Dermatoza u psów: cechy choroby, diagnostyka i leczenie

Różnorodność chorób skóry, które dotykają nasze zwierzaki, może nawet wstrząsnąć niewytrenowaną osobą. Ale pod wieloma względami wszystkie przypadki zapalenia lub podrażnienia skóry są wyjaśnione po prostu: chodzi o ukąszenia pcheł, kleszczy i innych pasożytów zewnętrznych. Ale są też bardziej złożone przypadki w praktyce lekarzy weterynarii, kiedy można tylko zgadywać o prawdziwej przyczynie patologii. Należą do nich w szczególności dermatoza u psów.

Charakterystyka choroby i obraz kliniczny

Dermatoza jest zapalną i zwyrodnieniową chorobą skóry.. Nadal nie ma jasnego zrozumienia mechanizmów jego rozwoju. Wielu naukowców sugeruje, że kluczową rolę w tym procesie odgrywa uczulony reakcje. W ten sposób, dermatozę można słusznie uznać za analogię atopii zapalenie skóry. Właściwie z tego punktu widzenia rozważymy tę patologię na stronach tego artykułu..

Nie ma predyspozycji płciowych do wystąpienia choroby: zarówno kobiety, jak i mężczyźni chorują z taką samą częstotliwością. Jednak praktyka weterynaryjna udowadnia, że ​​istnieją rasy predysponowane, w których patologia jest wykrywana znacznie częściej. Są to więc: shar pei, foksteriery, golden retrieverów, dalmatyńczyków, bokserki, boston terrier, labradory, teriery szkockie, Shi Tzu.

Zwykle choroba zaczyna się u zwierząt w wieku od sześciu miesięcy do trzech lat. Z reguły objawy kliniczne pojawiają się w zależności od pory roku, ale czasami patologia może ścigać zwierzaka przez cały rok. Najczęstszym objawem jest swędzenie. Najbardziej typowy dotknięte obszary to: kończyny przednie, podbrzusze, okolice narządów płciowych.

Zwykle na skórze pojawiają się zmiany rumieniowe zapalenie, plamy i drobne grudki. Dodatkowo z powodu silnego swędzenia pies zaczyna wypadać sierść (zwierzę nieustannie i niestrudzenie swędzi), w ślinie może pojawić się rumień, krew. Ponownie na skórze pojawiają się krwawe strupy, przebicia, lichenizacja, obszary przebarwień.

Ponieważ zwierzę nieustannie swędzi, rozdziera i drapie skórę, jest szybko wysiewane przez chorobotwórczą i warunkowo patogenną mikroflorę. Z tego powodu powierzchowne gronkowce pioderma, malassezioza, rozwój przewlekły grzybicze zapalenie ucha środkowego. Co ciekawe, to właśnie zapalenie ucha środkowego jest głównym powikłaniem dermatozy w większości przypadków rozpoznanej z tą chorobą..

Osobno należy wspomnieć o jednym typie tej choroby, który jest szczególnie charakterystyczny dla psów. To - dermatoza zależna od cynku. Występuje, gdy nie ma lub jest bardzo trochę cynku. Charakterystycznym objawem patologii jest tworzenie się na skórze głębokich, słabo gojących się wrzodów..

Być może, jest to jedyny rodzaj dermatozy, który można z pewnością zdiagnozować. Faktem jest, że biochemiczna analiza krwi wyraźnie pokaże, że zawiera zbyt mało tego pierwiastka śladowego. Ponadto ten typ choroby jest jedyną ze wszystkich „standardowych” dermatoz, która jest stosunkowo łatwa do leczenia. Wystarczy zapewnić zwierzęciu normalną rację pokarmową, gdyż z czasem choroba „samoistnie” ustąpi.

Diagnostyka

Diagnoza musi uwzględniać objawy kliniczne i historię choroby. Możesz wstępnie zdiagnozować „dermatozę”, jeśli kilka ważnych znaków diagnostycznych pokrywa się jednocześnie:

• Choroba zaczyna się w wieku poniżej trzech lat.
• Patologia rozwija się nawet u tych psów, które mieszkają całkowicie w domu i nie mogą mieć kontaktu z alergenami ze środowiska zewnętrznego..
• Swędzenie szybko ustępuje dzięki przeciwzapalnym kortykosteroidom.
• Brzegi małżowin usznych są całkowicie nienaruszone, ale u psa zdiagnozowano zapalenie ucha środkowego.
• W przypadku dermatoz grzbiet zwierzęcia jest niezwykle rzadko dotknięty..

Należy pamiętać, że wszystkie te objawy kliniczne mogą być równie dobrze spowodowane przez zupełnie inne choroby. Możliwe, że Twój zwierzak ma robaki, pospolite zapalenie skóry pochodzenia drobnoustrojowego, alergia pokarmowa lub pchle zapalenie skóry. Wszystkie z nich należy całkowicie wykluczyć z listy możliwych diagnoz przed rozpoczęciem leczenia. W tym celu od zwierzęcia pobiera się próbki moczu i kału oraz przeprowadza się badania krwi. Ponadto zaleca się pobranie zeskrobów z dotkniętych obszarów skóry, gdyż uzyskane materiały można wykorzystać do badań mikroskopowych i cytologicznych. Pomagają potwierdzić lub zaprzeczyć obecności infekcji pasożytniczych, pchlego zapalenia skóry itp. Ale specyficzną metodą diagnostyczną są testy serologiczne.

Faktem jest, że potrafią dokładnie wykazać obecność przeciwciał we krwi zwierzęcia, a w niektórych przypadkach nawet zidentyfikować alergen, w odpowiedzi na który zostały uwolnione w organizmie. Problem polega jednak na tym, że wyniki serologiczne można uznać za istotne tylko wtedy, gdy informacje uzyskane przy ich pomocy odpowiadają sezonowości lub obecności określonych alergenów w diecie zwierzęcia. Ogólnie, rozpoznanie dermatozy nie jest zadaniem łatwym, ponieważ jej objawy mogą wskazywać na zupełnie inne choroby.

Generalnie w praktyce zdarza się to często: zwierzę można leczyć z powodu wyprysku przez długi czas, na przykład zdziwienie brakiem pozytywnego efektu zabiegu. Nic dziwnego, że prawdziwa choroba w tym czasie przechodzi w stan przewlekły, który prawie całkowicie neguje możliwość całkowitego wyleczenia (uczciwie jest już niski, ale o tym później).

Techniki terapeutyczne

Pierwszą rzeczą do zapamiętania jest to, że nie da się całkowicie wyleczyć większości typów dermatoz (z wyjątkiem cynozależnej, o której już pisaliśmy). Twój zwierzak będzie zmuszony do przyjmowania określonych leków na całe życie, w przeciwnym razie nawrót choroby rozwinie się z prawie 100% prawdopodobieństwem..

Jednak w wielu przypadkach można ograniczyć się tylko do sezonowej recepty na leki, które podaje się psu tylko wtedy, gdy stężenie alergenów w środowisku jest wyjątkowo wysokie. Zwróć na to uwagę leczenie dermatozy u psów wiąże się z przestrzeganiem kilku ważnych zasad:

• Zapobieganie wnikaniu alergenów w ciało zwierzęcia. Metoda jest najbardziej optymalna, ale tylko trochę nierealistyczna: praktyka pokazuje, że w ponad 97% przypadków dermatozy nie można zidentyfikować określonego alergenu. Nie wiadomo również, przed czym dokładnie chronić zwierzaka.
• Przepisywanie leków, które przynoszą ulgę i / lub łagodzenie swędzenia. Są stosowane samodzielnie lub w połączeniu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (co jest znacznie częstsze).
• Czystość - zastaw zdrowia! Psy kąpielowe z dermatozą pomogą złagodzić swędzenie. Ale jest to szczególnie prawdziwe tylko w przypadku zwierząt, na których skórze pojawiły się zmiany bakteryjne. W praktyce stwierdzono, że nie ma szczególnej różnicy między działaniem „specjalistycznych” szamponów a zwykłym mydłem dla dzieci: ważne jest jedynie zmywanie na czas warstwy zanieczyszczeń i sebum, pozbawiając drobnoustroje idealnej „trampoliny” do rozwoju.

Co do kąpieli. Chciałbym zauważyć, że wywary z ziół leczniczych, w tym sznurek, mięta, szałwia itp. Często dają dobry efekt. Ale! Należy zawsze pamiętać, że preparaty ziołowe same w sobie są potencjalnymi alergenami. W przypadku gdy po kąpieli „ziołowej” pies zaczyna czuć się gorzej, należy natychmiast przerwać stosowanie „ziół”, zwiększając po drodze dawkę leków przeciwhistaminowych.

Dodatkowe uwagi dotyczące leczenia dermatozy

Ponadto należy kontrolować porowatość naczyń i zapobiegać uwalnianiu histaminy, ponieważ w tym przypadku stan chorego zwierzęcia tylko się pogorszy. Konieczne jest całkowite wykluczenie wszelkich „wątpliwych” pokarmów z diety psa, zdecydowanie zaleca się zakładanie zwierzęciu obroży, gdyż ukąszenia pcheł są źródłem dodatkowych alergenów, które w tym przypadku są zupełnie nie na miejscu. W niektórych sytuacjach konieczne jest przepisanie antybiotyków o szerokim spektrum działania, aby zapobiec rozwojowi warunkowo patogennej i patogennej mikroflory, powstrzymując pojawienie się wtórnych infekcji i zapalenia skóry.

Swoją drogą, jakie leki należy stosować, aby skutecznie złagodzić swędzenie, które dręczy chore zwierzęta? Biorąc pod uwagę, że to właśnie te leki mogą zapobiegać rozwojowi zapalenia ucha środkowego, pytanie wydaje się jeszcze bardziej istotne. Dobrze sprawdził się triamcynolon, a także aceponian hydrokortyzonu, stosowany jako maści i skutecznie radzący sobie z bolesnym świądem. W przypadku, gdy leki zewnętrzne nie są szczególnie skuteczne, konieczne jest przejście na kortykosteroidy podawane doustnie. Należą do nich prednizon, prednizolon i metyloprednizolon. Wszystkie stosuje się doustnie, w dawce 0,5 mg / kg, do dwóch razy dziennie.

Czas trwania terapii - do całkowitego ustąpienia klinicznych objawów dermatozy. Zwróć uwagę, że zalecenia niektórych weterynarzy dotyczące wyznaczania niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych na dermatozę nie zostały potwierdzone w praktyce: leki te są niewątpliwie przydatne dla poprawy zdrowia psa, ale w chorobach pochodzenia alergicznego ich działanie jest bliskie zeru ... Ale wszystko się zmienia, jeśli używasz je, gdy powstrzymują objawy przewlekłej dermatozy.

Inne metody leczenia

Pomimo niejednoznaczności badań klinicznych, preparaty zawierające kwasy tłuszczowe omega-3 mogą w niektórych przypadkach złagodzić swędzenie, bardzo charakterystyczny dla przewlekłego przebiegu dermatoz. Tak czy inaczej, niejednokrotnie udowodniono jedną ważną okoliczność - te leki naprawdę poprawiają stan skóry chorych zwierząt, co w przypadku opisywanej przez nas choroby wcale nie jest zbyteczne. Cyklosporyna również znacząco poprawia kondycję zwierzęcia, a jego działanie jest porównywalne do działania glukokortykoidów. Ponadto w praktyce udowodniono, że lek ten ma znacznie mniej skutków ubocznych i nie są one tak dotkliwe. W łagodnych przypadkach możliwe jest utrzymanie zdrowia zwierzaka na akceptowalnym poziomie, stosując wyłącznie preparaty na bazie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych i cyklosporyny.

Maść z takrolimusem sprawdził się dobrze u psów z bardziej miejscowymi zmianami skórnymi, które nie mają silnego swędzenia. Być może problem leży tylko w koszcie tego leku. Oklacitinib może być dobrą alternatywą: lek jest znacznie tańszy, a skuteczność jego stosowania nie jest gorsza niż w przypadku bardziej „znanych” leków weterynaryjnych.