Szpic japoński: wzorzec rasy, szkolenie, pielęgnacja i pielęgnacja (+ zdjęcie)

Idealnym zwierzakiem rodzinnym jest szpic japoński. Nie, to nie jest banał ani etykieta, to cel postawiony hodowcom w Japonii w XIX wieku. Projekt został uwieńczony szczęściem, ale o tym poniżej.. Śliczny, śnieżnobiały, puszysty piesek podbił swoją ojczyznę i stał się dość znanym psem w skali światowej kynologii.

To interesujące! Drugą oficjalną nazwą rasy jest Nihon Supittsu.

Odniesienie do historii

Tak więc szpic japoński został stworzony z „rozkazów z góry”. Chciałbym wierzyć, że presja paszowa, hodowcy są stymulowani i mają osobiste cele. Karłowaty biały futrzak miał pełnić rolę antystresu dla rodzin, które przeżyły wojnę i przeżywają kryzys gospodarczy..

Pierwsza próba wyhodowania własnego szpica miała miejsce jeszcze przed wojną, w latach dwudziestych XX wieku. Nie mając rodzimej populacji, Japończycy eksportowali psy z innych krajów i próbowali stworzyć coś nowego poprzez krzyżowanie się. Odważyli się nawet zademonstrować „surową” rasę na wystawie w Tokio. Debiut był udany, ale rasa wymagała poważnej pracy.

Aby kontynuować prace, za „podstawę” przyjęto krew powstałego już szpica niemieckiego, prawie wszyscy miniaturowi przedstawiciele rasy znanej w tamtych latach (1925-1936) pełnili rolę „korektorów”. Pierwsza akcja zakończyła się sukcesem, przełom nastąpił po wprowadzeniu hodowli Szpic amerykański (eskimos). Nie oznacza to, że krew amerykańskiej odmiany „zdecydowała” o wszystkim, najprawdopodobniej posłużyła jako wykończenie.

To interesujące! Szpice japońskie charakteryzują się „uśmiechem eskimoskim”. Ta cecha sprawia, że ​​pies wygląda jak Samoyed Laika, ale poza zewnętrznym podobieństwem nie ma „brudnych sztuczek”, rasy nie są spokrewnione.

Ostatni konflikt zbrojny drugiej wojny światowej, który miał miejsce w Japonii, trwał od 08.09.1945 do 09.02.1945r. Jak wiecie, konfrontacja zakończyła się kapitulacją Japonii i upadkiem jej gospodarki. Na szczęście księgi hodowlane szpica japońskiego przetrwały, a stada nie trzeba było ożywiać. Otrząsając się z odrętwienia, do 1948 roku japońscy eksperci oficjalnie wydali standard rasy, który automatycznie go uznawał. Rząd w każdy możliwy sposób przyczynił się do zmiany populacji na pozytywny sposób, a biały puszysty okazał się bardzo przydatny.

Dzięki propagandzie państwowej (w tym), do 1950 roku japońska rasa szpiców osiągnęła swój szczyt. Ogoniaste bestie zaczęły aktywnie importować i podbijać świat. Eksperci FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) „zaakceptowali” nowo przybyłych i wcześniej napisany standard szpiców japońskich. To prawda, że ​​zdarzenie miało miejsce tylko przez 14 lat, kiedy populacja psów rozprzestrzeniła się na wszystkich kontynentach, była już nie do zignorowania. Do 1977 roku angielscy treserzy psów również zrezygnowali, uznając nowicjuszy za ich międzynarodowy opis rasy. Tylko opiekunowie psów z AKC (American Kennel Club) pozostali nieugięci, ponieważ japoński gość był walecznym rywalem amerykańskiego szpica.

Wygląd

Od razu zauważamy, że popularna nazwa rasy - japoński szpic karłowaty, nieco nie docenia prawdy. Pies nie jest opcją kieszeni ani torebki, jest kompletnym towarzyszem, mocny, zwinny, elastyczny, wysoce wyszkolony.

Pomimo przekonujących ruchów reklamowych przedsiębiorczych sprzedawców, odmiana mini nie istnieje, rozmiar dorosłego psa jest zatwierdzony przez standard - wzrost od 30 do 38 cm.

Waga nie jest określona przez opis rasy, średnie wartości wahają się między 5-8 kg, ale 10-kilogramowy „mini pies” (bez nadwagi) zostanie uznany za rasę, jeśli spełnia wymogi normy. Zazwyczaj suki są nieco bardziej zwarte niż samce i różnią się "cechami kufy".

Standard rasy

• Głowa - typowy kształt szpica: szeroki kark, umiarkowanie wypukłe i obszerne czoło, wyraźne przejście do kufy bez „złamania”. Przednia część zwęża się od przejścia do nosa, wygląda na spiczastą i równo zaokrągloną. Przylegające usta z czarną lamówką. Kształt pyska i kolor skrajnych linii ust tworzą uśmiech, co jest charakterystyczną cechą rasy.
• Zęby - w ciasnym, prawidłowym zgryzie i kompletnym zestawie.
• Nos - schludny, wrażliwy, mały, malowane na czarno.
• Oczy - mały, trochę ukośne, w kształcie migdałów z żywym i przyjaznym wyrazem. Kolor oczu muszli jest jak najciemniejszy, standardowo deklarowany czarny - źrenica jest nie do odróżnienia na tle tęczówki. Powieki przylegające, czarne.
• Uszy - wysoko osadzony, nie szeroki, zwrócony do przodu, podekscytowany lekko pochylony w kierunku twarzy. Trójkątny, średniej wielkości, ale wygląda na mały na puszystej sierści.
• Ciało - niezależnie od płci, stosunek wysokości w kłębie do długości od obręczy barkowej do skrajnego punktu zadu powinien być jak najbliższy stosunkowi 10:11. Szyja jest proporcjonalnej długości z dobrze zaznaczonym łukiem i dobrze rozwiniętymi mięśniami. Kłąb dobrze rozwinięty, przechodzący w szerokie łopatki i prosty grzbiet. Lędźwie dość szerokie, zad dobrze opadający. Mostek ma standardowe proporcje, rozwinięty, owalny, głęboki jak staw łokciowy. Podciągnięta pachwina, ale „podważenie” ukrywa wełna.
• Odnóża - gładkie z mocnymi i elastycznymi spoinami. Łopatki odchylone do tyłu, barki również ugięte, przedramiona ustawione pionowo, łokcie dociśnięte do ciała. Kończyny tylne kontynuują ściętą linię uda, umieszczoną pod tułowiem, w postawie, szerzej niż z przodu. Pędzle są zaokrąglone, zebrane, palce wygięte w łuk, podciągnięte. Opuszki twarde, mięsiste, czarne. Czarne pazury.
• Ogon - ustawić wysoko, przerzucony przez plecy i przyszpilony, nie powinien być zawinięty w pierścień, ale można go opuścić i przycisnąć do uda.

Rodzaj i kolor szaty

Japoński szpic ma wyjątkowo biały kolor. Skazą są ślady, połyskujące, brzoskwiniowe lub szare odcienie. Podszerstek nie jest zbyt gruby, ale bardzo gęsty i miękki, podtrzymujący kręgosłup. Sierść jest równa, wyprostowana, gęsta. Kręgosłup jest nieco krótszy na pysku, uszach i dolnej części łap. Kołnierz, falbanka, spodnie i ogon są wyjątkowo bogato ubrane.

Uwaga! Czerwony nie jest częścią standardu szpiców japońskich. „Dowody” pokazane na zdjęciu to szpic niemiecki (podobnej wielkości i może być rudy) lub pomeranin (do 20 cm w kłębie).

Charakter i szkolenie

Czysto rodzinna charakterystyka rasy opiera się na latach selekcji i pierwotnych celach hodowców. Szczenięta szpica japońskiego już w wieku 1-2 miesięcy wykazują wyraźne umiejętności towarzyskie i skłaniają się ku społeczeństwu ludzkiemu. Pierwszy niuans wynika z głównej cechy - czworonogi są bardzo lojalne i zależne od właściciela, nie zaleca się pozostawiania ich na długo w ciągu dnia lub na wakacjach.

Uważaj, aby nie przechylić wagi w drugą stronę. Pies nie jest ozdobny, nie pasuje na poduszkę lub sofę, jak każdy pies. Przygotowanie osobistego miejsce dla szczeniaka rozwiążesz część problemów związanych z „zajęciem” mebli, na które podatne są ogoniaste bestie.

Uwaga! Agresja nie jest typowa dla rasy, ale jeśli chodzi o ochronę właściciela, zachowanie czworonoga jest dość nieprzewidywalne. Hipotetycznie szpic japoński to dość poważny, zwinny przeciwnik o mocnej i głębokiej szczęce.

W stosunku do rodziny psy są więcej niż przyjazne, są też tolerancyjne wobec czworonożnych współlokatorów. Szpic japoński to świetne zwierzę domowe dla rodziny, która ma lub planuje mieć dzieci.. Mimo silnego uczucia rasa nie jest zazdrosna..

Fuzzy może być postrzegane jako pierwsze zwierzątko dla nastolatka (powyżej 14 lat), towarzysz samotnego lub starszego właściciela. Jeśli chodzi o nieznajomych, czworonogi są raczej zaciekawione niż ostrożne. Zwierzak nie trafi w ręce nieznajomego, ale na pewno zwróci uwagę.

Uwaga! Szpice nie mają skłonności do zazdrości w stosunku do ludzi, ale kota lub drugiego psa można potraktować z uprzedzeniem. Jeśli zdecydujesz się mieć kolejnego zwierzaka, upewnij się, że zwierzęta poznają się stopniowo i otrzymają taką samą „porcję” uwagi.

Podobnie jak jego bracia, szpic japoński jest bardzo aktywny, wytrzymały i towarzyski. Długie spacery i komunikacja w czworonożnym społeczeństwie są niezbędne. Spacer z czworonożnymi przyjaciółmi, Szpic może wykazać się nieoczekiwanym uporem, a nawet pokazać się jako tyran. Problem można rozwiązać poprzez socjalizację, czyli regularną komunikację w „irytującym” środowisku. Z biegiem czasu zwierzak przestanie się „przechwalać” i przestrzegać hierarchii „stada”. Oprócz zwykłych spacerów podopieczny z pewnością zainteresuje się np. Sportem, zwinność.

Szkolenie szpiców japońskich jest dostępne nawet dla początkujących hodowców psów, ponieważ Ogoniaste bestie są bardzo inteligentne i uwielbiają się uczyć. Pragnienie miłego słowa sprawia, że ​​puszysty pies jest potencjalnie uniwersalnym psem, który potrafi opanować nie tylko podstawowe polecenia, ale także złożone wydziwianie. Jeśli nie zgłosisz się do udziału w zawodach posłuszeństwa, do pełnego treningu wystarczy „Kurs Psów Miejskich”..

To interesujące! Dla szpica japońskiego podziw dla człowieka nie jest typowy. To znaczy, jeśli zdecydowałeś się nauczyć psa przynosić ci kapcie, ale zamiast tego nauczył się chodzić w twoich kapciach - ukorz się, rasy towarzyszące mają tendencję do „uczłowieczania” siebie.

Charakter szpica japońskiego niesie ze sobą wiele niezaprzeczalnych zalet. Oprócz, zepsuć temperament zwierzaka jest prawie niemożliwe. Jedynym „ale”, które znacznie komplikuje Ci życie, jest brak aktywności fizycznej. Czworonożni są bardzo cierpliwi, sumienni i powściągliwi ... ale wszystko podlega redystrybucji. Bez alternatywy, Spitz to zrobi gryźć meble lub „niegrzeczne” w inny sposób.

Konserwacja i pielęgnacja

Wielkość i charakter rasy zakłada zamieszkanie w mieszkaniu. Trzymanie się na ulicy lub w wolierze jest nielogiczne i bezużyteczne, Szpice są towarzyszami, nie strażnicy, a wygląd zwierzęcia znacznie ucierpi. Zapewne myślisz, że najtrudniejszym aspektem utrzymania jest pielęgnacja sierści szpica japońskiego. W rzeczywistości najważniejsza jest uwaga właściciela. Oczywiście, białe i długie futro wymaga pielęgnacji, ale to nie jest takie skomplikowane:

• Wytrenuj szczeniaka do noszenia kombinezon, to natychmiast usunie problem kąpieli po każdym spacerze w błotnistą pogodę.
• Nie powinno być zbyt często myć się Szpic japoński. Naturalna faktura wełny dosłownie odpycha kurz. Kąpiąc swojego zwierzaka, zmywasz tłusty smar z sierści, wchłaniasz podszerstek i uszkadzasz ochronny film skóry. Okazuje się, że jest to błędne koło, im częściej myjesz zwierzaka, tym szybciej się brudzi. Szczególnie pracowici właściciele niszczą skórę psa, a potem sami cierpią z powodu zapachu psa.
• Przed wystawą lub publikacją, użycie specjalnego szampon z odblaskowymi drobinkami (dla białej wełny). Po takim zabiegu futro dosłownie zabłyśnie. Do codziennych kąpieli należy wybierać preparat dla psów półdługowłosych z podszerstkiem.
• Linienie zdarza się 2 razy w roku. Najważniejsze jest, aby na czas usunąć podkład. Gruba i dość długa markiza sugeruje użycie slickera lub furminator dla psów długowłosych. Późne usunięcie podszerstka jest obarczone nieprzyjemnym zapachem, zapalenie skóry lub wyprysk (płacz).

Wszystkie psy są podatne na ataki pasożytów. Biorąc pod uwagę gęstość sierści szpica, wygląd pchły lub „uzależniony” grosz nie zostaną natychmiast wykryte, a to doprowadzi do dyskomfortu i swędzenia. Nie zapominaj, że kleszcze są nosicielami niebezpiecznych chorób (piroplazmoza, zapalenie mózgu). Robaki - niechciani goście, osłabiający zdrowie i prowokujący obżarstwo. Pies stara się zrekompensować stratę, przejada się, co ogranicza jego aktywność i prowadzi do apatii.

Ważny! Przejadanie się jest grzechem wszystkich szpiców (nawet jeśli pies jest leczony na pasożyty). Prowadzi to do dużej ilości jedzenia i niskiej aktywności otyłość, co jest obarczone wieloma negatywnymi konsekwencjami.

Szpic japoński nie jest na to podatny zapalenie ucha środkowego lub zapalne choroby oczu (zapalenie spojówek), ale nie zmniejsza to znaczenia kontroli. Uszy wyczyszczone w razie potrzeby oczy badane są codziennie po spacerze. Wszelkie niepokojące objawy wskazujące na utratę wzroku wymagają natychmiastowej pomocy weterynarza (szczególnie w regionach z gorącym latem i śnieżną zimą).

Ważny! Oczy szpica japońskiego są bardziej wrażliwe na jasne światło niż psy rasy „domowej”.

Pazury z pełnym chodzeniem nie wymagają strzyżenie. Jeśli pies ma wilcze pazury (zgodnie ze standardem nie powinny), pazury na nich są regularnie i niezawodnie skracane. Zdrowie stomatologiczne, zwykle nie jest powodem do niepokoju. Jedynym okresem, w którym warto zwrócić szczególną uwagę na stan zdrowia jamy ustnej, jest wymiana zębów mlecznych..

Zrównoważony jedzenie To gwarancja zdrowia. O tym, co dokładnie (produkty naturalne, sucha karma, karma w puszkach) karmić szpica japońskiego, decyduje właściciel. Psy nie są na to podatne alergie lub patologie przewodu pokarmowego. Jednak zdecydowanie zalecamy karmienie zwierzaka 2-3 razy dziennie (dzieląc dzienną dawkę) i powstrzymanie się od „karmienia” kości, nawet w okresie zmiany zębów.

Ważny! Od pierwszych dni życia wyjaśnij szczeniakowi, że je z miski, a ty ze stołu. Naśladując właściciela, pies może nie tylko żebrać lub kraść jedzenie, ale także podnosić się do stołu i żądać „podania obiadu jak wszyscy”. Takie zachowanie jest niedopuszczalne z punktu widzenia edukacji, a karmienie ze stołu jest destrukcyjne z punktu widzenia zdrowia..

Zdrowie

Szpic japoński dożywa 16 lat, chociaż statystycznie 10-letni pies uważany jest za głęboko starszego. Zdrowie i długowieczność psa zależy od wielu czynników, z których około połowę można przypisać dziedziczeniu. Jeśli zdecydujesz się na zakup tak rzadkiego szczeniaka, skontaktuj się ze sprawdzonymi hodowlami (w tym za granicą). Skontaktuj się z hodowcą z wyprzedzeniem, czy w rodzinie szczeniąt wystąpiły następujące choroby:

• Zaćma, jaskra, zanik lub zwyrodnienie siatkówki, nadąć lub ewersja wieku - Szpic japoński ma bardzo wrażliwe oczy. Większość psów traci ostrość widzenia „naturalnie” (z wiekiem). Każdy problem okulistyczny może poważnie zaszkodzić psu, nawet ciężki utrata wzroku w każdym wieku.
• Zaburzenia hormonalne lub niedoczynność tarczycy - dość rzadkie.
• Onkologiczny choroby w podeszłym wieku.

Rasa nie jest typowa dla Rosji, co oznacza, że ​​nie jest „przystosowana” do „lokalnych” wirusów, bakterii i pasożytów. Choroby śmiertelne, których zapobieganie jest obowiązkowe - jest to dalekie od całego spektrum zagrożeń. Spróbuj na czas szczepić przeciw chorobie swojego zwierzaka i nie ignoruj ​​nawet „zbędnych” w opinii społeczeństwa szczepień.

Uwaga! Szpic japoński jest słusznie uważany za najzdrowszego przedstawiciela rasy, ale (!) Nieprofesjonalna hodowla „czyni cuda” i dosłownie kaleczy psy.

Zdjęcie