jest śmiertelne.!

Oparzenia też „napomykają” o konieczności pilnej wizyty u weterynarza. Jeśli jest to oparzenie cieplne spowodowane wysoką temperaturą lub ogniem, zastosuj go na zimno i przechowuj tak długo, jak długo podróżujesz do kliniki. W przypadku podejrzenia oparzenia chemicznego dotkniętą powierzchnię należy dokładnie spłukać dużą ilością zimnej wody. W każdym razie leczenie w warunkach klinicznych jest obowiązkowe, ponieważ takie urazy są obarczone rozwojem niebezpiecznych konsekwencji..

Ropnie

Ropnie dość często prowadzą do skrzywienia ogona, szczególnie w zaawansowanych przypadkach, gdy ropa zjada leżące pod spodem warstwy tkanki. Wrzody rozwijają się, gdy otarcia, skaleczenia lub zadrapania na ogonie są zasiane przez mikroflorę ropotwórczą. I to się często zdarza.

Jeśli infekcja nie jest leczona, pies może w ogóle pozostać bez ogona. Aby temu zapobiec, najpierw ostrożnie przytnij włosy wokół ropnia, uważając, aby nie uszkodzić jego powierzchni, a następnie przetrzyj powierzchnię alkoholową nalewką jodową. Następnie można nałożyć na ropień gorący „surowy” kompres (ale tylko wtedy, gdy jest w pełni dojrzały), aby przyspieszyć proces odkopywania i usuwania ropy. Konieczne jest stosowanie „podkładki rozgrzewającej” do trzech razy dziennie, czas aplikacji to minimum 20 minut. Ponadto konieczne jest regularne leczenie powierzchni ropnia nadtlenkiem wodoru i mydłem antybakteryjnym. Jeśli nie zauważysz żadnych oznak poprawy w ciągu trzech dni, skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Twoje zwierzę może potrzebować antybiotykoterapii.

Dyslokacje

Najczęstsze przyczyny zwichnięcia ogona to: „sztuczki” małych dzieci, które uwielbiają ciągnąć zwierzęta za taką „wygodną” część ciała, szczypanie drzwiami, nieudane spotkanie z rowerem lub samochodem, czy banalna walka z innym zwierzęciem. Przemieszczenie rozwija się, gdy kręgi są przemieszczane względem siebie. Kontuzja nie jest zbyt niebezpieczna (szczególnie ogona), ale bolesna. Pies jęczy i piszczy, w każdy możliwy sposób unikając próby sondowania miejsca urazu przez właściciela.

W przypadku zwichnięć koniecznie skontaktuj się z weterynarzem. Oprócz zmniejszenia zwichnięcia, może uciec się do powołania leków przeciwbólowych i uspokajających, a także niehormonalnych kortykosteroidów przeciwzapalnych. Rana może się zagoić sama, ale w takich przypadkach ogon często pozostaje skręcony. Ponadto, w przypadku braku leczenia zwichnięcia, może rozwinąć się staw rzekomy, powodujący dodatkowe cierpienie zwierzęcia..

Złamania i zerwania więzadeł

Głównymi czynnikami predysponującymi do złamań są często te same przyczyny, które prowadzą do rozwoju zwichnięć. Ale nadal częściej niż nie ogon pęka, gdy jest uszczypnięty przez drzwi lub gdy upadnie bezskutecznie.

Co ciekawe, jedyną widoczną oznaką złamania może być nienaturalna krzywizna ogona. Oczywiście pies jest jednocześnie bardzo bolesny, ale jego zachowanie nie będzie się zbytnio różnić od tego w przypadku zwichnięć. Leczyć takie urazy wyłącznie za pomocą gipsu i szyn.. Należy jednak pamiętać, że przy wysokiej lokalizacji złamania istnieje duże prawdopodobieństwo uszkodzenia pni nerwowych. W takim przypadku może być wymagana pomoc wysoko wykwalifikowanego specjalisty..

Uszkodzenie pni nerwowych

Uszkodzenie nerwów może być spowodowane którymkolwiek z powyższych. Jeśli nerwy na końcu ogona są uszkodzone, wszystko kończy się przewlekłym bólem, w górnej pozycji - skrzywienie ogona. Ale tutaj wszystko zależy od szczęścia zwierzęcia i charakterystyki urazu, z powodu którego uszkodzone zostały kręgi..

Problemy genetyczne

Tak się złożyło, że w procesie celowej selekcji, gdy ludzie przez dziesiątki, a nawet setki lat utrwalali jakieś oznaki u swoich pupili, część z nich okazała się ściśle związana z wadami anatomicznymi i fizjologicznymi. Świetnym przykładem jest hala ogona..

Jedna z ras „wadliwych” - jamnik. Te psy mają bardzo (!) Wiele wrodzonych patologii kręgosłupa, niektóre z nich mają tragiczne konsekwencje. Hala jest jedną z najbardziej nieszkodliwych, ale są informacje, że u psów z tą patologią prawie w 100% następnie rozwija się chondrodystrofia. Zdecydowanie odradza się wpuszczanie zwierząt z tą wadą do hodowli, ponieważ jest ona dziedziczna.

Druga rasa, prawie powszechnie cierpiąca na zagniecenia, to szpic. W niektórych przypadkach do 30% całego miotu czeka w kolejce do uboju właśnie z powodu defektu genetycznego. W przeciwieństwie do jamników nie ma bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia zwierzęcia (w każdym razie nie jest to znane).

Niektórzy eksperci uważają również, że są podatne na zagniecenia. zabawkowe teriery, ale to tylko częściowo prawda. Szczenięta tych psów rodzą się z „niezwykle” cienkimi ogonami, które bardzo łatwo można uszkodzić. Nie wymaga nawet „udziału” właścicieli, gdyż szczenięta łamią je podczas zabaw.

Dość często rodzą się z fałdami psy gończe. Co więcej, ich sala jednoznacznie kojarzy się z całym „bukietem” anomalii genetycznych. Na forach miłośników tych psów opisano wiele przypadków, gdy po skojarzeniu dwóch osobników ze skręconymi ogonami przeżywalność miotu nie przekraczała 0,3%! Mówiąc najprościej, prawie wszystkie (lub wszystkie) szczenięta zmarły. Dlaczego chodzi o genetykę? Problem w tym, że takie zwierzęta mogą urodzić się z nie zarośniętym mostkiem lub ścianą brzucha, dlatego ich wnętrzności dosłownie odstają..

W ten sposób, u niektórych ras psów korytarz nie jest nieszkodliwym defektem kosmetycznym. Może to wskazywać na obecność recesywnych „półśmiertelnych” genów w organizmie zwierzęcia, z którymi powiązane są poważne patologie. Jeszcze raz podkreślamy, że nie należy dopuszczać ich do hodowli, chyba że zostanie udowodnione, że hala jest następstwem urazu mechanicznego lub choroby.!